Πώς και γιατί πρέπει να γίνεται το σημείο του Τιμίου Σταυρού - Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, 5η διδαχή

«Ακούσατε, Χριστιανοί μου.

Το άγιο Ευαγγέλιο μας λέγει: Η Αγία Τριάς δοξάζεται στον ουρανό από του Αγίους Αγγέλους πιο πολύ και πιο καλά από ό,τι εδώ στη γη από εμάς.

Τι πρέπει λοιπόν να κάμεις;

Σμίγεις τα τρία δάκτυλα του δεξιού χεριού σου, και μη μπορώντας να ανεβείς στον ουρανό να ενωθείς με τους Αγγέλους να προσκυνήσεις και να δοξολογήσεις την Αγία Τριάδα, βάνεις το χέρι σου στο κεφάλι σου, που είναι επάνω και στρογγυλό και συμβολίζει τον ουρανό, και λέγεις: καθώς σεις οι Άγγελοι δοξάζετε την Αγία Τριάδα, έτσι και εγώ ο ανάξιος δούλος της, την Αγία Τριάδα προσκυνώ.

Και καθώς αυτά τα τρία δάκτυλα είναι τρία και ξεχωριστά και ενωμένα, έτσι και ο Θεός, είναι και τρία πρόσωπα και ένας Θεός.

Κατεβάζεις μετά το χέρι στην κοιλιά σου και λέγεις: Σε προσκυνώ και Σε λατρέυω, Κύριέ μου, ότι κατεδέχθεις και σαρκώθηκες στην κοιλία της Υπεραγίας Θεοτόκου για την σωτηρία μας·

Το βάνεις στον δεξιό σου ώμο και λέγεις: Σε παρακαλώ, Χριστέ μου, να με συγχωρήσεις και να με βάλεις στα δεξιά Σου με τους δικαίους.

Βάνοντάς το δε στον αριστερό σου ώμο λέγεις: Σε παρακαλώ, Κύριέ μου, μη με βάλεις με τους αμαρτωλούς στα αριστερά.

Έπειτα κύπτοντας κάτω στη γη λέγεις: Σε δοξάζω, Θεέ μου, Σε προσκυνώ και σε λατρέυω, γιατί όπως μπήκες Συ στον τάφο για μας, έτσι θα μπω κι εγώ.

Έπειτα σηκώνεσαι όρθιος, φανερώνοντας έτσι την Ανάσταση, και λέγεις: Σε δοξάζω, Κύριε και Σωτήρα μου, Σε προσκυνώ και Σε λατρεύω. Γιατί αναστήθηκες από τους νεκρούς για να μας χαρίσεις την αιώνια ζωή.

Αυτό σημαίνει ο Πανάγιος Σταυρός».

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, 5η διδαχή

www.xfe.gr

Άγιοι που εορτάζουν στις 26 Μαρτίου

Άγιος Γεώργιος από τη Σόφια της Βουλγαρίας


Βιογραφία
Ο Άγιος Γεώργιος καταγόταν από τη Σόφια της Βουλγαρίας και κάποτε ευρέθη στην Αδριανούπολη της
 Θράκης. Εκεί επισκέφθηκε κάποιο τούρκο τοξοποιό για να διορθώσει το τόξο του. Όταν κάποια στιγμή ο
 τούρκος εξύβρισε το Χριστό, ο Γεώργιος αντέδρασε και ομολόγησε τη πίστη του. Τότε οι παριστάμενοι
 τούρκοι τον συνέλαβαν και αφού τον έδειραν αλύπητα, τον οδήγησαν στον ηγεμόνα. Και εκεί ο Γεώργιος
 ομολόγησε με θάρρος ότι πιστεύει στο Χριστό. Ακολούθησε μία σειρά φρικτών βασανιστηρίων και 
απομόνωσης. Τελικά τη Μεγάλη Τρίτη στις 26 Μαρτίου 1437 μ.Χ., τον έκαψαν ζωντανό σε ηλικία 30 ετών.




Άγιοι Μοντανός ο Ιερομάρτυρας και Μαξίμη η σύζυγός του


Βιογραφία
Οι Άγιοι Μάρτυρες Μοντανός και Μαξίμη, μαρτύρησαν το έτος 304 μ.Χ. επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού.


Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των Χριστιανών, ο πρεσβύτερος Μοντανός αναχώρησε από το Σιντζινδούνο
 με προορισμό το Σίρμιον. Εκεί τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν ενώπιον του ηγεμόνα της Κάτω
 Παννονίας Πρόβου. Εκείνος τότε έδωσε εντολή να θυσιάσει ο Άγιος Μοντανός στα είδωλα. Ο ιερεύς,
 όμως, του Θεού του Υψίστου, του είπε: «Κάνε ότι θέλεις και θα δεις τι υπομονή θα μου χαρίσει ο Κύριος
 και Θεός μου». Βλέποντας ο ηγεμόνας την σταθερότητα του Μοντανού και της Μαξίμης έδωσε εντολή να
 ριχθούν στον ποταμό Σαύο. Οι δήμιοι έδεσαν στον λαιμό και των δύο Αγίων από μία πέτρα και
 ετοιμάζονταν να τους ρίξουν μέσα στο νερό. Τότε ο ιερεύς Μοντανός ζήτησε να του επιτρέψουν να
 προσευχηθεί για λίγο στον Θεό. Ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό και ζήτησε από τον Κύριο και Θεό του
 να δεχθεί τις ψυχές τους και να προστατεύει τον λαό Του.

Έτσι μαρτύρησαν οι μακάριοι δούλοι του Θεού Μοντανός και Μαξίμη. Τα ιερά λείψανά τους τα παρέλαβαν
 οι Χριστιανοί από τις όχθες του ποταμού και τα ενταφίασαν με τιμή και ευλάβεια.




Άγιοι Θεόδωρος ο Ιερομάρτυρας, Ειρηναίος ο Διάκονος, Σεραπίων και Αμμώνιος οι αναγνώστες


Βιογραφία
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Θεόδωρος μαρτύρησε το έτος 304 μ.Χ. στην Πεντάπολη της Λιβύης μετά του 
Διακόνου του Ειρηναίου και των αναγνωστών Σεραπίωνος και Αμμωνίου.




Άγιοι Πέτρος, Μαρκιανός, Ιωάννης, Θέκλα, Κασσιανός οι Μάρτυρες και οι συν αυτών μαρτυρήσαντες


Βιογραφία
Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες Μαρτύρησαν στην Ρώμη. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο και το μαρτύριο των Αγίων.




Άγιος Ευτύχιος ο Μάρτυρας ο υποδιάκονος


Βιογραφία
Ο Άγιος Μάρτυς Ευτύχιος ήταν υποδιάκονος στην Εκκλησία των Αλεξανδρέων και υπέρμαχος των δογμάτων της Α' εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου. Ετιμάτο πολύ υπό του Μεγάλου Αθανασίου και μαρτύρησε από τους αιρετικούς Αρειανούς και τον αιρετικό Επίσκοπο Γεώγιο το έτος 356 μ.Χ.

Άγιος Πούλιος ο Αναγνώστης

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

Διήγηση ωφέλιμη Μάλχου μοναχού που αιχμαλωτίστηκε

Bλέψον μοναχέ τίσιν (ήτοι τιμωρίαν) οίαν λαμβάνει, Παρήκοος πας, και διόρθωσιν λάβε.

Βιογραφία Κάποτε, ο Μάλχος, που ήταν μοναχός σε κάποιο μοναστήρι  στην Ιβηρία, έκανε παρακοή στον Γέροντα του και ξεκίνησε  για την πατρίδα του τη Μαρώνεια της Συρίας, για να  παραλάβει την κληρονομιά των πεθαμένων γονιών του. Στο  δρόμο τον συνέλαβαν Σαρακηνοί και μαζί με μια γυναίκα  τους πούλησαν σ' έναν Αιθίοπα. Εκεί ο Μάλχος έδειξε άριστο παράδειγμα υπηρέτου. Και ο  κύριος του για να τον ανταμείψει, του πρότεινε να  παντρευτεί τη συναιχμάλωτό του γυναίκα. Ο Μάλχος του  εξήγησε ότι είναι μοναχός και δεν του επιτρέπεται να  παντρευτεί. Ο Αιθίοπας όμως τον απείλησε και έτσι ο  Μάλχος έκανε εικονικό γάμο με τη γυναίκα αυτή. Κάποια νύχτα, κατόρθωσαν και δραπέτευσαν, αλλά ο  Αιθίοπας μαζί μ' έναν υπηρέτη του τους κυνήγησαν. Αυτοί  για να σωθούν μπήκαν σε μια σπηλιά, που ήταν γεμάτη  άγρια θηρία. Έκαναν το σημείο του Σταυρού και τα θηρία  δεν τους άγγιξαν καθόλου. Μόλις όμως μπήκε στη σπηλιά ο  Αιθίοπας με τον υπηρέτη του, για να σφάξουν τον Μάλχο με  τη γυναίκα, όρμησε μια λέαινα και τους κατασπάραξε. Τότε ο  Μάλχος με τη γυναίκα, ευχαρίστησαν τον Θεό για τη σωτηρία  τους. Ύστερα από αυτό, η μεν γυναίκα μπήκε σε γυναικείο  μοναστήρι, ο δε Μάλχος γύρισε στο δικό του, συλλογιζόμενος  ότι η παρακοή τον οδήγησε σε άσχημες περιπέτειες, και πως  ο ασφαλέστερος δρόμος είναι αυτός της υπακοής.

