Κύριε η θύμησή σου θερμαίνει την ψυχή μου

Φιλάνθρωπε Κύριε, πώς δε λησμόνησες τον αμαρτωλό δούλο σου, αλλά γεμάτος έλεος με είδες από τη δόξα σου και μου εμφανίστηκες με ακατάληπτο τρόπο!

Εγώ πάντοτε σε προσέβαλλα και σε λυπούσα. Συ όμως, Κύριε, για τη μικρή μου μετάνοια μου έδωσες να γνωρίσω τη μεγάλη σου αγάπη και την άμετρη αγαθότητά σου.

Το ιλαρό και πράο βλέμμα σου έθελξε την ψυχή μου. Τί να σου ανταποδώσω, Κύριε, ή ποιόν αίνο να Σου προσφέρω; Συ δίνεις τη χάρη σου, για να καίγεται αδιάλειπτα η καρδιά μου από αγάπη, και δεν βρίσκει πια ανάπαυση ούτε νύχτα ούτε μέρα από τη θεϊκή αγάπη.

Η θύμησή σου θερμαίνει την ψυχή μου, που τίποτε στη γη δεν την αναπαύει εκτός από Σένα. Γι” αυτό με δάκρυα Σε ζητώ, και πάλι ποθεί ο νους μου τη γλυκύτητά σου…Κύριε, δώσε μου να αγαπώ μόνον Εσένα. Συ με έπλασες, Συ με φώτισες με το άγιο Βάπτισμα,

Συ συγχωρείς τα αμαρτήματά μου και μου δίνεις τη χάρη να κοινωνώ το τίμιο Σώμα και Αίμα σου. Δώσε μου τη δύναμη να μένω πάντα κοντά σου. Κύριε, δώσε μου τη μετάνοια του Αδάμ και την άγια ταπείνωσή σου.

Αμήν

Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

Πηγή: Εξομολογεῖσθε τῶ Κυρίῳ

ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΚΗΠΟΣ!.

Γράφει οΠ. Ανδρέας Κονάνος | Romfea.gr

---

(Πέρα απ’ την ταραχή του νου, υπάρχει μια ηρεμία ατέλειωτη).

Όλο σκέφτεσαι, και υποφέρεις.
Οι σκέψεις του νου, σε μειώνουν, σε ρίχνουν, σε υποτιμούν,
και σε τρομάζουν, γεμίζοντας την ψυχή σου φόβο.
Η καρδιά, όμως, δεν λειτουργεί έτσι.

Αυτή ζει στην ανάπαυση του Θεού.
Είναι άτρωτη, απρόσβλητη, γεμάτη άγιο Πνεύμα,
που πήραμε στο Βάπτισμα και το Χρίσμα.

Έλα να βρούμε αυτή την καρδιά.
Πώς;

Οι ταβέρνες δίπλα στη φασαρία των αυτοκινήτων,
μπορεί να κρύβουν στο βάθος τους έναν ήρεμο κήπο.
Διασχίζεις το θόρυβο, προχωράς βαθιά,
και πας στον κήπο να ανασάνεις,
να φας , να πιεις κρασί, και να μεθύσεις.

Δίπλα στη φασαρία, τόση ηρεμία.

Πώς φτάνω σ’ αυτό τον κήπο;
Δια της προσευχής.

Αυτή σε βοηθά να διασχίσεις το θόρυβο,
και σε ταξιδεύει στο μυστικό κήπο της καρδιάς, πέρα απ’ την φασαρία του νου.
Διότι, ο νους τρελαίνεται.

Η καρδιά, όμως, ζει απαθής και γαλήνια μέρα νύχτα.
Αυτή την καρδιά θέλουμε να προσεγγίσουμε με την προσευχή.

Δεν είναι καθήκον, μα ζωή κι αναπνοή.

Δεν ενοχλείται ο ΘεόςΑΝ δεν προσεύχεσαι.

Μα εσύ χάνεις το ξεδίψασμα που σου αξίζει.

Όταν προσευχηθείς σωστά, νιώθεις να μπαίνεις μέσα σου,
ηρεμείς, προσπερνάς τον κόσμο αυτό,
πας πέρα από όλα και όλους, κι αγγίζεις τη χάρη του Ακτίστου!

..............................................

Μην κάνεις προσευχή.

Γίνε προσευχή.

Γίνε αυτός ο κήπος.

Γίνε ένα με το Χριστό.

Στο Βάθος Κήπος. Η Ομιλία εδώ.

ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ ,ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ !!!!

Πόσες χιλιάδες φορές δεν ακούγεται αυτή φράση ,κάθε ημέρα,

σε όλον τον κόσμο.;

Και πόσες χιλιάδες μυστικά, με αυτόν τον τρόπο, παύουν να

είναι μυστικά ,κάθε ημέρα.;

Μας πλησιάζει κάποιος γνωστός, φίλος συνάνθρωπος κ.λ.π. και

μας λέει.

Θα σου πω κάτι ,αλλά θέλω να μου δώσεις τον λόγο σου ,ότι

δεν θα το πεις πουθενά.

Φυσικά και δίνουμε τον λόγο μας. Σιγά το πράγμα. {Για ορισμένους}

Μας λέει λοιπόν το μυστικό του. Το έβγαλε από μέσα του αυτός

{γιατί θα έσκαγε αν δεν το έλεγε} και έβαλε το πρόβλημα μέσα σε εμάς.

Και τώρα;  Τώρα αρχίζει η μάχη της ποιότητας.!!!!!!!!!!!!!!!!

Ανάλογα με την ηθική ποιότητα που κουβαλά ο κάθε ένας μας

,θα γίνει και η ανάλογη διαχείριση του μυστικού.

Με το σκεπτικό ότι κάθε τι που επαναλαμβάνεται στην φύση, το

θεωρούμε σαν κάτι το φυσικό, θα πω ότι το φυσικό είναι κατά 90% να τρέξουμε και

εμείς να το πούμε σε κάποιον άλλο. Ωραία μας το φόρτωσε ο άλλος το μυστικό . Το

έβγαλε αυτός από το σύστημα του και το βάλαμε εμείς στο δικό μας.

Αμ δε. Έτσι νόμιζε. Σιγά μην κάτσουμε να σκάσουμε. Και με

τον λόγο που δώσαμε τι κάνουμε; Πρέπει τώρα να σκεφτούμε πως θα γίνει να πούμε

το μυστικό και εμείς κάπου, αλλά να μην μαθευτεί ότι το είπαμε και πει ο άλλος

ότι δεν έχουμε λόγο.

Τι να κάνουμε; Τι να κάνουμε; Μα βέβαια.

Πάμε λοιπόν σε αυτόν που θα θέλαμε να το πούμε και του λέμε.

 Θα σου πω ένα μυστικό, αλλά μην το πεις πουθενά.

Και με την σειρά μας ξεφορτωνόμαστε εμείς το βάρος της φωνής

που φώναζε μέσα μας, μαρτύρησε το, μαρτύρησε το και δίνουμε τώρα το πρόβλημα σε

κάποιον άλλο φουκαρά που με την σειρά του ψάχνει και αυτός τώρα κάποιον για να

του πει και αυτός, Θα σου πως ένα μυστικό, αλλά μην το πεις πουθενά.!!!!!

Κάπως έτσι  ταξιδεύουν τα μυστικά μας καθημερινά από στόμα σε στόμα.

 Βέβαια μόνο μυστικά δεν είναι. Είναι φυσικό.!!! Κατά 90%.

Καλά και το άλλο 10% τι κάνει; θα μου πείτε.

Το άλλο 10% παιδιά μου κάνει κάτι το αφύσικο για την

σημερινή μας εποχή. Πάει και εξομολογείτε.!!!!!!!!

