ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Κατεβάστε με δεξί κλικ στην εικόνα και Αποθήκευση συνδέσμου ως...
Κατεβάστε με δεξί κλικ στην εικόνα και Αποθήκευση συνδέσμου ως...
Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012
Παρακλητικός Κανών του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου
Παρακλητικός Κανών,
Χαιρετισμοί και σύντομος βίος του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου του Θεαδέλφου
Κατεβάστε με δεξί κλικ στην εικόνα και Αποθήκευση συνδέσμου ως...
Χαιρετισμοί και σύντομος βίος του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου του Θεαδέλφου
Κατεβάστε με δεξί κλικ στην εικόνα και Αποθήκευση συνδέσμου ως...
Παρακλητικός Κανών Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
Παρακλητικός Κανών Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
Κατεβάστε με δεξί κλικ στην εικόνα και Αποθήκευση συνδέσμου ως...
Κατεβάστε με δεξί κλικ στην εικόνα και Αποθήκευση συνδέσμου ως...
Παρακλητικός Κανόνας Παναγίας Μυροβλυτίσσης
Παρακλητικός Κανόνας
Παναγίας Μυροβλυτίσσης – Αγ. Νικόλαος – Άνδρος
Παναγίας Μυροβλυτίσσης – Αγ. Νικόλαος – Άνδρος
Παρακλητικός στην Ιεροσολυμίτισσα
ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑΣ
Κατεβάστε με δεξί κλικ στην εικόνα και Αποθήκευση συνδέσμου ως...
Κατεβάστε με δεξί κλικ στην εικόνα και Αποθήκευση συνδέσμου ως...
Παρακλητικος Κανόνας εις την Αγίαν Τριάδα
Ακολουθία του Μεγάλου
Παρακλητικού Κανόνος εις την πανοικτίρμονα και πολυεύσπλαχνον Αγίαν Τριάδα
Κατεβάστε με δεξί κλικ στην εικόνα και Αποθήκευση συνδέσμου ως...
Παρακλητικού Κανόνος εις την πανοικτίρμονα και πολυεύσπλαχνον Αγίαν Τριάδα
Κατεβάστε με δεξί κλικ στην εικόνα και Αποθήκευση συνδέσμου ως...
ΠΑΡΆΚΛΗΣΗ
Δοξολογία Εις ΤΗΝ Αγίαν
Τριάδα ΚΑΙ Ζωαρχικήν
Κατεβάστε με δεξί κλικ στην εικόνα και Αποθήκευση συνδέσμου ως...
Τριάδα ΚΑΙ Ζωαρχικήν
Κατεβάστε με δεξί κλικ στην εικόνα και Αποθήκευση συνδέσμου ως...
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012
Ο γέροντας διδάσκει τον μαθητή του προσευχή
Πηγαίνοντας σήμερα στην καλύβα του γέροντα, ήθελα να μου μιλήσει πολύ για την προσευχή, που είναι το κέντρο της πνευματικής ζωής του χριστιανού. Φθάνοντας
κοντά του του λέω:
–Την ευχή σας, γέροντα.
–Του Κυρίου Ιησού Χριστού..
–Έλα, σήμερα ας περπατήσουμε μέσα στο δάσος. Άκου τα πουλιά, τι ωραία που τραγουδούν. Η επαφή με τη φύση δίνει άλλο νόημα στη ζωή του ανθρώπου, αγγίζεις
τα δημιουργήματα του Θεού. Αισθάνεσαι μια απέραντη γαλήνη στην ψυχή σου και θεωρείς ότι ο Θεός περπατά κοντά σου, όπως στην Παλαιά Διαθήκη, που ο Θεός
περπατούσε με τον Αδάμ στον παράδεισο. Τα πάντα γύρω σου, σου δίνουν μια αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Αφήνεσαι μέσα στην ηρεμία του τόπου και αναζητάς το Θεό
μέσα σου και γύρω σου. Δεν μπορείς να μην αντισταθείς να κάνεις ολόθερμες προσευχές. Τι υπέροχα είναι εδώ! Έλα να καθίσουμε στον κορμό αυτού του δένδρου. Βλέπεις έχω
φτιάξει για κάθισμα ένα μικρό κορμό από δένδρο που το χρησιμοποιώ πολλές φορές για να προσεύχομαι στο Θεό. Αυτό το δένδρο είναι πανύψηλο, που θεωρείς ότι
ενώνει τη γη με τον ουρανό. Αυτό το μέρος το έχω ονομάσει Γεσθημανή, για να μου θυμίζει τον τόπο που προσευχήθηκε ο Ιησούς Χριστός τόσο δυνατά προ του εκουσίου
πάθους. Ζητούσε τη θεία πατρική ενίσχυση για να τελειώσει το έργο Του στη γη. Ο Ιησούς Χριστός πάντοτε προσευχόταν και παρακαλούσε τον Ουράνιο Πατέρα Του για τη
σωτηρία του ανθρώπου. Έλα, κάθισε, και άφησε κάθε μέριμνα του κόσμου και ό,τι σε απασχολεί. Ο τόπος είναι κατάλληλος για προσευχή και σιωπή.
Όπου και να βρίσκεσαι στον κόσμο, να προσεύχεσαι και να παρακαλείς τον Κύριό μας να σε ενδυναμώνει στη ζωή σου με το Πανάγιον Πνεύμα. Ας προσευχηθούμε λίγο στον
Κύριό μας και να τον δοξολογήσουμε για τα αγαθά που μας προσφέρει στη ζωή μας.Αφού πέρασε αρκετή ώρα χωρίς να το καταλάβω, αισθανόμουν μια απέραντη γαλήνη
στην ψυχή και στο σώμα μου. Τα πάντα μέσα μου, μου έλεγαν, ότι εδώ είναι τόπος Θεού και άγιος χώρος. Αισθανόμουν ότι βρισκόμουν μέσα σε εκκλησία. Τα πάντα ήταν
γεμάτα από τη θεία χάρη. Είχε απλωθεί μέσα μου και γύρω μου μια απόκοσμη ειρήνη, πολύ διαφορετική από την ειρήνη του δάσους. Η σιωπή μας είχε σκεπασθεί από την
παρουσία του Θεού. Πόσα αγαθά πνευματικά γευόταν ο γέροντας μέσα στη δική του σιωπή, αφήνοντας πίσω του όλα τα του κόσμου. Πράγματι ζούσε μέσα στο Φως του
Θεού και εγώ δεχόμουν μερικές ανταύγειες από την προσευχή του… Δε θυμάμαι ακριβώς πόσος χρόνος πέρασε και δεν τολμούσα να τον διασπάσω από τη σιωπή του.
Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012
ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΝ ΛΟΥΚΑΝ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟΝ
ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΝ ΛΟΥΚΑΝ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟΝ
Ο Ιερεύς: Eυλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε` νυν και αεί και εις τούς αιώνας των αιώνων.
Ο Αναγνώστης: Αμήν.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΜΒ. (142)
Κύριε,εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ΄ εμέ το πνευμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου,εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων.Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου` η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου,Κύριε` εξέλιπε το πνεύμά μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ΄ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το ελεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ηπορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου.Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον` δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία` ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, καί εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμί.
Ήχος δ`.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν` ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. α`.Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν`........
Στίχ. β`. Πάντατα έθνη εκύκλωσάν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν`........
Στίχ. γ`. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και εστί θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν
Ηχοςδ`. ( Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ )
Του φιλανθρώπου Ιησού και Δεσπότου, μύστης υπάρχων ω Λουκά θεηγόρε, πιστών δε το προσφύγιον εν νόσοις χαλεπαίς, τας αιτήσεις πρόσδεξαι και ιάτρευσον τάχει, ασθενείας σώματος, και ψυχής πάντα άλγη, όπως τιμώμεν πάντοτε την σην μνήμην, και αίνον Κυρίω προσάγωμεν.
Δόξα...
Το Απολυτίκιο. Ήχος α`.( Της ερήμου πολίτης)
Λουκάν τον Θεηγόρον και του Παύλου συνέκδημον, και Ευαγγελίου του τρίτου, συγγραφέα Θεόπνευστον. Εν ύμνοις τιμήσωμεν πιστοί, ως άξιον εργάτην του Χριστού, τω φωτί γαρ του Κυρίου καταυγασθείς, μετέδωκε φως τω κόσμω,γράψας τας θαυμαστάς παραβολάς, σύστασιν εκκλησίας τε, τη επελεύσει του Πνεύματος ιστορησάμενος.
Και νυν...
Θεοτοκίον.Ήχος δ`.( Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ )
Η εν γαστρί σου τον Θεόν δεξαμένη, τον Ιατρόν ψυχών ημών και σωμάτων, Παρθένε Παναμώμητε, ης πάντιμον μορφήν, πρώτος ανιστόρησεν, ιατρός και ζωγράφος, Λουκάς ο θεσπέσιος, τας δεήσεις προσδέχου, των προσφοιτώντων τούτω τω ναώ,και ασθενείας, ημών λύε τάχιστα.
Ο Αναγνώστης (χύμα).
ΨΑΛΜΟΣ Ν΄. (50).
Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.Επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου,και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα,όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, καί νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας` τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίαςμου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ΄ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και Πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι.Ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου` αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ, πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα.Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ο κανών (ουη ακροστιχίς):
"ΛΟΥΚΑ ΙΑΤΡΕ, ΘΕΡΑΠΕΥΣΑΙΣ ΗΜΩΝ ΤΑ ΑΛΓΗ. Α(θανάσιος)".
Ωδή α`. Ήχος πλ. δ`. (Υγράν διοδεύσας.)
Λουκά Χριστοφίλητε ιατρέ, ψυχών και σωμάτων,ακεσώδυνε πρεσβευτά, προσδέχου αιτήσεις ικετών σου, και τω Κυρίω ταχέως προσάγαγε.
Ο Λόγος σεσάρκωται του Πατρός, εκ φιλανθρωπίας, και ιάσατο τας πληγάς, του γένους ανθρώπων ως πανσόφως, συ ω Λουκά, ιατρέ εξιστόρησας.
Υψόθεν επίβλεψον ω Λουκά, και προς ύψος άρον, τας καρδίας ημών και νούν, ποικίλαις νοσούντων ασθενείαις,και προστρεχόντων εν πίστει πρεσβεία σου.
Θεοτοκίον
Κοιλία σου γέγονεν ουρανός, Κεχαριτωμένη, ως γεννήσασα τον Χριστόν. Όν πάντοτε Μήτερ εξιλέου, υπέρτων πόθω την σκέπην αιτούντων σου.
Ωδή γ`. (Ουρανίας αψίδος.)
Ανεσίν μοι παράσχου, εκ των πολλών θλίψεων, αι περ με κατέλαβον άφνω, και εξηφάνισαν, χαράν καρδίας μου, Λουκά και στήριξον πάσαν,κλονουμένην ύπαρξιν, ευχαίς αγίαις σου.
Ιασαί μου τα άλγη,ως ιατρός άριστος, έχων επιστήμης την γνώσιν, και χάριν άνωθεν, Λουκά μακάριε, και δίδαξόν με δοξάζειν, τον οικονομούμενον την σωτηρίαν μου.
Αηδής μοι υπάρχει, η νοσερά ζόφωσις, όθεν εξαιτώ φώτισόν μου, Λουκά διάνοιαν, όπως το σκόπιμον, της επισκέψεως ταύτης, του Κυρίου δέξωμαι, προς σωτηρίαν μου.
Θεοτοκίον .
Τι σοι δώρον Παρθένε, οι γηγενείς οίσομεν, ότι τον καλόν Σαμαρείτην, ετεκνοτρόφησας, το θείον έλαιον,πληγαίς βαλόντα απάσαις, και ληστών τατραύματα, εξαφανίσαντα.
Διάσωσον, απόκινδύνων ικέτας σου θεοφόρε, ότι πάντες Λουκά προ σε καταφεύγομεν, αιτούμενοι θεραπείαν ταχίστην.
Επίβλεψον, ενευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Ο Ιερεύς: Ελέησον ημάς, ο θεός, κατά το μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου επάκουσον καί ελέησον.
Ο Χορός: (Μετά από κάθε αίτηση του Ιερέως)……Κύριε, ελέησον (εκγ΄).
Ο Ιερεύς: Έτι δεόμεθα, υπέρ του πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών................. και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.
Έτι δεόμεθα, υπέρ ελέους, ζωής,ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως,διαφυλάξεως συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών,(των εν τω ιδρύματι τούτω εργαζομένων,νοσηλευομένων, των εν ταις διακονίαις όντων αδελφών ημών), των επιτρόπων, συνδρομητών και αφιερωτών του αγίου Ναού τούτου και πάντων των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη πόλει (ή χώρα, ή νήσω)ταύτη.
Έτι δεόμεθα καί υπέρ των δούλων του Θεού (και μνημονεύει τα ονόματα)
Ο Χορός: (Ενώ μνημονεύονται τα ]ονόματα, ψάλλει χαμιλόφωνα το, ) Κύριε,ελέησον .
Ο Ιερεύς: Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και σοι την δόξαν αναπέμπομεν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τούς αιώνας τών αιώνων.
Ο Χορός: Αμήν.
Κάθισμα.
Ήχος β`. (Ταάνω ζητων.)
Φιλάνθρωπος ων,ακέστωρ πανάριστε, Λουκά και ημών, τα άλγη θεράπευσον, τας ψυχάς και σώματα καταβάλλοντα και ανάγαγε, από ταλαιπωρίας δεινής, τους πόθω ναώ σου καταφεύγοντας.
Ωδή δ`. (Εισακήκοα Κύριε.)
Ρώσιν πάρεχε Άγιε, επικαλουμένοις την σην βοήθειαν, και χαράν ην περ εισήνεγκε, τη σαρκώσει Λόγος και Θεός ημών.
Ευφροσύνη την κάκωσιν, και η ευθηνία άπασαν στένωσιν,διαδέξοιτο σεπταίς ευχαίς, σου Λουκά και ρώσις την ασθένειαν.
Θεού γέγονας μίμημα, Ευαγγελιστά Λουκά μακάριε, τας ακτίνας επιχέων σου, τοις εξαιτουμένοις παρρησίαν σου.
