Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

http://monopatiagapis.blogspot.gr/2014/06/blog-post_18.html#more

Μην έρχεστε στην Εκκλησία μονάχα για να Τον ικετέψετε για τα λάθη σας...
Τον συγκινεί βέβαια αυτό, όταν ταπεινώνεστε και ζητάτε έλεος.

Μην έρχεστε στην Εκκλησία μόνο από συνήθεια, γιατί πρέπει να βρεθείτε την ΚΥΡΙΑΚΉ σαν οικογένεια εκεί...
Του αρέσει βέβαια, γιατί βλέπει τα παιδιά Του.

Μην έρχεστε όμως μόνο γι’ αυτούς τους λόγους.

Αλλά να έρχεστε στην Εκκλησία για τον κύριο λόγο:
Για να εκφράσετε τον θεϊκό έρωτα της καρδιάς σας σ’ Εκείνον! 

Είναι όμορφο να νιώθει ο Πατέρας, ότι έρχεται το παιδί του να Τον βρει.
Είναι όμορφο να νιώθει, ότι δεν έρχεται εθιμοτυπικά.

Ρωτήστε τον εαυτό σας, πως θα σας άρεσε να έλθει το παιδί σας στο σπίτι σας; 

Θα σας δώσω να το καταλάβετε με ένα παράδειγμα:

Μια γυναίκα λέει στον σύντροφό της:
«Πάμε να δούμε την μάνα μου, γιατί πέρασε μια βδομάδα και δεν την είδαμε καθόλου. Πάμε να την δούμε, έστω και για λίγο».
Αυτά, δεν είναι λόγια μόνο και μόνο, για να ξεγελάσεις την κατάσταση και να δείξεις ότι δήθεν ενδιαφέρεσαι για τη μάνα σου;

Σας αρέσει να σας επισκέπτονται έτσι; Ή σας αρέσει να ξέρετε, ότι έρχεται το παιδί σας, γιατί σας αγαπάει;
-Γιατί μας αγαπάει.
Τι ωραίο πράγμα ν’ ακούς το παιδί να λέει: «Πάμε να δούμε την μάνα μου, την πεθύμησα, την αγαπάω! Πάμε να δούμε τον πατέρα μου, τον λατρεύω!». 

Το ίδιο πράγμα είναι να επισκέπτεσαι τον γονιό σου με αγάπη και λατρεία και το ίδιο εθιμοτυπικά; Εσείς τι λέτε;

Αυτή είναι η πραγματική Εκκλησία! Είναι η ημέρα που συναθροίζονται τα ερωτευμένα παιδιά του Θεού, για να μιλήσουν στο πραγματικό χτυποκάρδι της καρδιάς τους, στον Βασιλιά της καρδιάς τους, στο μεγάλο τους έρωτα, που είναι ο Θεός.

Τι ήταν νομίζετε ο Θεός της καρδιάς τους για τους Αγίους;
Ήταν ο έρωτας της ψυχής τους.

Τι νομίζετε έκανε τους Μάρτυρες να θυσιάζονται, τους Οσίους να ασκητεύουνε, τους Ιεροκήρυκες και τους Προφήτες να μιλούν;
Ήταν ο μεγάλος έρωτας που είχαν για το Θεός τους, το χτυποκάρδι της καρδιάς τους!

Αν δεν έλθεις κι εσύ στην Εκκλησιά με αυτή την πρόσκληση, τότε, τι νόημα έχει η παρουσία σου εκεί; Απλά θα βιάζεσαι και θα λες:
«Αχ άργησα πάλι! Άντε τελείωνε παπά, τελείωνε ψάλτη, για να φεύγουμε».

Είναι καλύτερα, παιδί μου, να μην έλθεις καθόλου στην Εκκλησία. Δεν σε πιέζει κανένας να έλθεις.