Εκεί λέει όλα του τα μυστικά, με ασφάλεια και σιγουριά ότι

δεν θα τα μάθει κανείς. Δεν υπάρχει παπάς που θα πει ποτέ σε κανέναν, Θα σου πω

ένα μυστικό, αλλά μην το πεις πουθενά.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Όσοι έχουν ανάγκη αυτές τις ημέρες να πουν κάποιο μυστικό

που σίγουρα δεν θα το μάθει κανείς, ας πάνε να το πούνε στην εξομολόγηση.

Υ.Γ. Θα σας πω και εγώ ένα μυστικό ,αλλά να μην το πείτε

πουθενά παιδιά μου.

       Σας αγαπώ.!!!!!!!!!!

Πατήρ Ιωάννης

Η ΣΩΣΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Πολλές φορές κάνουμε μια προσευχή και δεν βρίσκουμε ανταπόκριση.

Κοιτάμε με παράπονο ψηλά και λέμε. Γιατί;

Η μόνιμη απορία του ανθρώπου προς τον Θεό ,όταν δεν έρχονται τα πράγματα όπως θέλει. Γιατί;

Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση παιδιά μου μαζί, σε αυτό το ερώτημα.

Ο Θεός μας, έχει μόνιμα απλώσει την ευλογία του πάνω στην Γή. Παντού υπάρχει η παρουσία του, παντού βρίσκεται η Ουσία του θεού, παντού υπάρχει η ενέργεια του και παντού υπάρχει απλωμένο το θαύμα έτοιμο να εκδηλωθεί σε όποιον άνθρωπο το χρειάζεται. Τότε Γιατί; Γιατί δεν εκδηλώνεται το θαύμα σε κάθε Χριστιανό που το έχει ανάγκη και το ζητά;

Γιατί απλούστατα δεν ξέρει πώς να το ζητήσει.

Όπως είπα και πριν η ευλογία του Θεού είναι απλωμένη παντού στην Γή. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να εναρμονιστούμε με αυτήν την ενέργεια και να λάβουμε ότι με σύνεση ζητήσαμε.

Και πως άραγε θα εναρμονιστούμε με αυτήν την ενέργεια;

Ας προσπαθήσουμε πρώτα από όλα ,να δούμε από τι αποτελείται αυτή η ενέργεια.

Ένα από τα βασικά στοιχεία που την αποτελούν είναι η Αγάπη!!!!!!!!!!!! Γιατί ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ.

Τι άλλο είναι ο θεός ,που σαν στοιχείο θα μπορούσε να εμπεριέχεται σε αυτήν την ενέργεια; Ο θεός είναι ΑΓΑΘΟΣ

Ένα άλλο στοιχείο από τα βασικά στοιχεία του Θεού είναι η Αγνότητα. Ο θεός είναι ΑΓΝΟΣ.

Άρα και αυτό το στοιχείο θα πρέπει να είναι απαραίτητα μέσα στην ενέργεια της ευλογίας του.

Και άλλες ακόμα ιδιότητες του Θεού. Είναι ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΧΝΟΣ ,Είναι ΔΙΚΑΙΟΣ, Είναι ΑΓΙΟΣ και Είναι ΠΙΣΤΟΣ και ΑΛΗΘΙΝΟΣ.

Θα αναφέρω αυτές μόνο τις ιδιότητες του Θεού, γιατί ενώ έχει και άπειρες άλλες, δεν αφορούν κατά την γνώμη μου την σύνθεση που αποτελεί την ευλογία του.

Ας προχωρήσουμε λοιπόν με αυτές. Και ας πούμε ότι όλες αυτές οι ιδιότητες που ανέφερα ,περιέχονται και αποτελούν την ενέργεια της ευλογίας του.

Και έρχεται το μεγάλο ερώτημα που θα έχουμε όλοι μας. Και τι σημαίνει αυτό;

Αυτό παιδιά μου σημαίνει ,ότι αφού για να δούμε το θαύμα στην ζωή μας ,πρέπει να είμαστε σε αρμονία με την ευλογία του Θεού ,θα πρέπει να προσπαθούμε να έχουμε ΑΓΑΠΗ, να είμαστε ΑΓΑΘΟΙ και ΑΓΝΟΙ {στην ψυχή , το σώμα και τις σκέψεις}. Να είμαστε ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΧΝΟΙ με τους συνανθρώπους μας, Να είμαστε ΔΙΚΑΙΟΙ, Να είμαστε ΠΙΣΤΟΙ σε αυτά που λέμε και ΑΛΗΘΙΝΟΙ και φυσικά τελευταίο και δυσκολότερο να είμαστε ΑΓΙΟΙ.

Όχι με τον ίδιο χαρακτηρισμό που προσδίδουμε εμείς στους Αγίους της εκκλησίας μας, αλλά με τον συνήθη χαρακτηρισμό που ένας άνθρωπος, μας χαρακτηρίζει για την ζωή που κάνουμε. Πολλές φορές λέμε για έναν άνθρωπο. Αυτός είναι Άγιος άνθρωπος. Θέλοντας να χαρακτηρίσουμε με μια λέξη την συμπεριφορά του.

Πρέπει λοιπόν να έχουμε ανεπτυγμένα επάνω μας όλα αυτά τα στοιχεία που ανέφερα ,για να μπορούμε να έρθουμε σε αρμονία με την ευλογία του Θεού που βρίσκεται παντού και να ωφεληθούμε από αυτήν. Να βιώσουμε το θαύμα.!!!!!

Εδώ είναι το σημείο που εσείς θα πρέπει να πείτε, πάει ο Παπάς. Τρελάθηκε.!!!!!

Κανείς δεν έχει όλα αυτά τα στοιχεία επάνω του .Όλοι είμαστε λειψοί. Άρα κανείς ποτέ δεν θα δει το θαύμα. Αυτό μας λέει ο παπάς;

Όχι βέβαια. Ακόμα δεν τρελάθηκα. Για την ώρα ξέρω τι λέω παιδιά μου.

Υπάρχουν δισεκατομμύρια σελίδες στο ιντερνέτ με κάθε περιεχόμενο για όλα τα γούστα. Και όμως εσείς επιλέξατε να βρίσκεστε σε αυτήν την σελίδα που είστε τώρα και να διαβάζεται αυτά που διαβάζεται. Άρα;………

Άρα λίγο η πολύ όλοι ή τα έχετε αυτά τα στοιχεία σε κάποιον βαθμό ή αναζητάτε έναν δρόμο για να τα βρείτε.

Για αυτό είστε εδώ. Άρα όλοι σας έχετε την δυνατότητα να βιώσετε το θαύμα. Είτε αναπτύσσοντας αυτά που έχετε, είτε ανακαλύπτοντας τα και υιοθετώντας τα. Δεν έχει σημασία σε ποιον βαθμό τα έχετε αναπτύξει. Σημασία έχει να παλεύετε να τα αναπτύξετε. Να υπάρχουν μέσα σας.

Γιατί αν έχετε αντίθετα από αυτά στοιχεία ,δεν μπορείτε να εναρμονιστείτε με την ευλογία του Θεού.

Αν είστε κακοί ,θα πλησιάσετε την ευλογία του θεού και αυτή θα σας εξοστρακίσει. Δεν θα γίνεται ποτέ ένα με αυτήν σε οποιοδήποτε επίπεδο. Αν από όλα αυτά που ανέφερα σαν απαραίτητα έχετε κάτι το αντίθετο δεν θα λάβετε ποτέ την ευλογία του. Πάντα θα σας εξοστρακίζει μακριά της. Και πάντα θα απορούμε όταν αυτό μας συμβαίνει. Γιατί;

Δεν μας κάνει εντύπωση παιδιά μου που πάνε χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο στις εκκλησιές ζητώντας το θαύμα, αλλά σε ελάχιστους από αυτούς συμβαίνει; Είναι γιατί αυτοί κατάφεραν να γίνουν ένα με τη ευλογία του Θεού και ωφελήθηκαν από αυτήν.

Και βέβαια υπάρχει και ένας διακόπτης ο οποίος πρέπει να ανοίξει για να γίνει η ένωση αυτή.