Θεοτοκίον.
Εμεγάλυνε Κύριος,σε Παρθενομήτορ ως προεφήτευσας, γενεαί γαρ ευφημούσί σε, ότι Ιατρόν ψυχών εγέννησας.
Ωδή ε`. (Φώτισον ημάς.)
Ρήματα ζωής, α συνέγραψας τη χάριτι, ταις ψυχαίς Λουκά κατάβαλλε, όπως άλγη, οδυνών αποκρουώμεθα.
Αμαρτητικής,διαθέσεως απάλλαξον, της γεννώσης θλίψιν σώματι, και καρδίας, τω Θεώ Λουκά στερέωσον.
Παύσον οδυνών,των ποικίλων Λουκά μάστιγας, υπομονήν δε ενταις νόσοις δός ημίν, και διαβλέπειν, του Κυρίου Θείαν Πρόνοιαν.
Θεοτοκίον.
Έλυσας ημάς, τη κυήσει σου Πανάμωμε, εκ των δεσμών του πολεμήτορος, και εν κινδύνοις, πανταχού ρύστις παρίστασαι.
Ωδή στ`. (Την δέησιν εκχεώ )
Υψώσαις μου,πεπτωκός το φρόνημα, και τα νέφη διαλύσαις ψυχής μου, ότι ιδού, ασθενείας με άλγος, και το μικρόψυχον της διανοίας μου, κατέβαλον θείε Λουκά, όθεν κράζω σοι τάχυνον σωσόν με.
Σαββάτισον, την ψυχήν μου Άγιε, από έργων της αισχράς αμαρτίας, έχουσι γαρ, την ισχύν συνηθείας,και την οδύνην μισθόν αποτίκτουσιν, αντί υλώδους ηδονής, ην ως δέλεαρ καθυποβάλλουσι.
Ανάστησον, απόκλίνης άπαντας, ως Δεσπότης σου ανέστησε πλήθη, ων εν τη γη ιατρέ μυστογράφε, και ευγνωμόνως κραυγάζειν αξιώσον, Φιλάνθρωπε δόξα τη ση, προς ημάς συμπαθεία σου πάντοτε.
Θεοτοκίον.
Ιάματα,θαυμασίων πάντοτε, η σεπτή πηγάζει Μήτηρ μορφή σου, ην ο Λουκάς, αυτοψεί καθορών σε,χρωματουργία σοφώς ανιστόρησεν, και χάριν είληφεν εκ σου, ευλογία του Τόκου σου Δέσποινα.
Διάσωσον, απόκινδύνων ικέτας σου θεοφόρε, ότι πάντες Λουκά προς σε καταφεύγομεν, αιτούμενοι,θεραπείαν ταχίστην.
Αχραντε, η διάλόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ΄ εσχάτωντων ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις (ως ανωτέρω)
ΚοντάκιονΉχος β`. (Προστασία)
Επιστήμη συζεύξας την χάριν του Πνεύματος θεραπεύεις Λουκά, τα άλγη του σώματος, και ταις ψυχαίς εμβάλλεις ειρήνην ουράνιον, διό και νυν τω σω ναώ, συνελθόντες ευλαβώς,βοωμέν σοι κράζοντες, πρόσχες ημίν νοσούσι,πέμψον ταχύ την λύσιν, και αγαλλίασιν φαιδράν, ικέταις σου δώρησαι.
Προκείμενον.
Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτού και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτού. (Δις)
Στιχ.Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλει το στερέωμα.
Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτού…….
Ο Ιερεύς: Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεωςτου αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Ο Χορός: Κύριε, ελέησον (εκ γ΄).
ΟΙερεύς: Σοφία` ορθοί,ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου.
Ειρήνη πασι.
Ο Χορός: Και τω Πνεύματί σου.
Ο Ιερεύς: Εκ του κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου, το Ανάγνωσμα. …Πρόσχωμεν.
Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, δόξασοι.
ΟΙερεύς: το Ευαγγέλιον."Κεφ. ι΄(10). 16-21"
Ειπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς. Ο ακούων υμών,εμού ακούει, και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί. οδε εμέ αθετών, αθετεί τον αποστείλαντά με.Υπέστρεψαν δε οι Εβδομήκοντα μετά χαράς,λέγοντες, Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου. Είπε δε αυτοίς, Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων, και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν υμάς ου μη αδικήση. Πλην εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται, χαίρετε δε μάλλον, ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς. Εν αυτή τη ωρα ηγαλλιάσατο τω πνεύματι οΙησούς, και είπεν, Εξομολογούμαί σοι, Πάτερ,Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις, ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία εμπροσθέν σου.
ΟΧορός: Δόξα σοι, Κύριε, δόξασοι.
Δόξα…
Ταις του Αποστόλου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν...
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθοςτων οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Πρόσόμοιον.Ήχος πλ. β΄.( Ολην αποθέμενοι)
Ιατρέ πανάριστε,και ιερέ μυστογράφε, κλίνον ους ευήκοον, και ημών επάκουσον δεομένων σου. Ιατρούς ευλόγησον, νοσοκόμους στήριξον, ασθενούσι ρώσιν χάρισαι, πάντας αγίασον, τους υπό την σκέπην σου τρέχοντας και ως ζωγράφος μόνιμον, ταις ψυχαίς Χριστόν εξεικόνισον,όπως εν ειρήνη, διάγωμεν τον χρόνον της ζωής,και σε πρεπόντως δοξάζωμεν, Λουκά αξιάγαστε.
ΟΙερεύς: Σώσον,ο Θεός, τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου` επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς` ύψωσον κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων, και κατάπεμψον εφ΄ημάς τα ελέη σου τα πλούσια` πρεσβείαις της Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας` δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού` προστασίαις των τιμίων,επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων` ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, του αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά του ιατρού` των εν αγίοις Πατέρων ημών μεγάλων Ιεραρχών και οικουμενικών Διδασκάλων,Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου,Αθανασίου και Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμονος, πατριαρχών Αλεξανδρείας`Νικολάου του εν Μύροις, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, Νεκταρίου Πενταπόλεως, και Παρθενίου επισκόπου Λαμψάκου, των θαυματουργών` των αγίων ενδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, Δημητρίου του Μυροβλύτου,Θεοδώρου του Τήρωνος και Θεοδώρου του Στρατηλάτου, Μηνά του θαυματουργού, Τρύφωνος του αναργύρου` των ιερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ελευθερίου` των αγίων ενδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων` των Οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, Αντωνίου του μεγάλου, Σάββα του ηγιασμένου, ΄Αρσενίου του εν Πάρω` της οσίας μητρός ημών Ξένης (του Αγίου του Ναού, εφ΄ όσον δεν εμνημονεύθη εν τοις ανω), των αγίων και Δικαίων, θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, (του Αγίου της ημέρας,)και πάντων σου των Αγίων, ικετεύομέν σε,μόνε πολυέλεε Κύριε, επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.
Ο Χορός: Κύριε, ελέησον (12άκις).
ΟΙερεύς: Ελέει καί οικτιρμοίς, και φιλανθρωπία του Μονογενούςσου Υιού, μεθ΄ ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι,νυν, και αεί, και εις τούς αιώνας των αιώνων.
ΟΧορός: Αμήν.
Ωδή ζ`. (Παίδες Εβραίων.)
Σώματα εξησθενημένα, ενδυνάμωσον Λουκά σεπτέ ακέστορ, δυνατόν γαρ εστί, σοι έχοντι την χάριν, τα φυσικώς αδύνατα, μεταστήσαι παραδόξως.
Ήλγησε σφόδρα ηψυχή μου, την του σώματος ιδούσα διαρτίαν,ασθενούσαν δεινώς, διό τη ση πρεσβεία, Λουκά θεόφρον άπασαν, ανατίθημι ελπίδα.
Μείνον ψυχή μου φοβουμένη, ω Φιλάνθρωπε πρεσβεία Αποστόλου,μήπως σκότος βαρύ, αυτήν διαχωρίση, της γλυκυτάτης θέας σου, και απόλωμαι ο τάλας.
Θεοτοκίον.
Ω της προς ΄με φιλανθρωπίας, Παναγία μου και φως των οφθαλμών μου, ότι έχεις αεί, οξείαν σην πρεσβείαν, ει και εγώ ου παύομαι, τω Υιώ σου αμαρτάνειν.
Ωδή η`. (Τον Βασιλέα)
Νοσών το σώμα,κατάκειμαι εν κλίνη, της οδύνης Λουκά θεραπευτά μου, όθεν έγειρόν με, ση θεία μεσιτεία.
Τον Ιπποκράτην,υπερήρας τη γνώσει, φωτισθείς ελλάμψει Παρακλήτου διό κατά χάριν Λουκά ίασαι νόσους.
Ανευ φαρμάκων,νόσους πάσας διώκεις, επικλήσει Ονόματος Κυρίου, ως Λουκά προείπεν, συλλόγω Απόστόλων.
Θεοτοκίον.
Ανανεούμαι,θεοτόκε λαμβάνων κατά νούν μου πολλήν φιλοτεκνίαν, η χριστιανούς σου, ως Μήτηρπεριβάλλεις.
Ωδή θ`. (Κυρίως Θεοτόκον.)
Λουκά θαυματοφόρε, δέχου τας δεήσεις, των εν Ιδρύματι τούτω τον άνθρωπον, διακονούντων και κλίνη οδύνης κείμενον.
Γινώσκεις τας αιτήσεις, έχεις θείαν χάριν, Λουκά ην δείξον πιστοίς αιτουμένοις σε, και ασθενείας σους δούλους, ευθύς απάλλαξον.
Ηλάττωται η πίστις, νόσος δε υψούται, και η ψυχή μου ως φύλλον σαλεύεται, Λουκά μακάριε σπεύσον,κινδύνου ρύσαί με.
Θεοτοκίον.
Ανύμφευτε παρθένε, Ιατρών ψυχών τε, και των σωμάτων τεκούσα τον Κύριον, συν τω Λουκά τας δεήσεις,εκπλήρου δούλων σου.
Και ευθύς, το.
Άξιόν εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Μεγαλυνάρια
Χαίροις ο θεόσοφος συγγραφεύς, του Ευαγγελίου,πνευματέμφορος ερμηνεύς, αληθής ακέστωρ,της απιστίας νόσου, Λουκά λουτρού του θείου,χρίσει ιώμενος.
Θάλαμον λιπούσατον νυμφικόν, ξενοτρόπως Μήτερ, ηκολούθησας τω Χριστώ ω και νυμφευθείσα, τη ξένη βιοτή σου, ω Ξένη πανολβία, ημών μνημόνευε.
Μακαρίζομέν σου την δεξιάν, Λουκά θεηγόρε, δι ης έχομεν οι πιστοί, τας του Θεού Λόγου, διττάς αγίας πλάκας, και την σεπτήν εικόνα, της Θεομήτορος.
Νόσους ιατρεύων παντοδαπάς, χάριτι Κυρίου, ω Λουκά θαυματοπρεπώς, πάσης ασθενείας, απάλλατε και άλγους, τους προσιόντας πόθω, ναώ τω θείω σου.
Συν τη Πανυμνήτω Μητρί Θεού, ης τον χαρακτήρα, εξεικόνισας,πρώτος συ, πρέσβευε Κυρίω, Λουκά υπέρ των όσοι, εν κλίνη ασθενείας, κείνται ως εύσπλαχνος.
Ιατρούς ενταύθα τους ασθενείς, ως ο Σαμαρείτης, εν αγάπη πολλή Λουκά, ζήλω εξιώνται, ευλόγει χάριτί σου, εκατονταπλασίως, ών περ προσφέρουσι.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου,Αποστόλων η δωδεκάς, οι άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
Ο Αναγνώστης: Αμήν.Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος,ελέησον ημάς. (τρίς).
Δόξα.. Και νυν…
Παναγία Τριάς,ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημων. Δέσποτα συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον.(τρίς)
Δόξα.. Και νυν…
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου.Ελθέτω η Βασιλεία σου. Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματαημών, ως και ημείςαφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ο Ιερεύς: Ότι σου εστίν η Βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν,και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.
ΟΧορός: Αμήν.
ΤοΑπολυτίκιο Ήχος α`. ( Τηςερήμου πολίτης)
Λουκάν τον Θεηγόρον και του Παύλου συνέκδημον, και Ευαγγελίου του τρίτου, συγγραφέα Θεόπνευστον. Εν ύμνοις τιμήσωμεν πιστοί, ως άξιον εργάτην του Χριστού, τω φωτί γαρ του Κυρίου καταυγασθείς, μετέδωκε φως τω κόσμω,γράψας τας θαυμαστάς παραβολάς, σύστασιν εκκλησίας τε, τη επελεύσει του Πνεύματοςιστορησάμενος.
Ο Ιερεύς: Ελέησον ημας,ο θεός, κατά το μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου επάκουσον και ελέησον.
Ο Χορός: (Μετά από κάθε αίτηση του Ιερέως) …Κύριε, ελέησον (εκ γ΄).
ΟΙερεύς: Έτι δεόμεθα,υπέρ των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών.
Έτι δεόμεθα,υπέρ του πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών.................. και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.
Έτι δεόμεθα, υπέρ ελέους, ζωής,ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως,διαφυλάξεως συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών, (των εν τω ιδρύματι τούτω εργαζομένων,νοσηλευομένων και πάντων των εν ταις διακονίαις όντων αδελφών ημών),των επιτρόπων, συνδρομητών και αφιερωτώντου αγίου Ναού τούτου και πάντων των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη πόλει (ή χώρα, ή νήσω) ταύτη.
Έτι δεόμεθα και υπέρ των δούλων του Θεού (και μνημονεύει τα ονόματα)
Έτι δεόμεθα υπέρ του διαφυλαχθήναι την αγίαν Εκκλησίαν την πόλιν ταύτην το ίδρυμα τούτο,και πάσαν πόλιν και χώραν από οργής, λοιμού,λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός,μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου, και αιφνιδίου θανάτου, υπέρ του ίλεων, ευμενή και ευδιάλλακτον γενέσθαι τον αγαθόν και φιλάνθρωπον Θεόν ημών, του αποστρέψαι και διασκεδάσαι πάσαν οργήν και νόσον, τήν καθ΄ ημών κινουμένην` και ρύσασθαι ημάς εκ της επικειμένης δικαίας αυτού απειλής, και ελεήσαιημάς.
Έτι δεόμεθα, υπέρ του εισακούσαι Κύριον τον Θεόν φωνής της δεήσεως ημών των αμαρτωλών, και ελεήσαι ημάς.
ΟΧορός: Αμήν.
Ο Ιερεύς: Επάκουσον ημών, ο Θεός, ο Σωτήρ ημών, η ελπίς πάντων των περάτων της γης και των εν θαλάσση μακράν`και ίλεως, ιλεως γενού ημίν, Δέσποτα, επί ταις αμαρτίαις ημών, και ελέησον ημάς.Ελεήμων γαρ και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις,και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.
Ο Χορός: Αμήν.
ΟΙερεύς: (ποιεί μικράν Απόλυσιν).
Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, η ελπίς ημών, δόξα σοι.Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας Αυτού Μητρός` των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων` του αγίου αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, (τουαγίου του Ναού) των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων`των αγίων και Δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ καί Αννης, (των αγίων της ημέρας), ων την μνήμην επιτελούμεν και πάντων των Αγίων,ελεησαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός..
ΟΧορός: Ψάλλει.
Ήχος β`. ( Ότεεκ του ξύλου σε.)
Πάντας ασθενούντας αλγεινώς, ίασαι Λουκά χάριτί σου, και νόσους δίωκε, κλίνης εξανάστησον,κατακειμένους και γαρ, ο φιλάνθρωπος Κύριος,πολλήν δέδωκέ σοι, δύναμιν του Πνεύματος, ως οικονόμω πιστώ, όθεν νυν δεήσεις προσδέχου,πάντων εν ναώ σου αγίω, τούτω και εκπλήρου τα αιτήματα.
Ήχος πλ. δ`.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς,από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Ήχος β`.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού` φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Ο Ιερεύς: Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών .......
Στίχοι ικέσιοι
ΣΥ ΙΑΤΡΟΣ ΜΕΝ ΠΕΦΥΚΕΣ ΛΥΩΝ ΠΑΝΤΟΙΑ ΑΛΓΗ , ΕΓΩ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ ΝΟΣΩΝ ΒΟΩ,ΛΟΥΚΑ ΤΡΕΧΕ.
Ο Ιερεύς: Eυλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε` νυν και αεί και εις τούς αιώνας των αιώνων.
Ο Αναγνώστης: Αμήν.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΜΒ. (142)
Κύριε,εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ΄ εμέ το πνευμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου,εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων.Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου` η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου,Κύριε` εξέλιπε το πνεύμά μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ΄ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το ελεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ηπορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου.Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον` δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία` ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, καί εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμί.
Ήχος δ`.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν` ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. α`.Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν`........
Στίχ. β`. Πάντατα έθνη εκύκλωσάν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν`........
Στίχ. γ`. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και εστί θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν
Ηχοςδ`. ( Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ )
Του φιλανθρώπου Ιησού και Δεσπότου, μύστης υπάρχων ω Λουκά θεηγόρε, πιστών δε το προσφύγιον εν νόσοις χαλεπαίς, τας αιτήσεις πρόσδεξαι και ιάτρευσον τάχει, ασθενείας σώματος, και ψυχής πάντα άλγη, όπως τιμώμεν πάντοτε την σην μνήμην, και αίνον Κυρίω προσάγωμεν.
Δόξα...
Το Απολυτίκιο. Ήχος α`.( Της ερήμου πολίτης)
Λουκάν τον Θεηγόρον και του Παύλου συνέκδημον, και Ευαγγελίου του τρίτου, συγγραφέα Θεόπνευστον. Εν ύμνοις τιμήσωμεν πιστοί, ως άξιον εργάτην του Χριστού, τω φωτί γαρ του Κυρίου καταυγασθείς, μετέδωκε φως τω κόσμω,γράψας τας θαυμαστάς παραβολάς, σύστασιν εκκλησίας τε, τη επελεύσει του Πνεύματος ιστορησάμενος.
Και νυν...
Θεοτοκίον.Ήχος δ`.( Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ )
Η εν γαστρί σου τον Θεόν δεξαμένη, τον Ιατρόν ψυχών ημών και σωμάτων, Παρθένε Παναμώμητε, ης πάντιμον μορφήν, πρώτος ανιστόρησεν, ιατρός και ζωγράφος, Λουκάς ο θεσπέσιος, τας δεήσεις προσδέχου, των προσφοιτώντων τούτω τω ναώ,και ασθενείας, ημών λύε τάχιστα.
Ο Αναγνώστης (χύμα).
ΨΑΛΜΟΣ Ν΄. (50).
Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.Επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου,και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα,όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, καί νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας` τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίαςμου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ΄ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και Πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι.Ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου` αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ, πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα.Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ο κανών (ουη ακροστιχίς):
"ΛΟΥΚΑ ΙΑΤΡΕ, ΘΕΡΑΠΕΥΣΑΙΣ ΗΜΩΝ ΤΑ ΑΛΓΗ. Α(θανάσιος)".
Ωδή α`. Ήχος πλ. δ`. (Υγράν διοδεύσας.)
Λουκά Χριστοφίλητε ιατρέ, ψυχών και σωμάτων,ακεσώδυνε πρεσβευτά, προσδέχου αιτήσεις ικετών σου, και τω Κυρίω ταχέως προσάγαγε.
Ο Λόγος σεσάρκωται του Πατρός, εκ φιλανθρωπίας, και ιάσατο τας πληγάς, του γένους ανθρώπων ως πανσόφως, συ ω Λουκά, ιατρέ εξιστόρησας.
Υψόθεν επίβλεψον ω Λουκά, και προς ύψος άρον, τας καρδίας ημών και νούν, ποικίλαις νοσούντων ασθενείαις,και προστρεχόντων εν πίστει πρεσβεία σου.
Θεοτοκίον
Κοιλία σου γέγονεν ουρανός, Κεχαριτωμένη, ως γεννήσασα τον Χριστόν. Όν πάντοτε Μήτερ εξιλέου, υπέρτων πόθω την σκέπην αιτούντων σου.
Ωδή γ`. (Ουρανίας αψίδος.)
Ανεσίν μοι παράσχου, εκ των πολλών θλίψεων, αι περ με κατέλαβον άφνω, και εξηφάνισαν, χαράν καρδίας μου, Λουκά και στήριξον πάσαν,κλονουμένην ύπαρξιν, ευχαίς αγίαις σου.
Ιασαί μου τα άλγη,ως ιατρός άριστος, έχων επιστήμης την γνώσιν, και χάριν άνωθεν, Λουκά μακάριε, και δίδαξόν με δοξάζειν, τον οικονομούμενον την σωτηρίαν μου.
Αηδής μοι υπάρχει, η νοσερά ζόφωσις, όθεν εξαιτώ φώτισόν μου, Λουκά διάνοιαν, όπως το σκόπιμον, της επισκέψεως ταύτης, του Κυρίου δέξωμαι, προς σωτηρίαν μου.
Θεοτοκίον .
Τι σοι δώρον Παρθένε, οι γηγενείς οίσομεν, ότι τον καλόν Σαμαρείτην, ετεκνοτρόφησας, το θείον έλαιον,πληγαίς βαλόντα απάσαις, και ληστών τατραύματα, εξαφανίσαντα.
Διάσωσον, απόκινδύνων ικέτας σου θεοφόρε, ότι πάντες Λουκά προ σε καταφεύγομεν, αιτούμενοι θεραπείαν ταχίστην.
Επίβλεψον, ενευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Ο Ιερεύς: Ελέησον ημάς, ο θεός, κατά το μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου επάκουσον καί ελέησον.
Ο Χορός: (Μετά από κάθε αίτηση του Ιερέως)……Κύριε, ελέησον (εκγ΄).
Ο Ιερεύς: Έτι δεόμεθα, υπέρ του πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών................. και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.
Έτι δεόμεθα, υπέρ ελέους, ζωής,ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως,διαφυλάξεως συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών,(των εν τω ιδρύματι τούτω εργαζομένων,νοσηλευομένων, των εν ταις διακονίαις όντων αδελφών ημών), των επιτρόπων, συνδρομητών και αφιερωτών του αγίου Ναού τούτου και πάντων των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη πόλει (ή χώρα, ή νήσω)ταύτη.
Έτι δεόμεθα καί υπέρ των δούλων του Θεού (και μνημονεύει τα ονόματα)
Ο Χορός: (Ενώ μνημονεύονται τα ]ονόματα, ψάλλει χαμιλόφωνα το, ) Κύριε,ελέησον .
Ο Ιερεύς: Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και σοι την δόξαν αναπέμπομεν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τούς αιώνας τών αιώνων.
Ο Χορός: Αμήν.
Κάθισμα.
Ήχος β`. (Ταάνω ζητων.)
Φιλάνθρωπος ων,ακέστωρ πανάριστε, Λουκά και ημών, τα άλγη θεράπευσον, τας ψυχάς και σώματα καταβάλλοντα και ανάγαγε, από ταλαιπωρίας δεινής, τους πόθω ναώ σου καταφεύγοντας.
Ωδή δ`. (Εισακήκοα Κύριε.)
Ρώσιν πάρεχε Άγιε, επικαλουμένοις την σην βοήθειαν, και χαράν ην περ εισήνεγκε, τη σαρκώσει Λόγος και Θεός ημών.
Ευφροσύνη την κάκωσιν, και η ευθηνία άπασαν στένωσιν,διαδέξοιτο σεπταίς ευχαίς, σου Λουκά και ρώσις την ασθένειαν.
Θεού γέγονας μίμημα, Ευαγγελιστά Λουκά μακάριε, τας ακτίνας επιχέων σου, τοις εξαιτουμένοις παρρησίαν σου.
Θεοτοκίον.
Εμεγάλυνε Κύριος,σε Παρθενομήτορ ως προεφήτευσας, γενεαί γαρ ευφημούσί σε, ότι Ιατρόν ψυχών εγέννησας.
Ωδή ε`. (Φώτισον ημάς.)
Ρήματα ζωής, α συνέγραψας τη χάριτι, ταις ψυχαίς Λουκά κατάβαλλε, όπως άλγη, οδυνών αποκρουώμεθα.
Αμαρτητικής,διαθέσεως απάλλαξον, της γεννώσης θλίψιν σώματι, και καρδίας, τω Θεώ Λουκά στερέωσον.
Παύσον οδυνών,των ποικίλων Λουκά μάστιγας, υπομονήν δε ενταις νόσοις δός ημίν, και διαβλέπειν, του Κυρίου Θείαν Πρόνοιαν.
Θεοτοκίον.
Έλυσας ημάς, τη κυήσει σου Πανάμωμε, εκ των δεσμών του πολεμήτορος, και εν κινδύνοις, πανταχού ρύστις παρίστασαι.
Ωδή στ`. (Την δέησιν εκχεώ )
Υψώσαις μου,πεπτωκός το φρόνημα, και τα νέφη διαλύσαις ψυχής μου, ότι ιδού, ασθενείας με άλγος, και το μικρόψυχον της διανοίας μου, κατέβαλον θείε Λουκά, όθεν κράζω σοι τάχυνον σωσόν με.
Σαββάτισον, την ψυχήν μου Άγιε, από έργων της αισχράς αμαρτίας, έχουσι γαρ, την ισχύν συνηθείας,και την οδύνην μισθόν αποτίκτουσιν, αντί υλώδους ηδονής, ην ως δέλεαρ καθυποβάλλουσι.
Ανάστησον, απόκλίνης άπαντας, ως Δεσπότης σου ανέστησε πλήθη, ων εν τη γη ιατρέ μυστογράφε, και ευγνωμόνως κραυγάζειν αξιώσον, Φιλάνθρωπε δόξα τη ση, προς ημάς συμπαθεία σου πάντοτε.
Θεοτοκίον.
Ιάματα,θαυμασίων πάντοτε, η σεπτή πηγάζει Μήτηρ μορφή σου, ην ο Λουκάς, αυτοψεί καθορών σε,χρωματουργία σοφώς ανιστόρησεν, και χάριν είληφεν εκ σου, ευλογία του Τόκου σου Δέσποινα.
Διάσωσον, απόκινδύνων ικέτας σου θεοφόρε, ότι πάντες Λουκά προς σε καταφεύγομεν, αιτούμενοι,θεραπείαν ταχίστην.
Αχραντε, η διάλόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ΄ εσχάτωντων ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις (ως ανωτέρω)
ΚοντάκιονΉχος β`. (Προστασία)
Επιστήμη συζεύξας την χάριν του Πνεύματος θεραπεύεις Λουκά, τα άλγη του σώματος, και ταις ψυχαίς εμβάλλεις ειρήνην ουράνιον, διό και νυν τω σω ναώ, συνελθόντες ευλαβώς,βοωμέν σοι κράζοντες, πρόσχες ημίν νοσούσι,πέμψον ταχύ την λύσιν, και αγαλλίασιν φαιδράν, ικέταις σου δώρησαι.
Προκείμενον.
Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτού και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτού. (Δις)
Στιχ.Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλει το στερέωμα.
Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτού…….
Ο Ιερεύς: Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεωςτου αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Ο Χορός: Κύριε, ελέησον (εκ γ΄).
ΟΙερεύς: Σοφία` ορθοί,ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου.
Ειρήνη πασι.
Ο Χορός: Και τω Πνεύματί σου.
Ο Ιερεύς: Εκ του κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου, το Ανάγνωσμα. …Πρόσχωμεν.
Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, δόξασοι.
ΟΙερεύς: το Ευαγγέλιον."Κεφ. ι΄(10). 16-21"
Ειπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς. Ο ακούων υμών,εμού ακούει, και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί. οδε εμέ αθετών, αθετεί τον αποστείλαντά με.Υπέστρεψαν δε οι Εβδομήκοντα μετά χαράς,λέγοντες, Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου. Είπε δε αυτοίς, Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων, και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν υμάς ου μη αδικήση. Πλην εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται, χαίρετε δε μάλλον, ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς. Εν αυτή τη ωρα ηγαλλιάσατο τω πνεύματι οΙησούς, και είπεν, Εξομολογούμαί σοι, Πάτερ,Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις, ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία εμπροσθέν σου.
ΟΧορός: Δόξα σοι, Κύριε, δόξασοι.
Δόξα…
Ταις του Αποστόλου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν...
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθοςτων οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Πρόσόμοιον.Ήχος πλ. β΄.( Ολην αποθέμενοι)
Ιατρέ πανάριστε,και ιερέ μυστογράφε, κλίνον ους ευήκοον, και ημών επάκουσον δεομένων σου. Ιατρούς ευλόγησον, νοσοκόμους στήριξον, ασθενούσι ρώσιν χάρισαι, πάντας αγίασον, τους υπό την σκέπην σου τρέχοντας και ως ζωγράφος μόνιμον, ταις ψυχαίς Χριστόν εξεικόνισον,όπως εν ειρήνη, διάγωμεν τον χρόνον της ζωής,και σε πρεπόντως δοξάζωμεν, Λουκά αξιάγαστε.
ΟΙερεύς: Σώσον,ο Θεός, τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου` επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς` ύψωσον κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων, και κατάπεμψον εφ΄ημάς τα ελέη σου τα πλούσια` πρεσβείαις της Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας` δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού` προστασίαις των τιμίων,επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων` ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, του αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά του ιατρού` των εν αγίοις Πατέρων ημών μεγάλων Ιεραρχών και οικουμενικών Διδασκάλων,Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου,Αθανασίου και Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμονος, πατριαρχών Αλεξανδρείας`Νικολάου του εν Μύροις, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, Νεκταρίου Πενταπόλεως, και Παρθενίου επισκόπου Λαμψάκου, των θαυματουργών` των αγίων ενδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, Δημητρίου του Μυροβλύτου,Θεοδώρου του Τήρωνος και Θεοδώρου του Στρατηλάτου, Μηνά του θαυματουργού, Τρύφωνος του αναργύρου` των ιερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ελευθερίου` των αγίων ενδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων` των Οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, Αντωνίου του μεγάλου, Σάββα του ηγιασμένου, ΄Αρσενίου του εν Πάρω` της οσίας μητρός ημών Ξένης (του Αγίου του Ναού, εφ΄ όσον δεν εμνημονεύθη εν τοις ανω), των αγίων και Δικαίων, θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, (του Αγίου της ημέρας,)και πάντων σου των Αγίων, ικετεύομέν σε,μόνε πολυέλεε Κύριε, επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.
Ο Χορός: Κύριε, ελέησον (12άκις).
ΟΙερεύς: Ελέει καί οικτιρμοίς, και φιλανθρωπία του Μονογενούςσου Υιού, μεθ΄ ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι,νυν, και αεί, και εις τούς αιώνας των αιώνων.
ΟΧορός: Αμήν.
Ωδή ζ`. (Παίδες Εβραίων.)
Σώματα εξησθενημένα, ενδυνάμωσον Λουκά σεπτέ ακέστορ, δυνατόν γαρ εστί, σοι έχοντι την χάριν, τα φυσικώς αδύνατα, μεταστήσαι παραδόξως.
Ήλγησε σφόδρα ηψυχή μου, την του σώματος ιδούσα διαρτίαν,ασθενούσαν δεινώς, διό τη ση πρεσβεία, Λουκά θεόφρον άπασαν, ανατίθημι ελπίδα.
Μείνον ψυχή μου φοβουμένη, ω Φιλάνθρωπε πρεσβεία Αποστόλου,μήπως σκότος βαρύ, αυτήν διαχωρίση, της γλυκυτάτης θέας σου, και απόλωμαι ο τάλας.
Θεοτοκίον.
Ω της προς ΄με φιλανθρωπίας, Παναγία μου και φως των οφθαλμών μου, ότι έχεις αεί, οξείαν σην πρεσβείαν, ει και εγώ ου παύομαι, τω Υιώ σου αμαρτάνειν.
Ωδή η`. (Τον Βασιλέα)
Νοσών το σώμα,κατάκειμαι εν κλίνη, της οδύνης Λουκά θεραπευτά μου, όθεν έγειρόν με, ση θεία μεσιτεία.
Τον Ιπποκράτην,υπερήρας τη γνώσει, φωτισθείς ελλάμψει Παρακλήτου διό κατά χάριν Λουκά ίασαι νόσους.
Ανευ φαρμάκων,νόσους πάσας διώκεις, επικλήσει Ονόματος Κυρίου, ως Λουκά προείπεν, συλλόγω Απόστόλων.
Θεοτοκίον.
Ανανεούμαι,θεοτόκε λαμβάνων κατά νούν μου πολλήν φιλοτεκνίαν, η χριστιανούς σου, ως Μήτηρπεριβάλλεις.
Ωδή θ`. (Κυρίως Θεοτόκον.)
Λουκά θαυματοφόρε, δέχου τας δεήσεις, των εν Ιδρύματι τούτω τον άνθρωπον, διακονούντων και κλίνη οδύνης κείμενον.
Γινώσκεις τας αιτήσεις, έχεις θείαν χάριν, Λουκά ην δείξον πιστοίς αιτουμένοις σε, και ασθενείας σους δούλους, ευθύς απάλλαξον.
Ηλάττωται η πίστις, νόσος δε υψούται, και η ψυχή μου ως φύλλον σαλεύεται, Λουκά μακάριε σπεύσον,κινδύνου ρύσαί με.
Θεοτοκίον.
Ανύμφευτε παρθένε, Ιατρών ψυχών τε, και των σωμάτων τεκούσα τον Κύριον, συν τω Λουκά τας δεήσεις,εκπλήρου δούλων σου.
Και ευθύς, το.
Άξιόν εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Μεγαλυνάρια
Χαίροις ο θεόσοφος συγγραφεύς, του Ευαγγελίου,πνευματέμφορος ερμηνεύς, αληθής ακέστωρ,της απιστίας νόσου, Λουκά λουτρού του θείου,χρίσει ιώμενος.
Θάλαμον λιπούσατον νυμφικόν, ξενοτρόπως Μήτερ, ηκολούθησας τω Χριστώ ω και νυμφευθείσα, τη ξένη βιοτή σου, ω Ξένη πανολβία, ημών μνημόνευε.
Μακαρίζομέν σου την δεξιάν, Λουκά θεηγόρε, δι ης έχομεν οι πιστοί, τας του Θεού Λόγου, διττάς αγίας πλάκας, και την σεπτήν εικόνα, της Θεομήτορος.
Νόσους ιατρεύων παντοδαπάς, χάριτι Κυρίου, ω Λουκά θαυματοπρεπώς, πάσης ασθενείας, απάλλατε και άλγους, τους προσιόντας πόθω, ναώ τω θείω σου.
Συν τη Πανυμνήτω Μητρί Θεού, ης τον χαρακτήρα, εξεικόνισας,πρώτος συ, πρέσβευε Κυρίω, Λουκά υπέρ των όσοι, εν κλίνη ασθενείας, κείνται ως εύσπλαχνος.
Ιατρούς ενταύθα τους ασθενείς, ως ο Σαμαρείτης, εν αγάπη πολλή Λουκά, ζήλω εξιώνται, ευλόγει χάριτί σου, εκατονταπλασίως, ών περ προσφέρουσι.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου,Αποστόλων η δωδεκάς, οι άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
Ο Αναγνώστης: Αμήν.Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος,ελέησον ημάς. (τρίς).
Δόξα.. Και νυν…
Παναγία Τριάς,ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημων. Δέσποτα συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον.(τρίς)
Δόξα.. Και νυν…
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου.Ελθέτω η Βασιλεία σου. Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματαημών, ως και ημείςαφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ο Ιερεύς: Ότι σου εστίν η Βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν,και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.
ΟΧορός: Αμήν.
ΤοΑπολυτίκιο Ήχος α`. ( Τηςερήμου πολίτης)
Λουκάν τον Θεηγόρον και του Παύλου συνέκδημον, και Ευαγγελίου του τρίτου, συγγραφέα Θεόπνευστον. Εν ύμνοις τιμήσωμεν πιστοί, ως άξιον εργάτην του Χριστού, τω φωτί γαρ του Κυρίου καταυγασθείς, μετέδωκε φως τω κόσμω,γράψας τας θαυμαστάς παραβολάς, σύστασιν εκκλησίας τε, τη επελεύσει του Πνεύματοςιστορησάμενος.
Ο Ιερεύς: Ελέησον ημας,ο θεός, κατά το μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου επάκουσον και ελέησον.
Ο Χορός: (Μετά από κάθε αίτηση του Ιερέως) …Κύριε, ελέησον (εκ γ΄).
ΟΙερεύς: Έτι δεόμεθα,υπέρ των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών.
Έτι δεόμεθα,υπέρ του πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών.................. και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.
Έτι δεόμεθα, υπέρ ελέους, ζωής,ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως,διαφυλάξεως συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών, (των εν τω ιδρύματι τούτω εργαζομένων,νοσηλευομένων και πάντων των εν ταις διακονίαις όντων αδελφών ημών),των επιτρόπων, συνδρομητών και αφιερωτώντου αγίου Ναού τούτου και πάντων των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη πόλει (ή χώρα, ή νήσω) ταύτη.
Έτι δεόμεθα και υπέρ των δούλων του Θεού (και μνημονεύει τα ονόματα)
Έτι δεόμεθα υπέρ του διαφυλαχθήναι την αγίαν Εκκλησίαν την πόλιν ταύτην το ίδρυμα τούτο,και πάσαν πόλιν και χώραν από οργής, λοιμού,λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός,μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου, και αιφνιδίου θανάτου, υπέρ του ίλεων, ευμενή και ευδιάλλακτον γενέσθαι τον αγαθόν και φιλάνθρωπον Θεόν ημών, του αποστρέψαι και διασκεδάσαι πάσαν οργήν και νόσον, τήν καθ΄ ημών κινουμένην` και ρύσασθαι ημάς εκ της επικειμένης δικαίας αυτού απειλής, και ελεήσαιημάς.
Έτι δεόμεθα, υπέρ του εισακούσαι Κύριον τον Θεόν φωνής της δεήσεως ημών των αμαρτωλών, και ελεήσαι ημάς.
ΟΧορός: Αμήν.
Ο Ιερεύς: Επάκουσον ημών, ο Θεός, ο Σωτήρ ημών, η ελπίς πάντων των περάτων της γης και των εν θαλάσση μακράν`και ίλεως, ιλεως γενού ημίν, Δέσποτα, επί ταις αμαρτίαις ημών, και ελέησον ημάς.Ελεήμων γαρ και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις,και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.
Ο Χορός: Αμήν.
ΟΙερεύς: (ποιεί μικράν Απόλυσιν).
Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, η ελπίς ημών, δόξα σοι.Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας Αυτού Μητρός` των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων` του αγίου αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, (τουαγίου του Ναού) των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων`των αγίων και Δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ καί Αννης, (των αγίων της ημέρας), ων την μνήμην επιτελούμεν και πάντων των Αγίων,ελεησαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός..
ΟΧορός: Ψάλλει.
Ήχος β`. ( Ότεεκ του ξύλου σε.)
Πάντας ασθενούντας αλγεινώς, ίασαι Λουκά χάριτί σου, και νόσους δίωκε, κλίνης εξανάστησον,κατακειμένους και γαρ, ο φιλάνθρωπος Κύριος,πολλήν δέδωκέ σοι, δύναμιν του Πνεύματος, ως οικονόμω πιστώ, όθεν νυν δεήσεις προσδέχου,πάντων εν ναώ σου αγίω, τούτω και εκπλήρου τα αιτήματα.
Ήχος πλ. δ`.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς,από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Ήχος β`.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού` φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Ο Ιερεύς: Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών .......
Στίχοι ικέσιοι
ΣΥ ΙΑΤΡΟΣ ΜΕΝ ΠΕΦΥΚΕΣ ΛΥΩΝ ΠΑΝΤΟΙΑ ΑΛΓΗ , ΕΓΩ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ ΝΟΣΩΝ ΒΟΩ,ΛΟΥΚΑ ΤΡΕΧΕ.
ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ
ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ
Ο Ιερέας: «Ευλογητός ο Θεός...» ( Εάν δεν υπάρχει Ιερέας: Δι’ ευχών τψν
αγίςν Πατέρων ημών..)
Κύριε
εισάκουσον της προσευχής μου,ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία
σου,εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου,και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του
δούλου σου,ότι ού δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός
την ψυχήν μου,εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου,εκαθισέ με εν σκοτεινοίς ως
νεκρούς αιώνος,και ηκηδίασεν επ΄ εμέ το πνεύμα μου,εν εμοί εταράχθη η καρδία
μου.Εμνήσθην ημερών αρχαίων,εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου,εν ποιήμασι των
χειρών σου εμελέτων.Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου,η ψυχή μου ως γη άνυδρος
σοι.Ταχύ εισάκουσον με ,Κύριε,εξέλιπε το πνεύμα μου,μη αποστρέψης το πρόσωπον
σου από εμού,και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον.Ακουστόν ποίησόν
μοι το πρωί το έλεος σου,ότι επί σοι ήλπισα,γνώρισόν μοι,Κύριε,οδόν,εν ή
πορεύσομαι,ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου,εξελού με εκ των εχθρών μου,Κύριε,προς
σε κατέφυγον.Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημα σου,ότι σύ εί ο Θεός μου,το πνεύμα
σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία.’Ενεκεν του ονοματός σου,Κύριε,ζήσεις
με,εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου,και εν τω ελέει σου
εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου,και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν
μου,ότι εγώ δούλο σού ειμί.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν,ευλογημένος
ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.(4 φορές)
(Τη Θεοτόκω εκτενώς)
Των Ασωμάτων
λειτουργών Αρχιστράτηγε,ο κατ΄ενώπιον Θεού παριστάμενος,και ταις εκείθεν
λάμψεσι λαμπόμενος,φαίδρυνον,αγίασον τους πιστώς σε υμνούντας,πάσης απολύτρωσαι
του εχθρού τυραννίδος,και ειρηναίαν αίτησαι ζωήν,τοις Βασιλεύσι και πάσι τοις
πέρασι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι...
Των ουρανίων
Στρατιών Αρχιστράτηγε,δυσωπούμεν σε αεί ημείς οι ανάξιοι,ίνα ταις σαις δεήσεσι
τειχίσης ημάς,σκέπη των πτερύγων της αύλου σου δόξης,φρουρών ημάς προσπίπτοντας
εκτενώς και βοώντας,εκ των κινδύνων λύτρωσαι ημάς,ως Ταξιάρχης των άνω
Δυνάμεων.
Και νύν
και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.Αμήν.
Ου σιωπήσωμεν
ποτέ Θεοτόκε,τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι,ει μη γάρ συ προϊστασο
πρεσβεύουσα,τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων,τις δε διεφύλαξεν έως νυν
ελευθέρους.Ούκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου.Σους γάρ δούλους σώζεις αεί εκ
παντοίων δεινών.
Ελεησόν με ο
Θεός κατά το μέγα έλεος σου,και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το
ανόμημά μου.Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου
καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω,και η αμαρτία μου ενώπιον μου
εστί διά παντός. Σοί μόνω ήμαρτον,και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα,όπως αν
δικαιωθής εν τοις λόγοις σου,και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε.Ιδού γάρ εν
ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.Ιδού γάρ αλήθειαν
ηγάπησας,τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με
υσσώπω,και καθαρισθήσομαι,πλυνείς με,και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς
μοι αγγαλίασιν και ευφροσύνην,αγγαλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το
πρόσωπό σου από των αμαρτιών μου,και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν
καθαράν κτίσον εν εμοί,ο Θεός,και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου.
Μη απορρίψης με από του προσώπου σου,και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης
απ΄εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου,και πνεύματι ηγεμονικώ
στηριξόν με. Διδάξω ανόμους τάς οδούς σου,και ασεβείς επι σε επιστρέψουσι.
Ρύσαι με εξ αιμάτων,ο Θεός,ο Θεός της σωτηρίας μου,αγγαλιάσεται η γλώσσα μου τη
δικαιοσύνην σου. Κύριε,τα χείλη μου ανοίξης,και το στόμα μου αναγγελεί την
αίνεσίν σου. Ότι,εί ηθέλησας θυσίαν,έδωκας αν,ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις.
Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον,καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο
Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον,Κύριε,εν τη ευδοκία σου την Σιών,και
οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε
ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης,αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το
θυσιαστήριον σου μόσχους.
Αρχάγγελοι του Θεού,πρεσβεύσατε υπέρ
ημών. (Πολλοίςσυνεχόμενοις...)
Δυάς
Αρχαγγέλων η φωταυγής,Μιχαήλ παμμάκαρ,και πανθαύμαστε Γαβριήλ,παθών μου
σκεδάσατε τον ζόφον,ταις φωταυγέσιν υμών παρακλήσεσιν.
Αρχάγγελε του Θεού,πρέσβευε υπέρ ημών.
Ιστάμενος
έμπροσθεν τριλαμπούς,θεότητος αίγλης και θεούμενος μετοχή,φωτός του αρρήτου
Ταξιάρχα,της των παθών με σκοτώσεως λύτρωσαι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Κακίας και
βλάβης των δυσμενών,Μιχαήλ ο άρχων,των Αγγέλων με εξελού,και πάσαν πικρίαν της
ψυχής μου,εις γλυκασμόν ευμενώς μεταποίησον.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των
αιώνων.αμήν.
Σκηνή
αγιάσματος του Θεού,αγίασον Κόρη,την ψυχήν
μου την εναγή,και λύτρωσαι ταύτην της απάτης,του καθ΄εκάστην εχθρού
πολεμούντος με.
Αρχάγγελοι του Θεού,πρεσβεύσατε υπέρ
ημών. (Προστασίαν και σκέπην...)
Χριστονύμων
προστάται,και βοηθοί έτοιμοι,θείε Μιχαήλ φωτοφόρε,και Γαβριήλ ομού,μη
διαλίπητε,ημών αεί προστατεύειν,και λυτρούσθε πάντοτε,πάσης κακώσεως.
Αρχάγγελε του Θεού,πρέσβευε υπέρ ημών.
Απορήσας εκ
πάντων οδυνηρώς κράζω σοι,πρόφθασον καμοί Ταξιάρχα,τω εκζητούντι νύν,την σήν
αντίληψιν και την ταχείαν σου σκέπην,ως πολλοίς προέφθασας και πάλαι έσωσας.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ικεσίαν μου
ταύτην,την πενιχράν πρόσδεξαι,ήν από καρδίας εν πόθω και κατανύξει προσάγω
σοι,θείε Αρχάγγελε,και προς τον Κτίστην μου ταύτην αναφέρων αίτησαι πταισμάτων
άφεσιν.
Και
νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.Αμήν.
Αειπάρθενε
Κόρη,η τον Θεόν τέξασα,τον την αμαρτίαν του κόσμου,ελέει άραντα,τον νούν μου
κάθαρον,αμαρτωλών νοημάτων,μετανοίας φέγγει με,καταλαμπρύνουσα.
Διάσωσον από
κινδύνων τους δούλους σου,Μιχαήλ Νόε,ότι πάντες εν πειρασμοίς Ναώ σου
προστρέχομεν ως τάχιστον βοηθόν των εν πόνοις.
Επίβλεψον εν
ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε,επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν,και ίασαι της
ψυχής μου το άλγος.
Μνημονεύει ο Ιερέας και σε κάθε αίτηση απαντούμε: Κύριε Ελέησον (τρείς φορές)
Πρεσβεία
θερμή,και τείχος απροσμάχητον,ελέους πηγή,του κόσμου καταφύγιον,εκτενώς βοώμεν
σοι Θεοτόκε Δέσποινα,πρόφθασον,και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς,η μόνη ταχέως
προστατεύουσα.
Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ
ημών.(Τον παθών μου...)
Γαβριήλ ο
πανθαύμαστος,και ο Μιχαήλ ο μέγας Αρχάγγελος,την Τριάδα δυσωπήσατε,δούναι
φωτισμόν ημίν σωτήριον.
Αρχάγγελε του Θεού,πρέσβευε υπέρ ημών.
Επι σοι τας
ελπίδας μου,όλας ανεθέμην,Θεού Αρχάγγελε,την ψυχήν μου παραμύθησον,και σαρκός
τους πόνους καταπράυνον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Καταφύγιον
άπαντες,και ωχυρωμένον πύργον,πυρίμορφε,το ναό σου Αρχάγγελε,κεκτημένοι νυν
ημείς προσφεύγομεν.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των
αιώνων.Αμήν.
Λέων ώσπερ ο
δόλιος,εφορμά Παρθένε διασπαράξαι με,αλλά τούτου κατασύντριψον,την μανίαν
δέομαι και σώσον με.
Αρχάγγελοι του Θεού,πρεσβεύσατε υπέρ
ημών. (Εμπλησον Αγνή...)
Νόσων
χαλεπών,ασινείς ημάς τηρήσατε,τους πλουτούντας υμάς θείους αρωγούς,Μιχαήλ και
Γαβριήλ θείοι Αρχάγγελοι.
Αρχάγγελε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Μέτρω των
κακών υπερέβην πάντα άνθρωπον,διό οδόντων δράκοντος φοβερού,καταπιείν με
ζητούντος,Αρχάγγελε σώσε με.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ολον μου τον
νούν,αστραπαίς ταίς εκ προσώπου σου,καταλαμπρύνας κάθαρον Μιχαήλ,ινά τρανώς
καθορώ το κάλλος το άρρητον.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των
αιώνων.Αμήν.
Μόνη η
Θεόν,μετά σώματος κυήσασα,Θεοτόκε Αειπάρθενε Αγνή,των του σώματος παθών με απολύτρωσαι.
Αρχάγγελοι
του Θεού,πρεσβεύσατε υπέρ ημών. (Θανάτου
και της φθοράς...)
Αγγέλων,οι
θεαυγείς πρωτοστάται,Μιχαήλ και Γαβριήλ φωτοφόροι,δαιμονικών προσβολών
ολεθρίων,τας διανοίας ημών απαλλάξατε,και οδηγήσατε ημάς,προς λιμένα του θείου
θελήματος.
Αρχάγγελε του Θεού,πρέσβευε υπέρ ημών.
Εισάκουσον,Μιχαήλ
Αρχάγγελε,της φωνής των εν τω θείω ναώ σου,και πρό της σής θειοτάτης
εικόνος,γονυπετούντων θερμαίς παρακλήσεσι,και δός των ευχών επιτυχείν,και χαρά
απελθείν εις τα ίδια.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγιω Πνεύματι.
Συνέκδημον εν
εξόδω ψυχής μου,προς πορείαν την ουράνιον έχειν,σε δυσωπώ,Μιχαήλ Ταξιάρχα,και
της ζωής μου ενταύθα συλλήπτορα,προς πάσαν παράταξιν εχθρών,και φρουράν μου και
σκέπην και φύλακα.
Και
νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν.
.Ως Μήτηρ,του
των απάντων Δεσπότου,και του κόσμου θερμοτάτη προστάτις,Θεοχαρίτωτε Κόρη
Παρθένε,την ρυπωθείσαν ψυχήν μου τοις πάθεσιν,απόπλυνον τοις οικτιρμοίς,της
πολλοίς ευσπλαχνίας σου δέομαι.
Διάσωσον από
κινδύνους τους δούλους σου Ταξιάρχα,ότι πάντες προς τον Θεόν μεσίτην
θερμότατον,κεκτήμεθα Αρχάγγελε του Κυρίου.
Επίβλεψον εν
ευμενεία,πανύμνητε Θεοτόκε,επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν,και ίασαι
της ψυχής μου το άλγος.
Ο Ιερέας μνημονεύει.
Προστασία των
Χριστιανών ακαταίσχυντε,μεσιτεία προς τον Ποιητήν αμετάθετε,μη παρίδης
αμαρτωλών δεήσεων φωνάς,αλλά πρόφθασον,ως αγαθή,εις την βοήθειαν ημών,των
πιστώς κραυγαζόντως σοι.Τάχυνον εις πρεσβείαν,και σπεύσον εις ικεσίαν,η
προστατεύουσα αεί,Θεοτόκε,των τιμώντων σε.
Ο ποιών τους Αγγέλους Αυτού
πνεύματα και τους λειτουργούς Αυτού πυρός φλόγα. (τρείς φορές)
Κατόπιν διαβάζεται το Ευαγγέλιο,και στο
τέλος Δόξα Σοι Κύριε,δόξα Σοι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ταίς
των Αρχαγγέλων,πρεσβείαις Ελεήμον,εξάλειψον τα πλήθη,των εμών εγκλημάτων.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των
αιώνων.Αμήν.
Ταίς της
Θεοτόκου,πρεσβείαις Ελεήμον,εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα ελεός σου και κατά το πλήθος των
οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά
μου.
. Ζεύγος
υπερκόσμιον,των ιερών Αρχαγγέλων,λειτουργοί ασώματοι,της θείας λαμπρότητος του
Παντάνακτος,Μιχαήλ ένδοξε,Γαβριήλ παμμάκαρ,ως προστάται ημών μέγιστοι,πάσαν
επήρειαν,καθ΄ημών εχθρού του αλάστορος,συντρίψατε δεόμεθα,και δεινών ημάς
απαλλάξατε,πταισμάτων αιτούντες την άφεσιν παρά Θεού,και πειρασμών
απολύτρωσιν,και ειρήνην πάντοτε.
Ο Ιερέας μνημονεύει.Στο τέλος, Κύριε
ελέησον, (12 φορές.)
Αρχάγγελοι του Θεού,πρεσβεύσατε υπέρ ημών.
(Την ημών σωτηρίαν...)
Ζήν ημάς εναρέτως,εν τοις θείοις
εντάλμασιν ενισχύσατε,εν φόβω και αγάπη και πάση ευσεβεία,Αρχιστράτηγοι
ένδοξοι,ίνα της άνω ζωής,οφθώμεν κληρονόμοι.
Αρχάγγελε του Θεού,πρέσβευε υπέρ ημών.
Τη
δυνάμει σου πάσης,λοιμικής ασθενείας και πυρετού χαλεπού,τους σε προσκαλουμένους,απάλλαξον εν τάχει,Μιχαήλ
Αρχιστράτηγε και οφθαλμίας δεινής και πάσης αρρωστίας.
Δόξα
Πατρι και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Σωτηρίαν παράσχου,τοις μακρόθεν
απάσιν επιφοιτήσασι,συνάμα τοις πλησίον Ναώ Σου τω αγίω Μιχαήλ Αρχιστράτηγε,των
ορατών τε αυτών εχθρών και αοράτων.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των
αιώνων.Αμήν.
Σωτηρίαν
τεκούσα,την ζωήν των απάντων κυοφορήσασα,Χριστόν τον Ζωοδότην,τοις πάλαι
νεκρωθήσι,Θεοτόκε Πανάμωμε,ζωωσόν μου τον νούν,πάθεσι νεκρωθέντα.
Αρχάγγελοι
του Θεού,πρεσβεύσατε υπέρ ημών. (Τους
βοηθείας...)
Γαλήνην
αίτει και ψυχικήν σωτηρίαν,δυάς ένδοξε των θείων Αρχαγγέλων,τοις
καταφοιτώσιν,υμών τώ θείω οίκω.
Αρχάγγελε του Θεού,πρέσβευε υπέρ ημών.
Εν Χώναις
πάλαι,τον σόν διέσωσας οίκον,Αρχιστράτηγε τη σή επιστασία,ούτω καμέ σώσον,της
του εχθρού μανίας.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Γαλήνην
άνωθεν,τοις ικέταις σου δίδου,Μιχαήλ ο Άρχων των Αγγέλων,περιφερομένοις τοις
κύμασι του βίου.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των
αιώνων.Αμήν
Αγγέλων
δόξα,και των βροτών σωτηρία,Αειπάρθενε Μήτερ του Θεού Λόγου,εκ της
αλογίας,παθών απάλλαξόν με.
