Η παραβολή του Φαρισαίου και του Τελώνη

Ομιλία του Καθηγητή Νευρολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, κ. Σταύρου Μπαλογιάννη στον Ιερό Ναό Τριών Ιεραρχών Πανεπιστημίου Πατρών. 

ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ Η ΡΩΣΙΔΑ Η ΑΟΜΜΑΤΟΣ [2 ΜΑΪΟΥ]

Η Αγία Ματρώνα γεννήθηκε στις 22/11/1881 στο χωριό Σέμπινο της Ρωσίας από γονείς ευλαβείς, χωρικούς, φτωχούς. Ήταν το τέταρτο παιδί τους και από θαυματουργική επέμβαση οι γονείς της την κράτησαν και δεν την έδωσαν σε ορφανοτροφείο όταν αυτή γεννήθηκε.

Βαπτίστηκε Ματρώνα προς τιμήν της Οσίας Ματρώνας της εν Κωνσταντινουπόλει και η αγία, η οποία σημειωτέον γεννήθηκε αόμματη (χωρίς δηλαδή οφθαλμούς, με κενές τις κόγχες) έδειξε από νωρίς την θεία της εκλογή.

Αγωνιζόταν από μικρή στην προσευχή και γρήγορα φάνηκε και το διορατικό-προορατικό αλλά και το θεραυπευτικό της χάρισμα. Γνώριζε αμαρτίες, σκέψεις, και πράξεις των ανθρώπων. Ένοιωθε και προγνώριζε συμφορές και καταστροφές, με τις ευχές της δε, θεράπευε πλήθος αρρώστων που συνέρρεαν όχι μόνο από το χωριό της αλλά και από την ευρύτερη περιοχή 

Το ξεφορτώθηκες… τώρα θα συνεχίσεις όπως πριν τη ζωή σου…

Το ξεφορτώθηκες… τώρα θα συνεχίσεις όπως πριν τη ζωή σου… 

«Η ψυχική μου κατάσταση και πριν, και μετά την έκτρωση φαινόταν πολύ καλή. Όπως όμως κατάλαβα αργότερα, στην πραγματικότητα είχα νεκρώσει κάποιες ψυχικές λειτουργίες για να μην αισθάνομαι πόνο. Χρη­σιμοποίησα την εκλογίκευση για ναι πείσω τον εαυτό μου ότι δεν υπήρχε τίποτα άλλο πού ναι μπορώ ναι κάνω, κι έπρεπε ναι φανώ ψύχραιμη….

Από τότε που έκανα την έκτρωση είχα αλλάξει τρο­μερά. Είχα γίνει σκληρή και κυνική. Δεν είχα εμπιστο­σύνη στους άντρες, ούτε καν στον εαυτό μου. Η σχέση μου με το φίλο μου είχε διαλυθεί, κι εμείς δεν καταλάβα­με καλά-καλά πώς συνέβη αυτό. Παρουσίασα και διάφο­ρα άλλα από αυτά που γράφετε στή σελίδα με το μετεκτρωτικό σύνδρομο. Έχασα την άνεση που είχα με τα παιδιά, που κάποτε τα λάτρευα και με λάτρευαν. Απέφευ­γα ναι κάθομαι κοντά τους γιατί πια δεν ήξερα τι να τους πω, φοβόμουν ναι κρατήσω μωρά στα χέρια μου, μήπως πάθουν κάτι. 

Ποιοι είναι οι καρποί της ευχής του Ιησού; (Ιερομονάχου Κλεόπα Ηλιέ)

Γέροντας Κλεόπας Ηλιέ


— Ο πρώτος καρπός της ευχής του Ιησού είναι η αποβολή των νοερών παραστάσεων από τις ματαιότητες του κόσμου, κατά τον άγιο Διάδοχο, ο οποίος λέγει: «Αυτά που είχαν μπει παλαιότερα στην καρδιά του ανθρώπου εξαφανίζονται μαζί με όλες τις ωραιότητες της ζωής»

— Ο δεύτερος καρπός της ευχής είναι η φοβερά θέα της ασω­τίας της ψυχής, η οποία εκδηλωνόταν με τις σωματικές αισθήσεις και τους κακούς λογισμούς. Απ’ αυτή την θέα αποκτά ο άνθρωπος ταπείνωσι, πένθος, δάκρυα, όπως λέγη ο άγιος Γρηγόριος ο Παλα­μάς.

