Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Άγιος Νικήτας Στηθάτος:

περί Θείου Έρωτος......


37. Ψυχή πού πληγώθηκε βαθιά από τον ερωτα του Θεού, αφού γεύθηκε τις νοητές δωρεές της γλυκύτητάς Του, δεν μπορεί να μένει στον εαυτό της η στην ίδια κατάσταση και να μην επεκτείνεται στις ουράνιες αναβάσεις. Γιατί όσο προχωρεί με τη βοήθεια του Πνεύματος σε διαδοχικές αναβάσεις και όσο εισχωρεί στα βάθη του Θεού, τόσο πυρπολείται από τη φωτιά της επιθυμίας και τόσο ερευνά το μέγεθος των ακόμη βαθύτερων μυστηρίων του Θεού και βιάζεται να πλησιάσει το μακάριο φως όπου σταματά κάθε άπλωμα του νου, για να ολοκληρώσει εκεί την πορεία της με ευφροσύνη καρδιάς.

38. Όταν γίνει κανείς μέτοχος του Αγίου Πνεύματος, και γνωρίσει την επιφοίτησή Του με κάποια ανέκφραστη μέσα του ενέργεια και ευωδία, ώστε η ευωδία να περνα και στην επιφάνεια του σώματος, τότε δεν υποφέρει στο εξής να μένει στα ορια της φύσεως. Αλλά επειδή έχει υποστει την καλή αλλοίωση με ενέργεια του Υψίστου, λησμονει την τροφή, τον υπνο, ξεπερνα τα σωματικά, περιφρονει τη σωματική ανάπαυση• όλη την ημέρα, ενώ βρίσκεται σε κόπους και αγωνες ασκητικούς, δεν αισθάνεται κανένα κόπο η φυσική ανάγκη, πείνα, δίψα, υπνο }η τις αλλες ανάγκες της φύσεως. Γιατί έχει χυθει αόρατα η αγάπη του Θεού με ανέκφραστη χαρά μέσα στην καρδιά του. Και όλη τη νύχτα, παραμένοντας σε πύρινο φωτισμό, εργάζεται τη νοερή εργασία με σωματικά γυμνάσματα, και απολαμβάνει το αθάνατο συμπόσιο των αθανάτων φυτων του νοητου Παραδείσου. Σ΄ αυτόν και ο Παύλος αφού υψώθηκε, ακουσε αρρητα ρήματα, τα όποια δεν επιτρέπεται να τα ακούσει άνθρωπος πού είναι ακόμη προσκολλημένος εμπαθως στα ορατά.


39. Το σώμα, όταν μια φορά πυρωθει στη φωτιά της ασκήσεως και βαφει στο νερό των δακρύων, δεν αμβλύνεται πια από τούς κόπους, γιατί καταπαύει τούς πολλούς αγωνες, επειδή εγινε ανώτερο από την πρακτική ασκηση. Αλλά αφού δεχτει μέσα του γαλήνη και σιωπή ειρήνης, γεμίζει μαλλον από μια άλλη δύναμη, άλλη ευτονία, άλλη ισχύ του Πνεύματος. Όταν τέτοιο σώμα αποκτήσει συνεργό η ψυχή και δει την κατάστασή του ότι είναι ανώτερη από τη σωματική ασκηση, αλλάζει τις φυσικές της κινήσεις και τις στρέφει σε νοητούς αγωνες και, εργαζόμενη με δύναμη τη νοερή εργασία, φυλάει για τον εαυτό της τούς καρπούς των αθανάτων φυτων μέσα στο νοητό Παράδεισο. Απ΄ όπου σαν ποταμοί τρέχουν οι πηγές των θεοπρεπων νοημάτων και μέσα στον οποιο βρίσκεται το δένδρο της γνώσεως του Θεού, πού παράγει καρπούς σοφίας, χαρας, ειρήνης, χρηστότητας, αγαθοσύνης, μακροθυμίας και ανέκφραστης αγάπης. Και καθώς έτσι εργάζεται με σπουδή και έτσι φυλάει, απομακρύνεται από το σώμα και εισδύει στο γνόφο της θεολογίας. Φεύγει με την εκσταση απ΄ όλα, επειδή δεν την κρατάει τίποτε από τα ορατά, και αφού ενωθει με το Θεό, σταματα ν΄ αγωνίζεται και να ποθει.


Από το βιβλίο: "ΒΙΒΛΙΟΚΑΛΙΑ - ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ"






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

<< Αποφθέγματα >>