ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ ΒΡΑΔΥ:" Κύριε, η εν πολλαις αμαρτίαις... Δέξαι μου τάς πηγά των δακρύων μου.."

" Κύριε, η εν πολλαις αμαρτίαις... Δέξαι μου τάς πηγά των δακρύων μου.."

 Τό τροπάριον της αγίας Κασσιανης δείχνει βάθος κατανύξεως καί αισθηση μετάνοιας. Μόνο μιά ψυχή πού αναζητα τό ελεος του Θεου κράζει ·" Κύριε..." καί σπεύδει νά ομολογήσει τήν αμαρτωλότητά της γιά νά αγγίξει τήν Θεϊκή ευσπλαγχνία. Μιά αυτοκριτική πού συγκλονίζει τήν αμαρτωλή ψυχή καί παρακαλει τόν Κύριον γιά συγχώρεση.  Πόσο μοιάζει μέ τόν προφήτη Δαυδ πού μετά τή θανάσιμη αμαρτία του, ζητα μέ δάκρυα τό ελεος του Θεου, κράζοντας· "  ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός Σου..."! Ζητα τό μέγα ελεος του Θεου γιά τίς αμαρτίες του καί συγκλονίζεται ολος. Δέν παύει νά τόν παρακαλει μέ αλλους  ικετευτικούς ψαλμούς " Κύριε, εισάκουσόν της προσευχης μου, καί η κραυγή μου πρός σέ ελθέτω..."ψαλμ.101) , " Κύριε, εκέκραξα πρός σέ, εισάκουσόν μου πρόσχες τη φωνη τη δεήσεώς μου,..."ψαλμ.140). Κραυγάζει καί δέεται μέ δάκρυα στά μάτια γιά τήν αθλια ψυχή του πού αμάρτησε ενώπιον του Θεου.  Ομολογει τήν ασθένεια της ψυχης του, λέγοντας ·"  Ελέησόν με, Κύριε, οτι ασθενής ειμι ιασαί με, Κύριε, οτι εταράχθη τά οστά μου, καί η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα...σωσόν με ενεκε του ελέους σου...λούσω καθ  εκάστην νύκτα τήν  κλίνην μου, εν δάκρυσί μου τήν στρώμνην μου βρέξω " ψαλμ. 6). Μιά βαθιά εξομολόγηση πού συνταράσσει τά σωθικά του προφήτη Δαυδ διότι ζητα τήν σωτηρία της ψυχης του. Ζητα τή σωτηρία της ψυχης του καί αναγνωρίζει τό μέγεθος των αμαρτιων του, Δέν παύει νά παρακαλει μέ δάκρυα τό Θεό γιά τό θεῖο ελεος Του. Πόσο ελπίζει στό ελεος του Θεου πού κλαίει κάθε βράδυ στό κρεβάτι του πρίν κοιμηθει. Λούει τό κρεββάτι του από τήν αφθονία των δακρύων του. Μετάνοια μετά δακρύων! Μετάνοια ειλικρινής! Μετάνοια ομολογητική! Μετάνοια μετά συντριβης καρδιας!

Μεγάλη ἡ μετάνοια τῆς γυναικὸς ποὺ προσῆλθε μὲ δάκρυα καὶ μὲ μύρο στὸν Κύριο. Στὸ θεῖο πρόσωπό Του εἶδε ἀγάπη καὶ ἔλεος, στοργὴ καὶ συγχώρεση. Ἔτρεξε στὸν Χριστό, διότι γνώριζε ὅτι δὲν θὰ τὴν καταδικάσει καὶ δὲν θὰ τὴν κρίνει ἀλλὰ θὰ τὴν ἐλεήσει. Μεγάλη μετάνοια καὶ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μετάνοια μὲ δάκρυα. Μετάνοια μὲ σιωπή. Μετάνοια μὲ ταπείνωση. Μετάνοια μὲ μύρο. Πρόσφερε πολύτιμο δῶρο, μύρο ποὺ ἐξέφραζε πόση μεγάλη ἀξία εἶχε γι αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἀδιαφοροῦσε γιὰ ὅτι ποὺν οἱ μαθητές Του. Σιωπηλὴ μὲ δάκρυα. Μετάνοια μεγάλη! Μετάνοια δακρύων! «Δέξαι μου τὰ πηγὰς τῶν δακρύων μου», ἀνάφερε τὸ θαυμάσιο τροπάριο τῆς Ἁγίας Κασσιανῆς. Τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας συγκλονίζουν τὴν ψυχή μας καὶ συνειδητοποιοῦμε τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς δικῆς μας μηδαμινότητας ποὺ ἐκφράζει πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μας. Τὰ δάκρυα φέρουν τὴν ὅλη ὕπαρξή μας σὲ βαθιὰ ταπείνωση γιὰ νὰ κάμψουμε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, «κάμφθητι μοὶ πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας» (τροπάριο Κασσιανής). Πόσο πόνο ἔχει ἡ καρδιά μας μέσα σὲ μιὰ ἐσωτερικὴ μετάνοια ποὺ παρακαλοῦμε τὸ Θεὸ νά μας ἐλεήσει γιὰ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἡ μετάνοια τῆς ψυχῆς μας εἶναι ἡ καθαρότητα τῆς καρδιάς μας ποὺ ταπεινώνεται μέχρι δακρύων γιὰ νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν πολυεύσπλαχνο Ἰησοῦ Χριστὸ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἡ μετάνοια δὲν ἔρχεται μόνο γιὰ τὴν ἀμαρτωλότητά μας ἀλλὰ περισσότερο γιὰ μιὰ βαθύτερη ἀγάπη πρὸς τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ποὺ ἐκφράζεται μὲ διάφορους τρόπους πρὸς Αὐτόν. «Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας» (Τροπάριο τῆς Ἁγίας Κασσιανῆς).

            Η ἁμαρτωλὴ γυνὴ δὲν εἶχε μόνο δέος μπροστὰ στὸ θεῖο πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ καὶ ἀγάπη μεγάλη ποὺ τὴν φανερώνει, καταφιλώντας τὰ ἄχραντα πόδια τοῦ Κυρίου. Μεγάλη μετάνοια! Μεγάλη ἀγάπη! Μετάνοια μὲ δάκρυα! Ἀγάπη μὲ δάκρυα! Ταπείνωση μὲ δάκρυα! Πόσο διαφέρει ἡ δική μας μετάνοια καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο! Μπορεῖ νὰ μὴν ἔχουμε ἁμαρτήσει, ὅπως ἡ ἁμαρτωλὴ γυναίκα τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ πόσο πλησιάζουμε τὴ μετάνοια καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ εἶχε αὐτή. Πόσο ἡ καρδιά μας ἀγαπᾶ τὸν Χριστό. Πόσο βαθιὰ μετανοοῦμε γιὰ νὰ νοιώσουμε τὸ ἔλεος τῆς θείας χάριτος!

 " Δέξαι μου τάς πηγά των δακρύων μου... κάμφθητί μοι πρός τούς στεναγμούς της καρδίας,.." Μεγάλη συναίσθηση αμαρτωλότητος! Στενάζει η καρδιά της γιά τό μέγεθος της οδύνης της ψυχης της πού ειναι αμαρτωλή ενώπιον του Θεου. Δέν ησυχάζει μέσα στό πόνο της καρδιας της καί ικετεύει τόν φιλεύσπλαγχνο Θεό της αγάπης γιά τήν σωτηρία της ψυχης της. Δέν παύει νά καλει τόν Θεόν" Κύριε, η εν πολλαις αμαρτίαις... μή με ..παρίδης, ο εχων αμέτρητον ελεος" δηλ. · " Κύριε, ελέησόν με"! Κύριε ευσπλαγχνίσου με! Πόση ταπείνωση κρύβεται στήν μετάνοια των δακρύων της πού απορει κάθε χριστιανός πού ζει μέσα στά υλικά αγαθά του καί ειναι γεμάτος επιθυμίες πού αδιαφορει γιά τήν επιθυμία της ψυχης του νά τήν σώσει. Πόσο γίνεται αδιάφορος γιά τή σωτηρία της ψυχης του διότι ενδιαφέρεται περισσότερο γιά τήν ικανοποίηση των υλικων καί προσωπικων επιθυμιων του. Πόσο ξένος γίνεται της ψυχης του πού δέν νοιάζεται γιά τήν μετάνοια του αλλά γιά τήν εφήμερη ευτυχία του. Δέν αναζητα τήν ειλικρινη μετάνοια του μέσα από τό ελεος του Θεου. 

Κύριε ελέησόν με! Κύριε ελέησόν με! Κράζει εκείνη η ψυχή πού ειναι δοσμένη στό Θεό καί κυττα τό πως νά ταπεινωθει ενώπιον του Θεου χωρίς νά υστερει σέ τίποτα από τήν αμαρτωλή γυναικα, τόν ληστή επί του Σταυρου, τό Τελώνη καί τόν ασωτο υιό του ευαγγελίου καί ακόμη περισσότερο του Αδάμ.Νοιώθει τήν αμαρτωλότητά του σέ μεγάλο υψος πού κλαίει στίς λέξεις · " Κύριε ελέησόν με τόν αμαρτωλό"!Καί στό μεγάλο κανόνα , ο αγιος Ανδρέας του Κρήτης, γράφει γιά τόν εαυτό του· " Τά δάκρυα τά της πόρνης, Οικτίρμων  καγώ προβάλλομαι  Ιλάσθητί μοι, Σωτήρ, τη ευσπλαγχνία σου" ωδή β’5), " Ημάρτηκα, ωσπερ η πόρνη βοω σοι μόνος ημάρτηκά σοι ως μύρον δέχου, Σωτήρ, καμου τά δάκρυα.ωδή β,22).  Ωλίσθησα ως ο Δαυδ ακολάστως, καί βεβορβόρωμαι αλλ  αποπλύναις καμέ, Σωτήρ, τοις δάκρυσι" ωδή β’, 23). " Ιλάσθητι, ως ο τελώνης βοω σοι, Σωτερ,  ιλάσθητί μοιουδείς γάρ των εξ Αδάμ ως εγώ ημαρτέ σοι.ωδή β’24).

Τά δάκρυα του αγίου,οι βαθιές ικεσίες του,η ομολογία της μετάνοιάς του προσπαθουν νά κάμψουν τόν πλαστουργό  Θεό γιά νά τόν ελεήσει.  Η ολη στάση του  αποδεικνύει οτι αληθινή μετάνοια δέν μπορει νά υπάρχει χωρίς πνευμα κατανύξεως καί δάκρυα  ικεσίας.Μέσα του κυριαρχουσε τό βάθος της αμαρτωλότητάς του σέ ενταση.  Η καρδιά του κόντευε νά σπάσει από τούς λυγμούς  των δακρύων του.  Η προσευχή του ηταν μιά  ικεσία σωτηρίας καί ζητουσε  ανάπαυση μόνο μέσα στόν ελεος του Θεου.  Η αγωνία του γιά τήν σωτηρία του εχε γίνει μοναδικός σκοπός της  ζωης του καί αναζητουσε μέσα απ  αυτήν τήν ελπίδα της θείας βοηθείας καί τό φως  γιά νά βεβαιωθει τήν λύτρωσή του από τό μέγεθος των αμαρτημάτων του. Καί κράζει μέ  ολη τή δύναμη της ψυχης του "ψυχή μου στέναξον,ψυχή μου δάκρυσον ταπεινή μου καρδία,τω αγαθω  ολικως κολλήθητι"