Ο διακόπτης αυτός λέγεται προσευχή. Όχι όπως την κάνουμε οι περισσότεροι από εμάς. Όταν λέω προσευχή εννοώ προσευχή. Όχι να λέμε στα πεταχτά κάποια λόγια και να κάνουμε τον σταυρό μας σαν να παίζουμε μπουζούκι. Αυτό δεν είναι προσευχή. Ο Θεός δεν είναι η πιτσαρία της γειτονιάς μας για να πάρει στα γρήγορα την παραγγελία μας. Είναι το Α και το Ω. είναι το όλον. Αν μη τι άλλο πρέπει να απευθυνόμαστε σε αυτόν με σεβασμό και αγάπη.

Πρέπει να απομονωνόμαστε κάπου ήσυχα, να αδειάζουμε το μυαλό μας από όλα τα ανθρώπινα ερεθίσματα που θα εμποδίσουν την επικοινωνία με τον θεό και να του παραδώσουμε ελεύθερη την ψυχή μας στην προσευχή. Δεν έχει σημασία ποια προσευχή θα πούμε. Εκείνη την στιγμή ακόμα και ένα βογγητό πόνου από την ψυχή σας είναι προσευχή για τον Θεό.

Το κλάμα του αμαρτωλού που μετανιώνει για τις αμαρτίες του είναι προσευχή για τον θεό.!!!!!!!!!!

Δεν ξέρει εκείνος τι χρειαζόμαστε; Και βέβαια ξέρει. Την ψυχή μας θέλει να δει, πόσο αληθινή είναι. Αν έχει μέσα της τα στοιχεία που ανέφερα ποιο πάνω. Σε οποιονδήποτε βαθμό. Αρκεί να τα έχει η να προσπαθεί αληθινά να τα αποκτήσει.

Για να γυρίσει τον διακόπτη και να πάρουμε την ευλογία. Ας προσευχόμαστε παιδιά μου σωστά λοιπόν και ας προσπαθούμε να αναπτύξουμε επάνω μας, όσο ποιο πολύ μπορούμε τις ιδιότητες από τις οποίες αποτελείτε η ευλογία του θεού. Και το θαύμα θα έρθει στην ζωή μας. Και δεν θα χρειαστεί να ξανά ρωτήσουμε Γιατί σε κάθε αποτυχία μας.

Γιατί το θαύμα θα έρχεται κάθε φορά που θα το έχουμε ανάγκη και σωστά θα το ζητάμε.

Τουλάχιστον τώρα ξέρουμε την απάντηση στο Γιατί.!!!!!!!!!!!

Τελειώνοντας ,εύχομαι και ελπίζω κάποιες ψυχές να ωφεληθούν ,διαβάζοντας αυτό το κείμενο που η ταπεινότητα μου έθεσε στην προσοχή σας.

Να είστε ευλογημένοι.

Ευχαριστω τον 

Πατέρα Ιωάννη για το κείμενό του.

Μην απελπίζεσαι . Φαντάσου.!!!!!!

Τι κάνεις όταν…

Ερμητικά κλειστή για σε , η κάθε πόρτα είναι

Όταν να φύγεις προσπαθείς, μα όλα λένε μείνε

Όταν η ίδια αναποδιά ,βρεθεί μπροστά σου πάλι

Σαν πρέπει απάντηση να βρεις ,μα άδειο το κεφάλι

Τι κάνεις όταν…

Καθαρά εσύ πρέπει να δεις, μες στης ζωής την ζάλη

Μα νιώθεις ότι ετούτη η ζωή, σε κέρδισε στην πάλη

Όταν όλα τριγύρω σου, μαύρα θωρούνε και καμένα

Όταν τα όνειρα  μιας ζωής, βλέπεις κατεστραμμένα

Τι κάνεις όταν…

Ότι αγάπησες πολύ ,με φταίξιμο δικό σου υποφέρει

Και δεν γνωρίζεις  γιατρικό, πια λύτρωση θα φέρει

Η προσευχή σου ακούγεται, μόνο για να καταγραφεί

Όσο και αν προσεύχεσαι ,βοήθεια ποτέ δεν θα δοθεί

Τι κάνεις όταν…

Σε πρόδωσαν στην μάχη της ζωής, οι σύντροφοι σου

Στην ποιο μεγάλη τη στιγμή ,κανείς δεν ήτανε μαζί σου

Η απελπισία σου σκεπάζει φως και λογική και γνώσεις

Μόνο φαντάζει πια σωστό, τον εαυτό σου να σκοτώσεις

Τι κάνεις όταν…

Μέσα βαθιά πιστεύεις και ζητάς για να τιμωρηθείς

Πιστεύεις δεν αξίζεις και δεν αντέχεις πια να ζεις

Μα ούτε αυτό ,αυτούς που αγαπάς θα τους λυτρώσει

Αντίθετα , την ποιο μεγάλη πίκρα θα τους δώσει

Τι κάνεις όταν ; όλα αυτά;

Φαντάσου…κλείσε τα μάτια και αφέσου εσύ να φανταστείς

Θυμήσου όμορφες στιγμές ,που ένιωσες τι όμορφα που ζεις!!

Αφέσου… Ταξίδεψε για λίγο αν μπορείς και ζήστες πάλι

Είδες; …..Πόσο ηρέμησαν για λίγο ,όλα μες στο κεφάλι;

Μια ιδέα είναι παιδί μου η ζωή. Μια εικόνα στο μυαλό σου

Να βγεις από το κάδρο της ζωής, ποτέ μην γίνει ο σκοπός σου

Πιάσε πινέλο και μπογιά, ζωγράφισε ξανά  νέα  ζωή για σένα

Φαντάσου  όσα τώρα σε πονούν, ζωγράφισε τα περασμένα

Ξέρω…θα πεις ότι είμαι μακριά ,απ’ τα προβλήματα σου

Εύκολα να μιλώ για εσε ,εγώ τόσο ασφαλής και μακριά σου

Μα ….δεν σου μιλάω εγώ ,εγώ το στόμα μου απλά κουνάω

Της προσευχής σου είμαι η βοήθεια!!!! ,εγώ δεν σου μιλάω

Φαντάσου !!!! είναι στην προσευχή σου ,η απάντηση η δική  μου…

Δεν σου μιλώ όμως εγώ….Μέσα από εμένα σου μιλάει ο Θεός, παιδί μου!!!!

Πατήρ Ιωάννης

Ας εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι μας παρακολουθεί ο Θεός. ΚΑΙ ΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ

Αν εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι μας παρακολουθεί ο Θεός.!!!!!!!!!!!!

Ο άνθρωπος, ο Χριστιανός, από μικρό παιδί ακούει να του λένε ,ότι ο Θεός τον βλέπει κάθε στιγμή και σε κάθε σκέψη και πράξη του, ο Θεός είναι

παρών.

Έτσι παγιδεύεται στην σκέψη ,ότι κάποιος τον βλέπει και σιγά σιγά καθώς μεγαλώνει, αρχίζει να διαμορφώνει μια συμπεριφορά ενός ανθρώπου ψεύτικου, που προσπαθεί να κάνει πράγματα όχι επειδή του αρέσουν ,αλλά επειδή πιστεύει ότι αυτά αρέσουν στον Θεό. !!!!!!!!

Ότι τον διδάσκουν πως αρέσει στον Θεό, αυτά κάνει. Με τον φόβο πάντοτε ότι αν δεν τα κάνει, η ζωή του θα πάει χαμένη και η ψυχή του θα καεί σε αιώνιες φλόγες τιμωρίας.

Αποτέλεσμα. Ο ίδιος δεν θα μάθει ποτέ τις δικές του δυνατότητες και αξίες ,ενώ στα μάτια του Θεού θα είναι πάντοτε κάποιος που προσπάθησε να είναι , αλλά δεν ήτανε ποτέ. ΑΛΗΘΙΝΟΣ

Γιατί; Γιατί αυτό;

Μας παρακολουθεί ο Θεός; Φυσικά.