Γι’ αυτό, σας είπα, ότι οι επισκέψεις στο ναό του Θεού, δεν είναι επισκέψεις σε ένα ναό, αλλά είναι επισκέψεις στην καρδιά του Θεού! Δεν έρχεστε απλά εδώ για να βρεθείτε στο ναό. Έρχεστε για να δεχτείτε τον Βασιλιά στην καρδιά σας.

Η Θεία Λειτουργία της Κυριακής δεν έχει τόση αξία μόνο σαν προσευχή, αφού μπορείς να την κάνεις την προσευχή σου παντού, αλλά έχει αξία όταν θα κοινωνήσεις και θα πάρεις στην καρδιά σου Αυτόν που εσύ είσαι ερωτευμένος, που εσύ είσαι ερωτευμένη, δηλαδή τον Θεό της καρδιάς σου! 

(απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)

ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΤΕ ΕΓΚΑΡΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

http://monopatiagapis.blogspot.gr/search/label/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AF%20%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%CF%82

Εγώ θα σας έλεγα, αν και νιώθω ότι Εκείνος το ζητάει, να κάναμε τρία μικρά κομποσχοινάκια. Λίγα λεπτά είναι. Μην νομίζετε ότι είναι πολλά λεπτά. Τριάντα τρεις φορές να του πεις «Σ’ αγαπώ», είναι πολύ ώρα;

Το ένα κομποσχοινάκι να είναι αφιερωμένο στον Πατέρα Του.

Θέλει τώρα να δοξασθεί ο Πατέρας Του, ο ουράνιος! Ο Πατέρας Του, που Τον έστειλε στη γη για να μας σώσει! Ο Πατέρας Του, που Τον λατρεύει! Ο Πατέρας Του, που Τον ονομάζει μονογενή Του Υιό! Θέλει να Του λέμε: «Δόξα σ’ Εσένα ουράνιε Πατέρα και Σ’ αγαπάμε πολύ».

Δεν ξέρω τι προσευχές θα μπορούσε να μας υποδείξει αλλά και μόνο να Του λέγαμε: «Σ’ αγαπώ, ουράνιε μου Πατέρα. Σε Λατρεύω, ουράνιε μου Πατέρα. Σε πιστεύω, ουράνιε Πατέρα μου», αυτές οι τρεις λέξεις έχουν πολύ δύναμη.

Μακάρι το ένα κομποσχοινάκι να το λέτε έτσι:

«Σε Πιστεύω, Σε Λατρεύω και Σ’ Αγαπώ, ουράνιε μου Πατέρα».

Να το λέτε τριάντα τρείς φορές.

Πάρτε μετά ξανά το ίδιο κομποσχοινάκι και πείτε  τριάντα τρείς φορές:

«Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Αφιερώστε το στο όνομα του μονογενή Του Υιού, να λάμψει το Όνομά Του.

Και κάντε ξανά ένα τρίτο κομποσχοινάκι, για το Άγιο Πνεύμα, λέγοντας την παρακάτω ταπεινή προσευχή:

«Άγιο Πνεύμα κατασκήνωσε στις καρδιές μας και ευλόγησέ μας».

Να μνημονεύονται ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, η τρισήλια Θεότης.

(απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΛΙΓΟΙ…

http://monopatiagapis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_24.html

Το μυστήριο του θεϊκού έρωτα, λέει ο Κύριος, δεν αποκαλύπτεται σε κανέναν, παρά μονάχα σε εκείνους που ερχόμενοι στην Εκκλησία Με αναζητούν πραγματικά και με πολύ αγάπη Με παίρνουν μέσα τους κάθε φορά που αναγνωρίζουν την σταυρική Μου θυσία και προσέρχονται ταπεινά να μεταλάβουν. Όλοι οι υπόλοιποι, που λέτε πως Με αγαπάτε και Με αναγνωρίζετε σαν Θεό σας και Με αναγνωρίζετε σαν Δάσκαλό σας και Με αναγνωρίζετε σαν Κυρίαρχο σας, απλώς έρχεστε στην Εκκλησία, για να ακούσετε τα θεϊκά λόγια, να ψάλετε και εσείς, να προσευχηθείτε, αλλά ποτέ σας δεν θα υπερβείτε το «κατ’ εικόνα», για να  μπείτε στο «καθ’ ομοίωση». Απλώς παραμένετε εκεί στο «κατ’ εικόνα», απλά να Με γνωρίζετε, απλά να έχετε την δυνατότητα, αλλά όμως να μην εφαρμόζετε το «καθ’ ομοίωση».

Εκείνοι που πραγματικά θέλουν να πετύχουν το «καθ’ ομοίωση», είναι αυτές οι πολλοί λίγες ερωτευμένες ψυχές με Εμένα, και το λέω αυτό με πολύ θλίψη, που θέλουν νοσταλγικά, θεϊκά, ερωτικά να έλθουν να Με πάρουν στην καρδιά τους και να γίνω Εγώ ο Βασιλιάς τους. Τότε, ο Θεός Πατέρας Μου, την ώρα που προσέρχονται για να μεταλάβουν, μας ενώνει και μας κάνει ένα, Εμένα και το σπλάχνο Μου. Γινόμαστε ένα… και σαν ένα, στην ανθρώπινη Μου φύση, βοηθάω το σπλάχνο Μου πως να προσευχόμαστε μαζί στον Θεό Πατέρα μας. 

       Την ώρα που εσείς Με παίρνετε μέσα στην καρδιά σας και εμποτίζω την ψυχή σας με το Άγιο Μου Πνεύμα, που ο Πατέρας Μου στέλνει με την ικεσία Μου σε εσάς, τότε ανάβετε και γίνεστε όλο φωτιά! Και αυτή η φωτιά όλο και φουντώνει, όλο και μεγαλώνει, όλο και γίνεται πύρινη σε τέτοιο σημείο, που να μην μπορεί ο σατανάς ούτε καν από μακριά να σας ατενίσει. Αυτός που ζει στη φωτιά του μίσους και της κακίας και μέσα στη φωτιά έχει μάθει να ζει, γιατί μέσα εκεί ρίχνει τα σπλάχνα Μου, δεν μπορεί να αντέξει την φωτιά του θεϊκού Μου έρωτα, γιατί η φωτιά του θεϊκού Μου έρωτα είναι ο ίδιος ο Θεός μέσα στην καρδιά σας.

Όσοι λοιπόν απλά Με αγαπάτε, καταλαβαίνω γιατί δεν έρχεστε να Με πάρετε στην καρδιά σας και να μεταλάβετε… Όσοι απλά Με αναγνωρίζετε σαν Θεό σας και θέλετε να ακούτε απλά τα λόγια της διδασκαλίας Μου, καταλαβαίνω γιατί δεν έχετε αυτή την ερωτική νοσταλγία να γίνετε ένα με Εμένα...

Όμως όσοι είσαστε ερωτευμένοι με τον Θεό Πατέρα σας, μέσα από τον Γιό Του, που σας άνοιξε τα μάτια, για να σας πλημμυρίσει με το φώς της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, όλοι εσείς οι θεϊκά ερωτευμένοι, έρχεστε με πολύ λαχτάρα να Με πάρετε, να Με ζήσετε και συνέχεια να μιλάτε για Μένα!

Τώρα καταλαβαίνω, γιατί στη Θεία Κοινωνία έρχονται πολλοί λίγοι... Οι Εκκλησίες μπορεί να είναι γεμάτες, οι ψαλμωδίες να είναι πολλές, αλλά οι θεϊκά ερωτευμένοι πολλοί ελάχιστοι… Είναι αυτοί που προσέρχονται να πάρουν μέσα στην καρδιά τους τον θεϊκό έρωτά τους.

(απόσπασμα από κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)

«Ζητώ απ’ όλους να συνέλθετε και ταπεινά να εξομολογείστε»

Από όλους, ζητώ να συνέλθετε. Να μάθετε ταπεινά να εξομολογείστε. Να λέτε τους λογισμούς σας και να τους εξομολογείστε ταπεινά. Σε άνθρωπο που θα δω ζήλια, φθόνο και κακία, αυτόν δεν τον θέλω κοντά Μου. Τον βάζω στην άκρη, έστω και αν λέει ψεύτικα ότι Με ομολογεί. Σ’ αυτόν που θα νιώσω ταπείνωση, μετάνοια και δάκρυα, θα Τον βάζω στην καρδιά Μου, γιατί θα είναι το δικό Μου το παιδί. 

Μην με αποκαλείτε Πατέρα, εάν εσείς δεν νιώθετε, ότι είστε τα παιδιά Μου. Και όταν θα Με λέτε Πατέρα, θέλω να νιώσετε ότι δεν είστε παιδιά Μου στον τεχνικό όρο της λέξης, αλλά στην πραγματική έννοια της καρδιάς. Πολλές φορές λέτε σε κάποιον: «Έλα παιδάκι μου, δώσ’ μου αυτό το πράγμα». Τι νόημα έχει αυτή η λέξη «παιδί μου»; Δεν είναι ψεύτικη; Δεν είναι τεχνικός όρος;

Εγώ όμως θέλω να Με αποκαλείτε με την ίδια λέξη που σας φωνάζει το δικό σας το παιδί. Θέλω να Με φωνάζει το παιδί Μου: «Πατέρα μου! Μαμά μου!» Μπορεί το παιδί σας να φωνάξει τον οποιονδήποτε, πατέρα; Πέστε μου. Πως τότε εσείς τολμάτε να Με φωνάζετε Πατέρα, όταν δεν Με αναγνωρίζετε;

Αλλά Εγώ θέλω να μάθετε, ότι δεν είμαι απλά Πατέρας σας. Είμαι και Μάνα σας! Σαν Μάνα θα Μου μιλάτε. Σαν Μάνα θα κρύβεστε στην αγκαλιά Μου. Σαν Μάνα θα απολαμβάνετε τη στοργή και την τρυφερότητα. Σαν Μάνα Εγώ θα σας σκεπάζω. Σαν Μάνα θα είμαι έτοιμος να σας υπερασπίζομαι, γιατί δεν είμαι απλώς ο Θεός Πατέρας, αλλά είμαι και ο Θεός Μάνα. Γιατί για τον Θεό η μάνα και ο πατέρας είναι το ίδιο πράγμα. Γι’ αυτό, όταν θα Με λέτε «Θεέ της καρδιάς μου», θα Με εννοείτε σαν Μάνα και σαν Πατέρα σας. 

Η Παναγία απαντά αμέσως στην προσευχή μας

– Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;

– Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας• όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά.

http://orthodoxianpress.com/didagmata/didaxes/1910-gerontas-pasios-i-panagia-apanta-amesos-stin-proseychi-mas

Όταν ήµουν στην Μονή Φιλοθέου, µια φορά, αµέσως µετά την αγρυπνία της Παναγίας µε έστειλε ένας Προιστάµενος να πάω ένα γραµµα στην Μονή Ιβήρων. Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της µονής και να περιµένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν µε το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο µοναστήρι µας – απόσταση µιαµιση ώρα µε τα πόδια.

Ήµουν από νηστεία και από αγρυπνία. Τότε την νηστεία του Δεκαπενταυγούστου την χώριζα στα δύο• µέχρι της Μεταµορφώσεως δεν έτρωγα τίποτε, την ηµέρα της Μεταµορφώσεως έτρωγα, και µετά µέχρι της Παναγίας πάλι δεν έτρωγα τίποτε.

Έφυγα λοιπόν αµέσως µετά την αγρυπνία και ούτε σκέφθηκα να πάρω µαζί µου λίγο παξιµάδι. Έφθασα στην Μονή Ιβήρων, έδωσα το γραµµα και κατέβηκα στον αρσανά, για να περιµένω το καραβάκι. Θα ερχόταν κατά τις τέσσερις το απόγευµα, αλλά αργούσε να έρθη.

Άρχισα εν τω µεταξύ να ζαλίζωµαι. Πιό πέρα είχε µια στοίβα από κορµούς δένδρων, σαν τηλεγραφόξυλα, και είπα µε τον λογισµο µου: «Ας πάω να καθήσω εκεί που είναι λίγο απόµερα, για να µη µε δη κανείς και αρχίση να µε ρωτάη τι έπαθα». Όταν κάθησα, µου πέρασε ο λογισµος να κάνω κοµποσχοίνι στην Παναγία να µου οικονοµήση κάτι.

Αλλά αµέσως αντέδρασα στον λογισµο και είπα: «Ταλαίπωρε, για τέτοια τιποτένια πραγµατα θα ενοχλής την Παναγία;». Τότε βλέπω µπροστά µου έναν Μοναχό. Κρατούσε ένα στρογγυλό ψωµι, δύο σύκα και ένα µεγάλο τσαµπι σταφύλι. «Πάρε αυτά, µου είπε, εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου», και χάθηκε. Ε, τότε διαλύθηκα• µε έπιασαν τα κλαµατα, ούτε ήθελα να φάω πιά … Πα, πα! Τι Μάνα είναι Αυτή! Να φροντίζη και για τις µικρότερες λεπτοµέρειες! Ξέρεις τι θα πη αυτό!

Όταν το σώμα δοκιμάζεται, τότε η ψυχή αγιάζεται

http://orthodoxianpress.com/didagmata/thlogos/3137-gerontas-pasios-otan-to-soma-dokimazetai-tote-i-psychi-agiazetai

Όταν το σώμα δοκιμάζεται, τότε η ψυχή αγιάζεται. Με την αρρώστια πονάει το σώμα μας, το χωματόκτιστο αυτό σπίτι μας, αλλά έτσι θα αγάλλεται αιώνια ο νοικοκύρης του, η ψυχή μας, στο ουράνιο παλατάκι που μας ετοιμάζει ο Χριστός. Με αυτήν την πνευματική λογική, που είναι παράλογη για τους κοσμικούς, χαίρομαι και εγώ και καμαρώνω για τις σωματικές βλάβες που έχω. Το μόνο που δεν σκέφτομαι είναι ότι θα έχω ουράνια ανταμοιβή.

Καταλαβαίνω ότι εξοφλώ την αχαριστία μου στον Θεό, αφού δεν έχω ανταποκριθεί στις μεγάλες Του δωρεές και ευεργεσίες. Γιατί στην ζωή μου όλα γλέντι είναι· και η καλογερική και οι αρρώστιες που περνώ. Όλο φιλανθρωπίες μου κάνει ο Θεός και όλο οικονομίες. Ευχηθείτε όμως να μη με ξοφλάει με αυτά σ’ αυτήν την ζωή, γιατί τότε αλίμονό μου! Μεγάλη τιμή μου έκανε ο Χριστός να υπέφερα ακόμη περισσότερο την αγάπη Του, αρκεί να με ενίσχυε, ώστε να αντέχω, και μισθό δεν θέλω.

Γέροντος Παΐσιου
Από το βιβλίο «Πάθη και Αρετές»
Τόμος ε'

Ιερά Εξομολόγηση: Ερωτήματα και Απαντήσεις. Τι είναι η Εξομολόγηση;

Η Εξομολόγηση είναι ενα από τα βασικά μυστήρια της Εκκλησίας. Μας δίνει τη δυνατότητα νά «συμφιλιωθούμε» με τον Θεό, νά εξετάσουμε την πίστη και τη ζωή μας και νά εξασφαλίσουμε πνευματική υγεία. Είναι πράξη μετανοίας. Και μετάνοια σημαίνει αλλαγή του εαυτού μας, στροφή, μεταμόρφωση. Όταν αμαρτάνουμε απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Όταν όμως μετανοούμε, ομολογούμε τις αμαρτίες μας και ζητάμε συγχώρεση, επιστρέφουμε σ' Αυτόν.

Η Εξομολόγηση μας απαλλάσσει από το βάρος της αμαρτίας. Επιπλέον μας δίνει τήν ευκαιρία νά συζητήσουμε τους βαθύτερους προβληματισμούς μας, νά δεχτούμε συμβουλές και νά ενισχυθούμε πνευματικά.

Πώς καθιερώθηκε; Μήπως πρόκειται για πρόσφατη επινόηση τών κληρικών;Το μυστήριο καθιερώθηκε από τόν ίδιο τον Χριστό. Αυτός έδωσε στους Αποστόλους τήν εξουσία νά συγχωρούν αμαρτίες (Ιω. 20,23). Στή συνέχεια οι Απόστολοι μετέδωσαν τό χάρισμα αυτό στους επισκόπους και τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας. Έτσι, μέσω της κανονικής χειροτονίας διαιωνίζεται.

Είναι απαραίτητη η Εξομολόγηση για όλους;
Μόνο ένας αναμάρτητος δέ χρειάζεται Εξομολόγηση. Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής γράφει ότι όποιος θεωρεί τόν εαυτό του αναμάρτητο βρίσκεται σε πλάνη και μακριά από τήν αλήθεια (Α' Ιω. 1, 8). Αλλά και ο μόνος άναμάρτητος, ο Χριστός, δέχτηκε τό βάπτισμα της μετανοίας από τόν Πρόδρομο και έδειξε τήν αναγκαιότητα του μυστηρίου. Γι' αυτό η Εξομολόγηση αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο τής ορθόδοξης χριστιανικής ζωής.

Ποιος μπορεί νά εξομολογεί;Όπως προαναφέραμε, η Εξομολόγηση γίνεται σε έναν πνευματικό. Δηλαδή σε ιερέα ο οποίος έχει επιλεγεί ειδικά γι' αυτό τό έργο. Χρειάζεται βέβαια να επικοινωνήσουμε μαζί του για να μας ορίσει τον χρόνο και τόν τόπο, εκτός και αν εξομολογεί σέ καθορισμένες τακτικές ημέρες και ώρες, οπότε δεν είναι απαραίτητη η προηγούμενη συνεννόηση.

Και ο πνευματικός έχει αμαρτίες!Ο πνευματικός δέ συγχωρεί τις αμαρτίες μας με τή δική του αγιότητα ή δύναμη, αλλά με τή χάρη πού του δόθηκε από τόν Θεό· αυτός μεσολαβεί μόνο. Τις δικές του αμαρτίες φροντίζει νά τις εξομολογείται και αυτός σέ κάποιον άλλον πνευματικό.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Που γίνεται η Εξομολόγηση;
Συνήθως η Εξομολόγηση γίνεται στο ναό. Μπορεί όμως νά γίνει και σέ κάποιο παρεκκλήσι ή άλλον χώρο.

Πώς γίνεται;Καθόμαστε αντικρίζοντας τις εικόνες και μέ τήν προτροπή του πνευματικού εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας. Μπορούμε επίσης νά συμβουλευτούμε τόν πνευματικό γιά κάποιο θέμα πού μας απασχολεί. Όταν ολοκληρώσουμε τήν εξομολόγηση γονατίζουμε και ο πνευματικός βάζοντας τό πετραχήλι (σύμβολο της ιερατικής λειτουργίας του) πάνω στό κεφάλι μας ζητά από τόν Θεό τήν άφεση των αμαρτιών μας. Φεύγοντας, ασπαζόμαστε τό πετραχήλι και το χέρι του πνευματικού.

