ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΓΕΡΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Πως θα γνωρίζεις πως την αληθινή αγάπη γνώρισες;
Σκιρτά η καρδιά; Τρέμουν τα χέρια; Τα λόγια χάνεις;
Πως θα το ξέρεις αν την αδελφή ψυχή βρήκες κι αγάπησες;
Πως θα είσαι σίγουρος ότι για αυτήν αξίζει να πεθάνεις;
Στο τέλος βραβεύεται η αγάπη.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σε αγάπησαν και αγάπησες αληθινά, όταν στο πέρασμα του χρόνου, μες τα βαθιά γεράματα, ακόμα ο ένας με τον άλλον ,κάθε ημέρα στα μάτια κοιτιέστε και απ’ την αρχή ξανά αγαπιέστε.

Πατήρ Ιωάννης

Η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΟΠΩΣ ΛΑΘΟΣ ΤΗΝ ΒΙΟΝΟΥΜΕ.

Ενα κείμενο απο τον πατέρα Ιωάννη.

Διαβάζουμε σε πολλά Ιερά κείμενα την λέξη Ταπεινότητα,

ταπεινοφροσύνη ,και ταπεινός άνθρωπος.

Σαν γενικό όρο, λίγο πολύ ,όλοι μας τον καταλαβαίνουμε.

Πολλοί όμως {κατά την γνώμη μου} τον εφαρμόζουν με λάθος

τρόπο στην ζωή τους.

Γνωρίζεται όλοι{ το έχω δηλώσει πολλές φορές} ότι όλα όσα

λέω ,δεν εκφράζουν τις επίσημες θέσεις της εκκλησίας της Ελλάδος ,πόσων μάλλον

του Παλαιού ημερολογίου ,με το οποίο έχω την τιμή από τον Θεό να συμπορεύομαι.

Μιλάω πάντα σαν πατέρας προς τα παιδιά του και μοιράζομαι μαζί

σας τις ανησυχίες μου, τις σκέψεις και τους καθημερινούς προβληματισμούς μου

,χωρίς να διεκδικώ τον τίτλο του σοφού ανθρώπου.

Τα περισσότερα που μοιράζομε μαζί σας είναι διαπιστώσεις από

την καθημερινότητα και τα δικά μου λάθη, χωρίς να σημαίνει ότι εγώ μπορώ να

κάνω όλα όσα λέω σε εσάς. Απλά τα μοιράζομε μαζί σας , μήπως κάποιος

διαβάζοντας τα ,μπορεί αυτός να ωφεληθεί και να βρει κάποιες απαντήσεις, καλυτερεύοντας

την ζωή του.

Έτσι και τώρα. Με στεναχωρεί αφάνταστα να ακούω ανθρώπους να

χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους με λέξεις όπως, εγώ ο ανάξιος, εγώ ο αχρείος, εγώ

ο άπιστος, εγώ το σκουλήκι, και άλλους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς προς τον

εαυτό τους, στην προσπάθεια να δείξουν στον κόσμο ότι είναι ταπεινοί.

Και επειδή δεν πιστεύω ότι αυτό ζητούν τα Ιερά κείμενα από εμάς,{

να αυτό εξευτελιζόμαστε } θα προσπαθήσω να κάνω την δική μου προσέγγιση  στο θέμα αυτό και ίσως ωφεληθούν κάποιοι άνθρωποι,

που θα διαβάσουν τις σκέψεις μου.

Κατ’ αρχήν ας ξεκαθαρίσουμε κάτι στο μυαλό μας. Θεοί δεν πρόκειται

να γίνουμε ποτέ. Θεοί με την έννοια του Δημιουργού. Πάντοτε θα είμαστε πολλά

σκαλιά κάτω από το σκαλί που θα στέκεται ο Θεός, όσο και αν εξελιχτούμε σαν πνεύματα

στον ουρανό.

Οπότε την ταπεινοφροσύνη του Θεού ,δεν υπάρχει περίπτωση να

την φτάσουμε ποτέ. Αυτό το γράφω γιατί πολλοί συγκρίνουν την δική τους συμπεριφορά

και αξία, με αυτήν του Θεού. Και φυσικά όταν συγκρίνεσαι με τον Θεό, λογικά θα

νοιώθεις υπό , για τον εαυτό σου.