Όχι όμως με την έννοια που δίνουμε στην λέξη παιδιά μου.Είμαστε πλασμένοι από την ίδια ουσία με τον Θεό. Αυτό εννοεί όταν λέει ότι μας έφτιαξε

κατ’ εικόνα και ομοίωση. Την ίδια ουσία όχι την εμφάνιση.

Αποτέλεσμα αυτής της δημιουργίας ,είναι να είμαστε απόλυτα συνδεδεμένοι με αυτόν. Όπως αν τρυπήσουμε ελαφρά με μια καρφίτσα ένα δάκτυλο

του ποδιού μας ,νιώθουμε αμέσως τον πόνο στον εγκέφαλο {στην άλλη άκρη του σώματος} επειδή όλο το σώμα μας αποτελεί κάτι το ενιαίο, που συνδέεται με όλα του τα όργανα και μέλη, έτσι και η σύνδεση μας με τον Θεό. Αφού είμαστε από την ίδια ουσία πλασμένοι ,υπάρχει η άμεση σύνδεση και ανταπόκριση με αυτήν. Έτσι ανά πάσα στιγμή, ο Θεός μπορεί να μας βλέπει, να μας νοιώθει και να ενεργεί επάνω μας ευεργετικά ή όχι.

Όχι από διάθεση να μας παρακολουθεί 24 ώρες το 24ωρο, όπως οι κάμερες παρακολουθούν την ζωή κάποιου σε ένα τηλεπαιχνίδι.

 Έχει πολύ ποιο σοβαρά πράγματα να κάνει ο Θεός. Έχει να διευθύνει και να ισορροπεί…. ένα ΣΥΜΠΑΝ

Απλά επειδή είμαστε μια ουσία, μία ενέργεια που εκβάλλεται από την ίδια πηγή { ΘΕΟΣ} υπάρχει πάντα η ένωση με αυτόν.

Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν έχει επίγνωση των πράξεων και των σκέψεων μας.

Τώρα, το να προσπαθούμε να είμαστε καλά παιδιά, για να του αρέσουμε, δεν μας βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι. Αντίθετα μας μπερδεύει τόσο

πολύ και στο τέλος χανόμαστε και εμείς σε ένα κυκεώνα σκέψεων και πράξεων που δεν είναι αληθινές, αλλά γίνονται για να αρέσουν στον Θεό.

Δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε ποτέ αληθινοί με αυτόν τον τρόπο. Καλοί ηθοποιοί ίσως. Αληθινοί όμως, όχι.

Έχουμε παγιδευτεί λοιπόν από το γεγονός ότι μας παρακολουθεί ο Θεός, χρησιμοποιούμε λάθος αυτό το γεγονός, και λάθος είναι και τα

αποτελέσματα μας στο ταμπλό του Θεού.

Γιατί τότε μας το κάνει  αυτό ο Θεός; Γιατί αφού το γεγονός ότι ξέρουμε πως όλα καταγράφονται, μας κάνει ψεύτικους, γιατί το αφήνει να συμβαίνει αυτό ο Θεός μας;

Παιδιά μου δεν έχει σε τίποτα να λογοδοτήσει ο Θεός για αυτά. Οι δάσκαλοί μας όμως θα έχουν πολλά να προσπαθήσουν να εξηγήσουν στον

Θεό, όταν τους καλέσει σε απολογία. Χωρίς επιτυχία βέβαια.

Γιατί το γεγονός της ένωσης μας με τον Θεό, σαν μια ίδιας μορφής ενέργεια, οι δάσκαλοί μας!!!!!!!! Το χρησιμοποίησαν για να μας φοβίσουν

με τον Θεό και όχι να μας βοηθήσουν ,δίνοντας μας μια άλλη προσέγγιση και κατεύθυνση, και όχι αυτή που θα ήταν ωφέλιμη για εμάς και θα ευχαριστούσε παράλληλα και τον Θεό.

Ποια είναι αυτή; Η γνώμη μου πάντα. Και όπως λέω συχνά,

ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ.

Ο θεός δεν διαλέγει αυτούς που είναι καλοί ηθοποιοί στον κόσμο του. Δεν είναι θέατρο εκεί πάνω. Διαλέγει τους αληθινούς.

Όταν λοιπόν βοηθάμε μια γριούλα ανήμπορη να περάσει τον δρόμο, να μην το κάνουμε ξέροντας ότι μας κοιτά ο Θεός και θα πει τι καλό παιδί

που είμαστε, αλλά επειδή στα αλήθεια αισθανόμαστε όμορφα που κάνουμε αυτήν την καλή πράξη. Το θεωρούμε σαν αυτονόητη πράξη της ύπαρξης μας και όχι υποκριτική για να αποσπάσουμε μια καλή πράξη στο βιβλίο του Θεού μας.

Ξέροντας ότι μας κοιτά ο Θεός, το να κάνουμε πράγματα αληθινά επειδή τα πιστεύουμε σαν σωστά  και όχι για να φανούμε, είναι το πιο δύσκολο

πράγμα. Γινόμαστε οι ίδιοι ανά πάσα στιγμή κριτές του εαυτού μας.

Το κάνω αυτό για να με δει ο Θεός; Ή επειδή όλο μου το είναι φωνάζει ότι είναι το σωστό; Διορθώνουμε τυχόν λάθη μας στην προσέγγιση και συνεχίζουμε, προσπαθούμε πάλι μέχρι να κάνουμε το σωστό χωρίς υποκρισία απέναντι στον Θεό.

Και όταν φτάσουμε στο σημείο παιδιά μου να γίνουμε άριστοι άνθρωποι και ψυχές ,όχι για να αρέσουμε στον Θεό, ούτε για να κατακτήσουμε τον Παράδεισο {σκοπιμότητα} αλλά επειδή έτσι εκπαιδεύσαμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας και τον κάναμε ΑΛΗΘΙΝΟ άνθρωπο του Θεού, άξιο να σταθεί στον κόσμο του, χωρίς κανένας να μας κατηγορήσει για υποκρισία και σκοπιμότητα , όταν φτάσουμε λοιπόν σε αυτό το σημείο,

{ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ} θα έχουμε κερδίσει δικαιωματικά ,την δική μας θέση στον ουράνιο κόσμο του Θεού.

Σε όσους θέλουν να δοκιμαστούν παιδιά μου σε αυτό το μάθημα,θα δώσω και ένα σκονάκι για να το περάσουν. 

ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ , ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΑΥΤΟΣ,ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΕ ΕΣΕΝΑ.

Όλοι γνωρίζεται βέβαια ότι αυτά δεν είναι δικά μου λόγια. Είναι όμως το κλειδί για να σας ανοίξουν όλες οι πόρτες του σύμπαντος, όλες οι πόρτες

της αλήθειας και της Σοφίας του Θεού. Ένα κλειδί που ο ίδιος μας το έχει δώσει αιώνες τώρα ,για να ανοίξουμε την πόρτα και να μπούμε στον κόσμο του.

Και περιμένει.!!!!

Ατυχώς προσπαθούμε να το χρησιμοποιήσουμε και να ανοίξουμε την πόρτα που γράφει ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Για αυτό δεν τα καταφέρνουμε.

Με την φράση αυτή σαν κλειδί, μπορούμε να ανοίξουμε μόνο την πόρτα που γράφει Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΣ.

Με την φράση αυτή παιδιά μου, θα μπείτε στον κόσμο του Θεού με δάσκαλο τον Αληθινό σας εαυτό και μόνο.

Καλό αγώνα παιδιά μου. Αδέλφια μου.

