Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού

Θαβὼρ ὑπὲρ πᾶν γῆς ἐδοξάσθη μέρος,

Ἰδὸν Θεοῦ λάμψασαν ἐν δόξῃ φύσιν

Μορφὴν ἀνδρουμένην κατὰ ἕκτην Χριστὸς ἀμεῖψε.

Βιογραφία

Κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήρε από τους μαθητές τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και ανέβηκε στό όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί. Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, όμως, ξύπνησαν, αντίκρισαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο, και τα φορέματα Του ήταν λευκά σαν το φως. Τον περιστοίχιζαν δε και συνομιλούσαν μαζί Του δυο άνδρες, ο Μωϋσής και ο Ηλίας. Αφού οι μαθητές συνήλθαν κάπως από την έκπληξη, ο πάντα ενθουσιώδης, Πέτρος, θέλοντας να διατηρηθεί αυτή η αγία μέθη που προκαλούσε η ακτινοβολία του Κυρίου, ικετευτικά είπε να στήσουν τρεις σκηνές. Μια για τον Κύριο, μια για το Μωϋσή και μια για τον Ηλία. Πριν προλάβει, όμως, να τελειώσει τη φράση του, ήλθε σύννεφο που τους σκέπασε και μέσα απ' αυτό ακούστηκε φωνή που έλεγε: «Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός· αυτού άκούετε» (Λουκά, θ' 28-36). Δηλαδή, Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, που τον έστειλα για να σωθεί ο κόσμος. Αυτόν να ακούτε. Οφείλουμε, λοιπόν, και εμείς όχι μόνο να Τον ακούμε, αλλά και να Τον υπακούμε. Σε οποιοδήποτε δρόμο μας φέρει, είμαστε υποχρεωμένοι να πειθαρχούμε.

«Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΘΕΛΕΙ ΦΑΣΑΡΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ»

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: «Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΘΕΛΕΙ ΦΑΣΑΡΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ»

- Για τις σχέσεις του ανδρογύνου ;Πώς να συμπεριφέρεσαι; Τι σου έλεγε;
- Μου έλεγε πολλά . Έλεγε, δηλαδή, ότι πρέπει να συνεννοούμαστε ,να προσευχόμαστε μαζί. Αυτό μου τόνισε πολλές φορές. Η προσευχή πρέπει να είναι κοινή.
Όταν τα παιδιά μου ήταν φοιτητές, του έλεγα ότι προσεύχομαι για να περάσουν τις εξετάσεις. Μάλιστα, μια φορά, ο γιός μου, αν και ήταν καλός φοιτητής,
σε κάποιες εξετάσεις δυσκολευόταν ? τότε μου είπε ο Γέροντας: «δε θα περάσει τις εξετάσεις». Πράγματι δεν τις πέρασε.

Και όταν ξαναπήγα, μου είπε: «Δε θα περάσει γιατί του φωνάζεις και να, ο σατανάς θέλει να κάνει φασαρία μέσα στο σπίτι και είσαι συ το όργανό του. Να μη μιλάς».

«Να σου πω και κάτι άλλο» μου ‘λεγε. «Όταν γίνεται η προσευχή από κοινού, τότε να δεις πως γίνεται το θαύμα». Και του λέω: «Μα να πω στον άντρα μου, έλα να
γονατίσουμε να κάνουμε προσευχή να περάσουν τα προβλήματα;». – «Σου είπα εγώ έτσι; Εγώ σου είπα να κάνετε προσευχή. Απ’ εκεί και πέρα βρέστε τα μόνοι σας».

