Η Γυναίκα μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία

Η ΓΥΝΑΙΚΑ μέσα στους κόλπους της Ορθοδοξίας έχει μια σπουδαία θέση και ένα σημαντικό ρόλο. Χωρίς την ασύγκριτη συμβολή του γυναικείου στοιχείου, δεν μπορεί κανείς να μιλά για Ορθοδοξία.

Η γυναίκα είναι το στόμα, τα μάτια, τα χέρια, τα πόδια, Η αναπνοή της Ορθοδοξίας. Η γυναίκα είναι η σάρκα και τα οστά της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Αυτό το μεγαλείο της Ορθόδοξης γυναίκας μέσα στην Εκκλησία το βρίσκουμε κατάσπαρτο μέσα στο διάβα της ιστορίας.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ

ΜΕΣΑ στην Εκκλησία, μέσα στην Ιστορία, πρώτο όνομα γυναίκας είναι η νέα Εύα, η Παναγία. Ορθοδοξία χωρίς την Υπεραγία Θεοτόκο δε νοείται.

Αυτή είναι η γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης, μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Είναι η Μητέρα κάθε ανθρώπου, γιατί είναι η Μητέρα του Θεανθρώπου.

Εμείς οι Έλληνες τιμούμε ιδιαίτερα την Παναγία. Στο Βυζάντιο, η Βασιλεύουσα ήταν και είναι η κατ' εξοχήν πόλη της Παναγίας. Δώδεκα Εκκλησίες της Κωνσταντινουπόλεως είναι αφιερωμένες σ' αυτήν, εις τύπον των δώδεκα Αποστόλων. Το καύχημα της Κωνσταντινουπόλεως είναι η Παναγία με τους 12 Αποστόλους. Μια από αυτές τις Εκκλησίες είναι η Παναγία των Βλαχερνών. 

ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

ΜΕΣΑ στην Ορθοδοξία δεν είναι μόνο η Παναγία. Αν πάρουμε την Αγία Γραφή, θα δούμε πρώτες τις Μυροφόρες. Μετά την ταφή, χωρίς φόβο, αψηφώντας το σκοτάδι και τους φρουρούς, πήγαν στον τάφο «λίαν πρωί», κομίζοντας τα μύρα (Μάρκ. 16, 1-8).

Πολλές δυσκολίες και εμπόδια, αλλά η γυναίκα, οι Μυροφόρες τα υπερνικούν. Έτσι σκορπάται το φως της Ανάστασης, της Χαράς και της Ελπίδας. Και όλα αυτά από τις γυναίκες.

Ένα ακόμη παράδειγμα,  γυναικείας προσφοράς και μεγαλείου, το βρίσκουμε στον Απόστολο Παύλο, στην προς Ρωμαίους (Ρωμ. 16, 1-16).

Το 16ο κεφάλαιο αυτής της επιστολής αναφέρεται στη γυ­ναικεία προσφορά. Αρχίζοντας ο Απ. Παύλος, συστήνει στους παραλήπτες της επιστολής να δεχθούν τη Φοίβη ως ισάξια των Αγίων, «αξίως των Αγίων», και να της προσφέρουν οποιοδήποτε πράγμα έχει ανάγκη. Γιατί αυτή διακόνησε την Εκκλησία τις Κεχρεές. Διακόνησε ακόμη πολλούς χριστιανούς, και αυτός ο Απ. Παύλος διακονήθηκε από αυτή. «Αυτή προστάτης πολλών εγεννήθη και αυτού εμού».

Σ' αυτό το κεφάλαιο ο Παύλος δεν αναφέρει μόνο τη Φοίβη, αλλά και αρκετές άλλες γυναίκες, όπως την Πρίσκιλλα, τη Μαριάμ, την Ιουνία, την Περσίδα, την Ιουλία και την αδελφή του Νηρέα.

Όλα αυτά τα γυναικεία ονόματα είναι Απόστολοι γυναίκες, οι όποιες διακόνησαν μαζί με τους Αποστόλους, εργάσθηκαν για το Ευαγγέλιο, εκοπίασαν για το φωτισμό των εθνών. 

ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Η ΑΓΙΑ Γραφή μας παρουσιάζει σπουδαία γυναικεία αναστήματα προσφοράς και αγάπης μέσα στην Εκκλησία. Αν προχωρήσουμε όμως μέσα στην ιστορία, μέχρι πού να φθάσουμε στο Βυζάντιο, θα συναντήσουμε κατά την περίοδο των διωγμών πλήθος γυναικών Μαρτύρων.

Να σταθούμε όμως στο Βυζάντιο, όπου κατά βάθος μια Χριστιανή γυναίκα απάλλαξε την Εκκλησία από τους διωγμούς. Και αυτή είναι η Αγία Ελένη. Γιατί πίσω από τα Χριστιανικά, λαμπρά έργα του γιου της, του Μεγάλου Κωνσταντίνου, βρίσκεται αυτή.

Εκείνη, με το Χριστιανικό της βίο γαλούχησε και καθοδήγησε σ' αυτά τα έργα, στα οποία μεγαλούργησε ο Άγιος Κωνσταντίνος. Γι' αυτό, πολύ ορθά, η Εκκλησία μας τους ονομάζει Ισαπόστολους, τους εικονογραφεί μαζί και τους τιμά την ίδια μέρα.

Και όλα αυτά τα κάμνει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, γιατί η προσφορά τους είναι η ίδια. Ό,τι πρόσφερε ο γιος, πρόσφερε και η μητέρα. Η σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου δεν αποτελεί αποκλειστικό έργο του Μ. Κωνσταντίνου, αλλά και της μητέρας του, της Αγίας Ελένης, η όποια συνέβαλε σ' αύτη, όπως και στην ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.

Μέσα στο Βυζάντιο η γυναίκα της Ορθοδοξίας παίζει ένα σπουδαίο ρόλο. Η γυναίκα του Βυζαντίου αγωνίζεται για τη διατήρηση του ορθού δόγματος και την προβολή της Αλήθειας.

Μια από αυτές είναι και η Πουλχερία, αδελφή του Θεοδοσίου του Μικρού και γυναίκα του Μαρκιανού. Αυτή βοήθησε τα μέγιστα στο να συγκληθεί η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος (451).

Η Πουλχερία είναι κόσμημα για την Ορθοοξία. Μαζί της όμως συλλαμπρύνονται  και πολλές άλλες αδελφές και μητέρες, όπως των τριών Ιεραρχών. Οι τρεις Ιεράρχες δε θα έφθαναν σ' αυτά τα ύψη χωρίς και τη συμβολή των μητέρων και αδελφών τους.

Η συμβολή της μητέρας φαίνεται και στην Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο (787), η οποία έγινε χάρη στο ρόλο που διαδραμάτισε ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο ΣΤ΄ και η μητέρα του Ειρήνη.

Ακόμη και στο να υλοποιηθούν οι αποφάσεις της συνέδραμε ο Αυτοκράτορας Μιχαήλ ο Γ΄ με τη μητέρα του Θεοδώρα, οι οποίοι πρωτοστάτησαν στην Αναστήλωση των Ιερών Εικόνων.

Η γυναίκα μέσα στο Βυζάντιο έπαιξε έναν πρωτεύοντα ρόλο για τα Εκκλησιαστικά ζητήματα, έστω και αν δε φαινόταν πολλές φορές η ίδια. Ο ρόλος της παρουσιάζεται με άμεσο αλλά και με έμμεσο τρόπο. Δεν έχει όμως σημασία με ποιό τρόπο δρούσε. Σημασία έχει, η δράση της. Και η δράση της είναι πολύ αξιόλογη και σπουδαία.

Η σπουδαιότητα αυτή επικεντρώνεται στην προβολή της Ορθοδοξίας, στην καταπολέμηση των αιρέσεων και στη διατήρηση της Αλήθειας του Λόγου του Θεού. 

ΕΠΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ

Το 1453 η Βασιλεύουσα, λόγω των αμαρτιών της έπεσε. Η γυναίκα όμως της Ορθοδοξίας παρέμεινε όρθια, δε λύγισε. Μπορεί να εξευτελίστηκε, να ταπεινώθηκε από τους Τούρκους, το φρόνημα της, η ψυχή της μένει αδούλωτη.

Προτιμά να χορέψει στο Ζάλλογο το χορό του θανάτου, παρά να προδώσει τα ιερά και τα όσια της. Καίεται στη Χίο, παρά να φορέσει φερετζέ. Σχολείο της έχει την Εκκλησία, όπου γίνεται το κρυφό Σχολείο. Βιβλίο της είναι η Αγία Γραφή και ως τροφή της έχει την Αλήθεια, τα δόγματα της Ορθοδοξίας.

Έτσι, με όλα αυτά, φθάνει στο σημείο που να οδηγεί τα παιδιά της να επαναστατήσουν. Τους χάλκεψε την ψυχή, για να βαδίσουν προς την ελευθερία.

Το θεωρεί τιμή της, γιατί το παιδί της γίνεται άρματωλος και κλέφτης. Είναι καύχημα της, γιατί ο νέος της θυσιάζεται για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία. 

ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ της Ορθόδοξης Ελλάδας ποτέ δεν τα βάζει κάτω. Είναι παντού παρούσα, τόσο στην περίοδο της σκλαβιάς όσο και στην ελευθερία. Η κατοχή από τους Γερμανούς της ατσαλώνει τη θέληση και της φουντώνει τον αγωνιστικό παλμό.

Με εκπρόσωπο της τη Σοφία Βέμπο χλευάζει το Γερμανό κατακτητή. Τα οδυνηρά και δραματικά γεγονότα της γερμανικής κατοχής μας είναι γνωστά με αντιπροσωπευτική ηρωίδα στον Αγώνα της Εθνικής μας Αντιστάσεως τη θρυλική Λέλα Καραγιάννη. 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ της Ορθοδοξίας είναι ένα υπέρθερμο καμίνι, που κάμνει τα σίδερα της σκλαβιάς να λιώνουν, τα ψεύδη να διαλύονται τις κακοδοξίες να εξαφανίζονται τους αιρετικούς να κατατροπώνονται τους εχθρούς να καταισχύνονται την αλήθεια να λάμπει την Ορθοδοξία να ακτινοβολεί.

Μέσα σ' αυτά όλα μέσα σ' αυτό τον αγώνα, την Ορθόδοξη θύελλα, η γυναίκα προπορεύεται. Αυτή είναι η γυναίκα της Ορθοδοξίας. Αυτή είναι η γυναίκα της Ελλάδας. Αυτή είναι το παράδειγμα προς μίμηση.