Πατήρ Ιωάννης

Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΘΡΟΥ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ

Ὄρθρος τῶν Κυριακῶν

(Ἐν κατανύξει ψάλλειν, ἀκούειν, μετέχειν)

Προέλευση κειμένου:  http://www.ous.gr

Ὄρθρος σημαίνει τὸ χρονικὸ διάστημα λίγο πρὶν τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου. Κατὰ τὴν  ἐκκλησιαστικὴ παράδοση τὸ 24ωρο ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς νύχτας (θἄπρεπε νὰ λέγεται  νυχθήμερο καὶ ὄχι ἡμερόνυχτο). Χωρίζεται σὲ 7 καιρούς:

• Τρεῖς τῆς νύχτας (Ἑσπέρας, Μεσονύχτιο, Ἐξημέρωμα ἢ Ὄρθρος) καὶ
• Τέσσερις τῆς ἡμέρας (Α´ ὥρα, Γ´ ὥρα, Στ´ ὥρα καὶ Θ´ ὥρα).

Στὴν ἐκκλησία Ὄρθρος λέγεται ἡ Ἀκολουθία ποὺ τελεῖται πρὶν τὴ Θεία Λειτουργία.  Εἶναι δοξολογία στὸ Χριστό, ποὺ Ἐκεῖνος εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου καὶ ὁ Ἥλιος τῆς  Δικαιοσύνης καὶ εἶναι ἐπίσης παράκληση στὸν Κύριο τοῦ Σύμπαντος μὲ τὴν ἀνατολὴ τῆς  καινούργιας ἡμέρας. Συγχρόνως εἶναι ἡ καλύτερη ψυχικὴ προετοιμασία γιὰ τὴ Θεία Λειτουργία  (τὸ Μυστήριο τῶν Μυστηρίων) ποὺ θὰ ἐπακολουθήσει.

Πιὸ πλούσιος εἶναι ὁ Ὄρθρος τῶν Κυριακῶν, ποὺ βασίζεται στὸ μεγάλο γεγονὸς πάνω  στὸ ὁποῖο στηρίζεται ἡ πίστη μας, στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Στολίζεται μὲ Ὀκτὼ Ἤχους  βυζαντινῆς μουσικῆς ποὺ διαδέχονται ὁ ἕνας τὸν ἄλλο κάθε ἑβδομάδα.

Ἡ ἐσωτερικὴ οὐσία τῆς βυζαντινῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς διακρίνεται γιὰ τὴν  ἁπλότητα, τὴν σεμνότητα, τὴν ἱεροπρέπεια καὶ τὸ μυσταγωγικὸ κλίμα, ποὺ δημιουργεῖ  τὸ ἄκουσμά της. Ὅσον ἀφορᾷ δὲ στὴν ἐξωτερική της μορφή, εἶναι φωνητική (ὄχι ἐνόργανη),  μονόφωνη (ταυτόχρονη συμψαλμωδία πολλῶν φωνῶν στὴν αὐτὴ ὀξύτητα, στὴν αὐτὴ μελῳδικὴ  γραμμὴ –ὄχι πολυφωνική) συνοδευομένη ἀπὸ τὸ λεγόμενο ἰσοκράτημα ἢ «ἴσον». Τοῦτο  εἶναι ἕνα εἶδος ἁρμονίας, ἁπλό, ἀπερίτεχνο καὶ ἀπερίεργο, λιτὸ καὶ σεμνό, τὸ ὁποῖον  στηρίζεται εἰς τὴν βάσιν τῶν τετραχόρδων της μουσικῆς κλίμακας τοῦ ὕμνου (ἢ εἰς  τὴν βάσιν ἄλλων ἤχων, ὅταν αὐτοὶ ἐμπλέκονται εἰς τὴν μελῳδίαν), καὶ διασῴζεται διὰ  τῆς φωνητικῆς παραδόσεως.

Ὁ σκοπὸς τῆς ἀνωτέρω μουσικῆς εἶναι καθαρὰ λατρευτικὸς καὶ πνευματικὸς καὶ συμβάλλει  στὴν λατρευτικὴ ἀνύψωση καὶ κατάνυξη, τελικὰ δὲ καὶ στὴν ψυχικὴ τελειοποίηση τοῦ  ἀνθρώπου.

Οἱ ἦχοι τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς ἐκφράζουν μὲ τὸ ἦθος τους καὶ ὑπηρετοῦν τὰ ἑξῆς  εἰδικὰ συναισθήματα εὐσεβείας:

1. Ὁ Α´ Ἦχος χαρά, λαμπρότητα καὶ μεγαλοπρέπεια. (πρβλ. Πασχαλινοὺς Ὕμνους «Ἀναστάσεως ἡμέρα»)
2. Ὁ Β´ Ἦχος εἶναι ἱκετευτικὸς καὶ παθητικὸς πρὸς συναίσθηση ἁμαρτωλότητας.
3. Ὁ Γ´ Ἦχος εἶναι ἐμβατήριος, χαρμόσυνος, ὡς παιάνας νίκης.
4. Ὁ Δ´ Ἦχος θεωρεῖται τῆς Παναγίας. Ἦχος γλυκύς. (πρβλ. «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου»)
5. Ὁ πλάγιος τοῦ Α´ Ἦχος εἶναι τῆς Δευτέρας Παρουσίας.
6. Ὁ πλάγιος τοῦ Β´ Ἦχος εἶναι δραματικὸς καὶ λυπηρός, τοῦ Πάθους.
7. Ὁ πλάγιος τοῦ Γ´ (ὁ λεγόμενος Βαρύς) Ἦχος τῆς ἐνδόξου Μεταμορφώσεως. (πρβλ. «Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει»)
8. Ὁ πλάγιος τοῦ Δ´ Ἦχος τοῦ Θεανθρώπου.

Τὰ μέρη τοῦ Ὄρθρου εἶναι δώδεκα:

1. ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ

Κατανυκτικὴ ἀνάγνωση (ὅλοι ἱστάμεθα ὄρθιοι), ἕξι ἐκ τῶν 150 ψαλμῶν τοῦ Ψαλτηρίου,  τοὺς περισσότερους τῶν ὁποίων ἔγραψε ὁ Δαβίδ. Εἶναι συγχρόνως ὕμνος, δέηση καὶ προφητεία:

• 3ος: Εἰκονίζει τὴ σταθερὴ ἐλπίδα τῆς ψυχῆς στὸ Θεό.
• 37ος: Θρῆνος τῆς ψυχῆς γιὰ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν.
• 62ος: Ἁπαλὴ παρηγορητικὴ πρωινὴ προσευχή.
• 87ος: Δέηση ψυχῆς τσακισμένης ἀπὸ τὶς συμφορές.
• 102ος: Προσευχὴ εὐγνωμοσύνης γιὰ τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ.
• 142ος: Θερμὴ παράκληση βοήθειας.

2. ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Σύντομα τροπάρια ποὺ περιγράφουν περιληπτικὰ τὴν ὑπόθεση τῆς ἑορτῆς. Λέγονται  ἀπολυτίκια διότι ξεκινοῦν ψαλλόμενα ἀπὸ τὸν Ἑσπερινὸ πρὶν τὴν Ἀπόλυση καὶ μετὰ τὴ  φράση τοῦ πρεσβύτη Συμεὼν ποὺ ἐπαναλαμβάνει ὁ ἱερεύς: «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν  σου  Δέσποτα...». Συνήθως εἶναι τρία: Τὸ πρῶτο εἶναι τοῦ Ἤχου τῆς ἡμέρας ἀναφερόμενο  στὴν Ἀνάσταση, τὸ Δεύτερο στὸν Ἅγιο ποὺ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἑορτάζει καὶ τὸ τρίτο στὴ  Θεοτόκο.

3. ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Σύντομα τροπάρια τῆς Ἀναστάσεως στὸν ἦχο τῆς ἡμέρας. Ὀνομάζονται καθίσματα ἐπειδὴ  οἱ πιστοὶ ἐκάθοντο γιὰ νὰ κατανοήσουν πιὸ ἄνετα τὰ βαθιὰ νοήματα ποὺ περιέχουν.  Καὶ ἀποτελοῦσαν ἀνάπαυλα σὲ Ἀναγνώσεις μακρὲς ἀπὸ τὸ Ψαλτήριον τοῦ Δαβίδ.

4.ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

Ψάλλονται πάντα σὲ ἦχο Πλάγιο τοῦ Α´. Ἐκφράζουν τὴν κατάπληξη τῶν Ἀγγέλων, τῶν  Μυροφόρων καὶ τῶν Ἀποστόλων γιὰ τὸ Θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως καὶ καταλήγουν σὲ ὑμνολογία  τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τὸ ἐνθουσιῶδες «Ἀλληλούϊα».

5. ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ

Ψαλμοὶ στὸν Ἦχο τῆς ἡμέρας, ποὺ διηγοῦνται τὰ μεγαλεῖα τῆς δημιουργίας καὶ μοιάζουν  μὲ σκαλοπάτια ποὺ ἀνεβάζουν τὴ ψυχὴ πρὸς τὸν οὐράνιο Δημιουργό. Εἶναι ἐμπνευσμένα  ἀπὸ τοὺς Ψαλμοὺς τῶν Ἀναβαθμῶν (119-133) ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἔχουν πάρει πολλὲς ἐκφράσεις.

6. ΕΩΘΙΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ἀναγιγνώσκεται μέσα στὸ Ἱερὸ Βῆμα, ὅπου ἡ Ἁγία Τράπεζα συμβολίζει τὸν Πανάγιο  Τάφο καὶ ὁ ἱερεὺς τὸν Ἄγγελο ποὺ ἀναγγέλλει τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως  «καθήμενος ἐν τοῖς δεξιοις». Ὑπάρχουν ἕνδεκα Ἑωθινὰ Εὐαγγέλια. Μετὰ τὴν ἀνάγνωση  τοῦ Εὐαγγελίου ὁ ἱερεὺς τὸ περιφέρει ἐντὸς τοῦ Ναοῦ γιὰ νὰ τὸ ἀσπαστοῦν οἱ πιστοί,  ἐνῷ ψάλλεται κατανυκτικὰ ὁ 50ος ψαλμὸς τῆς μετανοίας συνήθως στὸν ἦχο τῆς ἡμέρας,  ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἀπαγγελθεῖ τὸ «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι», ἡ Διακήρυξη  αὐτὴ τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως καὶ τοῦ Πάθους καθὼς καὶ τοῦ μεγάλου  Θαύματος τῆς Ἀναστάσεως ποὺ ἀποτελεῖ τὸν Θεμέλιο Λίθο τῆς Πίστεώς μας.

7. ΚΑΝΟΝΑΣ

Ψάλλεται στὸν ἦχο τῆς ἡμέρας καὶ περιέχει τροπάρια Ἀναστάσιμα, Σταυρώσιμα καὶ  τῆς Θεοτόκου. Ἂν ἑορτάζεται Ἅγιος ὑπάρχει καὶ κανόνας τοῦ Ἁγίου. Μεσολαβοῦν τὰ Μεσώδια  καθίσματα (συνήθως τοῦ Ἁγίου καὶ τοῦ γεγονότος τῆς ἡμέρας καὶ ἐπίκαιρο τροπάριο  στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὸ λεγόμενο Θεοτοκίον) καὶ ἀνάγνωση/ἀπαγγελία τοῦ Ἀναστασίμου  κοντακίου καὶ τοῦ οἴκου (ὅλα του ἤχου τῆς ἡμέρας). Ἀναφέρονται (κοντάκιον καὶ οἶκος)  στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ τὶς συνέπειες αὐτῆς, ποὺ εἶναι ἡ Λύτρωση τοῦ ἀνθρώπινου  γένους, ἀφήνοντας ἔτσι στοὺς ἐκκλησιαζομένους ἕνα ἄρωμα χαρᾶς ἀνακουφίσεως καὶ ἐλπίδας.  Καταλήγομε στὸ Συναξάριο, ὅπου ἀπαγγέλλεται τὸ ἑορτολόγιο τῆς ἡμέρας.

8. ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ

Ψάλλονται μεγαλοπρεπῶς συνήθως τὰ πρῶτα τροπάρια (εἱρμοί) τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου  «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου...». Ἂν εἶναι περίοδος Χριστουγέννων ἢ Κοιμήσεως Θεοτόκου ἢ  Τιμίου Σταυροῦ ἢ Ἀναστάσεως ἢ Ὑπαπαντῆς ψάλλονται εἰδικὲς Καταβασίες. Ἔχουν πολλὲς  φράσεις ἀπὸ τὴ Παλαιὰ Διαθήκη καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὴ σωτηρία τῶν Ἑβραίων ἀπὸ τοὺς  Φαραώ (ὅταν πέρασαν τὴν Ἐρυθρὰ Θάλασσα οἱ Ἰσραηλῖτες μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν ἀδελφὴ τοῦ  Μωυσῆ Μαριὰμ τραγούδησαν μὲ τύμπανα καὶ χόρεψαν τὴ σωτηρία τοὺς δοξάζοντας τὸ Θεό),  τὴ σωτηρία τῶν τριῶν παίδων ἀπὸ τὴν Κάμινο κ.ἄ. Λέγονται καταβασίες διότι συνηθιζόταν  οἱ ψάλτες νὰ κατεβαίνουν ἀπὸ τὰ στασίδια καὶ νὰ ψάλουν στὸ μέσον του Ναοῦ ἀτενίζοντας  τὴν Ὡραία Πύλη.

9. Θ´ (ἐνάτη) ΩΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἐδῶ τελειώνουν οἱ καταβασίες μὲ τὴν «Τιμιωτέρα» ποὺ ἀπευθύνεται πρὸς τὴν Παναγία  μὲ στίχους ἀπὸ τὸ Λουκᾶ Εὐαγγέλιον (ἐπίσκεψη τῆς Θεοτόκου στὴν Ἐλισάβετ), ἐνῷ ὁ  ἱερεὺς θυμιατίζει τὴν Ἁγία Τράπεζα, τὰ Ἱερὰ Εἰκονίσματα καὶ ἕναν-ἕναν ὅλους τοὺς  πιστούς.

10. ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Σὲ ρυθμὸ περιγραφικὸ καὶ σύντομο ψάλλεται ἡ διήγηση τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου. Εἶναι  ἕνδεκα, ἀντίστοιχα πρὸς τὰ Εὐαγγέλια. Πῆραν τὸ ὄνομά τους ἀπὸ τὴ φράση τοῦ Ψαλμοῦ  «ὁ ἐξαποστέλλων τὸ φῶς καὶ πορεύεται». Φράση σχετικὴ μὲ τὸν Ὄρθρο.

11. ΑΙΝΟΙ

Ψάλλονται στὸν ἦχο τῆς ἡμέρας. Ξεκινοῦν μὲ τὸ «Πᾶσα πνοή...» δηλαδὴ καθετὶ ποὺ  ἀναπνέει, ὅλοι μας καὶ σὲ κάθε χρονικὴ στιγμὴ ἂς δοξολογοῦμε τὸν Κύριο. Τὰ τροπάρια  αὐτὰ περιγράφουν λεπτομέρειες ἀπὸ τὰ γεγονότα τοῦ Πάθους καὶ τῆς Ἀναστάσεως στὸν  ἦχο τῆς ἡμέρας. Ἂν ὑπάρχει καὶ ἄλλη ἑορτὴ συμπληρώνονται μὲ τροπάρια τῆς ἑορτῆς.  Οἱ αἶνοι καταλήγουν στὸ Δοξαστικό. Εἶναι ἀργὸ τροπάριο ποὺ χρωματίζει μὲ τὴν ὡραιότατη  μελῳδία τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς τὴν Ἀναστάσιμη περιγραφὴ τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου.  Φυσικὰ ἔχουμε ἕνδεκα Δοξαστικά. Ἂν εἶναι μεγάλη Ἑορτή, τὸ Ἀναστάσιμο Δοξαστικὸ τῆς  Κυριακῆς ἀντικαθίσταται μὲ ἐκεῖνο τῆς Ἑορτῆς.

12. ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Ψάλλεται στὸν ἦχο τοῦ Δοξαστικοῦ (σύμφωνα μὲ τὸ Τυπικὸ τῆς Μεγάλης του Χριστοῦ  Ἐκκλησίας, ἢ στὸν ἤχο τῆς ἑβδομάδος), καὶ ἀποτελεῖ τὴν πανηγυρικὴ κατάληξη τοῦ Ὄρθρου.  Ἔτσι οἱ χριστιανοὶ πλημμυρισμένοι ἀπὸ τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως προσέρχονται  μὲ κατάνυξη στὸ Μυστικὸ Δεῖπνο τῆς Ζωῆς.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὁ 50ος Ψαλμὸς (μετὰ τὸ Ἑωθινὸ Εὐαγγέλιο)  ψάλλεται σὲ ἦχο πλάγιο τοῦ τετάρτου. Ἀκολουθοῦν στὸν ἴδιο ἦχο τὰ δυὸ κατανυκτικὰ  τροπάρια «Τῆς μετανοίας ἄνοιξον...» καὶ «Τῆς σωτηρίας εὔθυνον...» καὶ κατόπιν σὲ  ἦχο πλάγιο τοῦ δευτέρου «Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων μοι δεινῶν...». Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη  καὶ προκαλεῖ ποκίλα συναισθήματα ἡ ἀλλαγὴ αὐτὴ τῶν ἤχων. Υπάρχουν δὲ καὶ εἰδικοὶ  κανόνες καθὼς καὶ ὁρισμένες εἰδικὲς καταβασίες κατὰ τὴν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν.

πατηρ- Ιωάννης

Περίεργο φαινόμενο η αγάπη

Περίεργο φαινόμενο η αγάπη. Αφαιρείς από εσένα κομμάτια αγάπης και τα δίνεις στον άλλο. 
Και την ίδια στιγμή , αυτά που αφαίρεσες από μέσα σου ,αναπληρώνονται και διπλασιάζονται.
Μπορούμε άφοβα λοιπόν να δίνουμε αγάπη στους άλλους. 
Όσο περισσότερη αγάπη δίνουμε, τόσο περισσότερη αγάπη θα έχουμε για να δώσουμε πάλι.

Πατήρ Ιωάννης

Ήμουνα

Ήμουνα ένα δέντρο ,που δεν έβγαλε ποτέ καρπούς
Που στα κλαδιά μου δεν κελάηδησαν ποτέ αηδόνια
Απλά υπήρξα εδώ ,σε αυτούς τους άγονους καιρούς
Και πάντα ήταν τα φύλα μου, καμένα από τα χιόνια

Ήμουνα ένα κύμα ,που ποτέ δεν βγήκε στην στεριά
Την μια ήμουνα σε ωκεανούς ,την άλλη στα πελάγη
Πάντα εμένα έστελνε ,το ρεύμα σε αντίθετη μεριά
Σε μέρη κρύα και άγρια ,απάνω μου να πλέουν πάγοι

Ήμουνα ένα σύννεφο ,ποτέ του που δεν έγινε βροχή
Ποτέ δεν έδωσα στην διψασμένη γη ,την ευτυχία
Οι άνεμοι με έστελναν πάντοτε ,σε λάθος διαδρομή
Ήμουνα ένα σύννεφο, σε λανθασμένη πάντοτε πορεία

Ήμουνα ένα βουνό ,που πάνω μου δεν φύτρωσε χορτάρι
Ποτέ δέντρο δεν ρίζωσε ,δεν γνώρισα ποτέ μου την σκιά
Δεν άκουσα ποτέ κάποιο πουλί ,να τραγουδάει με χάρη
Μόνο του ανέμου γνώρισα ,την δύναμη να με χτυπά

Ήμουνα δάσκαλος, που δεν συνάντησε ποτέ τους μαθητές του
Έτσι κανείς δεν έμαθε ,κανείς δεν είδε ,κανένας δεν θα ξέρει
Δάσκαλος που δεν ακούστηκαν από κανένα οι διδαχές του
Και χάθηκε, άλλος πια δάσκαλος τις διδαχές μου που θα φέρει

Ήμουνα ένας γεωργός ,που είχε σπόρους να φυτέψει
Πολλοί που θα σωνόντουσαν, αν τρώγαν τους καρπούς
Χωράφι όμως δεν βρέθηκε ,να μην τους καταστρέψει
Και χάθηκαν οι σπόροι μου ,σε άγονους αγρούς

Ήμουνα ένα τίποτα που χάθηκε ,στου τίποτα τον άπειρο τον χρόνο
Αυτό που ήταν για μένα μια ζωή ,στο άπειρο ένα τίποτα είναι μόνο
Κόντρα στο αδύνατο να πολεμώ, χωρίς να κατακτώ τα όνειρα μου
Μόνο σημάδι ότι υπήρξα στην ζωή, θα είναι, αν υπάρχουν, τα γραπτά μου

Πατήρ Ιωάννης

ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΓΕΡΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Πως θα γνωρίζεις πως την αληθινή αγάπη γνώρισες;
Σκιρτά η καρδιά; Τρέμουν τα χέρια; Τα λόγια χάνεις;
Πως θα το ξέρεις αν την αδελφή ψυχή βρήκες κι αγάπησες;
Πως θα είσαι σίγουρος ότι για αυτήν αξίζει να πεθάνεις;
Στο τέλος βραβεύεται η αγάπη.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σε αγάπησαν και αγάπησες αληθινά, όταν στο πέρασμα του χρόνου, μες τα βαθιά γεράματα, ακόμα ο ένας με τον άλλον ,κάθε ημέρα στα μάτια κοιτιέστε και απ’ την αρχή ξανά αγαπιέστε.

Πατήρ Ιωάννης

Η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΟΠΩΣ ΛΑΘΟΣ ΤΗΝ ΒΙΟΝΟΥΜΕ.

Ενα κείμενο απο τον πατέρα Ιωάννη.

Διαβάζουμε σε πολλά Ιερά κείμενα την λέξη Ταπεινότητα,

ταπεινοφροσύνη ,και ταπεινός άνθρωπος.

Σαν γενικό όρο, λίγο πολύ ,όλοι μας τον καταλαβαίνουμε.

Πολλοί όμως {κατά την γνώμη μου} τον εφαρμόζουν με λάθος

τρόπο στην ζωή τους.

Γνωρίζεται όλοι{ το έχω δηλώσει πολλές φορές} ότι όλα όσα

λέω ,δεν εκφράζουν τις επίσημες θέσεις της εκκλησίας της Ελλάδος ,πόσων μάλλον

του Παλαιού ημερολογίου ,με το οποίο έχω την τιμή από τον Θεό να συμπορεύομαι.

Μιλάω πάντα σαν πατέρας προς τα παιδιά του και μοιράζομαι μαζί

σας τις ανησυχίες μου, τις σκέψεις και τους καθημερινούς προβληματισμούς μου

,χωρίς να διεκδικώ τον τίτλο του σοφού ανθρώπου.

Τα περισσότερα που μοιράζομε μαζί σας είναι διαπιστώσεις από

την καθημερινότητα και τα δικά μου λάθη, χωρίς να σημαίνει ότι εγώ μπορώ να

κάνω όλα όσα λέω σε εσάς. Απλά τα μοιράζομε μαζί σας , μήπως κάποιος

διαβάζοντας τα ,μπορεί αυτός να ωφεληθεί και να βρει κάποιες απαντήσεις, καλυτερεύοντας

την ζωή του.