- Το να μη φωνάζετε στα παιδιά σας το τοποθετούσε ειδικά στην περίοδο των εξετάσεων;
- Πάντα. Και για τη νηστεία και για την προσευχή και για έξω που βγαίνανε.
- Καμιά παρατήρηση.
- Όχι, όχι.
- Πες μου, κυρία Ξένια, για το θέμα του σατανά, που σας είπε ότι γίνεστε όργανό του κάποτε. Τον ερώτησες τίποτε;
- Έλεγε ότι ο σατανάς δεν μπορεί να βλέπει τις οικογένειες να ‘ναι γαλήνιες και να περνούν καλά και σε συνεννόηση μεταξύ τους. Βρίσκει έναν απ’ όλους,
έναν που να μπορεί να τον παρασύρει.
- Έναν ευάλωτο, ας πούμε.
- Ναι. Και σ’ αυτή την περίπτωση «εσύ είσαι», μου είπε. Και για το παιδί του έλεγα: «Αφού τον βλέπω ότι τα παρατάει και φεύγει». Μου απάντησε:
«Είδες τι κάνει ο σατανάς; βάζει εσένα να κάνεις καβγά και να ευχαριστηθεί αυτός».
Ύστερα, όταν επρόκειτο να τελειώσει ο γιός μου τις σπουδές του και να πάρει το πτυχίο του, μου είπε: «Τώρα θα περάσει, τώρα θα περάσει
είδες τώρα που δεν μιλάς; Τώρα θα περάσει».

Από το βιβλίο «Ανθολόγιο Συμβουλών», του Γέροντος Πορφυρίου Ιερομονάχου, Εκδόσεις «Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος».

http://agioritikovima.gr/

ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

http://agioritikovima.gr/

Νηστεύουμε για τον Χριστό. Κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία Του.
Νηστεύουμε χωρίς να απολογούμαστε.
Δεν το κάνουμε για να χάσουμε κιλά.
Δεν το κάνουμε για το "καλό της υγείας μας"
Αλλά για το καλό της ψυχής μας.
Νηστεύουμε γιατί το πρότυπο μας είναι ο Χριστός και οι Άγιοι μας.
Υπήρξε Άγιος που δεν νήστεψε;
Υπήρξε κάποιος που δεν ωφελήθηκε με τη νηστεία;Η νηστεία δεν είναι μόνο αποχή από την τροφή.
Είναι αποχή από τα πάθη και τις αδυναμίες μας.
Νηστεία είναι ένας συνδυασμός τροφής-ελεημοσύνης-προσευχής.
Ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει ότι εκείνο που του γέμιζε την καρδιά
Ήταν όταν παράλληλα με την νηστεία του έκανε ελεημοσύνες
Για να γλυκάνει τον πόνο των δυστυχισμένων υπάρξεων της επαρχίας του.
Για σκεφτείτε πόσο όμορφη εικόνα...

Να ένα ωραίο παράδειγμα: Είναι μέρα νηστείας και πεινάς.
Πόσο κάνει ένα σουβλάκι; 2ευρώ;
Μην το φας και δώσε τα 2ευρώ στον πρώτο που σου ζητάει...
Στον πρώτο δυστυχισμένο, που θα δεις μπροστά σου.Χαμογέλασε του και πες του ένα καλό λόγο.

Βάλτον στην προσευχή σου:
"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς και τον κόσμο σου".
Κάντο με την καρδιά σου και δες τα αποτελέσματα...

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ. «Αδια­λείπτως προσεύχεσθε»

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με»


ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΆΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ.

Ας μη νομίσει κανείς, αδελφοί μου Χριστιανοί, πώς μόνο οί ιερωμέ­νοι και οί μοναχοί έχουν χρέος να προσεύχονται ακατάπαυστα και .παντοτινά και όχι οί κοσμικοί. Όχι, όχι. Όλοι γενικά οί Χριστια­νοί έχομε χρέος πάντοτε να βρισκόμαστε σε προσευχή. Ό αγιότατος πα­τριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φιλόθεος γράφει σχετικά τα εξής στο Βίο του αγίου Γρηγορίου αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (του Παλαμά).

