Μετά από την καταστροφή των Σοδόμων και της Γομμόρας, μέθυσαν τον Λωτ οι κόρες του, που
κληρονόμησαν από τη διεφθαρμένη εκείνη κοινωνία σκέψεις, επιθυμίες και διαθέσεις, με
αποτέλεσμα να κοιμηθούν με τον ίδιο τους τον πατέρα, να συλλάβουν και να γεννήσουν αγόρια
τον Μωάβ και τον Αμάν. Όταν συνήλθε ο Λωτ και κατάλαβε το φοβερό αμάρτημα της αιμομιξίας
, πήγε στο θείο του τον Αβραάμ και του ανέφερε το γεγονός. Ο Αβραάμ τον άκουσε προσεκτικά
και του έδωσε τρία ραβδιά, που του είχαν χαρίσει οι τρεις άγγελοι, τους οποίους φιλοξένησε. Και
του είπε να τα φυτέψει και να τα ποτίζει φέρνοντας νερό από τον Ιορδάνη ποταμό. Αν κατά τη
διαδρομή έβρισκε κάποιον που θα του ζητούσε νερό, να του δώσει και το υπόλοιπο να το χύσει.Του εξήγησε όμως ότι, αν ανθίσουν, τότε θα τον έχει συγχωρέσει ο Θεός.
Ο Λωτ φύτεψε τα τρία ραβδιά και τα πότιζε για χρόνια. Ελάχιστες φορές κατάφερε να τα ποτίσει,
γιατί ο διάβολος έπαιρνε τη μορφή ανθρώπου και του ζητούσε νερό. Τελικά τα ραβδιά άνθισαν
ως πεύκο, κέδρος και κυπαρίσσι σε ένα και μοναδικό δένδρο. Όταν ο Σολομώντας έκτιζε το
Ναό, έκοψε το τρισύνθετο δένδρο, για να το χρησιμοποιήσει στη στέγη του Ναού. Οι εργάτες
όμως, όταν το έκοβαν στις διαστάσεις που ήθελαν και το ανέβαζαν στη στέγη, το έβρισκαν
κοντό.
Όταν το κατέβαζαν και το μετρούσαν, το έβρισκαν ακριβώς στα μέτρα που ήθελαν. Επειδή αυτό
έγινε πολλές φορές, το ονόμασαν «καταραμένο ξύλο» και ο Σολομώντας έδωσε την εντολή να
τοποθετηθεί στην κεντρική είσοδο, ώστε όλοι όσοι έμπαιναν στο Ναό να το πατούν και να το ατιμάζουν.
Όταν ήλθε η ώρα να σταυρώσουν το Χριστό, οι Εβραίοι πήραν αυτό το «καταραμένο ξύλο» και
κατασκεύασαν το σταυρό του Χριστού, ώστε σταυρώνοντάς Τον σ’ αυτό με τις αυξομειώσεις του
μήκους να γίνεται πιο επώδυνο το Μαρτύριο του Κυρίου. Αυτό το «καταραμένο ξύλο» τελικά
έγινε το ξύλο της ζωής, όπου Κύριος έχυσε το αίμα Του και κατάργησε το θάνατο. Ο Σταυρός
δεν είναι σύμβολο πόνου αλλά νίκης και χαράς. Είναι το σύμβολο της ζωής.
Από: Diana Vas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου