ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ. «Αδια­λείπτως προσεύχεσθε»

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με»


ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΆΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ.

Ας μη νομίσει κανείς, αδελφοί μου Χριστιανοί, πώς μόνο οί ιερωμέ­νοι και οί μοναχοί έχουν χρέος να προσεύχονται ακατάπαυστα και .παντοτινά και όχι οί κοσμικοί. Όχι, όχι. Όλοι γενικά οί Χριστια­νοί έχομε χρέος πάντοτε να βρισκόμαστε σε προσευχή. Ό αγιότατος πα­τριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φιλόθεος γράφει σχετικά τα εξής στο Βίο του αγίου Γρηγορίου αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (του Παλαμά).

Ό θειος Γρηγόριος είχε ένα φίλο αγαπημένο ονομαζόμενο Ιώβ, άν­θρωπο απλούστατο και πολύ ενάρετο, με τον οποίο συνομιλώντας μία φορά του είπε και περί προσευχής και πώς κάθε Χριστιανός γενικά πρέπει να αγωνίζεται πάντοτε στην προσευχή και να προσεύχεται ακατάπαυστα, κα­θώς παραγγέλλει ο Απόστολος Παύλος σε όλους τους Χριστιανούς: «Αδια­λείπτως προσεύχεσθε», και καθώς λέει και ο προφήτης Δαβίδ, με όλο πού ήταν βασιλιάς κι είχε όλες τις φροντίδες του βασιλείου του: «Βλέπω πάντο­τε τον Κύριο μπροστά μου» (μέσω της προσευχής)· και καθώς διδάσκει ο Θεολόγος Γρηγόριος όλους τους Χριστιανούς λέγοντας ότι πρέπει να μνημονεύουμε με την προσευχή το όνομα του Θεού περισσότερο από όσο αναπνέομε. Και λέγοντας αυτά ο Άγιος στον φίλο του Ιώβ κι αλλά περισσότερα, του έλεγε ακόμη πώς πρέπει κι εμείς να κάνομε υπακοή στις παραγγελίες των Αγίων, και όχι μόνο να προσευχόμαστε εμείς παντοτινά, άλλα να διδάσκομε κι όλους τους άλλους, μοναχούς και λαϊκούς, σοφούς και αμόρφω­τους, άνδρες και γυναίκες και παιδιά, και να τους παρακινούμε να προσεύ­χονται ακατάπαυστα.

Δεν θα σταματάς ποτέ να λες την ευχή.

Αν θέλεις να βρείς τον Θεό δια της «ευχής» δεν θα σταματάς ποτέ αυτήν την εργασία.

1myblog.pblogs.gr

«Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως. 
Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού. 
Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». 
Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις. 
Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ. 
Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στην καρδιά. 
Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί. 
Όταν ο ευχόμενος κρατεί τον νου του να μη φαντάζεται τίποτε, αλλά να προσέχει μόνο τα λόγια της ευχής, τότε αναπνέοντας ελαφρά με κάποια βία και θέληση δική του τον κατεβάζει στην καρδιά, και τον κρατεί μέσα και λέγει με ρυθμό την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» ...; 
Αν θέλεις να βρεις τον Θεό δια της «ευχής» δεν θα σταματάς ποτέ αυτήν την εργασία. Όρθιος, καθήμενος, βαδίζοντας δεν θα μένεις χωρίς την ευχή. 
Να μη βγαίνει πνοή χωρίς την ευχή για να εφαρμόζεται ο λόγος του Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε». 
Εάν μπορέσεις να λέγεις την «ευχή» εκφώνως και συνέχεια, σε δύο-τρεις μήνες πιστεύω την συνηθίζεις και μετά πλησιάζει η Θεία Χάρις και σε ξεκουράζει. 
Αρκεί να μη σταματήσεις να την λέγεις με το στόμα, χωρίς διακοπή. 
Όταν την παραλάβει ο νους τότε θα ξεκουρασθείς με την γλώσσα να την λέγεις. 
Όλη η βία είναι στην αρχή, έως ότου γίνει συνήθεια. 
Κατόπιν θα την έχεις σ' όλα τα χρόνια της ζωής σου. 
Μόνο κτύπα ευθέως την θύρα του θείου ελέους και πάντως ο Χριστός μας θα σου ανοίξει, εάν επιμένεις». 

(Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής) 

Όταν λέμε το Κομποσχοίνι ...

Όταν λέμε το Κομποσχοίνι και σκεφτόμαστε αυτούς για τους οποίους θέλουμε να προσευχηθούμε, κίνητρό μας είναι η αγάπη.
"Θεέ μου, Εσύ ξέρεις πόσο αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο. Η αγάπη μου αυτή δεν είναι δική μου, γιατί Εσύ είσαι η Πηγή της Αγάπης. Απ' αυτήν την Πηγή της Αγάπης παίρνω κι εγώ, και Σου τον προσφέρω αυτόν τον άνθρωπο. Και Σε παρακαλώ να του δώσεις Φώτιση, να του δώσεις Πίστη, να του δώσεις όλα τα πλούσια Ελέη Σου που Εσύ δίνεις. Εγώ, μόνο την ταπεινή μου αγάπη μπορώ να προσφέρω. Και Σε παρακαλώ για (τον τάδε)...., την τάδε κ.ά"

Nα λες συνέχεια † Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με †

Διάλογος ενός υποτακτικού με τον γέροντά του, τον πατέρα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη:

- Πάτερ Εφραίμ, γέροντά μου, λέω την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα.
- Δεν καταλαβαίνεις εσύ που τη λες την ευχή, αλλά καταλαβαίνει ο διάβολος, και καίγεται, και φεύγει.
- Ε, καλά παιδί μου, θέλεις να δεις θαύμα, από την ευχή, απ’ την προσευχή;
- Και βεβαίως θέλω!
- Καλά, του λέει, θα προσευχηθώ στο Θεό να σου δείξει ένα θαύμα να καταλάβεις πόση δύναμη έχει η ευχή. Αυτό το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» που στην οποίαν ευχή αναφέρονται όλα τα πατερικά μας βιβλία. Και ειδικότερα βέβαια η φιλοκαλία.

Η ΕΞΙΣΩΣΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Η <<ΕΞΙΣΩΣΗ>> ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ :
<<Δόξα σοι ο Θεός>> = 1000 χ << Κύριε ελέησον>>


Έλεγε: 
Ένα δόξα σοι  ο Θεός, ισοδυναμεί με χίλια << Κύριε ελέησον>> ή <<Κύριε, Ιησου Χριστέ, ελέησόν με>>. Όταν κάνουμε το σταυρό μας λες και παίζομε μαντολίνο, κοροϊδεύουμε το Θεό. Όταν τον κάνουμε σωστά, τότε χαίρεται ο φύλακας άγγελός μας.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ / Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.

Για την ευχή του Ιησού μας έλεγε να συνηθίζουμε να τη λέμε εσωτερικά, όσο ειμαστε ξύπνιοι κι οτιδήποτε κάνουμε. Ετσι θα πηγαίνουν κατ' ευχή οι δουλειές μας. Οταν δε μιλάμε με άλλους, να λέμε την ευχή.

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.

Ένας οδηγός, που ερχόταν προς το Αγιον Όρος κι έλεγε την ευχή, πέρασε απο ένα χωριο. Σε μια στροφή βρέθηκε ενα παιδάκι μπροστά του. Το αυτοκίνητο πέρασε πάνω από το παιδάκι, χωρίς εκείνο να πάθη τίποτα! Δεν το άγγιξε καν. Σταμάτησε , κατέβηκε και διεπίστωσε οτι το παιδάκι ηταν ακέραιο, σαν να μην εχει συμβή τίποτα. Ο Χριστός το ειχε φυλάξει δια της προσευχής. 
Σχετικά μ' αυτό έλεγε ο Γέροντας οτι, επειδή δεν εχουμε πνευματικότητα και δεν προσευχόμαστε, θα ελθει καιρός που θα συγκρούονται τα αυτοκίνητα και θα τραυματίζοτναι οι άνθρωποι χωρίς να το θέλουν, χωρίς να το καταλαβαίνουν. Δε θα μπορούν να το αποφύγουν. Ο σημερινός κόσμος, έλεγε, μοιάζει μ' ενα ποτάμι, που του κόβει τη φόρα του ενα ξύλινο φράγμα. Όμως απο τον ξεπεσμό μας και την αμαρτωλότητά μας, αυτο το φράγμα, που τωρα υπάρχει και αναχαιτίζει το κακό, θα καταστραφεί, θα παρασυρθεί απο το ρεύμα της αμαρτίας και θ' αυτοκαταστραφούμε.

Η ΕΥΧΗ - Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Έφυγα απ το Φαραώ της Αιγύπτου τη σκλαβιά 

μ αρχηγό το Μωυσή ν΄ ανεβώ ως το Σινά .

Στο Σινά να ανεβώ ω! πολύ το επιθυμώ, 

στην Αγία κορυφή και να λέω την ευχή

Η ανάβασις σκληρή, Θεέ μου δος μου υπομονή, 

καρτερία, αντοχή, ν αποκτήσω την ευχή

Πρώτα η υπακοή, η Γραφή, η προσοχή 

κι η αγία σιωπή δυναμώνουν την ευχή

.

Την ευχή για να τη λες πρέπει από το μυαλό 

να πετάξεις μακριά κάθε πράγμα κοσμικό

Στην αρχή την ευχή να τη λες προφορικά 

κι έπειτα από καιρό θα σου γίνει νοερά

Και στα λόγια της ευχής να ναι όλη η προσοχή, 

γιατί όταν φανταστείς κίνδυνος να πλανηθείς

Τον πειράζοντα πολύ ερεθίζει η ευχή 

και γι αυτό μην πτοηθείς όταν σου επιτεθεί

Κι απ τα λόγια της ευχής βγαίνουνε καρποί γλυκείς. 

Ω! τι μέλι είν' αυτό δεν μπορείς να φανταστείς

Η ευχή πώς ενεργεί μην ζητάς να σου το πω, 

δεν μπορώ να εκφραστώ είναι Θείο μυστικό

όταν δεις την ευχή μέσα σου να ενεργεί 

φρούρησέ τηνε καλά με ταπείνωση πολλή

Γέροντά μου σεβαστέ, Μωυσή μου νοητέ 

έλα δος μου μια ευχή ν αποκτήσω την ευχή

Κι η Μητέρα του Χριστού, Ηγουμένη Μυστική, 

ευλογεί τους Χριστιανούς και τους δίδει την ευχή

Στο Σινά να ανεβώ ώ! Πολύ το επιθυμώ, 

στην Αγία Κορυφή και να λέω την ευχή.