Ό θειος Γρηγόριος είχε ένα φίλο αγαπημένο ονομαζόμενο Ιώβ, άν­θρωπο απλούστατο και πολύ ενάρετο, με τον οποίο συνομιλώντας μία φορά του είπε και περί προσευχής και πώς κάθε Χριστιανός γενικά πρέπει να αγωνίζεται πάντοτε στην προσευχή και να προσεύχεται ακατάπαυστα, κα­θώς παραγγέλλει ο Απόστολος Παύλος σε όλους τους Χριστιανούς: «Αδια­λείπτως προσεύχεσθε», και καθώς λέει και ο προφήτης Δαβίδ, με όλο πού ήταν βασιλιάς κι είχε όλες τις φροντίδες του βασιλείου του: «Βλέπω πάντο­τε τον Κύριο μπροστά μου» (μέσω της προσευχής)· και καθώς διδάσκει ο Θεολόγος Γρηγόριος όλους τους Χριστιανούς λέγοντας ότι πρέπει να μνημονεύουμε με την προσευχή το όνομα του Θεού περισσότερο από όσο αναπνέομε. Και λέγοντας αυτά ο Άγιος στον φίλο του Ιώβ κι αλλά περισσότερα, του έλεγε ακόμη πώς πρέπει κι εμείς να κάνομε υπακοή στις παραγγελίες των Αγίων, και όχι μόνο να προσευχόμαστε εμείς παντοτινά, άλλα να διδάσκομε κι όλους τους άλλους, μοναχούς και λαϊκούς, σοφούς και αμόρφω­τους, άνδρες και γυναίκες και παιδιά, και να τους παρακινούμε να προσεύ­χονται ακατάπαυστα.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου

Ο θάνατος το τίμημα της αμαρτίας

    Ο θάνατος είναι καρπός της αμαρτίας. Εχθρόν τού ανθρώπου τον αποκαλεί ο Απ. Παύλος. Δεν τον έκαμε ο Θεός, ο οποίος έπλασε τον άνθρωπο αθάνατο. Με ψυχή αθάνατη και με σώμα αθάνατο. Ο θάνατος «εισήλθεν εις τον κόσμον» με πρωτοβουλία τού διαβόλου, εξ αιτίας τού φθόνου του για τον άνθρωπο και ήλθε μετά την πρώτη αμαρτία, την «πτώσιν» ως τίμημα της, ως τιμωρία. Ως τιμωρία ο θάνατος πλήττει μόνο το σώμα, που έκτοτε έγινε φθαρτό και θνητό. Πεθαίνει, λέμε ο άνθρωπος, και εννοούμε ότι παύει να ζει, να κινήται, να ομιλεί, να δρα. Το σώμα του το τοποθετούμε μέσα στη γη, το παραδίδουμε στη φθορά. Ύστερα από λίγα χρόνια, τις σάρκες του τις έχουν φάγει τα σκουλήκια, τίποτε δεν μένει, μόνο τα κόκκαλα. Μπροστά στο φρικτό αυτό θέαμα σταματά ο νους τού ανθρώπου. Δεν θέλει να πεθάνει κανείς μας.

Όσο κι αν ο θάνατος είναι το πιο βέβαιο γεγονός, όσο κι αν παραδεχόμαστε ότι κάποτε θα πεθάνουμε, όπως πέθαναν όλοι όσοι έζησαν σ αυτό τον κόσμο, εν τούτοις δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε και να συμφιλιωθούμε με το γεγονός αυτό. Και είναι και τούτο μια ακόμη απόδειξη τού ότι είμαστε πλασμένοι γιά την αιωνιότητα και την αφθαρσία. Μπορεί η αμαρτία να μας έφερε το θάνατο, άλλα τον έφερε σαν ανεπιθύμητο Επισκέπτη, από τον οποίο ζητούμε να απαλλαγούμε το συντομότερο. Δεν τον ανεχόμαστε και δεν τον Επιθυμούμε. Όνειρο τού ανθρώπου είναι να κατανικήσει το θάνατο, να παρατείνει τη ζωή του στη γη. Γι' αυτό και ο Απ. Παύλος θριαμβευτικά τονίζει πως θα έλθει στιγμή που ο κάθε πιστός άνθρωπος θα ανακράξει: «Που σου θάνατε το κέντρον, που σου Αδη το νίκος;». Πότε θα γίνει αυτό; Όταν πιστέψουμε ότι ο Χριστός ανέστη. Γιατί η Ανάσταση τού Χριστού είναι αναίρεση τού θανάτου, είναι εξαγορά της αμαρτίας. Ο Χριστός ενίκησε το θάνατο με τον δικό του θάνατο. «Θανάτω θάνατον πατήσας». Έκτοτε πια ο θάνατος είναι πρόσκαιρος για μας. Δεν μας κρατάει αιώνια στην ψυχρή του αγκαλιά. Προς στιγμήν μας Επισκέπτεται, αλλά τελικά δεν κυριαρχεί επάνω μας. Όμορφα αποδίδει την αλήθεια αυτή ο ψαλμωδός τού Μ. Σαββάτου; «Βασιλεύει αλλ' ουκ αιωνίζεί άδης τού γένους των βροτών. Σύ γαρ τεθείς εν τάφω Κραταιέ ζωαρχική παλάμη τα τού θανάτου κλείθρα δυεσπάραξας και εκήρυξας τοις απ' αιώνων καθεύδουσι λυτρωσιν αψευδή ΣώτεΡ γέγονας νεκρών πρωτότοκος». 

ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΟΡΑΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ .......

ΕΝΑ  ΖΩΝΤΑΝΟ  ΟΡΑΜΑ  ΠΟΥ  ΣΥΝΕΒΗ  ΩΣ  ΕΞΗΣ  ΣΕ  ΕΝΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ  ΣΤΗΝ  ΚΕΡΚΥΡΑ.

Ή Γερόντισσα του Μοναστηριού ήταν πολύ ενάρετη γυναίκα, πού θύμιζε παλαιές ασκήτριες. Γι' αυτό και κατέφευγαν σ' αυτή πολλές γυναίκες κυρίως και την παρακαλούσαν να προσεύχεται γι' αυτές και για τα προβλήματά τους. Έτσι μια μέρα την πλησίασε μια νεαρή γυναίκα και με δάκρυα της ανέφερε ότι κάποια χρόνια δεν μπορούσε να συλλάβει παιδί, πράγμα πού στενοχωρούσε και την ίδια, αλλά πιο πολύ τον άντρα της. Γι' αυτό και την παρακάλεσε να κάμει Παράκληση στην Παναγία, αν ήταν δυνατό, μαζί της. Άρχισε ή Γερόντισσα να ψάλλει ευλαβικά την Παράκληση, οπότε για μια στιγμή βλέπει μπροστά της στον αέρα μετέωρο ένα μωράκι να κινείται ζωηρά μέσα σε αίματα! Τότε διέκοψε την Παράκληση και γυρνώντας προς την νεαρή γυναίκα, πού ήταν γονατιστή και δακρυσμένη, της είπε:

-«Με συγχωρείς, παιδί μου. Μήπως έχεις κάμει έκτρωση;»

Ξαφνιασμένη με την απροσδόκητη ερώτηση ή γυναίκα την ώρα της Παρακλήσεως και τρέμοντας ομολόγησε:

-«Ναι, πριν παντρευτώ, είχα κάμει μια έκτρωση»!

-«Εξομολογήθηκες, παιδί μου, τον αμάρτημα σου;»

-«Όχι, Γερόντισσα...».

-«Φανερά, παιδί μου, τον 'δειξε ή Παναγία, πώς έγινες στείρα από την έκτρωση, πού μάλιστα δεν εξομολογήθηκες. Σου είχε δώσει ό Θεός παιδί και σι τον σκότωσες. Πρέπει πρώτα να έξομολογηθής και μετά να παρακαλέσουμε την Παναγία...».

(Μας τον διηγήθηκαν δύο Φίλοι των Πολυτέκνων Κερκυραίοι, πού γνώριζαν καλά την αγία εκείνη Γερόντισσα, ή οποία τον διηγήθηκε ανώνυμα κατά σχετική με την οικογένεια και την τεκνογονία συζήτηση).