Μα αυτό δεν είναι η έννοια του ταπεινού. Να συγκρίνεται

πάντοτε με κάποιον άλλο. Αυτό είναι συμπεριφορά ενός ανθρώπου που εγκαταλείπει

την προσπάθεια του να γίνει καλύτερος, επειδή τον βολεύει να λέει από το

ξεκίνημα της προσπάθειας του, ότι είναι σκουλήκι.

Παραιτείτε έτσι από τον αγώνα, δεν χρειάζεται να γίνει

καλύτερος κ.λ.π. Γλυτώνει την κριτική από τους άλλους. Δεν υπάρχει λόγος να πεις

σε κάποιον ότι είναι λάθος, από την στιγμή που πριν το πεις εσύ, το έχει πει ο ίδιος

για τον εαυτό του. Γλυτώνει τον αγώνα.

Τον βολεύει και το κάνει για να ξεφύγει. Ταπεινότητα δεν είναι

να εξευτελιζόμαστε. Διαβάσατε ποτέ σε κανένα Ιερό κείμενο τον Θεό να εκδηλώνει

την δική του ταπεινότητα με λέξεις που τον μειώνουν; Όχι.!!!!!!!!!!

Τότε ποιο πρότυπο ακολουθούμε;

Σίγουρα όχι αυτό που ο Θεός θα ήθελε από εμάς.

Ο θεός στον Παράδεισο δεν μαζεύει σκουλήκια, ούτε ανάξιους, ούτε

μοιρολάτρες, ούτε σκουπίδια. Εκεί πάνε οι αμαρτωλοί που κατάφεραν με ειλικρίνεια

να μετανοήσουν, να μπουν στον δρόμο του Θεού, και να εξελίξουν την ποιότητα της

ψυχής τους, σε επίπεδα άξια να σταθεί στον κόσμο του. Μαζί με άλλες αγνές και

αληθινές ψυχές.

Τότε τι είναι η ταπεινότητα που πρέπει να αποκτήσουμε στην

ζωή μας;

Ταπεινός δεν είναι αυτός, που θα παραχωρήσει την θέση του

στην ουρά μιας υπηρεσίας ,σε αυτόν που είναι μετά από αυτόν για να δείξει ταπεινότητα.

Γιατί αν αυτός είναι ο λόγος, τότε πρέπει να παραχωρήσει την θέση του και στον

αμέσως προηγούμενο από αυτόν και στον αμέσως προηγούμενο και θα είναι πάντα στο

τέλος της ουράς, αφού όποιος έρχεται θα του παραχωρεί την σειρά του. Αυτός δεν

είναι ταπεινός, αυτός είναι ανόητος και μπερδεμένος. Και ο Θεός δεν μπορεί να

είναι υπερήφανος για αυτόν.

Ο ταπεινός άνθρωπος {κατά την γνώμη μου} είναι ο άνθρωπος

χαμηλών τόνων, που εξασκείτε καθημερινά και μπορεί μέσα από δυνατή προσευχή να

ελέγχει τον εαυτό του σε κάθε περίσταση, χωρίς υστερίες, νεύρα, ανόητες διεκδικήσεις

, αυτός που κάνει πέρα τον εγωισμό του και προσπαθεί να είναι δίκαιος με τους άλλους

ανθρώπους, αληθινός με τον Θεό. Αυτός που με {ταπεινότητα = υπομονή και σοφία}

αφήνει τον άλλο να μιλήσει και να παρουσιάσει τις σκέψεις του, μετά ο ίδιος σκέπτεται

τι θα πει, και μετά μιλάει, αφού έχει φιλτράρει και αποβάλει από τα λόγια που

θα πει, πρώτα την αδικία,τον εγωισμό, την βλακεία, και τα πάθη του.

Ταπεινός είναι, ναι, αυτός που δεν προσπαθεί να κάνει

εντύπωση και φιγούρα σε κάποιον κύκλο που θα βρεθεί. Δεν μιλάει σχεδόν ποτέ για

να κρίνει τους άλλους ή για να εντυπωσιάσει. Όταν όμως μιλήσει, ο λόγος του θα

έχει σημασία για όλους. Γιατί με αυτά που θα πει, θα γεμίσει τα κενά που άφησαν

όλοι όσοι είχαν βιαστικά μιλήσει πριν. Θα δώσει σε όλους τις απαντήσεις και ας περίμενε

{ταπεινά} την δική του ευκαιρία να μιλήσει.

Ταπεινός είναι αυτός που αφήνει μια σακούλα τροφή στο σπίτι

του φτωχού, και φεύγει τρέχοντας ,μην τον δει ο φτωχός και αισθανθεί άσχημα. Δεν

είναι ταπεινός αυτός που με φανφάρες και τύμπανα γεμίζει μια πλατεία με φτωχούς

για να μοιράσει τροφές. Είναι χρήσιμος, βέβαια. Πολλοί θα ωφεληθούν από την

σκοπιμότητα της πράξεως του. Δεν είναι όμως ταπεινός.!!!

Ταπεινός σε γενικές γραμμές, είπα και πριν ,είναι ο άνθρωπος

χαμηλών τόνων ,που κρατά τον εαυτό του με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ μακριά από την προβολή.

Οι πράξεις του περνάν απαρατήρητες, επειδή αυτός επέλεξε να μην τις διατυμπανίσει,

και ας ευεργετήθηκαν πολλοί από αυτές.

Ο ταπεινός άνθρωπος είναι ένας τρόπος ζωής, μια φιλοσοφία από

μόνος του. Μια επιστήμη σοφίας και αγάπης.

Τον ταπεινό τον άνθρωπο τον αγαπάει ο Θεός!!!!!!!!!!

Αυτόν όμως που αυτοαποκαλείται ανάξιος, σκουλήκι, άχρηστος,

κ.λ.π. τον λυπάται.

Και με  υπομονή πάντα

θα τον περιμένει να γίνει και αυτός ταπεινός.

Γιατί ο ταπεινός άνθρωπος δεν τοποθετεί αυτός ,τον εαυτό του

σε κανένα επίπεδο.

Ακόμα και στο χαμηλότερο των επιπέδων.   Οι άλλοι μιλούν για αυτόν. Είτε κακά είτε

καλά. Όχι αυτός.

Είμαστε τελικά πολλοί μπερδεμένοι. Αυτό είναι αλήθεια.

Πατήρ Ιωάννης

πατηρ Παϊσιος

Έλεγε ο γέρων Παίσιος. Η γυναίκα όταν είναι έγκυος πρέπει να είναι ήρεμη, να διαβάζει το Ευαγγέλιο, να προσεύχεται, να λέει την ευχή. Έτσι αγιάζεται και το παιδί. Από τώρα αρχίζει η ανατροφή του παιδιού. Να προσέχεις να μην στεναχωρείς την έγκυο για κανένα λόγο.
*****************
Είπε πάλι. Καλό είναι η οικογένεια να έχει τον ίδιο πνευματικό. Ο άντρας, η γυναίκα, τα παιδιά, αυτό βοηθά πολύ.
*****************
Ένας πιστός τον ρώτησε. Γέροντα, σήμερα πήραν βαθμούς τα παιδιά και είναι στεναχωρημένα. Κοίτα να δεις, σήμερα οι μεγάλοι θέλουν να παίρνουν πολλά λεφτά με λίγη δουλειά, και οι μικροί να παίρνουν μεγάλους βαθμούς, χωρίς διάβασμα. Και αν είναι δυνατόν να μην φεύγουν από την καφετέρια ή την ξυλοτέξ – πως το λένε – να παίρνουν ένα τηλέφωνο να ρωτούν τι βαθμούς τους έβαλαν. (γέλια).
*****************
Ρώτησε κάποιος τον γέροντα Παϊσιο. Γέροντα σήμερα πολλοί νέοι άνθρωποι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά γιατί σκέφτονται σε τι είδος κόσμο θα φέρουν το παιδί τους. Μόλυνση από τα χημικά, από τα πυρηνικά, ζωή γεμάτη άγχος, άγρια κοινωνία, πόλεμοι, πεινά, σκοτωμοί, βιασμοί, αρπαγές, απαγωγές…
Αν είμαστε κιόλας στον καιρό του Αντίχριστου σκέφτομαι και εγώ μήπως δεν αξίζει κανείς να παντρεύεται και να κάνει παιδία. Όχι, Θανάση δεν είναι έτσι!…….. Οι χριστιανοί στο καιρό των διωγμών δεν παντρεύονταν; Και παντρεύονταν και παιδιά έκαναν!! Είχαν την ελπίδα τους στηριγμένη στο Χριστό …όχι στους ανθρώπους.
Είναι ολιγοπιστία αυτός ο λογισμός. Ο Θεός σε μια στιγμή μπορεί να τα διορθώσει όλα. Να σβήσει όλα τα στραβά. Κάνουν οι άνθρωποι σχέδια …έχει και Θεός τα δικά Του. Να ήξερες πόσες φορές τύλιξε ο διάβολος τη γη με την ουρά του για να την καταστρέψει … Δεν τον άφησε ο Θεός …του χαλάει τα σχέδια. Και το κακό που πάει να κάνει ο διάβολος, ο Θεός το αξιοποιεί και βγάζει μεγάλο καλό. Μην ανησυχείς!
*****************
Ρώτησε κάποιος. Γέροντα είναι μερικά ζευγάρια που ενώ θέλουν, δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Για να βολεύεται και κανένα ορφανό …τους έδωσε και ο Θεός ένα δικό τους μετά!
*****************
Είπε πάλι. Σήμερα τον ζαλίζουν τον άνθρωπο. Τα χτυπάνε τα καημένα τα παιδιά από δω και από κει με διάφορες θεωρίες, τα πιάνει μετά φόβος, άγχος και ξεσπάνε στα ναρκωτικά και την διασκέδαση. Αλλά αυτή η κοσμική διασκέδαση προσθέτει άγχος. Βλέπεται από αυτή την ζωή κανείς γεύεται σε κάποιο βαθμό την κόλαση ή τον παράδεισο αν ζει σύμφωνα με το θέλημα του θεού με την Εκκλησία.
*****************
Oι γονείς να προσέχουν στο σπίτι τι βιβλία, έχουν γιατί μπορεί να πέσουν στα χέρια των παιδιών και να πάθουν ζημιά. Στο σπίτι να έχεις μόνο χριστιανικά βιβλία.
*****************
Είπε πάλι. Όταν το παιδί από μικρό γεμίσει με Χριστό πηγαίνει στην εκκλησία με τους γονείς, κοινωνεί, ψάλλει, προσεύχεται, αργότερα όταν μεγαλώσει και φύγει μακριά από τους γονείς και βρεθεί ακόμη και σε άσχημο περιβάλλον δεν έχει ανάγκη. Είναι σαν το ξύλο που όταν έχει ποτιστεί καλά με λινέλαιο μετα δεν έχει ανάγκη από την βροχή, επειδή είναι ποτισμένο με το λαδί, δεν δέχεται τα νερά, τα πετάει έξω.
*****************
Έλεγε πάλι. Στα παιδία πρέπει να προσέχουμε πολύ τι τους λέμε. Γιατί έχουν μια απλότητα και τα πιστεύουν. Είναι και πολλά που έχουν μεγάλο φιλότιμο και παίρνουν τα λόγια των γονιών τους κατά γράμμα.
*****************
Ρώτησαν τον γέροντα. Σε αυτά τα παιδία που έχουν μπλέξει με την γιόγκα και με την μαγεία, πρέπει να τους το λέει κανείς ξεκάθαρα, από την αρχή ότι είναι διαβολικά αυτά η να τους το λέει σιγά – σιγά΄; Και ο γέρων απάντησε. Να τους το λέει κανείς, αλλά με καλοσύνη.

πατηρ Παϊσιος

Μιχαήλ Κογιαννάκης

Παναγία μου, βοήθαμε να αντέξω τις δοκιμασίες που μου φέρνει η ζωη.....

Οι χτύποι στον τάφο του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα

Ο Άγιος Νεκτάριος το 1908 παραιτήθηκε από διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής για λόγους υγείας και γήρατος και εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στην Αίγινα.

Δύο γεγονότα που έλαβαν χώρα τότε είχαν σαν αποτέλεσμα να γίνει άμεσα λαοφιλής. Θεράπευσε έναν δαιμονισμένο νεαρό κάτι που μαθεύτηκε πολύ γρήγορα και οι χωρικοί τότε τον επισκέφτηκαν ζητώντας του να κάνει λειτουργία και δέηση στον Θεό να βρέξει, γιατί είχε 3 χρόνια να βρέξει στο νησί με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί εκτεταμένη ανομβρία και οικονομική ζημία.



Πράγματι λειτούργησε με σύσσωμη την παρουσία των νησιωτών, και την ίδια μέρα άρχισε να βρέχει. Αυτά, οι Αιγινίτες τα έλαβαν ως θεϊκά σημάδια με αποτέλεσμα να θεωρούν Άγιο τον Νεκτάριο, ακόμα και εν ζωή.

Επι 13 χρόνια αφοσιώθηκε στην καθοδήγηση των μοναχών, στην ανοικοδόμηση της μονής, στη συγγραφή και στην πνευματική και οικονομική στήριξη των αδυνάτων κατοίκων του νησιού.