— Ο τρίτος καρπός της καρδιακής προσευχής είναι ότι, με την επιστροφή του νου στην καρδιά, τόσο ο νους όσο και η καρδιά του ανθρώπου, γίνονται σαν ένας καθαρός καθρέπτης στον οποίον ο ίδιος ο αγωνιστής γνωρίζει τις πονηρές κινήσεις των σκέψεών του και καλεί τον Ιησού σε βοήθεια.

— Ο τέταρτος καρπός είναι η αγνότης της φύσεως, καθότι το έργο της καθαρότητος της φύσεως είναι υπεράνω αυτής της φύσε­ως, ως δοσμένο από την Θεία Χάρι του Παναγίου Πνεύματος

— Ο πέμπτος καρπός της προσευχής είναι ότι, μπαίνοντας ο νους στην καρδιά για να μιλήση εκεί με τον ενδιάθετο λόγο, κατα­κλύζεται από μεγάλη χαρά και πνευματική ευφροσύνη, όπως δηλώνη γι’ αυτά ο Ιωσήφ Βρυένιος.

— Ο έκτος καρπός της ευχής είναι ότι με αυτή την προσευχή κατασκηνώνει η Χάρις του Θεού μυστικά μέσα στην καρδιά.

— Ο έβδομος καρπός είναι ότι με την αδιάλειπτη μνήμη του Ονόματος του Ιησού, γεννάται στην ψυχή η αγάπη προς τον Χρι­στό. (Βλέπε «Φυλακή των πέντε αισθήσεων» του αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου).

— Άλλοι καρποί της προσευχής είναι: Η συμμάζωξις των λο­γισμών, η ευλάβεια, η προσοχή επί του εαυτού μας, η ταπείνωσις, ο φόβος του Θεού, η μνήμη του θανάτου, η ειρήνη της καρδιάς και των λογισμών, η συγκέντρωσις της προσοχής στην καρδιά και η πνευματική θερμότης.

Ιερομονάχου Κλεόπα Ηλιέ

«Πνευματικοί Λόγοι»

Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη»

Θεσσαλονίκη 1992

Πηγή:http://vatopaidi.wordpress.com

Περί μετανοίας

Όλα τα φυσικά σώματα τείνουν στο κέντρο της γης και όλες οι ανθρώπινες ψυχές φυσικά στρέφονται στο πνευματικό τους Κέντρο ή το Αρχέτυπό τους, τον Θεό. Η αμαρτία ήταν που διέστρεψε αυτή τη φυσική κατεύθυνση της ψυχής.
Στην καρδιά του ανθρώπου συμβαίνει άλλοτε να προσεγγίζει προς τον Θεό και άλλοτε να απομακρύνεται από τον Θεό. πότε ησυχία και χαρά, άλλοτε σύγχυση, φόβος και στενοχώρια∙ πότε ζωή και πότε θάνατος πνευματικός.
Η εγγύτης στον Θεό συμβαίνει μέσα στις θλίψεις. Το κυριώτερο ζητούμενο της ζωής μας είναι η ένωση με τον Θεό, αλλά η αμαρτία εμποδίζει απόλυτα τον σκοπό αυτό. Γι’ αυτό απέφευγε την αμαρτία και πρόσφερε ενώπιον του Θεού μεταμέλεια για τα κακά που πράττεις με καθαρή καρδιά, μετάνοια. 

Το βίωμα του πόνου του Σταυρού

Το βίωμα του πόνου του Σταυρού

Ηχογραφημένη ραδιοφωνική εκπομπή «Αθέατα Περάσματα» του π. Ανδρέα Κονάνου από τον ραδιοφωνικό σταθμό «Πειραϊκή Εκκλησία» για το νόημα του Σταυρού στη ζωή μας.

Το βίωμα του πόνου στο Σταυρό

0:10 / 55:00

Download

Μεγάλη Πέμπτη. Μυστικός Δείπνος

«Ο τρωγών μου την Σάρκα και πίνων μου το Αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» (Ιωάν. ς ΄ 22-59, Ματθ. κς΄ 17-29)

Το μάννα έθρεψε τους Εβραίους στην έρημο 40 ολόκληρα χρόνια, αλλά δεν ήταν το μάννα το αληθινό. Ήταν μόνο το αντίτυπό του. Όσοι έφαγαν, πέθαναν.

Έπρεπε να έρθει το Μάννα το Αληθινό, που όσοι θα το τρώνε ποτέ δε θα πεθάνουν. Αυτό ζήτησαν κι εκείνοι που χόρτασαν ψωμί ανάμεσα στο πλήθος των πεντακισχιλίων. Δεν αναγνώρισαν όμως ότι το Αληθινό Ψωμί, «ο Άρτος ο Αληθινός» ήταν μπροστά τους. «Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος», αλλ' «εαν τις φάγη εκ τούτου του Άρτου ζήσεται εις τον αιώνα».

Έτσι νομίζουν πολλοί. Στη συσσώρευση υλικών αγαθών φαντάζονται ότι υπάρχει η ζωή και η ευτυχία. Μοιάζουν μ' εκείνους εκ των πεντακισχιλίων που πλησίασαν τον Κύριο και ζήτησαν «την βρώσιν την απολλυμένην». Και αυτοί είναι οι πολλοί. Οι λίγοι μόνο, οι Δώδεκα, ο πολύ στενός Κύκλος, κατανόησε τον Ιησού. Αυτοί μείνανε, σ' εκείνο που έλεγε.

Είναι πολύ δύσκολο να διακρίνεις τι έχει ζωή μόνιμη και αιώνια και τι δεν έχει. Εκείνους που ο Πατήρ έλκυσε προς τον Υιό, αυτοί μόνοι μπορούν να καταλάβουν που είναι η ζωή (Ιωάν. Σ΄ 44).

«Ο τρωγών μου την Σάρκα ...; εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ». Σώμα και ψυχή γίνονται κατοικητήριο του Χριστού. «Χριστοφόροι» και «Θεοφόροι». «Σύσσωμοι» και «Σύναιμοι».

Πόση άμετρη είναι η Αγάπη Σου, Κύριε! Πώς με αξίωσες, μέλος δικό Σου να γίνω! Η σκηνή τούτη η ρυπαρή, σκηνή δική Σου να γίνει! Απορώ και ντρέπομαι τον εαυτό μου! Πού να τον ακουμπήσω, και πού ν' απλώσω τα μέλη τα δικά Σου; Βλέπω το φως της χάριτός Σου και από τα βάθη της καρδιάς, ποθώ πολύ, Δοξαστικά πολλά να σ' αποδώσω ...;

Του Δείπνου Σου του μυστικού, σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε, ου μη γαρ τοις εχθροίς σου το μυστήριον είπω, ου φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ο Ιούδας, αλλ' ως ο ληστής ομολογώ σοι, Μνήσθητι μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία Σου.

ΠΗΓΗ

1myblog.pblogs.gr

Πρόσεχε την ψυχή σου!

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο.
Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί.

Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.

«-Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιέ μου;», ρώτησε ο πατέρας.
«-Πατέρα μου και κύριέ μου», απάντησε ο γιος, «πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;».
«-Καλώς, παιδί μου», παρατήρησε ο βασιλιάς. «Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως, θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου».
«-Πατέρα μου», απάντησε ο γιος, «αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;».

Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γιο του:
«-Πάρε αυτό το δοχείο, και μετάφερέ το στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν». 

