Όταν νύχτωνε και οι πατέρες ησύχαζαν στα κελιά τους, ο Γέροντας
άνοιγε το πίσω πορτάκι της Μονής και μέσα στη νύχτα ξεκινούσε για το
ασκητήριο-σπηλιά του Οσίου Δαβίδ. Από το πυκνό σκοτάδι όμως δεν
έβλεπε καθόλου να προχωρήσει ανάμεσα στους γκρεμούς, τα βράχια και
την πυκνή βλάστηση, οπότε παρακαλούσε τον Όσιο να τον βοηθήσει:
-Εσύ, Άγιε μου, προστάτη μου βοήθησέ με να φτάσω στο ασκητήριό σου.
Και τότε, ω του θαύματος, ένα αστεράκι κατέβαινε από τον ουρανό και φώτιζε το μονοπάτι μπροστά του!!!
Έτσι έβλεπε και έφτανε στη σπηλιά του Αγίου, όπου πολλές φορές τον περίμενε ο ίδιος ο Άγιος Δαβίδ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου