Ἀγάπη (ποίημα)

(Ἐμμανουὴλ Δημητροκάλλης, Τρίποδες Νάξου, Αὔγουστος 2001)

Ἀγάπη· δῶρο τοῦ Θεοῦ, ἀδέρφια μου σκορπᾶτε·
παντοῦ, σὲ φίλους καὶ ἐχθρούς, τοὺς πᾶντες ν᾿ ἀγαπᾶτε.

Ἀγάπη συνανθρώποι μου ἔχετε μεταξύ σας,
πάντα ἀγάπη πλούσια ἂς ἔχει ἡ ψυχή σας.

Ἀγάπη εἶναι ὁ Θεός ὅλος πλημμυρισμένος,
ἀγάπη μᾶς ἐδίδαξε, ἂς εἶναι εὐλογημένος!

Ἀγάπη, πιὸ πολύτιμο στὸν κόσμο δὲν ὑπάρχει,
διώνει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὸ ἄγχος καὶ τὰ πάθη.

Ἀγάπη δίδαξε ὁ Χριστός, ὁ ἄνθρωπος νὰ ἔχει,
ἀπ᾿ τὴν κακία, τὸ κακό, τὸ μίσος νὰ ἀπέχει.

Ἀγάπη ἀκόμα δίδαξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες
καὶ πιὸ πολὺ τὴν ἔχουμε ἀνάγκη αὐτὲς τὶς μέρες.

Ἀγάπη ζητᾶ ἡ ἐποχή, ἀγάπη κι ὁ καιρός μας
ἂς πάρουμε παράδειγμα τὸν Ἰησοῦ Χριστό μας.

Ἀγάπη ἀδέρφια νἄχετε πάντοτε στὸ πλευρό σας
τότε θα εἶναι ἀνάλαφρος, σὰν πούπουλο ὁ σταυρός σας.

Ἀγάπη κι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπέραντη εἶχε
καὶ τόση γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ αὐτὴν κατεῖχε,

ποὺ αἰώνια νὰ κολαστῇ ἔδινε τὴν ψυχή του,
γιὰ προκειμένου νὰ σωθοῦν οἱ ἄσπονδοι ἐχθροί του!