Ο Άγιος συνέθεσε τον ύμνο "Αγνή Παρθένε Δέσποινα", ο οποίος θεωρείται απο τους πιο κατανυκτικούς της ορθοδοξίας. Η παράδοση θέλει την Παναγία να εμφανίζεται ενώπιον του Αγίου Νεκταρίου στο μοναστήρι της Αίγινας, και να του ζητάει να καταγράψει σε χαρτί τον ύμνο.

Οι χτύποι που ακούγονται ακόμη και σήμερα...

Μετά την Κοίμησή του (8 Νοεμβρίου 1920) ετάφη εκεί, κάτω από την σκιά ενός πεύκου που είχε φυτέψει ο ίδιος και που υπάρχει μέχρι σήμερα. Καθημερινά, δεκάδες πιστοί προσέρχονται στον τάφο του και πολλοί υποστηρίζουν ότι έχουν ακούσει τον Θαυματουργό Άγιο, να μετακινεί ή να χτυπάει από μέσα με τη Ράβδο του, υποδηλώνοντας με τον τρόπο αυτόν τη ζωντανή Παρουσία του ανάμεσά μας, ενώ το ίδιο Θαύμα συμβαίνει και στη Μεγάλη Εκκλησία του Αγίου όπου φυλάσσεται το χέρι του.

Δεν είναι λίγοι πάντως εκείνοι που μιλούν για αυθυποβολή των πιστών, αφού όσοι επισκέπτονται το Μοναστήρι γνωρίζουν την ιστορία με τους χτύπους και πηγαίνουν προετοιμασμένοι να τους ακούσουν και οι ίδιοι!

Μία προσωπική μαρτυρία...

Τα θαύματα του Αγίου είναι πολλά και δεν είναι λίγοι αυτοί που περνούν καθημερινά από το δωμάτιο που άφησε την τελευταία του πνοή στο Αρεταίειο για να προσευχηθούν και να ζητήσουν την βοήθειά του εκεί που καίει διαρκώς ένα καντήλι μπροστά στην εικόνα του.

Γνωστό είναι επίσης το προσκύνημα στην εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου στην Καμάριζα του Λαυρίου όπου οι πιστοί -όπως αναφέρει το pentapostagma- κάνουν λόγο για αμέτρητα θαύματα.

Δείτε τοΒΊΝΤΕΟ όπου ο Γέροντας Νεκτάριος -ηγούμενος του προσκυνήματος- διηγείται το θαύμα της ιάσεώς του. 

Η Κυριακή της Πεντηκοστής

Εορτάζει 49 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα.

«Τη αυτή ημέρα, Κυριακή ογδόη από του Πάσχα, την αγίαν Πεντηκοστήν εορτάζομεν. Πνοή βιαία γλωσσοπυρσεύτως νέμει, Χριστός το θείον Πνεύμα τοις Αποστόλοις. Εκκέχυται μεγάλω ενί ήματι Πνεύμ' αλιεύσι. Ταις των αγίων Αποστόλων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν»

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς, οι Απόστολοι και οι υπόλοιποι μαθητές του, καθώς και οι γυναίκες που από την αρχή τον είχαν ακολουθήσει...
η Παναγία Παρθένος Μαρία η Μητέρα του, περίπου 120 άτομα, γύρισαν στο όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ και, μπαίνοντας στο υπερώο, δηλαδή στον πάνω όροφο του σπιτιού εκεί, περίμεναν με προσευχή την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με την υπόσχεση του Σωτήρα Χριστού. Στο μεταξύ εκεί, εξέλεξαν και τον Ματθία και τον συναρίθμησαν με τους ένδεκα Αποστόλους.

Τότε αυτοί πληρωθέντες από το Πνεύμα το Άγιο, άρχισαν να κηρύττουν και να καλούν τους ανθρώπους να βαπτισθούν και να λάβουν κι αυτοί την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στο Χριστό και δεν το είχαν τότε κατανοήσει, τώρα εν Αγίω Πνεύματι το γνώρισαν και το επαγγέλλονται στο λαό.

Τώρα γνωρίζουν ποια είναι η προοπτική της καινής ζωής και που πρέπει να οδηγήσουν το λαό, γι’ αυτό και τους πρώτους τρεις χιλιάδες που βαπτίστηκαν, τους οδηγούν στο Δείπνο της Ζωής, την Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, όπου στο εξής θα βρίσκεται συναγμένη η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θα τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και θα συμμετέχει έτσι στην αιώνια ζωή της Βασιλείας του Θεού.