" Η συναίσθηση της αμαρτίας ημων ειναι μέγα δωρον του Ουρανου,μεγαλύτερον  καί της οράσεως  των αγγέλων" [1]. .."Η χάρις της μετανοίας ειναι αρπαγή της ψυχης  πρός τόν Θεόν,ελκυσθείσης  υπό της εμφανίσεως  του Φωτός.Τό Φως τουτο κατ   αρχάς  ουδόλως  εισέτι  ειναι ορατόν, αλλ  εκ της θέρμης αυτου απαλύνεται η καρδία[2]. Τί ειναι εκεινο πού εμποδίζει νά μετανοήσει ειλικρινα ενας χριστιανός.  Ειναι η υπερηφάνεια." η υπερηφάνεια ειναι  τό κύριον  πρόσκομμα  διά τόν φωτισμόν ημων υπό του αγίου  Πνεύματος.... Η ταπείνωσις  του Θεου ειναι ασύλληπτος , απόλυτος, καί εν αυτη δέν  υπάρχει  τί συγκρίσεως πρός  οτιδήποτε....  Ο Θεός ειναι  Φως, ο Θεός ειναι αλήθεια, Αγάπη,  Ελεοςκαί πληθος  αλλων ονομάτων.  Ο Θεός ειναι Ταπείνωσις.Ουδέν ακάθαρτον,τουτέστιν υπερήφανον, απτεται Αυτου.   Η υπερηφάνεια ειναι σκότος απαίσιον, ο αντίπους της Θείας  Αγαθωσύνης.  Η υπερηφάνεια  ειναι  η αρχή  του κακου, η ρίζα πάσης τραγωδίας,ο σπορεύς του μίσους, ο αφανιστής  της ειρήνης... Εν αυτη ευρίσκεται  η ουσία του αδου."[3]

"   Η μετάνοια  εναι εκχυσις  θείας  εμπνεύσεως εφ  ημας,δυνάμει  της οποίας  ανυψούμεθα  πρός τόν Θεόν,τόν Πατέρα ημων,να ζήσωμεν  αιωνίως  εν τω φωτί  της αγάπης Αυτου.Διά της μετανοίας συντελειται  η θέωσις  ημων."[4] Μόνο η καθαρή προσευχή μπορει νά οδηγήσει τόν ανθρωπό σέ καθαρή μετάνοια."  Η προσευχή  διά καθαρου νοός  εναι φαινόμενον σπάνιον...Καί τότε ,η προσευχή  φθάνει  εις τήν καθαρότητα.Τότε  ο ανθρωπος  ζη  αυθεντικως εν τω  φωτοφόρω πραγματικότητι  του  Αγίου Πνεύματος."[5]

Ο  Μέγας Σισώης πρό του θανάτου του, ελεγε · "Παρακαλω,ινα αφεθω μετανοησαι  μικρόν...οι αδελφοί   του ελεγον· " ου χρείαν  εχεις μετανοησαι,πάτερ". Απεκρίθη ο αγιος· "Φύσει  ουκ οιδα  εμαυτόν  οτι εβαλον αρχήν".

Πόσο αξία εχει μιά ειλικρινη μετάνοια πού εξέρχεται μέσα από τά βάθη της καρδιας μας καί ποθουμε πάνω από ολα τό ελεος καί τήν συγχώρεση των πολλων αμαρτημάτων μας. Πόση ταπείνωση πρέπει νά καταλαμβάνει τήν ψυχή μας γιά τή σωτηρία μας ωστε μέ πόθο εσωτερικό νά κραυγάζουμε·" Κύριε ελέησόν με τόν αμαρτωλό" ! Πόσο πρέπει νά διψουμε γιά τήν καθαρότητα της ψυχης! Πάντοτε μιά ειλικρινη μετάνοια βοηθει τήν ψυχή μας νά ελκύσει τή θεία χάρη καί δροσίσει τή ψυχή μας από τό ελεος του Θεου.

Ευχόμεθα η εσωτερική μετάνοια μετά της ταπεινώσεως της καρδιας νά κυριαρχε πάντοτε μέσα μας πρός σωτηρία της ψυχης μας, λέγοντας διαρκως τήν ευχή του  Ιησου· " Κύριε  Ιησου Χριστέ, ελέησόν με τόν αμαρτωλόν".

 ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΝ : ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ" Αρχ/του Δαμιανού Ζαφείρη