ΒΙΒΛ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ.

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ ΤΩΝ ΑΧΡΑΝΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ.

Ή μεγαλύτερη του παρηγοριά ήταν ή Θεία Κοινωνία. Κάθε Κυριακή και τις ήμερες των εορτών, του έφερνε τα Άγια Μυστήρια, μετά την πρωινή Λειτουργία, ό λειτουργός Ιερέας από τον ναό του νοσοκομείου στο κελί του για να μην διακόπτεται ο εγκλεισμός του. Τότε ό Άγιος έβαζε τον μανδύα του (μάντια) επάνω από τον συνηθισμένο του λευκό ζωστικό, ένα λινό επιτραχήλιο και έπιμάνικα. Με την εμφάνιση των Αγίων Μυστηρίων, γονάτιζε και κοινωνούσε με τρεμάμενη χαρά.

Τις άλλες ήμερες του έφερναν ένα κομμάτι αντίδωρο τον όποιο είχαν βάλει στην άκρη ειδικά για εκείνον.

Ό ερημίτης αφιέρωνε επίσης λίγο από τον χρόνο του στην εργασία. Στο κελί την αντικαθιστούσε με μετάνοιες, και ό Θεός μόνον γνωρίζει πόσες έκανε. Αλλά μερικές φορές επέτρεπε στον εαυτό του να βγαίνει έξω από τον κελί του μυστικά, την νύχτα, για να εργασθεί στον καθαρό αέρα.

Κάποτε ένας αδελφός, ό οποίος είχε τον διακόνημα να ξυπνά τούς μοναχούς, αφού σηκώθηκε ενωρίτερα από τον Όρθρο, περπατούσε κοντά στον Καθεδρικό, όπου αναπαύονται τα λείψανα των πατέρων και των ερημιτών του Σαρώφ. Και από εκεί είδε μέσα στο σκοτάδι έναν άνθρωπο να κινείται γρήγορα πάνω-κάτω. Κάνοντας τον Σημείο του Σταυρού, ό αδελφός πήγε προς εκείνην την κατεύθυνση και είδε τον ίδιο τον Ερημίτη. Λέγοντας την Ευχή του Ιησού ψιθυριστά, μετέφερε κορμούς δένδρων ήσυχα αλλά γρήγορα από τον ένα μέρος στο άλλο, κοντά στο κελί του. Γεμάτος χαρά στην θέα του Άγιου Γέροντα, ό δόκιμος έπεσε στα πόδια του και, φιλώντας τα, του ζήτησε να τον ευλογήσει.

«Προάσπισε τον εαυτό σου με την σιωπή και πρόσεχε τον εαυτό σου»! είπε ό Άγιος. Και αφού ευλόγησε τον ευτυχισμένο παρατηρητή, κρύφθηκε στο κελί του.

Ό π. Σεραφείμ ετοίμασε ακόμη για τον εαυτό του, με τα ίδια του τα χέρια, ένα φέρετρο με καπάκι. Τον έφτιαξε από ολόκληρη βελανιδιά. Και τον είχε πάντοτε στον προθάλαμο του για να θυμίζει στον ίδιο και στους άλλους την ώρα του θανάτου. Ό Άγιος συχνά προσευχόταν μπροστά σε αυτό, ιδιαίτερα πριν τον θάνατο του. Μετά δε τον εγκλεισμό του, συχνά ζητούσε από τούς μοναχούς:

«Όταν πεθάνω, σας παρακαλώ, αδελφοί, να με θάψετε στο φέρετρο μου»!

Αυτό, πράγματι, και έγινε αργότερα.

Σε τέτοιο αυστηρό εγκλεισμό ό Αγ. Σεραφείμ έζησε πέντε χρόνια, χωρίς να δέχεται κόσμο ή να μιλάει σε κανέναν άνοιγε τον κελί του μόνον για να δέχεται τον Άρτο του Ουρανού και—όχι όμως πάντοτε—την επίγεια τροφή.

ΒΙΒΛ. ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΝΤΙΒΕΙΕΒΟ.

http://apantaortodoxias.blogspot.com

Ο μεγάλος μάγος που έγινε Χριστιανός

Ο Γιέλο ήταν μέχρι τα 55 του ένας από τους μεγαλύτερους μάγους στην Αφρική. Η δύναμη του σατανά είχε συγκεντρωθεί σ’ αυτόν…
«Γιάτρεψα πολλούς, όμως δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό δίχως τη βοήθεια του σατανά. Για μένα ήταν αποφασιστικά αναγκαίο να βρίσκομαι μαζί του σε άμεση σχέση, για να μπορεί να με οδηγεί σε όλα. Όταν με καλούσαν σ’ έναν άρρωστο, έπρεπε προηγουμένως να τον ρωτήσω, αν έπρεπε να πάω. Κάποτε έλεγε: μπορείς να πας, γιατί θέλω να θεραπεύσω τον άρρωστο (*Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε ότι: ο σατανάς δεν μπορεί να θεραπεύσει παρά μόνο ασθένειες που τις προκαλεί ο ίδιος). Τότε πήγαινα. Άλλοτε μου έλεγε: δε θέλω να τον γιατρέψω. Μπορούσα να ρωτήσω το σατανά για όλα κι αυτός μου απαντούσε. Όταν με ρωτούσαν οι άλλοι, έπρεπε να τον ρωτήσω, πριν απαντήσω. Γιατί αυτό που κάνει κάποιον μάγο είναι μόνο η δύναμη του σατανά. Αν ο σατανάς τον αφήσει, θα γίνει ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Πολλοί έρχονταν σε μένα, γιατί μέσα από μένα συνδέονταν με μια δύναμη, που ήταν μεγαλύτερη απ’ τη δική τους. Έβλεπαν πως επισκεπτόμουν έναν άρρωστο άνθρωπο π.χ. το Μύρε, του άνοιγα το στόμα κι έφτυνα μέσα. Κατά τη διάρκεια, που καλούσα το σατανά και τον παρακαλούσα, γινόταν το «θαύμα». Ο σατανάς τον σήκωνε απ’ το κρεβάτι… Όπου και να πήγαινα ο κόσμος μου έδειχνε το θαυμασμό του. Με προσκυνούσαν και μου έδιναν μεγάλα δώρα, έτσι που τα είχα όλα πλούσια. Έρχονταν με αγελάδες, γίδες, κότες. Έτσι, έγινα ένας πλούσιος άνθρωπος. 

Αν δεν εξηγής,θα σε δικαιώση ο Θεός

- Γέροντα, πολλές φορές ,όταν μου κάνουν μια παρατήρηση ,νομίζω πως πρέπει να δώσω εξηγήσεις, και λέω: « ναι, έτσι είναι, αλλά…» .

 - Τι το θέλεις το « αλλά » ; Το « αλλά » δεν έχει … αλάτι και όλα τα αλλοιώνει με την κακή έννοια. Να λες: « Ευλόγησον, με την ευχή σου άλλη φορά θα προσέχω » .

- Γέροντα, όταν κάποιος βγάλη ένα λανθασμένο συμπέρασμα για μια ενέργειά μου, χρειάζεται να εξηγήσω πώς κινήθηκα; 

- Αν έχης πνευματική δύναμη , δηλαδή ταπείνωση, να δεχτής ότι έφταιξες και να μη μιλήσης. Άφησε να σε δικαιώση ο Θεός.
Αν δεν μιλήσης εσύ, θα μιλήση μετά ο Θεός. Βλέπεις ο Ιωσήφ, όταν τα αδέλφια του τον πούλησαν, δεν είπε: « Είμαι αδελφός τους . δεν είμαι δούλος. Ο πατέρας μου με αγαπούσε πιο πολύ από όλα τα παιδιά του » . Δεν μίλησε, και μετά μίλησε ο Θεός και τον έκανε βασιλιά. Το νομίζεις, δεν πληροφορεί ο Θεός; Και αν ο Θεός για το συμφέρον σου δείξη την αλήθεια, καλά. Αν όμως δεν την δείξη, πάλι για το συμφέρον σου θα είναι.Όποτε σε αδικεί κάποιος,να σκέφτεσαι ότι δεν σε αδικεί από κακία, αλλά επειδή έτσι είδε τα πράγματα. Ύστερα, αν δεν έχη κακία, ο Θεός θα τον πληροφορήση, θα καταλάβη ότι αδίκησε και θα μετανοήση.
Μόνον όταν υπάρχει κακία δεν πληροφορεί ο Θεός, γιατί η συχνότητα στην οποία εργάζεται ο Θεός είναι ταπείνωση- αγάπη.

 - -Κάνει , Γέροντα, να ζητάω εξηγήσεις μετά από μία παρεξήγηση;

 - --Χάλασε ο λογισμός σου;

- Όχι. 

- Αν δεν χάλασε ο λογισμός σου δεν χρειάζεται να σου εξηγήση ο άλλος.Αν χάλασε ο λογισμός σου,καλό είναι να δοθεί μία εξήγηση, για να μην χαλάση περισσότερο.

-Γέροντα, αν δεν εξηγής, για να δικαιολογήσης τον εαυτό σου, αλλά λες πώς αντιμετώπισες ένα περιστατικό ,πώς κινήθηκες κ.λ.π.; 

- Δεν χρειάζεται .Καλύτερα να λες « ευλόγησον » και να μην εξηγής. Εκτός αν σου ζητήσουν να δώσης εξηγήσεις. Τότε ταπεινά να πης πώς έγινε.

Δηλαδή , Γέροντα, πότε πρέπει να εξηγή κανείς; 

- Όταν πρόκειται να για παρεξήγηση που αφορά άλλους, τότε επιβάλλεται να εξηγήση κανείς, για να βοηθήση μια κατάσταση. Ή όταν είναι κανείς ευαίσθητος, έχη και λίγο εγωισμό και μπορεί να καμφθή, αν δεν μιλήση ,τότε καλύτερα είναι να εξηγήση πώς κινήθηκε. 

- Μερικές φορές, Γέροντα, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την δικαιολογία από την εξήγηση. 

- Η δικαιολογία δεν φέρνει ανάπαυση στην ψυχή, ενώ η εξήγηση φέρνει ανάπαυση και ειρήνη. 

Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας » ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
http://orthodoxgreek.blogspot.com

Σημειώνουν και ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ

«Είμαι από πάνω σου και σε παρακολουθώ – λέει ό παμπόνηρος και μισόκαλος. Προσέχω τα μάτια σου, τη γλώσσα σου, τα έργα σου. Έχω μια πενάρα και καταγράφω λεπτομερώς την ημέρα, την ώραν, το δευτερόλεπτο, τα άτομα, , τον τόπον. Ότι καταγράψω, θα σου τα φανερώσω αν δεν προφθάσεις να τα σβήσεις» ( Εννοεί, με το μέγα μυστήριο της εξομολογήσεως.)

Πόσοι δεν γνωρίζουν την άγρυπνο παρακολούθηση του διαβόλου! Παραμονεύει από ώραν εις ώραν να εύρη ευκαιρία να κερδίσει έδαφος. Ό φόβος και ό τρόμος πρέπει να κατέχουν την ζωήν μας δια να σωθώμεν. «Μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε» (Φίλιπ. 2, 12).Η εξομολόγηση πρέπει να είναι ζώσα και ενεργός, δια να εξαλείφει πάσα αμαρτία της ψυχής μας.

Τα 23 τάγματα των τελωνίων και ο τελωνισμός της ψυχής

Τα 23 Τελώνια είναι 23 έλεγχοι που υφίσταται η ψυχή του ανθρώπου μετά το θάνατό του για συγκεκριμένα αμαρτήματα. Σε κάθε έλεγχο εξετάζετε η ψυχή για ένα συγκεκριμένο αμάρτημα. Αν δεν έχει υποπέσει σ’ αυτό το αμάρτημα προχωρά στο επόμενο τελώνιο και αν κατορθώσει και περάσει και το εικοστό τρίτο τελώνιο φτάνει μπροστά στην Πύλη του Παραδείσου. Αν όμως έχει υποπέσει σ’ αυτό το αμάρτημα, τότε τα τελώνια αυτού του ελέγχου την αρπάζουν και την οδηγούν στο σκοτεινό Άδη, όπου περιμένει την Τελική Κρίση στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, για να οδηγηθεί τελικά στην Κόλαση.

1. το τελωνιο της κακολογιας
2. το τελωνιο της υβρης
3. το τελωνιο του φθονου
4. το τελωνιο του ψεματος
5. το τελωνιο του θυμου και της οργης
6. το τελωνιο της υπερηφανιας
7. το τελωνιο της βλασφημιας
8. το τελωνιο της φλυαριας και της ανοησιας
9. το τελωνιο του τοκου και του δολου
10. το τελωνιο της τεμπελιας και του υπνου
11. το τελωνιο της φιλαργυριας
12. το τελωνιο της μεθης
13. το τελωνιο της μνησικακιας
14. το τελωνιοτης μαγειας και της μαντειας
15. το τελωνειο της λαιμαργιας
16. το τελωνειο της ειδωλολατρειας
17. το τελωνειο της ομοφυλοφιλιας
18. το τελωνειο της φιλαρεσκειας
19. το τελωνιο της μοιχειας
20. το τελωνειο του φονου
21. το τελωνιο της κλεψιας
22. το τελωνιο της πορνειας
23. το τελωνιο της ασπλαχνιας

http://oparadeisos.wordpress.com

Τα τελώνια του Παραδείσου

Πολλά έχουν γραφεί για τα τελώνια. Όμως η πιο συνοπτική και σαφής περιγραφή είναι ό,τι είπε ο άγγελος Κυρίου στον άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο. Παραθέτουμε ό,τι σχετικό:

«Από τη γη έως τον ουρανό υπάρχει σκάλα, και κάθε σκαλοπάτι έχει τάγμα δαιμονικό, που λέγονται τελώνια, και συναντούν την ψυχή εκείνη τα πονηρά πνεύματα, και φέρνουν τα χειρόγραφά της και τα δείχνουν στους Αγγέλους, λέγοντας «την τάδε μέρα, στις τόσο του τάδε μήνα, έκανε αυτή η ψυχή αυτό. Είτε έκλεψε, είτε πόρνευσε, είτε μοίχευσε, […] είτε είπε ψέματα, είτε παρότρυνε κάποιον άνθρωπο σε κάποιο κακό έργο κι ό,τι άλλο κακό έκανε, όλα τα δείχνουν στους Αγγέλους.

Τότε δείχνουν και οι Άγγελοι ό,τι αγαθό έκανε...

... εκείνη η ψυχή, είτε ελεημοσύνη, είτε προσευχή, είτε λειτουργίες, είτε νηστείες, ή ό,τι άλλο καλό. Και αντισταθμίζουν οι Άγγελοι και οι δαίμονες και αν βρεθεί κάπως περισσότερο το αγαθό, αρπάζουν την ψυχή οι Άγγελοι και ανεβαίνει σε άλλο σκαλοπάτι, και τρίζουν τα δόντια τους οι δαίμονες σαν άγρια σκυλιά, και βάζουν βία για να αρπάξουν την ελεεινή εκείνη ψυχή από τα χέρια των Αγγέλων. Η ψυχή τότε συστέλλεται και τη συνέχει τρόμος, και σαν να κρύβεται στις αγκαλιές των αγγέλων και γίνεται μεγάλη λογομαχία και μεγάλος θόρυβος, μέχρι να ελευθερώσουν εκείνη την ελεεινή ψυχή από τα χέρια εκείνων των δαιμόνων.