Ο γιος υπάκουσε. Με ανάλαφρα, προσεκτικά βήματα, διέσχισε όλους τους δρόμους της πόλεως, με τους στρατιώτες να τον συνοδεύουν συνεχώς, και δεν του χύθηκε ούτε μία σταγόνα.
Όταν επέστρεψε στο κάστρο, ο πατέρας τον ρώτησε:
«-Γιέ μου, τι πρόσεξες καθώς τριγυρνούσες μέσα στους δρόμους της πόλεως;».
«-Δεν πρόσεξα τίποτε».
«-Τι εννοείς, ‘τίποτε’;», τον ρώτησε ο βασιλιάς. «Σήμερα ήταν μεγάλη γιορτή. Σίγουρα θα είδες τους πάγκους που ήταν φορτωμένοι με πολλές πραμάτειες, τόσες άμαξες, τόσους ανθρώπους, ζώα».
«-Δεν είδα τίποτε απ’ όλα αυτά», είπε ο γιος. «Όλη η προσοχή μου ήταν στραμμένη
στο λάδι μέσα στο δοχείο. Φοβήθηκα μην τυχόν μου χυθεί μια σταγόνα και έτσι
χάσω τη ζωή μου».
«-Πολύ σωστή η παρατήρησή σου», είπε ο βασιλιάς.
«Κράτα λοιπόν αυτό το μάθημα κατά νου, για την υπόλοιπη ζωή σου. Να τηρείς
την ίδια επιφυλακή για την ψυχή μέσα σου, όπως έκανες σήμερα για το λάδι μέσα στο δοχείο. Να στρέφεις τους λογισμούς σου μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνεις σε εκείνα που είναι αιώνια.
Θα είσαι ακολουθούμενος, όχι από οπλισμένους στρατιώτες, αλλά από τον θάνατο,
στον οποίον η κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά. Να προσέχεις πάρα πολύ
να φυλάς την ψυχή σου από όλους τους καταστροφικούς πειρασμούς».

Ο γιος υπάκουσε τον πατέρα, και έζησε έκτοτε ευτυχής.

vatopaidi.wordpress.com

Μεγάλη Τετάρτη

Βρισκόμαστε στο μέσο της Μεγάλης Εβδομάδας. Το γεγονός που έρχεται η Εκκλησία να μας θυμίσει, λαμβάνει χώρα δύο ημέρες πριν οδηγηθεί ο Ιησούς Χριστός στο Σταυρό. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος είναι αυτός που εξιστορεί τι έγινε εκείνη την ημέρα:

Ο Ιησούς βρισκόταν στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού. Εκεί εμφανίστηκε μια γυναίκα κρατώντας ένα μπουκαλάκι με ακριβό μύρο. Ζήτησε συγχώρεση από τον Υιό του Θεού, επειδή ήταν πόρνη, και έριξε αυτό το μύρο στα μαλλιά Του. Οι μαθητές του Ιησού, θεώρησαν την πράξη αυτή μεγάλη σπατάλη, αφού θα μπορούσαν να πουλήσουν το μύρο και με τα χρήματα που θα έπαιρναν να βοηθούσαν τους φτωχούς. Ο Ιησούς παίρνοντας το μέρος της γυναίκας, επίπληξε τους μαθητές του, λέγοντας τους ότι η γυναίκα αυτή του έκανε καλό, αφού με αυτό το μύρο τον ετοίμασε για την ταφή. Τους θύμισε ότι τους φτωχούς θα μπορούν να τους βοηθούν καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής τους, ενώ Εκείνον θα τον έχουν για λίγο ακόμα. Την συγχώρησε για τις αμαρτίες της και, προφητικά μιλώντας, είπε ότι η πράξη της αυτή θα αναφέρεται στο Ευαγγέλιο που θα κηρυχθεί σε όλο τον κόσμο, αποτελώντας, αυτή η αναφορά, ένα μνημόσυνο γι’ αυτήν. Τότε ο Ιούδας έφυγε και πήγε να συναντήσει τους Αρχιερείς. Τους ρώτησε τι θα του δώσουν για να τους παραδώσει τον Χριστό, και αυτοί του υποσχέθηκαν τριάντα αργύρια.

Το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης, στις εκκλησίες μας, τελείται το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου. Κατά την διάρκεια του, διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές. Ευλογείται έτσι το λάδι με το οποίο ο ιερέας «σταυρώνει» τους πιστούς στο μέτωπο, στο πηγούνι, στα μάγουλα και στις παλάμες.

Το Μυστήριο του Ευχελαίου, μπορεί να τελεστεί και εκτός ναού, όποτε το ζητήσει ένας πιστός από τον ιερέα της ενορίας του. Και τότε, όταν τελείται δηλαδή σε κάποιο σπίτι, διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές. Το λάδι του Ευχελαίου θεωρείται θεραπευτικό. Κατά την διάρκεια του μυστηρίου ο ιερέας ανάβει ένα κερί για κάθε Ευαγγέλιο που διαβάζει. Αυτό κάνουν και μερικοί πιστοί κατά την διάρκεια του Μεγάλου Ευχελαίου, στην εκκλησία, την Μεγάλη Τετάρτη.

Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, οι γυναίκες πηγαίνουν στο Μεγάλο Ευχέλαιο, έχοντας μαζί τους μια σουπιέρα με αλεύρι. Σε αυτό στερεώνουν τρία κεριά, τα οποία καίνε κατά την τέλεση του Μυστηρίου. Το αλεύρι αυτό, το χρησιμοποιούν για να φτιάξουν τα πασχαλινά κουλούρια την επόμενη ημέρα.

orthodoxos.wordpress.com

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ ΒΡΑΔΥ:" Κύριε, η εν πολλαις αμαρτίαις... Δέξαι μου τάς πηγά των δακρύων μου.."

" Κύριε, η εν πολλαις αμαρτίαις... Δέξαι μου τάς πηγά των δακρύων μου.."

 Τό τροπάριον της αγίας Κασσιανης δείχνει βάθος κατανύξεως καί αισθηση μετάνοιας. Μόνο μιά ψυχή πού αναζητα τό ελεος του Θεου κράζει ·" Κύριε..." καί σπεύδει νά ομολογήσει τήν αμαρτωλότητά της γιά νά αγγίξει τήν Θεϊκή ευσπλαγχνία. Μιά αυτοκριτική πού συγκλονίζει τήν αμαρτωλή ψυχή καί παρακαλει τόν Κύριον γιά συγχώρεση.  Πόσο μοιάζει μέ τόν προφήτη Δαυδ πού μετά τή θανάσιμη αμαρτία του, ζητα μέ δάκρυα τό ελεος του Θεου, κράζοντας· "  ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός Σου..."! Ζητα τό μέγα ελεος του Θεου γιά τίς αμαρτίες του καί συγκλονίζεται ολος. Δέν παύει νά τόν παρακαλει μέ αλλους  ικετευτικούς ψαλμούς " Κύριε, εισάκουσόν της προσευχης μου, καί η κραυγή μου πρός σέ ελθέτω..."ψαλμ.101) , " Κύριε, εκέκραξα πρός σέ, εισάκουσόν μου πρόσχες τη φωνη τη δεήσεώς μου,..."ψαλμ.140). Κραυγάζει καί δέεται μέ δάκρυα στά μάτια γιά τήν αθλια ψυχή του πού αμάρτησε ενώπιον του Θεου.  Ομολογει τήν ασθένεια της ψυχης του, λέγοντας ·"  Ελέησόν με, Κύριε, οτι ασθενής ειμι ιασαί με, Κύριε, οτι εταράχθη τά οστά μου, καί η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα...σωσόν με ενεκε του ελέους σου...λούσω καθ  εκάστην νύκτα τήν  κλίνην μου, εν δάκρυσί μου τήν στρώμνην μου βρέξω " ψαλμ. 6). Μιά βαθιά εξομολόγηση πού συνταράσσει τά σωθικά του προφήτη Δαυδ διότι ζητα τήν σωτηρία της ψυχης του. Ζητα τή σωτηρία της ψυχης του καί αναγνωρίζει τό μέγεθος των αμαρτιων του, Δέν παύει νά παρακαλει μέ δάκρυα τό Θεό γιά τό θεῖο ελεος Του. Πόσο ελπίζει στό ελεος του Θεου πού κλαίει κάθε βράδυ στό κρεβάτι του πρίν κοιμηθει. Λούει τό κρεββάτι του από τήν αφθονία των δακρύων του. Μετάνοια μετά δακρύων! Μετάνοια ειλικρινής! Μετάνοια ομολογητική! Μετάνοια μετά συντριβης καρδιας!