Όσιος Στέφανος ο Ομολογητής, ηγούμενος Τριγλίας

Θείου Στέφανος ἀμπελῶνος ἐργάτης, Θεῷ παραστάς, καμάτου μισθὸν λάβῃ.

Βιογραφία Ο Όσιος Στέφανος, έζησε στο χρόνια του αυτοκράτορα  Λέοντος του Αρμενίου (813 - 820 μ.Χ.). Από νεαρή ηλικία  αφιερώθηκε με ζέση στην ασκητική ζωή και πολύ γρήγορα  διακρίθηκε μεταξύ των αδελφών για την εγκράτειά του, το  ήθος του και το υψηλό ασκητικό του φρόνημα. Αργότερα δε,  ως ηγούμενος της Μονής Τριγλίας διακρίθηκε όχι μόνο για  τα διοικητικά του χαρίσματα και τη δίκαιη συμπεριφορά  έναντι των αδελφών του, αλλά και την προσήλωσή του στο  μοναχικά ιδεώδη και την πνευματική πρόοδο της Μονής. Όταν ο αυτοκράτορας Λέων ο Ε', εξέδωσε νέες διαταγές κατά  των Αγίων εικόνων αλλά και όσων τις προσκυνούν, ο  ηγούμενος Στέφανος εγκατέλειψε το μοναστήρι του και  κατέβηκε στη πόλη για να στηρίζει στη πίστη τους  διωκόμενους και να ενισχύσει την αντίστασή τους. Γι' αυτές  τις ενέργειες συνελήφθη και υπέστη φυλακίσεις και εξορίες.  Ευρισκόμενος στη εξορία άφησε και την τελευταία του πνοή  αγωνιζόμενος για τα δίκαια της Εκκλησίας.

Άγιοι Είκοσι Έξι Μάρτυρες οι εν Γοτθία μαρτυρήσαντες

Τόσην πυρὶ φλέγουσι πληθὺν Μαρτύρων, Ὄσας ἄγει Μὴν σήμερον τὰς ἡμέρας.

Βιογραφία Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες έζησαν κατά τους χρόνους του  βασιλέως των Γότθων Ιουγγουρίχου και του αυτοκράτορα  Γρατιανού (375 - 383 μ.Χ.). Ενώ ευρίσκονταν όλοι στην  Εκκλησία και έψαλλαν, συνελήφθησαν από τον  βασιλέα των Γότθων  και ρίχθηκαν ζωντανοί στην πυρά. Τότε συνέβη και  το εξής: Κάποιος άνθρωπος Χριστιανός, που έφερνε την  προσφορά του στην Εκκλησία, συνελήφθη και αυτός και  ρίχθηκε στην φωτιά, αφού πρώτα ομολόγησε τον Χριστό,  προσφέροντας έτσι τον ίδιο του τον εαυτό στον Χριστό,  αντί  άλλης προσφοράς. Τα λείψανα των Μαρτύρων περισυνέλεξε  η συμβία άλλου άρχοντα του έθνους των Γότθων, που ήταν  Χριστιανή, μαζί με πρεσβυτέρους και λαϊκούς. Και αφού  εγκατέλειψε την εξουσία στον υιό της, περιδιαβαίνοντας από  τόπο σε τόπο, ήλθε μέχρι την γη των Ρωμαίων μαζί με την  θυγατέρα της. στην συνέχεια αναχώρησε για την χώρα της,  αφού κληροδότησε στην θυγατέρα της τα ιερά λείψανα.  Αυτή, φεύγοντας για την Κύζικο, έδωσε ένα μέρος από τα  λείψανα αυτά στην πόλη και ύστερα από λίγο τελειώθηκε ο  βίος της. Οι Άγιοι αυτοί είναι: οι δύο Πρεσβύτεροι, Βαθούσης (ή  Ααθούσης) και Ουίρκας (ή Ούηρικας) με τους δύο γιους του  και τις τρεις θυγατέρες του και Αρπύλας ο μοναχός, οι λαϊκοί,  Αβήπας, Αγνάς (ή Αγγιάς), Ρύαξ (ή Ρυΐας), Ηγάθραξ, Ησκόος  (ή Ησκόης), Σύλλας, Σίγητζας (ή Σίδητζας), Σουηρίλλας, Σεΐμβλας, Θέρμας (ή Θέρθας). Φίλγας και από τις γυναίκες οι  Άννα, Αλλάς, Βάρις (ή Βάρκα), Μωικώ, Μαμύκα, Ουιρκώ (ή  Ουηκώ) και Ανιμάις. Το μαρτύριό τους συνέβη μεταξύ των ετών 375 - 383 μ.Χ.