25/03/2011 εορτάζουν:

Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου




Όσιος Σεννούφιος ο Σημειοφόρος

Tο σήμα κρύπτει σώμα του Σεννουφίου, Σημεία του δείξαντος εν βίω ξένα.

Βιογραφία Ίσως ο Όσιος Σεννούφιος να είναι ο ασκητής εκείνος της  Νιτρίας, ο οποίος είδε την οπτασία εκείνη της εικόνος του  Θεανδρικού Προσώπου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, για  την οποία μας ομιλεί ο ηγούμενος της μονής του Ακαπνίου  της Θεσσαλονίκης Ιγνάτιος. Κατά την διήγηση αυτή, ο Όσιος  Σεννούφιος αξιώθηκε να δει οπτασία και να ακούσει φωνή,  η οποία του έλεγε: «Έξελθε από της γης και του κελλίου  σου και πήγαινε στο μοναστήρι της μονής των Λατόμων, στη  Θεσσαλονίκη. Εκεί θα σε δω». Μετέβη εκεί ο Όσιος, ρώτησε  τους μοναχούς των Λατόμων, αλλά τέτοια εικόνα του  Χριστού δεν αξιώθηκε να δει. Έτσι επέστρεψε στη Νιτρία.  Και πάλι, όμως, η φωνή του έδωσε εντολή να μεταβεί στη  Θεσσαλονίκη, όπου θα έβλεπε την εικόνα του Θεανθρώπου  και θα πέθαινε εκεί. Ο Όσιος έφθασε στη Θεσσαλονίκη και  ξαναπήγε στη μονή, όταν ξαφνικά, κάποια ημέρα, έγινε  σεισμός και έπεσαν τα ασβεστώματα. Τότε αναφάνηκε η  θαυμαστή εικόνα του Κυρίου.

Όσιος Σεννούφιος ο Σημειοφόρος

Tο σήμα κρύπτει σώμα του Σεννουφίου, Σημεία του δείξαντος εν βίω ξένα.

Βιογραφία Ίσως ο Όσιος Σεννούφιος να είναι ο ασκητής εκείνος της  Νιτρίας, ο οποίος είδε την οπτασία εκείνη της εικόνος του  Θεανδρικού Προσώπου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, για  την οποία μας ομιλεί ο ηγούμενος της μονής του Ακαπνίου  της Θεσσαλονίκης Ιγνάτιος. Κατά την διήγηση αυτή, ο Όσιος  Σεννούφιος αξιώθηκε να δει οπτασία και να ακούσει φωνή,  η οποία του έλεγε: «Έξελθε από της γης και του κελλίου  σου και πήγαινε στο μοναστήρι της μονής των Λατόμων, στη  Θεσσαλονίκη. Εκεί θα σε δω». Μετέβη εκεί ο Όσιος, ρώτησε  τους μοναχούς των Λατόμων, αλλά τέτοια εικόνα του  Χριστού δεν αξιώθηκε να δει. Έτσι επέστρεψε στη Νιτρία.  Και πάλι, όμως, η φωνή του έδωσε εντολή να μεταβεί στη  Θεσσαλονίκη, όπου θα έβλεπε την εικόνα του Θεανθρώπου  και θα πέθαινε εκεί. Ο Όσιος έφθασε στη Θεσσαλονίκη και  ξαναπήγε στη μονή, όταν ξαφνικά, κάποια ημέρα, έγινε  σεισμός και έπεσαν τα ασβεστώματα. Τότε αναφάνηκε η  θαυμαστή εικόνα του Κυρίου. Αγίες Πελαγία και Θεοδοσία Θεοδοσία και Πελαγία ξίφει, Πέλαγος εύρον δωρεών Θεού Λόγου. Βιογραφία Οι Αγίες Μάρτυρες Πελαγία και Θεοδοσία, μαρτύρησαν στην  Καισάρεια της Παλαιστίνης το έτος 361 μ.Χ. και τελειώθηκαν  διά ξίφους. Άγιος Δήμιος ο Μάρτυρας Eιρκτήν σκοτεινήν δήμιος κατεκρίθη, Γνους Xριστόν εξάγοντα φως από σκότους. Βιογραφία Ο Άγιος αυτός Μάρτυς, που δεν γνωρίζουμε το όνομά του,  ήταν στο πρότερό του βίο δήμιος. Γνώρισε τον Χριστό,  ομολόγησε το Όνομά Του και τελειώθηκε μαρτυρικά αφού  τον έκλεισαν σε βρωμερή απομόνωση, και πέθανε μάλλον  από ασφυξία. Η μνήμη του Αγίου Δημίου του μάρτυρα επαναλαμβάνεται  στις 30 Οκτωβρίου. Όσιος Τίμων ο Ερημίτης Βιογραφία Ο Όσιος Τίμων έζησε και ασκήτεψε κατά τον 10ο αιώνα μ.Χ.  Κοιμήθηκε με ειρήνη. Όσιος Παρθένιος του Κιέβου Βιογραφία Ο Όσιος Παρθένιος, κατά κόσμο Πέτρος Ιβάνοβιτς  Κρασνοπέβκεφ, γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου 1790 μ.Χ. στο  χωριό Σόμοβο, που υπαγόταν στο κυβερνείο της Τούλα.  Ασκήτεψε στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου και έγινε  μεγαλόσχημος μοναχός το έτος 1838 μ.Χ. Κοιμήθηκε με  ειρήνη το έτος 1855 μ.Χ. Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βάτου, εν τω όρει Σινά Βιογραφία Η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βάτου τιμάται στη μονή  του όρους Σινά. Η εκ Πνεύματος Αγίου σύλληψη του Χριστού από την Αγία  Παρθένο, αποτελεί υπόθεση που υπερβαίνει τα λεκτικά  σχήματα, γι' αυτό το «σημεῖον» είναι αληθινά παράδοξο και  υπερμεγέθες. Το μυστήριο της άφθορης γεννήσεως του  Χριστού από την Υπεραγία Θεοτόκο δεν νοείται ως  μεμονωμένη και αποκομμένη πραγματικότητα της Καινής  Διαθήκης. Αντίθετα, αποτελεί αποκάλυψη της αλήθειας του  τύπου, στον οποίο πίστεψαν και πάνω στον οποίο  στηρίχθηκαν οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, για να  προδιατυπώσουν την ένσαρκη φανέρωση του Θεού Λόγου  στην ιστορία. Ο Μωυσής, όταν είδε την βάτο να φλέγεται, αλλά να μην  καίγεται, είπε: «Διαβᾶς ὄψομαι, τὸ μέγα ὅραμα τοῦτο». Η  διάβαση, σύμφωνα με την διδασκαλία του Αγίου Κυρίλλου,  Πατριάρχου Αλεξανδρείας, δεν είναι τοπική αλλά χρονική,  αφού δηλώνει κίνηση και παροδική διάβαση του χρόνου και  σημαίνει την κίνηση από τον χρόνο της Παλαιάς Διαθήκης  στον χρόνο της Καινής Διαθήκης. Όπως η φλεγόμενη και μη κατακαιόμενη βάτος έτσι και η  Παρθένος Μαρία, αν και γεννά το «Φῶς», εν τούτοις  παραδόξως δεν «φθείρεται». Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ευαγγελίστριας

Βιογραφία
Η ιερά εικόνα της Παναγίας της Ευαγγελίστριας, φυλάσσεται στην ομώνυμη μονή του Αλιάρτου Βοιωτίας.




Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου των Κηπουραίων


Βιογραφία
Η ιερά εικόνα της Παναγίας των Κηπουραίων, φυλάσσεται στην ομώνυμη μονή της νήσου Κεφαλληνίας.




Σύναξη της Παναγίας της Πρωτόθρονης στην Νάξο


Βιογραφία
Η εκκλησία της Παναγίας της Πρωτόθρονης (9ος - 10ος μ.Χ. αι.), στο χωριό
 Χαλκί της Τραγέας, είναι η 
μεγαλύτερη βυζαντινή εκκλησία της Νάξου. Η εκκλησία παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για τα επάλληλα 
στρώματα των τοιχογραφιών της. Λειτουργεί από τα παλαιοχριστιανικά χρόνια μέχρι σήμερα.

Σύναξη της Παναγίας της Ευαγγελίστριας στην Ικαρία

Βιογραφία
Η Μονή του Ευαγγελισμού βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Ικαρίας,

 δυτικά του Αγ. Κηρύκου κοντά στον Ξυλοσύρτη.

Ιδρυτές της ήταν δύο «Καλλυβάδες» από το Άγιο Όρος: ο ιερομόναχος

 Νήφων όπου καταγόταν από τα Πατρικά της Χίου και ο Άγιος Μακάριος 

Νοταράς, επίσκοπος Κορίνθου. Αφού έφυγαν από το «Περιβόλι της Παναγιάς»

 πήγαν αρχικά στη Σάμο και κατόπιν στους Λειψούς, εξαιτίας πειρατικών 

επιδρομών κατέφυγαν στην Ικαρία και στη Λευκάδα ανήγειραν την Μονή προς

 ανάμνηση του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου το έτος 1775 μ.Χ. Ο Άγιος Μακάριος

 Νοταράς διέμεινε για μακρύ διάστημα στην μονή και ασκήτευσε σε κελί του

 οποίου σώζονται τα ερείπια ανατολικότερα.

Γρήγορα η Μονή αναδείχθηκε υποδειγματικό κοινόβιο με 25 αδελφούς

 (το 1890 μ.Χ. αριθμούσε 14, το 1903 μ.Χ. είχε 20 και το 1915 μ.Χ. είχε 25).

 Δυστυχώς οι επιδρομές των πειρατών και η αφορία της Ικαρίας ανάγκασαν την

 αδελφότητα να εγκαταλείψει την μονή και να μεταφερθεί στην Σκιάθο και να 

αναγείρει νέο Μοναστήρι.

Αργότερα τρία πνευματικά παιδιά που συνέστησε ο Νήφων, τους Αγάθωνα,

 Σισωή και Απόλλωνα, έχοντας μαζί τους μια συστατική επιστολή ήρθαν

 στο νησί και εργάστηκαν με ζήλο για την ανακαίνιση της Μονής.

Η Πύλη της Μονής δεν έκλεινε ούτε το βράδυ προκειμένου να εισέρχονται

ελεύθερα οι έχοντες ανάγκη.

Από κτιριακής πλευράς παρατηρούμε ότι η Μονή είναι τετράγωνη με 20 κελιά,

 τραπεζαρία, δύο ξενώνες και τους αναγκαίους βοηθητικούς χώρους.

Το 1955 μ.Χ. μετατράπηκε σε γυναικεία Μονή και εγκαταστάθηκαν σ’αυτήν 

μοναχές.

Ο ναός είναι αφιερωμένος στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και έχει ένα 

ωραιότατο ξυλόγλυπτο τέμπλο και παραστάσεις σκηνών από την 

Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Οι φορητές εικόνες είναι έργα του 

18ου και Ι9ου μ.Χ. αιώνα.

Η βιβλιοθήκη της Μονής υπήρξε σημαντική, σήμερα όμως φυλάσσονται ελάχιστα 

βιβλία, αφού το 1950 μ.Χ. όταν η Μονή ερήμωσε εκ νέου με σχετικό πρωτόκολλο

 παραδόθηκαν προς φύλαξη 169 σπουδαία βιβλία στο Γυμνάσιο Αγίου Κηρύκου.

Επίσης, 41 βιβλία παραδόθηκαν, πάλι με πρωτόκολλο αλλά χωρίς να αναφέρεται χρονολογία, στον καθηγητή ονόματι Κατσή.

Από τα παρεκκλήσια της Μονής σώζεται σήμερα το του Αγίου Μακαρίου, 

Επισκόπου Κορίνθου, στο κοιμητήριο των Πατέρων. Κάτωθεν του δαπέδου του 

βρίσκεται το οστεοφυλάκιο. Αξιόλογες είναι δύο ψηφιδωτές εικόνες του Αγίου

 Μακαρίου και του Αγίου Νηψώνος. Επίσης, 50 μ. νοτιοανατολικά σώζονται και τα

 ερείπια του εξομολογητηρίου όπου σ’ αυτό εξομολογοόντο σ’ αυτό μόνο 

γυναίκες, αφού η μονή ήταν άβατη γι' αυτές. Οι δύο υδρόμυλοι, το χειροκίνητο

 ελαιοτριβείο και ο άρσανας (συρτικό) όπου είχαν το καΐκι και τις βάρκες οι 

μοναχοί είναι πλέον ερειπωμένα. Πλούσια ήταν η Μονή τόσο σε τίμια λείψανα 

όσο και σε ιερά σκεύη, δυστυχώς όμως ελάχιστα έχουν διασωθεί λόγο της κατά 

διαστήματα ερήμωσης της Μονής.

Σύναξη της Παναγίας Γιουρίτισσας στην Αλόννησο

Βιογραφία
Στο νησί Γιούρα Αλοννήσου ευρίσκεται ο Ιερός Ναός Γιουρίτισσας (Ευαγγελίστριας). Ναός μικρών διαστάσεων, στον τύπο του συνεπτυγμένου σταυροειδούς, είναι επιχρισμένος εσωτερικά και εξωτερικά. Η είσοδος βρίσκεται δυτικά. Από την ύπαρξη κίονα δυτικά του ναού συμπεραίνεται ότι ο ναός είχε στοά στα δυτικά. Στο εσωτερικό του ναού διατηρείται ξυλόγλυπτο τέμπλο. Στην κορυφή υπάρχει Σταυρός και λυπηρά με βάση δρακόντων, και σε τοξύλλια εικονίζονται ανά έξι οι Απόστολοι. Από τις δεσποτικές εικόνες αναφέρονται:

α) η MP-ΟΥ η Θεοτόκος Βρεφοκρατούσα στον τύπο της Οδηγήτριας - σκαφωτή εικόνα,
β) IC-XC ο Ιησούς Χριστός στον τύπο του Παντοκράτορα, σκαφωτή εικόνα και
γ) ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.

Στο ναό φυλάσσονται εικόνες του 18ου αι. μ.Χ.: Άγιος Τρύφων, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, σκαφωτή εικόνα Η εις Άδου Κάθοδος, σκαφωτή εικόνα Οι Άγιοι Ανάργυροι, σκαφωτή εικόνα οι Άγιοι Ονούφριος και Ιωασάφ, οι Τρεις Ιεράρχες και ο Ιησούς Χριστός «Ο Παντοκράτωρ».

Γύρω από το ναό υπάρχουν ίχνη κελιών, στάβλων, δεξαμενών και υπήρχαν έντεκα μοναχοί. Η παράδοση λέει ότι ή σφάχτηκαν από πειρατές ή κάηκαν από κεραυνό. Χαρακτηριστικό είναι ότι για να χτιστεί η εκκλησία χρησιμοποιήθηκαν σταλακτίτες από τη γειτονική σπηλιά. Εδώ φιλοξενήθηκε και έζησε ο Ιερόθεος Μωραίτης (1686 - 1745 μ.Χ.) ένας σοφός γέροντας που η εκκλησία τον τίμησε σαν Άγιο Ιερόθεο ο Ιβηρίτης ο εκ Καλαμών. Πέθανε και τάφηκε στα Γιούρα. Οι μελέτες του καταστράφηκαν και η Μονή διαλύθηκε πριν το 1840 μ.Χ.