Αρχάγγελοι του Θεού,πρεσβεύσατε υπέρ ημών.
(Κυρίως Θεοτόκον...)
Μετά
των Ασωμάτων,τάξεων απαύστως,εκδυσωπείτε Τριάδα την άκτιστον,υπέρ υμών
Αρχιστράτηγοι θεοδόξαστοι.
Αρχάγγελε του Θεού,πρέσβευε υπέρ ημών.
Ο
ρύστης και φρουρός μου και παραμυθία,της τελευταίας πνοής μου Αρχάγγελε,μη
απ΄εμού χωρισθείης,και τότε δέομαι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Συν
πάσαις ουρανίων,ταίς χοροστασίαις,υπέρ ημών τον Θεόν καθικέτευε,ο αρχηγός των Αγγέλων και
υπερεύχεσε.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των
αιώνων.Αμήν.
Υμνούμεν
σου την δόξαν,Κεχαριτωμένη,ήν στρατιαί των Αγγέλων εξίστανται,ότι Θεού
ανεδείχθης Μήτηρ απείρανδρος.
Το,Άξιον εστί,το λέει ο Ιερέας.
Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ,και
ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ,την
αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν,την όντως Θεοτόκον,σε μεγαλύνομεν.
Χάριν
εξαιτείτε παρά Θεού,και πταισμάτων λύσιν,και κινδύνων
απαλλαγήν,τοις εν ευλαβεία,υμών τω θείω
οίκω,απαύστως προσιούσι,θείοι
Αρχάγγελοι.
Ω της θεωρίας
σου της φρικτής,και της καλλονής σου,της πυρίνης και θεαυγούς,κατέχεις το
σκήπτρον Μιχαήλ τη χειρί σου,και μέλπεις τη Τριάδι,ύμνον τρισάγιον.
Πρώτος ως
υπάρχων της στρατιάς,της επουρανίου Αρχιστράτηγε Μιχαήλ,πάρεσο,προστάτα,πάντων
ημών εν μέσω,των πίστει τε και πόθω,
ανευφημούντων σε.
Εχων σε
προστάτην και βοηθόν,φύλακα και ρύστην,της ψυχής μου της ταπεινής,Μιχαήλ
πρωτάρχα,και μέγα Ταξιάρχα,εν ώρα του κινδύνου συ μοι
βοήθησον.
Δεύτε ευφημήσωμεν οι
πιστοί,τους δυό φωστήρας τους μεγάλους και φωταυγείς,Μιχαήλ τον μέγαν και
Γαβριήλ τον θείον,τους δύο Ταξιάρχας του Παντοκράτορος.
Πάσαι των
Αγγέλων αι στρατιαί,Πρόδρομε Κυρίου Αποστόλων η δωδεκάς,οι άγιοι πάντες μετά
της Θεοτόκου,ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Άγιος,ο Θεός,Άγιος
Ισχυρός,Άγιος,Αθάνατος,ελέησον ημάς.(3 φορές)
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νύν και αεί και είς τους αιώνας των
αιώνων.Αμήν.
Παναγία
Τριάς,ελέησον ημάς,Κύριε,ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών,
Δέσποτα,συγχώρησον τάς ανομίας ημίν,Άγιε
επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών,ένεκεν του ονόματος σου.
Κύριε,ελέησον.Κύριε,ελέησον.Κύριε,ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νύν και αεί και εις τους
αιώνας των αιώνων.Αμήν.
Πάτερ
ημών ο εν τοις ουρανοίς,αγιασθήτω το όνομά σου,ελθέτω η βασιλεία σου,γενηθήτω
το θέλημα σου,ώς εν ουρανώ,και επί της γής. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός
ημίν σήμερον,και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,ως και ημείς αφίεμεν τοις
οφειλέταις ημών,και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,αλλά ρύσαι ημάς από του
πονηρού.
(Ο Ιερέας) Ότι σού εστίν η βασιλεία,και η δύναμις,και η δόξα,του Πατρός
και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,νύν και αεί και είς τους αιώνας των
αιώνων.Αμήν.
Των
ουρανίων Στρατιών Αρχιστράτηγοι,δυσωπούμεν υμάς ημείς οι ανάξιοι,ίνα ταις σαις
δεήσεσι τειχίσητε ημάς,σκέπη των πτερύγων της αύλου υμών δόξης,φρούρούντες ημάς
προσπίπτοντάς εκτενώς και βοώντας,εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς,ως Ταξιάρχαι
των άνω Δυνάμεων.
Ο Ιερέας μνημονεύει.(Σε κάθε αίτηση
Κύριε,ελέησον,3 φορές,το αγιορείτικο).
(Πάντων προστατεύεις...)
Πάντας τους την θείαν και
σεπτήν,σου ασπαζομένους εικόνα,Μιχαήλ μέγιστε,πάσης απολύτρωσαι οργής και θλίψεως,και θανάτου
απάλλαξον,πικρού,αιφνιδίου,και δεινής κακώσεως,σοφέ Ταξίαρχε,όπως προστασίαις
σου θείαις,πάντοτε σωζόμενοι πόθω το σεπτόν σου όνομα γεραίρωμεν.
Την
πάσαν ελπίδα μου είς σε ανατίθημι,Μήτερ του Θεού,φύλαξον ημάς υπό την σκέπην
σου.
Δι’εὐχῶν
τῶν
ἁγίων
πατέρων ἠμῶν…..
Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012
Θεία Κοινωνία χωρίς...νηστεία;
Πνευματικοί «γέροντες» κόβουν και ράβουν όπως βολεύει στην άνεση και την ευκολία των τέκνων τους, μόνο και μόνο για να μη τους χάσουν και να ονομάζονται οι ίδιοι καλοί και άγιοι και όχι για να καθοδηγούν αυτούς που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός προς την σωτηρία τους. Νομοθετούν δικές τους γνώμες και παραθέτουν παραδόσεις που έλαβαν χωρίς να ελέγξουν αν είναι η Παράδοση της Εκκλησίας, άσχετα αν είναι κάτι το παλαιικό. Κάθε παλαιικό δεν είναι και παράδοση του Ευαγγελίου. Το θέλημα του Θεού αντικαθίσταται με ένα «έτερον ευαγγέλιον» και γίνεται ένας σκοτεινός ανελεύθερος γεροντισμός με παραδόσεις ανίερες και εντάλματα ανθρώπων χάριν επιβολής εξουσίας πνευματικής και αιχμαλωσίας ψυχών.
Έτσι π.χ. για το θέμα της Θείας Κοινωνίας δεν επικρατεί το θέλημα του Θεού, αλλά η παράδοση των ανθρώπων. Φορτώνουν τους χριστιανούς με δυσβάστακτα βάρη και «παραδόσεις» και αυτό γίνεται έμμεσα η αιτία να απομακρύνονται από την Θεία Κοινωνία. Επιβάλλουν δηλαδή νηστείες του λαδιού και του αλάδωτου με έντονο τον καταναγκασμό και τον φόβο. Ορίζουν χρόνους και διαστήματα προσέλευσης στο Μυστήριο, αγνοώντας το λόγο του Χριστού και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας περί συνεχούς Θείας Κοινωνίας. Απαιτούν την νηστεία ως απαραίτητο γεγονός πριν από την μετοχή τους στο Μυστήριο, πράγμα που δεν υπάρχει πουθενά γραμμένο ή παραδεδομένο. Όλα εστιάζονται στο τι θα φάγουν και τι θα πιουν και πότε και μέχρι ποια ώρα, και αφήνουν την κύρια καλλιέργεια της πνευματικής προετοιμασίας που συγκεκριμενοποιείται στην πρόσκληση: «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Πολλοί χριστιανοί λοιπόν απέχουν της Θείας Κοινωνίας, διότι δεν νήστεψαν παρ’ όλον που ο πόθος τους είναι ασυγκράτητος και η μετάνοια ενεργή και ζώσα…αντιθέτως πολλοί θρησκευόμενοι έρχονται και κοινωνούν επειδή νήστεψαν με ένα άγριο κυνηγητό αποχής του φαγητού, ικανοποιημένοι με το έργο τους αυτό, διότι ζει μέσα τους φαρισαϊκά ένας εσωτερικός αυτοηδονισμός του δήθεν αγίου και αξίου.
Για να προσέλθουμε λοιπόν στο Μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, έχοντας βεβαίως πάρει και την ευλογία του πνευματικού μας πατέρα ο οποίος βλέποντας την μετάνοιά μας, αναγνωρίζοντας την διάθεσή μας να μεταμορφωθούμε σε καινούς ανθρώπους μας προτρέπει μετά φόβου πίστεως και αγάπης να προσέλθουμε στο Μέγα Μυστήριο.
Για να μην παρεξηγηθούμε λοιπόν, ο κάθε χριστιανός θα πρέπει να προετοιμάζεται ορθά για να λάβει τον ίδιο τον Κύριο μέσα του. Όμως όσον αναφορά την αποχή από τις τροφές (νηστεία), πουθενά η Εκκλησία δεν έχει βάλει κάποιον τέτοιον κανόνα, αλλά η Εκκλησία λέγει: ο Χριστιανός θα πρέπει να νηστεύει την Τετάρτη και την Παρασκευή, την Σαρακοστή Χριστουγέννων και Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο κ.τ.λ. Η Εκκλησία λοιπόν έχει συγκεκριμένες ημέρες μέσα στο έτος και προτρέπει τους πιστούς να νηστέψουν.
ΠΟΥΘΕΝΑ η Εκκλησία δεν έχει πει ότι είναι κανόνας να νηστέψεις για να κοινωνήσεις. Νηστεύεις όλες τις καθορισμένες νηστείες της Εκκλησίας μας; Εάν ναι τότε δεν θα έπρεπε να σε απασχολεί άλλο αυτό το θέμα. Όμως εάν ο πνευματικός σου πατέρας κρίνει ότι για την δική σου καλύτερη προετοιμασία καλό θα ήταν να νηστέψεις π.χ. μία ημέρα, θα το κάνεις για την υπακοή στον πνευματικό σου και όχι διότι είναι κανόνας της Εκκλησίας μας.
Εάν δεν ίσχυε το παραπάνω τότε είναι παράλογο η Εκκλησία να θεσπίσει συγκεκριμένες νηστίσιμες ημέρες του έτους, αλλά θα έλεγε να νηστεύουμε 1,2,3 ημέρες πριν κοινωνήσουμε. Επίσης τα μικρά παιδιάκια θα έπρεπε να νηστεύουν και αυτά, να κάνουν αλάδωτο!!! Νηστεία λοιπόν και Θεία Κοινωνία δεν συνδέονται άμεσα, ίσως έμμεσα υπό το πρίσμα του ασκητικού φρονήματος που θα πρέπει να έχουμε όλοι.
Το παράλογο είναι ότι πολλές φορές επιμένουμε τόσο πολύ στην προετοιμασία μας πριν την Θεία Μετάληψη και όταν πλέον κοινωνήσουμε χαλαρώνουμε. Δηλαδή από την μία μεριά όταν δεν έχουμε τον Χριστό μέσα μας, απέχουμε από τροφές, εγκρατευόμαστε κ.λ.π. (και καλά κάνουμε), όμως όταν έχουμε μέσα μας τον Χριστό όταν έχουμε κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας το ασκητικό αυτό φρόνημα εξαφανίζεται, λες και δεν χρειάζεται πλέον μιας και ο σκοπός επιτεύχθηκε, κοινωνήσαμε!
Όμως πως είναι δυνατόν ενώ δεν έχω τον Χριστό μέσα μου να ασκούμε και όταν τον πάρω μέσα μου πλέον να γίνομαι απρόσεκτος όσον αναφορά πνευματικά θέματα; Όταν δηλαδή, πριν κοινωνήσω μου «απαγορευόταν» να κάνω κάποια πράγματα, τώρα που κοινώνησα, τώρα που έγινα και εγώ χριστός να μην μου απαγορεύονται;
Άρα διαπιστώνουμε ότι το σκεπτικό πολλών αν όχι όλων των χριστιανών είναι λάθος. Δεν σημαίνει ότι αφού κοινώνησα μπορώ χωρίς καμία αναστολή να κάνω το οτιδήποτε, αντιθέτως αφού έχω κοινωνήσει θα πρέπει ακόμα περισσότερο να είμαι προσεκτικός, σε πνευματική εγρήγορση ώστε όντως η Θεία Κοινωνία να ενεργήσει μέσα μου και να με μεταμορφώσει, να με βοηθήσει να ξεπεράσω αδυναμίες και να γίνει όντως το εφόδιο αυτό το οποίο θα με οδηγήσει στην Αιώνια Ζωή.
Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
http://imverias.blogspot.gr/
Πώς μπορούμε ν’ αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα
Αγίου Ιννοκεντίου Μόσχας
1. Η καθαρή καρδιά και το αγνό σώμα.
2. Η ταπεινοφροσύνη.
3. Η υπακοή στη φωνή του Θεού.
4. Η προσευχή.
5. Η καθημερινή αυταπάρνηση.
6. Η ανάγνωση και ακρόαση της Αγίας Γραφής.
7. Τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και κατεξοχήν η θεία Κοινωνία.
Κάθε πιστή ψυχή μπορεί να γεμίσει με Άγιο Πνεύμα, αν καθαριστεί από την αμαρτία, απαλλαγεί από τη φιλαυτία και ελευθερωθεί από την υπερηφάνεια. Το Άγιο Πνεύμα είναι πάντα ολόγυρά μας και επιθυμεί να μπει μέσα μας. Αλλά οι κακές μας πράξεις μάς περιβάλλουν σαν ισχυρό πέτρινο τείχος. Και τ’ αμαρτήματά μας, σαν άγριοι φρουροί, το διώχνουν μακριά μας και δεν το αφήνουν να μας πλησιάσει.
Κάθε αμαρτία διώχνει το Άγιο Πνεύμα. Πιό μισητές, όμως, είναι από τις σωματικές η πορνεία και από τις ψυχικές η υπερηφάνεια. Το Άγιο Πνεύμα, η τέλεια καθαρότητα, δεν μπορεί ποτέ να κατοικήσει σε άνθρωπο μολυσμένο με αμαρτίες. Πώς να μείνει στη καρδιά μας, όταν αυτή είναι γεμάτη μέριμνες, επιθυμίες και πάθη;
Ας δούμε λοιπόν πιό αναλυτικά τα μέσα για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος.
1. Αν θέλουμε να μη χάσουμε το Άγιο Πνεύμα, που πήραμε στο βάπτισμα, ή αν το χάσαμε, να Το αποκτήσουμε πάλι, οφείλουμε να έχουμε καρδιά καθαρή και σώμα αγνό, αμόλυντο δηλαδή από κάθε σαρκική αμαρτία.
Καρδιά και σώμα πρέπει να είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. Και σ’ όποιον έχει καθαρή καρδιά και αμόλυντο σώμα, το Άγιο Πνεύμα θα μπει και θα κυριέψει τη ψυχή του. Φτάνει να μην έχει αποθέσει ο άνθρωπος αυτός την ελπίδα του στα καλά του έργα και να μην καυχιέται γι’ αυτά, να μη νομίζει δηλαδή ότι δικαιωματικά πρέπει να λάβει τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, σαν αμοιβή που του χρωστάει ο Θεός.
Αν εσύ είχες την ατυχία να κηλιδώσεις την καρδιά σου και να φθείρεις το σώμα σου με την αμαρτία, αγωνίσου να καθαριστείς με τη μετάνοια. Πάψε ν’ αμαρτάνεις, μετανόησε με συντριβή και άρχισε να ζεις με περισσότερη προσοχή. Έτσι θ’ αξιωθείς ν’ απολαύσεις το Άγιο Πνεύμα.
2. Ένα από τα πιό σίγουρα μέσα για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος είναι η ταπεινοφροσύνη.
Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012
Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ!
<Δι' ευχών>, μοίρασαν το Αντίδωρο, έφυγε όλος ο κόσμος. Ο Ιερεύς, ώσπου να καταλύση, να διπλώση τα άμφια, κλπ. άργησε λίγο, καθώς και ο διάκονος. Τελικά, βγήκαν απ' το Ναό. Τους περίμενε έξω στην πόρτα, όλο αγωνία μια γνωστή τους ευσεβείς χριστιανή.
- Τι κάνεις εδώ, τι περιμένεις; τη ρωτσε ο ιερεύς.
- Περιμένω να βγει ο Δεσπότης, που λειτουργούσε μαζί σας, για να πάρω την ευχή του. Το θέλω πολύ. Που είναι; Μα. παπά μου, έλαμπε ολόκληρος! Άστραφτε!
Κοκάλωσε ο ιερεύς! Αλλά ευτυχώς με ευστροφία εκείνη την ώρα της απάντησε:
- Ω, έχει ώρα, καημένη, που έφυγε απ' την πλαϊνή πόρτα του Ιερού! Και η γυναίκα φεύγοντας σταυροκοπιώταν συνέχεια κι έλεγε:
"Κύριε Ελέησον ! Κύριε Ελέησον! Κύριε Ελέησον! Μα τι Δεσπότης ήταν αυτός!"
Απο το βιβλίο: "Εμπειρίες κατα την Θεία Λεθτουργία" από http://xristianoss.blogspot.gr/
Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012
Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012
Από μικρό παιδί ο Γέροντας αγαπούσε την ασκητική ζωή.
Από μικρό παιδί ο Γέροντας αγαπούσε την ασκητική ζωή. «Μ’ ευχαριστούσε» έλεγε, «να φεύγω από το σπίτι μου και να βγαίνω έξω στα βουνά˙ εύρισκα σπηλιές και μέσα κεί προσευχόμουν...»
Όταν κάποτε είχε αρρωστήσει με σοβαρό κρυολόγημα, από
θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους έγινε καλά. «Είχαμε μια μικρή ασημένια εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους έως 600 ετών», έλεγε για το περιστατικό αυτό ο Γέροντας, «η μητέρα μου έκανε πολλή προσευχή και μετάνοιες παρακαλώντας τον Άγιο να γίνω καλά.
Τότε είδα ένα χέρι ιερέως να περνάει από πάνω από το κεφάλι μου και να με σταυρώνει στο στήθος... ήταν ο Άγιος Χαράλαμπος... και αμέσως είχα γίνει καλά». Κι άλλη φορά πάλι που έπαθε σοβαρή δερματοπάθεια στα πέλματα των ποδιών του, παρακαλώντας ο ίδιος – μικρό παιδί τότε – την Παναγία είχε θεραπευτεί.
Συχνά επισκεπτόταν τα εξωκλήσια του χωριού του και κυρίως της Αγίας Παρασκευής. Εκεί συχνά έβλεπε την Αγία, ως μοναχή. Ένα βράδυ μάλιστα του είχε πει πως στη ζωή του θα δει δόξες και τιμές πολλές και πώς το χρυσάφι θα περνάει από τα χέρια του χωρίς να τον αγγίζει.
Ο μικρός Ιάκωβος στις προσευχές του δεν ξεχνούσε τους συγχωριανούς του. Πολλές φορές μάλιστα με τις παιδικές προσευχές του θαυματουργούσε, κάνοντας καλά δηλαδή ανθρώπους ασθενείς.
Είκοσι δύο ετών ο πατήρ Ιάκωβος έχασε τη μητέρα του που πολύ την αγαπούσε. «Παιδί μου Ιάκωβε» του είχε πει, «εγώ μετά τρεις μέρες θα φύγω…θα πεθάνω…εσύ παπάς να γίνεις…προστάτεψε την αδελφή σου, αποκατάστησε την και μετά πηγαίνεις…με την ευχή μου!»
Στα τριάντα του χρόνια ο νεαρός Ιάκωβος αποφάσισε να γίναι μοναζός στους Αγίους Τόπους. Πριν ξεκινήσει όμως θέλησε να ζητήσει την ευλογία και τη βοήθεια του Όσιου Δαβίδ για αυτό και επισκέφτηκε το μοναστήρι του. Μόλις πλησίασε τα είδε όλα αλλαγμένα και μεγαλόπρεπα. Έξω από τη μονή τον περίμενε ο Όσιος Δαβίδ, ως ένας σεβάσμιος Γέροντας. «Παιδί μου» του είπε «αυτά που βλέπεις είναι η πολιτεία των ασκητών…αν έμενες εδώ θα σου έδινα ένα σπιτάκι αλλά εσύ ήλθες να προσκυνήσεις και να φύγεις.» ¨Γέροντα θα μείνω» είπε. Και έμεινε.
Η κοινοβιακή ζωή στο μοναστήρι ήταν δύσκολη. Ο θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους του κάποτε «σκληρά» και «ισόβια». Όταν μάλιστα κάποτε είχε αρρωστήσει βαριά και ακινητοποιήθηκε στο κρεβάτι παρακάλεσε τον Άγιο Δαβίδ να τον βοηθήσει. Έτσι και έγινε. «ένιωσα τότε» ομολογούσε ο Γέροντας «να με ακουμπάει η γέρικη πλάτη ιερέως» Ήταν ο Όσιος. Άλλοτε πάλι τον είχαν γιατρέψει από κατάγματα οι Άγιοι Ανάργυροι τους οποίους ο Γέροντας είχε δει να τον επισκέπτονται και να τον θεραπεύουν.
Πολύ αγαπούσε ο Γέροντας την άσκηση. Ακόμη και τα βράδια μέσα στο πυκνό σκοτάδι πήγαινε στο ασκητήριο του όσιου Δαβίδ και προσευχόταν. Επέστρεφε δε σχεδόν το πρωί. «ένα αστεράκι κατέβαινε από τον ουρανό και μου φώτιζε το μονοπάτι μπροστά μου» έλεγε ο Γέροντας «εκεί - πνευματικώ τω τρόπω - με περίμενε ο Όσιος».
Το Δεκέμβριο του 1952 ο πατήρ Ιάκωβος έγινε ιερέας. Αρχίζοντας την ιερατική του ζωή ο Γέροντας στο μοναστήρι τελούσε τη Θεία Λειτουργία κάθε μέρα. «έτσι» έλεγε «κοινωνώντας καθημερινά ένιωθα τέτοια δύναμη μέσα μου που ήμουν σαν λιοντάρι…όλη την μέρα ούτε πεινούσα ούτε διψούσα…και έτσι εργαζόμουν ακούραστος για την ανοικοδόμηση της μονής.»
Συχνά πήγαινε και στα χωριά. Εξομολογούσε του κατοίκους λειτουργούσε και βοηθούσε όσο μπορούσε τους άπορους αδελφούς του. Άδειαζε τα χέρια του και ο Θεός του τα γέμιζε ξανά. Το χρυσάφι περνούσε από τα χέρια του όπως κάποτε του το είχε πει η Αγία Παρασκευή αλλά δεν έμενε. Γινόταν αγάπη, γινόταν χαρά, ανακούφιση, παρηγοριά, φροντίδα, τρόφιμα, φάρμακα…
Κάποτε είχε αρρωστήσει βαριά και τον έβαλαν στο νοσοκομείο για εγχείρηση. Ο Γέροντας παρακαλούσε τους δύο αγαπημένους του Αγίους, Όσιο Δαβίδ και Όσιο Ιωάννη τον Ρώσο να τον βοηθήσουν όπως και έγινε. «ήταν να φύγεις σήμερα» του είπαν μετά την εγχείρηση, αλλά τον άφησαν «για την αύριο»
ΠΗΓΗ: ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ
Τότε είδα ένα χέρι ιερέως να περνάει από πάνω από το κεφάλι μου και να με σταυρώνει στο στήθος... ήταν ο Άγιος Χαράλαμπος... και αμέσως είχα γίνει καλά». Κι άλλη φορά πάλι που έπαθε σοβαρή δερματοπάθεια στα πέλματα των ποδιών του, παρακαλώντας ο ίδιος – μικρό παιδί τότε – την Παναγία είχε θεραπευτεί.
Συχνά επισκεπτόταν τα εξωκλήσια του χωριού του και κυρίως της Αγίας Παρασκευής. Εκεί συχνά έβλεπε την Αγία, ως μοναχή. Ένα βράδυ μάλιστα του είχε πει πως στη ζωή του θα δει δόξες και τιμές πολλές και πώς το χρυσάφι θα περνάει από τα χέρια του χωρίς να τον αγγίζει.
Ο μικρός Ιάκωβος στις προσευχές του δεν ξεχνούσε τους συγχωριανούς του. Πολλές φορές μάλιστα με τις παιδικές προσευχές του θαυματουργούσε, κάνοντας καλά δηλαδή ανθρώπους ασθενείς.
Είκοσι δύο ετών ο πατήρ Ιάκωβος έχασε τη μητέρα του που πολύ την αγαπούσε. «Παιδί μου Ιάκωβε» του είχε πει, «εγώ μετά τρεις μέρες θα φύγω…θα πεθάνω…εσύ παπάς να γίνεις…προστάτεψε την αδελφή σου, αποκατάστησε την και μετά πηγαίνεις…με την ευχή μου!»
Στα τριάντα του χρόνια ο νεαρός Ιάκωβος αποφάσισε να γίναι μοναζός στους Αγίους Τόπους. Πριν ξεκινήσει όμως θέλησε να ζητήσει την ευλογία και τη βοήθεια του Όσιου Δαβίδ για αυτό και επισκέφτηκε το μοναστήρι του. Μόλις πλησίασε τα είδε όλα αλλαγμένα και μεγαλόπρεπα. Έξω από τη μονή τον περίμενε ο Όσιος Δαβίδ, ως ένας σεβάσμιος Γέροντας. «Παιδί μου» του είπε «αυτά που βλέπεις είναι η πολιτεία των ασκητών…αν έμενες εδώ θα σου έδινα ένα σπιτάκι αλλά εσύ ήλθες να προσκυνήσεις και να φύγεις.» ¨Γέροντα θα μείνω» είπε. Και έμεινε.
Η κοινοβιακή ζωή στο μοναστήρι ήταν δύσκολη. Ο θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους του κάποτε «σκληρά» και «ισόβια». Όταν μάλιστα κάποτε είχε αρρωστήσει βαριά και ακινητοποιήθηκε στο κρεβάτι παρακάλεσε τον Άγιο Δαβίδ να τον βοηθήσει. Έτσι και έγινε. «ένιωσα τότε» ομολογούσε ο Γέροντας «να με ακουμπάει η γέρικη πλάτη ιερέως» Ήταν ο Όσιος. Άλλοτε πάλι τον είχαν γιατρέψει από κατάγματα οι Άγιοι Ανάργυροι τους οποίους ο Γέροντας είχε δει να τον επισκέπτονται και να τον θεραπεύουν.
Πολύ αγαπούσε ο Γέροντας την άσκηση. Ακόμη και τα βράδια μέσα στο πυκνό σκοτάδι πήγαινε στο ασκητήριο του όσιου Δαβίδ και προσευχόταν. Επέστρεφε δε σχεδόν το πρωί. «ένα αστεράκι κατέβαινε από τον ουρανό και μου φώτιζε το μονοπάτι μπροστά μου» έλεγε ο Γέροντας «εκεί - πνευματικώ τω τρόπω - με περίμενε ο Όσιος».
Το Δεκέμβριο του 1952 ο πατήρ Ιάκωβος έγινε ιερέας. Αρχίζοντας την ιερατική του ζωή ο Γέροντας στο μοναστήρι τελούσε τη Θεία Λειτουργία κάθε μέρα. «έτσι» έλεγε «κοινωνώντας καθημερινά ένιωθα τέτοια δύναμη μέσα μου που ήμουν σαν λιοντάρι…όλη την μέρα ούτε πεινούσα ούτε διψούσα…και έτσι εργαζόμουν ακούραστος για την ανοικοδόμηση της μονής.»
Συχνά πήγαινε και στα χωριά. Εξομολογούσε του κατοίκους λειτουργούσε και βοηθούσε όσο μπορούσε τους άπορους αδελφούς του. Άδειαζε τα χέρια του και ο Θεός του τα γέμιζε ξανά. Το χρυσάφι περνούσε από τα χέρια του όπως κάποτε του το είχε πει η Αγία Παρασκευή αλλά δεν έμενε. Γινόταν αγάπη, γινόταν χαρά, ανακούφιση, παρηγοριά, φροντίδα, τρόφιμα, φάρμακα…
Κάποτε είχε αρρωστήσει βαριά και τον έβαλαν στο νοσοκομείο για εγχείρηση. Ο Γέροντας παρακαλούσε τους δύο αγαπημένους του Αγίους, Όσιο Δαβίδ και Όσιο Ιωάννη τον Ρώσο να τον βοηθήσουν όπως και έγινε. «ήταν να φύγεις σήμερα» του είπαν μετά την εγχείρηση, αλλά τον άφησαν «για την αύριο»
ΠΗΓΗ: ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ
Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012
Η ΥΠΑΚΟΗ ΕΙΝΑΙ ΛΥΤΡΩΣΗ!
Και βλέπεις, ο ταπεινός, και θαύματα να κάνει, πάλι δεν πιστεύει στον λογισμό του. Ήταν στην Ιορδανία ένας πολύ απλός παπάς που έκανε θαύματα. Διάβαζε ανθρώπους και ζώα που είχαν κάποια αρρώστια και γίνονταν καλά. Πήγαιναν και μουσουλμάνοι σ’ αυτόν, όταν έπασχαν από κάτι, και τους θεράπευε. Αυτός, πριν λειτουργήσει, έπαιρνε ένα ρόφημα με λίγο παξιμάδι και μετά όλη την ημέρα δεν έτρωγε τίποτε. Κάπο
τε έμαθε ο Πατριάρχης ότι τρώει πριν από την Θεία Λειτουργία και τον κάλεσε στο Πατριαρχείο. Πήγε εκείνος, χωρίς να ξέρει γιατί τον ζητάνε.Ώσπου να τον φωνάξει ο Πατριάρχης, περίμενε μαζί με άλλους σε μια αίθουσα. Έξω έκανε πολλή ζέστη· είχαν κλειστά τα παντζούρια και από μια τρυπούλα περνούσε μια ακτίνα. Αυτός νόμισε ότι είναι σχοινί. Επειδή είχε ιδρώσει, βγάζει το ράσο του και το κρεμάει πάνω στην ακτίνα.Όταν το είδαν οι άλλοι που κάθονταν εκεί στην αίθουσα, τα έχασαν.
Πάνε και λένε στον Πατριάρχη: «Ο παπάς που κολατσίζει πριν από την Θεία Λειτουργία κρέμασε το ράσο του πάνω σε μια ακτίνα!». Τον κάλεσε μέσα ο Πατριάρχης και άρχισε να τον ρωτάει: «Τι κάνεις; Πώς πας; Κάθε πότε λειτουργείς; Πώς ετοιμάζεσαι για την Θεία Λειτουργία;».«Να, λέει, διαβάζω την ακολουθία του όρθρου, κάνω και μερικές μετάνοιες και ύστερα φτιάχνω ένα ρόφημα, κολατσίζω λίγο, και έπειτα λειτουργώ». «Γιατί το κάνεις αυτό;», τον ρωτάει ο Πατριάρχης. «Άμα φάω λιγάκι πριν από την Θεία Λειτουργία, λέει εκείνος, όταν κάνω κατάλυση , πάει ο Χριστός επάνω.Ενώ, αν φάω μετά την Θεία Λειτουργία, πάει ο Χριστός από κάτω»! Με καλό λογισμό το έκανε! Του λέει τότε ο Πατριάρχης: «Όχι, δεν είναι σωστό αυτό. Πρώτα να κάνεις κατάλυση, και έπειτα να τρως λίγο». Έβαλε μετάνοια και το δέχθηκε.
Θέλω να πω, παρόλο που είχε φθάσει σε τέτοια κατάσταση, να κάνει θαύματα, το δέχθηκε απλά· δεν είχε δικό του θέλημα. Ενώ, αν πίστευε στον λογισμό του, μπορούσε να πει: «Εγώ διαβάζω ανθρώπους και ζώα άρρωστα και γίνονται καλά, κάνω θαύματα· τι μου λέει αυτός; Έτσι που το σκέφτομαι, είναι πιο καλά, γιατί αλλιώς πάει το φαγητό πάνω από τον Χριστό».Έχω καταλάβει ότι ή υπακοή πολύ βοηθάει. Και λίγο μυαλό να έχει κανείς, αν κάνει υπακοή, γίνεται φιλόσοφος. Είτε έξυπνος είτε κουτός είτε υγιής είτε άρρωστος πνευματικά ή σωματικά είναι κανείς και βασανίζεται από λογισμούς, αν κάνει υπακοή, ελευθερώνεται. Λύτρωση είναι η υπακοή.
Από την σελίδα του facebook της
μαγδαλινη μαζ.Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012
Υπάρχουν και τα πεθερικά
Ας τους τιμήσουμε
Η Ιερή Βίβλος παρέχει σοφή διδασκαλία γύρω από τις σχέσεις μας με τα πεθερικά μας, με την εντολή: "Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, διά να γίνεις μακροχρόνιος επί της γης". Αλλά και του Παύλου η προτροπή "Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχοι, συγχωρούντες αλλήλους…", βρίσκει μεγάλη εφαρμογή στην περίπτωσή μας. Επίσης και το "Γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι διά της φιλαδελφείας, προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους". Βέβαια, για να επιτευχθούν όλα αυτά, χρειάζεται ν’ αφήσουμε το Θεό να δουλέψει στο χαρακτήρα μας, με το να παραδοθούμε ολοκληρωτικά σ’ Αυτόν. Πρέπει να πεθάνει το εγώ μας και να ζει μέσα μας ο Χριστός.
Ας προσπαθήσουμε να γνωριστούμε καλύτεραΞόδεψε χρόνο με τα πεθερικά σου και ψάξε για τρόπους που θα μπορέσεις να φανείς ευγενική και χρήσιμη σ`αυτούς.Μπορεί να σε κουράζουν οι επαναλαμβανόμενες συμβουλές τους ή να μη τις βρίσκεις σύμφωνες με τη γνώμη τη δική σου και του συζύγου σου, όμως άκουσέ τις με υπομονή και προσοχή. Να είσαι διακριτική στα αισθήματά τους. Μην παραλείπεις να τους ευχαριστείς για ό,τι κάνουν. Το "ευχαριστώ" δεν είναι αυτονόητο και δεν κουράζει όταν επαναλαμβάνεται. Αν πάλι σε πληγώνουν μ’ αυτά που λένε ή κάνουν, να είσαι έτοιμη να τους συγχωρείς. Πόσες φορές υποχρεούμαστε να συγχωρούμε; Απ` ό,τι λέει ο ίδιος ο Κύριός μας, "έως εβδομηκοντάκις επτά".
Οικοδομήστε αμοιβαίες σχέσεις εκτίμησηςΕίναι σπουδαίο, από την αρχή ακόμη του γάμου, γιατί όχι και του αρραβώνα, να δείτε τους γονείς του συζύγου σας - το ίδιο ισχύει φυσικά και από τη δική του πλευρά - όχι σαν πεθερό και πεθερά αλλά σαν "πατέρα" και "μητέρα". Δεν είναι σωστό το φαινόμενο που παρατηρείται συχνά τον τελευταίο καιρό, να χρησιμοποιούνται προσφωνήσεις που δε δείχνουν σεβασμό και τρυφερότητα αλλά μάλλον καλλιεργούν ψυχρότητα και απόσταση.
Μη ξεχνάτε, μέσα στα προγράμματα ψυχαγωγίας σας, να συμπεριλαμβάνετε πότε-πότε και τους γονείς σας (του συντρόφου σας εννοούμε). Αν μένουν μακριά, προγραμματίστε κάποιες γιορτινές ημέρες να τις περνάτε μαζί. Αυτό συσφίγγει το δεσμό σας.
Μοιραστείτε μαζί τους τις χαρές και τα προβλήματά σας. Αυτοί μάς νιώθουν πάντοτε σαν κομμάτι από τον εαυτό τους και είναι πρόθυμοι, εκτός εξαιρέσεων, να συμπάσχουν και να συγχαίρουν μαζί μας. Ακόμη, όταν μπορούν να σας φανούν χρήσιμοι σε κάποια εξυπηρέτηση, μη διστάσετε να το ζητήσετε. Αυτό τους κάνει να αισθάνονται χρήσιμοι και όχι άχρηστοι και "ξοφλημένοι".
Αν από την αρχή του γάμου τηρηθεί μια σωστή στάση, θα καλλιεργηθεί ανάμεσά σας σχέση αγάπης και αμοιβαίας εκτίμησης. Αυτό φέρνει δόξα στο Θεό και, οπωσδήποτε, συντελεί στη δική σας και δική τους ευτυχία.
(το παραπάνω άρθρο είναι απόσπασμα από το βιβλίο "Γυναίκα τέλεια")
Διαβάστε περισσότερα: Εκκλησία Παναγίας Αγίας Νάπας: Υπάρχουν και τα πεθερικά... http://churchofagianapa.blogspot.com/2010/03/blog-post_18.html#ixzz252qBHZUa
Πώς ζει κανείς μαζί με έναν τέτοιο άνθρωπο;
Μία Νεοεποχίτισα στην Ορθοδοξία
Η επιστολή μίας γυναίκας της οποίας ο άνδρας δεν πιστεύει, γίνεται εφαλτήριο για να αναρωτηθούμε όλοι μας «Πως είναι δυνατόν να ζούμε με έναν τέτοιο άνθρωπο;» Αλλά αυτός ο «απαράδεκτος» άνθρωπος, ίσως να μην είναι άλλος από... τον κακό εαυτό μας!
Έγινα Ορθόδοξη Χριστιανή πριν από τριάμιση χρόνια. Προηγουμένως όμως, αναζητούσα τον Θεό σε πολλά άλλα μέρη. Μετά την γέννηση του γιου μου, αρρώστησα βαριά, και εν καιρώ ακινητοποιήθηκα. Τα βιβλία των διαφόρων Νέο-Εποχίτικων συγγραφέων με έβγαλαν από την κατάθλιψη που ένοιωθα, και μου έδωσαν καινούργια ελπίδα.
Ο νέος «πνευματικός δάσκαλός» μου ήταν ο Λαζάρεφ. Έμαθα και για την Λουίζα Χέη, τους Ρέριχ… Παρέα με τον γιο μου, παρακολουθούσα μια ομάδα που συνδύαζε φυσική άσκηση και πνευματική εξέλιξη. Κάθε νέο βιβλίο, μου παρείχε όλο και περισσότερη γνώση για τον κόσμο, για άλλους ανθρώπους και για τον Θεό.
Θυμάμαι ένα από τα μαθήματα φιλοσοφίας. Οι συμμαθητές μου τσακώνονταν με τον δάσκαλο για κάποια απορία τους, και εγώ γελούσα, γεμάτη περηφάνεια, καθώς σκεφτόμουν πόσο περισσότερη γνώση είχα εγώ από αυτούς. Επί πλέον, διαμόρφωσα την ίδια καταδεκτική στάση προς τον σύζυγό μου. Αχ, πόσο ήθελα να τον διαφωτίσω, να του δείξω «τον σωστό τρόπο» που έπρεπε να ζει! Πόσο ευχόμουν να μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε ένα συναρπαστικό και υπέροχο μέλλον μαζί! Όμως αυτός, σαν αποφασισμένος Αγνωστικιστής (που δεν ήταν σίγουρος αν ο Θεός υπήρχε ή δεν υπήρχε, και ούτε επιθυμούσε να συζητήσει το θέμα) δεν είχε καμία επιθυμία να αλλάξει. Κορόιδευε τα ερωτήματά μου και θύμωνε, όποτε τον πίεζα να ανοιχτεί σε κουβέντα. Ενοχλήθηκε δε πάρα πολύ, όταν επιχείρησα να περάσω την Νέο-Εποχίτικη γνώση μου στον γιο μας. Χύθηκαν δάκρυα, οι καβγάδες έπεφταν βροχή. Ο σύζυγός μου επίσης μου επισήμαινε την σωματική μου εξάρτηση.
Τώρα πια, θυμάμαι εκείνη την εποχή με ντροπή. Αναπολώ την φρίκη και τον ξαφνικό φόβο που ένοιωθα για το άτομό μου (αργότερα, κατάλαβα πως περπατούσα στην κόψη ξυραφιού, και πως μόνο κάποιο θαύμα –ή πιθανόν οι προσευχές των πεθαμένων Χριστιανών συγγενών μου- με προφύλαξαν από την Νέο-Εποχίτικη αίρεση), και θυμάμαι με ένθερμη ευγνωμοσύνη τον σύζυγό μου, ο οποίος μέσα στον σκεπτικισμό του μπόρεσε να φυτέψει ένα σπόρο αμφιβολίας μέσα στο μυαλό μου, αλλά και συνέχιζε να με αγαπά – εμένα, ένα ανάπηρο άτομο που τώρα άγγιζε την τρέλα (τώρα βλέπω πώς η τρέλα σταδιακά ελέγχει τέτοιους ενεργούς αποκρυφιστές).
Θα αναρωτιέστε, προς τι μια τόσο μακροσκελής εισαγωγή; Λοιπόν, η νέα μεταστροφή μου στην Ρωσική Ορθοδοξία, οι νέοι φίλοι, βιβλία κλπ, είχαν θεωρηθεί από τον σύζυγό μου σαν κάτι όχι καινούργιο, αλλά σαν μια συνέχιση της ίδιας αναζήτησης, σαν κάτι κοσμικό που σύντομα θα το αντικαθιστούσε κάτι πιο νέο και συναρπαστικό.
Ο σύζυγός μου συνέχισε να κριτικάρει τις ιδέες μου, τους φίλους μου και τα βιβλία μου. Ο νέος αντίπαλός του τώρα ήταν ο Κουράεφ και όχι ο Λαζάρεφ. Ε, και, λοιπόν; Άρχισαν πάλι οι καβγάδες. Τώρα όμως, έχω αποκτήσει κάποια εμπειρία, και καταλαβαίνω πως όλα είναι αλλιώτικα, αληθινά, και ενεργά, και οι νέοι φίλοι μου είναι καλύτεροι από τους παλιούς. Υπήρχε λιγότερος κίνδυνος – η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι κάποια σέκτα και ο σύζυγός μου αυτό το καταλάβαινε. Έτσι, οι καβγάδες μας ήταν λιγότερο θορυβώδεις.