Έτσι και τώρα. Με στεναχωρεί αφάνταστα να ακούω ανθρώπους να

χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους με λέξεις όπως, εγώ ο ανάξιος, εγώ ο αχρείος, εγώ

ο άπιστος, εγώ το σκουλήκι, και άλλους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς προς τον

εαυτό τους, στην προσπάθεια να δείξουν στον κόσμο ότι είναι ταπεινοί.

Και επειδή δεν πιστεύω ότι αυτό ζητούν τα Ιερά κείμενα από εμάς,{

να αυτό εξευτελιζόμαστε } θα προσπαθήσω να κάνω την δική μου προσέγγιση  στο θέμα αυτό και ίσως ωφεληθούν κάποιοι άνθρωποι,

που θα διαβάσουν τις σκέψεις μου.

Κατ’ αρχήν ας ξεκαθαρίσουμε κάτι στο μυαλό μας. Θεοί δεν πρόκειται

να γίνουμε ποτέ. Θεοί με την έννοια του Δημιουργού. Πάντοτε θα είμαστε πολλά

σκαλιά κάτω από το σκαλί που θα στέκεται ο Θεός, όσο και αν εξελιχτούμε σαν πνεύματα

στον ουρανό.

Οπότε την ταπεινοφροσύνη του Θεού ,δεν υπάρχει περίπτωση να

την φτάσουμε ποτέ. Αυτό το γράφω γιατί πολλοί συγκρίνουν την δική τους συμπεριφορά

και αξία, με αυτήν του Θεού. Και φυσικά όταν συγκρίνεσαι με τον Θεό, λογικά θα

νοιώθεις υπό , για τον εαυτό σου.

Μα αυτό δεν είναι η έννοια του ταπεινού. Να συγκρίνεται

πάντοτε με κάποιον άλλο. Αυτό είναι συμπεριφορά ενός ανθρώπου που εγκαταλείπει

την προσπάθεια του να γίνει καλύτερος, επειδή τον βολεύει να λέει από το

ξεκίνημα της προσπάθειας του, ότι είναι σκουλήκι.

Παραιτείτε έτσι από τον αγώνα, δεν χρειάζεται να γίνει

καλύτερος κ.λ.π. Γλυτώνει την κριτική από τους άλλους. Δεν υπάρχει λόγος να πεις

σε κάποιον ότι είναι λάθος, από την στιγμή που πριν το πεις εσύ, το έχει πει ο ίδιος

για τον εαυτό του. Γλυτώνει τον αγώνα.

Τον βολεύει και το κάνει για να ξεφύγει. Ταπεινότητα δεν είναι

να εξευτελιζόμαστε. Διαβάσατε ποτέ σε κανένα Ιερό κείμενο τον Θεό να εκδηλώνει

την δική του ταπεινότητα με λέξεις που τον μειώνουν; Όχι.!!!!!!!!!!

Τότε ποιο πρότυπο ακολουθούμε;

Σίγουρα όχι αυτό που ο Θεός θα ήθελε από εμάς.

Ο θεός στον Παράδεισο δεν μαζεύει σκουλήκια, ούτε ανάξιους, ούτε

μοιρολάτρες, ούτε σκουπίδια. Εκεί πάνε οι αμαρτωλοί που κατάφεραν με ειλικρίνεια

να μετανοήσουν, να μπουν στον δρόμο του Θεού, και να εξελίξουν την ποιότητα της

ψυχής τους, σε επίπεδα άξια να σταθεί στον κόσμο του. Μαζί με άλλες αγνές και

αληθινές ψυχές.

Τότε τι είναι η ταπεινότητα που πρέπει να αποκτήσουμε στην

ζωή μας;

Ταπεινός δεν είναι αυτός, που θα παραχωρήσει την θέση του

στην ουρά μιας υπηρεσίας ,σε αυτόν που είναι μετά από αυτόν για να δείξει ταπεινότητα.

Γιατί αν αυτός είναι ο λόγος, τότε πρέπει να παραχωρήσει την θέση του και στον

αμέσως προηγούμενο από αυτόν και στον αμέσως προηγούμενο και θα είναι πάντα στο

τέλος της ουράς, αφού όποιος έρχεται θα του παραχωρεί την σειρά του. Αυτός δεν

είναι ταπεινός, αυτός είναι ανόητος και μπερδεμένος. Και ο Θεός δεν μπορεί να

είναι υπερήφανος για αυτόν.

Ο ταπεινός άνθρωπος {κατά την γνώμη μου} είναι ο άνθρωπος

χαμηλών τόνων, που εξασκείτε καθημερινά και μπορεί μέσα από δυνατή προσευχή να

ελέγχει τον εαυτό του σε κάθε περίσταση, χωρίς υστερίες, νεύρα, ανόητες διεκδικήσεις

, αυτός που κάνει πέρα τον εγωισμό του και προσπαθεί να είναι δίκαιος με τους άλλους

ανθρώπους, αληθινός με τον Θεό. Αυτός που με {ταπεινότητα = υπομονή και σοφία}

αφήνει τον άλλο να μιλήσει και να παρουσιάσει τις σκέψεις του, μετά ο ίδιος σκέπτεται

τι θα πει, και μετά μιλάει, αφού έχει φιλτράρει και αποβάλει από τα λόγια που

θα πει, πρώτα την αδικία,τον εγωισμό, την βλακεία, και τα πάθη του.

Ταπεινός είναι, ναι, αυτός που δεν προσπαθεί να κάνει

εντύπωση και φιγούρα σε κάποιον κύκλο που θα βρεθεί. Δεν μιλάει σχεδόν ποτέ για

να κρίνει τους άλλους ή για να εντυπωσιάσει. Όταν όμως μιλήσει, ο λόγος του θα

έχει σημασία για όλους. Γιατί με αυτά που θα πει, θα γεμίσει τα κενά που άφησαν

όλοι όσοι είχαν βιαστικά μιλήσει πριν. Θα δώσει σε όλους τις απαντήσεις και ας περίμενε

{ταπεινά} την δική του ευκαιρία να μιλήσει.

Ταπεινός είναι αυτός που αφήνει μια σακούλα τροφή στο σπίτι

του φτωχού, και φεύγει τρέχοντας ,μην τον δει ο φτωχός και αισθανθεί άσχημα. Δεν

είναι ταπεινός αυτός που με φανφάρες και τύμπανα γεμίζει μια πλατεία με φτωχούς

για να μοιράσει τροφές. Είναι χρήσιμος, βέβαια. Πολλοί θα ωφεληθούν από την

σκοπιμότητα της πράξεως του. Δεν είναι όμως ταπεινός.!!!

Ταπεινός σε γενικές γραμμές, είπα και πριν ,είναι ο άνθρωπος

χαμηλών τόνων ,που κρατά τον εαυτό του με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ μακριά από την προβολή.

Οι πράξεις του περνάν απαρατήρητες, επειδή αυτός επέλεξε να μην τις διατυμπανίσει,

και ας ευεργετήθηκαν πολλοί από αυτές.

Ο ταπεινός άνθρωπος είναι ένας τρόπος ζωής, μια φιλοσοφία από

μόνος του. Μια επιστήμη σοφίας και αγάπης.

Τον ταπεινό τον άνθρωπο τον αγαπάει ο Θεός!!!!!!!!!!

Αυτόν όμως που αυτοαποκαλείται ανάξιος, σκουλήκι, άχρηστος,

κ.λ.π. τον λυπάται.

Και με  υπομονή πάντα

θα τον περιμένει να γίνει και αυτός ταπεινός.

Γιατί ο ταπεινός άνθρωπος δεν τοποθετεί αυτός ,τον εαυτό του

σε κανένα επίπεδο.

Ακόμα και στο χαμηλότερο των επιπέδων.   Οι άλλοι μιλούν για αυτόν. Είτε κακά είτε

καλά. Όχι αυτός.

Είμαστε τελικά πολλοί μπερδεμένοι. Αυτό είναι αλήθεια.

Πατήρ Ιωάννης