Με την Πεντηκοστή δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός, αλλά ως συνεχής παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και γι’ αυτό η Πεντηκοστή δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη μια φορά κάποτε, αλλά είναι η ζωή της Εκκλησίας, ως αδιάκοπη κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.

Η Πεντηκοστή, αποτελεί τη γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας.

Απολυτίκιο:
Ήχος πλ. δ'.Ευλογητός ει Χριστέ ο Θεός ημών, ο πανσόφους, τους αλιείς αναδείξας, καταπέμψας αυτοίς το Πνεύμα το Άγιον, και δι' αυτών, την οικουμένην σαγηνεύσας· φιλάνθρωπε, δόξα σοι.



http://perivolipanagias.blogspot.gr/2015/05/blog-post_261.html

Πως γίνεται προσευχή με κομποσκοίνι.

http://www.agioritikovima.gr/

Το κομποσκοίνι δεν είναι αποκλειστικότητα των μοναχών.

Οι εχθροί μας δαίμονες δεν κοιμούνται και εργάζονται ακατάπαυστα να μας ρίξουν στις αμαρτίες και εξαιτίας αυτών και των παθών μας στα βάθη της κόλασης.

Με άλλο τρόπο δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε παρά μόνο με την προσευχή. Η ανάγνωση πνευματικών βιβλίων είναι καλή και ωφέλιμη η ανάγνωση η παρακολούθηση των ακολουθιών της Εκκλησίας μας βοηθούν όσους έχουν τη δυνατότητα να τα κάνουν.

Για τους πολλούς όμως ένας τρόπος που μπορεί να αντικαταστήσει τους άλλους τρόπους προσευχής είναι με το κομποσχοίνι. Σε κάθε κόμπο επικαλείσαι το όνομα του Κυρίου Ιησού λέγοντας τη σύντομη ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με» η απλώς « Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Θα αρχίσεις με το: Δι εὐχῶν των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον ημάς.

Αμήν. Δόξα σοι ο Θεός, Βασιλεύ ουράνιε, Τρισάγιον, Παναγία Τριας, Πάτερ ημών. Τον Ν´ ψαλμόν. Μια σύντομη αυτοσχέδια προσευχή μία φορά την ημέρα με σύντομη δοξολογία, ευχαριστία, εξομολόγηση, αίτηση αφέσεως των αμαρτιών σου, ενισχύσεώς σου και των εν Χριστώ αδελφών σου στον αγώνα τον καλό, και προσευχή με κομποσχοίνι όπως παρακάτω:

Α. Ο Εσπερινός με κομποσχοίνι η με το ρολόι χωρίς κομποσχοίνι (κομποσχοίνι των 300 κόμπων = τριακοσάρι, κομποσχοίνι των 100 κόμπων = εκαστοστάρι).
Τρία τριακοσάρια του Χριστού η 15 λεπτά με το ρολόι.
Ένα τριακοσάρικο της Παναγίας η 5 λεπτά με το ρολόι.
Ένα εκατοστάρι του Αγίου της ημέρας η 5 λεπτά με το ρολόι.
Ένα εκατοστάρι του Αγίου της Ενορίας η 2 λεπτά με το ρολόι.
Ένα εκατοστάρι του Αγίου της εβδομάδος η 2 λεπτά με το ρολόι.

Β. Το Απόδειπνον, το ίδιο ως ο Εσπερινός με επιπλέον 2 τρακοσάρικα της Παναγίας η 10 λεπτά με το ρολόι.

Γ. Μεσονυκτικόν, τέσσερα τρακοσάρικα του Χριστού σε 15 λεπτά με το ρολόι και ένα τρακοσάρι της Παναγίας η 5 λεπτά με το ρολόι.

Δ. Όρθρος, εννέα τριακοσάρικα του Χριστού η μία ώρα με το ρολόι, τρία τρακοσάρικα της Παναγίας η 15 λεπτά με το ρολόι. Από ένα εκατοστάρι του αγίου της ημέρας, της ενορίας και της εβδομάδος ως στον εσπερινό, η από δυό λεπτά, και επιπλέον ένα τρακοσάρι των Αγίων Πάντων η 5 λεπτά με το ρολόι.

Ε. Θεία Μετάληψις, τέσσερα τριακοσάρικα του Χριστού η 15 λεπτά. Ένα τρακοσάρικο της Παναγίας η 5 λεπτά.

Στ. Παράκλησις στον Χριστό, την Παναγία η σε Άγιο. Δυό τρακοσάρικα η δέκα λεπτά.

Ζ. Ώραι 1η, 3η, 6η και 9η, έξι τριακοσάρικα του Χριστού η ½ ώρα, δυό τρακοσάρικα της Παναγίας η 10 λεπτά.
Αν έχεις πολλή ελεύθερη ώρα ταξιδεύοντας στο λεωφορείο, η οπουδήποτε βρίσκεσαι, αντί να πιάσεις κουβέντα με τον ένα η τον άλλο, κοίταξε το ρολόι σου, κλείσου στον εαυτό σου και λέγε την ευχή όπως είπαμε πιο πάνω.
Με την συνήθεια, την ασταμάτητη προσοχή και την αδιάλειπτη προσευχή γίνεσαι δύσκολος στόχος του πονηρού. Μαζί με αυτά, η καλλιέργεια της αγάπης, της ευσπλαχνίας, της πίστης, της συμπόνοιας, της κατάνυξης, της αυτοκατηγορίας, της ελπίδας στον Θεό, της τακτικής εξομολόγησης και Θείας Κοινωνίας, αποκτάς ένα γερό οπλοστάσιο και καθιστάς τον εαυτό σου θωρακισμένο με την χάρη του Θεού και σχεδόν απρόσβλητον από τα θανατηφόρα βέλη του διαβόλου. Ο Κύριος είπε: «Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Γι αὐτὸ γνωρίζοντας την ασθένειά σου ταπεινώσου, και έχε εις τον Θεό την ελπίδα σου ίνα μη καταισχυνθής και δόξαζε κατά πάντα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας. Αμήν.

• Στα κομποσχοίνια:
• Του Χριστού λέμε: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.
• Της Παναγίας λέμε: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με.
• Του Αγίου της ημέρας: Άγιε… πρέσβευε υπέρ εμού.
• Του Αγίου της ενορίας: Άγιε… πρέσβευε υπέρ εμού.
o Του Αγίου της εβδομάδος: Άγιε… πρέσβευε υπέρ εμού.
o Δευτέρα: Άγιοι Αρχάγγελοι, πρεσβεύσατε υπέρ εμού.
o Τρίτη: Βαπτιστά του Χριστού, πρέσβευε υπέρ εμού.
o Τετάρτη και Παρασκευή: Σταυρέ του Χριστού, σώσόν με τη δυνάμει σου.
o Πέμπτη: Άγιοι Απόστολοι, πρεσβεύσατε υπέρ εμού και, Άγιε Νικόλαε, πρέσβευε υπέρ εμού.
o Σάββατο: Άγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε υπέρ εμού.
• Κυριακή: Παναγία Τριας (ο Θεός), ελέησόν με.
Για τον Άγγελο Φύλακα: Άγιε Άγγελέ μου, φύλαξέ με.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης δίδαξε την εργασία της Νοεράς προσευχής όχι μόνο στους Μοναχούς του Αγίου Όρους, αλλά ξεκινώντας από το Άγιον Όρος πήγε διδάσκοντας τη Νοερά προσευχή μέχρι τη Βλαχία, δηλαδή τη σημερινή Ρουμανία.

Επίσης ο λαμπρός της Θεσσαλονίκης φωστήρας αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς όχι μόνο σε πολλές ομιλίες του παρακινούσε όλους τους χριστιανούς να προσεύχονται νοερά και με την καρδιά τους, αλλά και λόγον ολόκληρον έστειλε στους Ιωάννην και Θεόδωρον τους φιλοσόφους, που βρίσκονταν στον κόσμο, στον οποίο λόγο αποκάλυψε σ αὐτοὺς όλα τα μυστήρια της Νοεράς προσευχής.

Ο Άγιος Διάδοχος λέει ότι ο σατανάς δε θέλει ποτέ να μάθουν οι Χριστιανοί και να πιστεύουν ότι αυτός βρίσκεται στην καρδιά και από εκεί τους πολεμάει, αλλά θέλει να νομίζουν ότι τους πολεμάει εξωτερικά. Κατόπιν τούτου οι περισσότεροι Χριστιανοί και ιδιαίτερα οι λογιώτατοι πολλές φορές πιστεύουν ότι οι λογισμοί έρχονται σ αὐτοὺς όχι εσωτερικά, δηλαδή από την καρδιά, αλλά από τη λογική τους, δηλαδή τις σκέψεις τους και τούτο, για να μη μάθουν να πολεμούν το σατανά με την καρδιακή μνήμη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δηλαδή με τη Νοερά και καρδιακή προσευχή!.. «Τω δε Βασιλεί των αιώνων, αφθάρτω, αοράτω, μόνω σοφώ Θεώ, τιμή και δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Ο ΚΑΥΓΑΣ ΣΤΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ .Π. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ

Η πολύχρονη υπομονή, έφερε άμετρη τη Χάρη του Θεού

Ένας από τους αγίους πατέρες είπε: Ήταν ένας γέροντας αναχωρητής, τίμιος, και πήγα μια φορά σ’ αυτόν, όταν ήμουν καταπονημένος από τους πειρασμούς.

Αυτός ήταν άρρωστος και κατάκοιτος και αφού τον χαιρέτησα, κάθισα κοντά του και του είπα:

– Κάνε μια ευχή για μένα, πάτερ, διότι πολύ θλίβομαι από τους πειρασμούς των δαιμόνων.

Και ο γέροντας άνοιξε τα μάτια του και μου είπε:

– Παιδί μου, εσύ είσαι νέος και δε θ’ αφήσει ο Θεός να καταπονηθείς από αβάσταχτους πειρασμούς.

Κι εγώ του είπα:

– Και νέος είμαι και πειρασμούς έχω από πολύ ενάρετους ανθρώπους.

Κι εκείνος πάλι μου είπε:

– Λ οιπόν, ο Θεός θέλει να σε κάνει σοφό.

Κι εγώ είπα:

– Πώς θα με κάνει σοφό; Εγώ κάθε μέρα γεύομαι το θάνατο της ψυχής.

Κι εκείνος αμέσως απάντησε:

– Σώπα, παιδί μου. Είπα ότι σε αγαπά ο Θεός και θα σου δώσει τη χάρη του.

Και πρόσθεσε:

– Να ξέρεις, παιδί μου, ότι τριάντα χρόνια πολέμησα με τους δαίμονες και επί είκοσι χρόνια δε φάνηκε να με βοήθησε καθόλου ο Θεός. Κι όταν πέρασε το εικοστό πέμπτο, άρχισα να βρίσκω κάποια ανάπαυση, που με τον καιρό γινόταν πιο μεγάλη. Μετά το εικοστό έβδομο και το εικοστό όγδοο έτος η ανάπαυση της ψυχής μου γινόταν πολύ πιο έντονη. Και τώρα που περνάει το τριακοστό έτος και κοντεύει να τελειώσει, τόσο στερεώθηκε μέσα μου η ανάπαυση, ώστε δεν μπορώ να την υπολογίσω και να τη μετρήσω.

Και τελείωσε ο γέροντας με αυτά τα λόγια:

– Όταν θελήσω να σηκωθώ για να προσευχηθώ, τρεις ψαλμούς προφταίνω να πω με το στόμα μου και από κει και πέρα, τρεις μέρες να στέκομαι όρθιος, αισθάνομαι έκσταση κοντά στο Θεό και δεν καταλαβαίνω καθόλου κούραση. Βλέπεις τώρα, τι άμετρη ανάπαυση μου προξένησε η πολύχρονη εργασία της υπομονής;

Aπό το Γεροντικό

perivolipanagias.blogspot.com

«Πώς θα μάθω ν’αγαπώ τους άλλους» Αγαπώντας τους.

Λες: «Πώς θα το κάνω; Πώς γίνονται όλ’αυτά»;

Ε, γίνονται. Προσπαθώντας. Δεν υπάρχει μια συνταγή.

«Πώς θα μάθω ν’αγαπώ τους άλλους»;
Αγαπώντας τους.

Έτσι θα το μάθεις. Μαθαίνεις ν’αγαπάς όταν αγαπάς. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη. κάνεις προσευχή και μαθαίνεις την προσευχή. Ξεκινάς ν’αγαπάς και μαθαίνεις ν’αγαπάς.

Όταν, λοιπόν, σε ρωτήσω «πώς θα μάθεις ν’αγαπάς», θα μου απαντήσεις αυτό: «αγαπώντας». Και «αγαπώντας» θα πει ότι θα κάνω και λάθη και θα αποτύχω και θα πικράνω και θα πικραθώ.
Η αγάπη θέλει άσκηση. Επαναληπτικότητα. Θα ξαναδοκιμάσω!

Aπόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου

πηγή