Τι πρέπει να πώ στην Εξομολόγηση;Στην Εξομολόγηση εξετάζουμε τα αισθήματα, τις σκέψεις, τα λόγια, τις πράξεις, τη συμπεριφορά, τις συνήθειες, τις αξίες, τις προτεραιότητες, τους στόχους, την κατεύθυνση και τον τρόπο της ζωής μας. Δέν περιοριζόμαστε στην προσωπική μας πνευματική ζωή, αλλά συνεξετάζουμε τις οικογενειακές σχέσεις, τις κοινωνικές σχέσεις, την εργασία, ακόμα και τη διασκέδασή μας. Και αυτό επειδή όλη μας η ζωή πρέπει να φωτιστεί από το Άγιο Πνεύμα. Όχι για να καταδικάσουμε τον εαυτό μας, αλλά για να εξασφαλίσουμε τήν πορεία μας προς τον Χριστό. Μπορούμε λοιπόν να θέσουμε στην κρίση του πνευματικού ζητήματα που μας απασχολούν, ώστε νά πάρουμε αποφάσεις και νά κάνουμε επιλογές πού μας προάγουν πνευματικά αποφεύγοντας ταυτόχρονα άλλες που μπορούν να ζημιώσουν τήν ψυχή μας.

Δε σκότωσα, ούτε έκλεψα... τί νά εξομολογηθώ;Όταν έχουμε τέτοια απορία, αποκαλύπτουμε ότι δε γνωρίζουμε τή διδασκαλία του Χρίστου. Επειδή ο Χριστός μας διδάσκει ότι και οί αμαρτωλοί λογισμοί ακόμα μας απομακρύνουν από τον Θεό. Επίσης, αμαρτάνουμε όχι μόνο όταν πράττουμε κάτι κακό, άλλα και όταν δέν εφαρμόζουμε τό καλό. Άραγε ποιος μπορεί νά ισχυριστεί ότι εκπληρώνει πραγματικά την εντολή της αγάπης και μάλιστα προς τους εχθρούς του;

Υπάρχει ένας εύκολος τρόπος εξέτασης του εαυτού μου σύμφωνα με τό νόμο του Θεού;Υπάρχουν οι Δέκα Εντολές και η ερμηνεία τους κάτω από τό πρίσμα της Καινής Διαθήκης. Τό τελειότερο όμως και ακριβέστερο κριτήριο είναι η εντολή της αγάπης προς τον Θεό και προς τόν συνάνθρωπο. Σύμφωνα μέ τά λόγια του Χριστού, σ' αυτή τήν εντολή περιέχονται όλες οί άλλες εντολές (βλ. Ματθ. 22,40). Δε μπορούμε, για παράδειγμα, να αγαπάμε τόν Θεό και νά παραβαίνουμε τις εντολές Του. Ούτε γίνεται να αγαπάμε τους ανθρώπους και ταυτόχρονα να διαπράττουμε αδικίες σέ βάρος τους. Μάλιστα η γνησιότητα της αγάπης προς τον Θεό αποκαλύπτεται από την αγάπη προς τον συνάνθρωπο (Α' Ιω. 4,20). Έτσι, όταν αδιαφορούμε για τους άλλους ή τους κακομεταχειριζόμαστε, δείχνουμε ότι δεν έχουμε αγάπη προς τον Θεό. Περιφρονούμε την εντολή Του για την αγάπη προς τον συνάνθρωπο και δέ σεβόμαστε τά δημιουργήματα Του.

Μου φαίνεται δύσκολο νά μιλήσω για τόσο προσωπικά Θέματα. Αισθάνομαι ντροπή. Τί θα σκεφτεί ο πνευματικός;
Πρέπει νά βλέπουμε τό εξομολογητήριο σαν ιατρείο και τον πνευματικό σάν γιατρό. Για εμάς η Εξομολόγηση είναι θέμα ψυχικής -συχνά και σωματικής- υγείας. Για τον πνευματικό πάλι είναι κάτι τό συνηθισμένο. Δεν πρόκειται νά σοκαριστεί από τις δικές μας αμαρτίες. Σίγουρα έχει ακούσει χειρότερες.

Εξάλλου, δεν είναι περίεργο η ντροπή, πού μας λείπει την ώρα της αμαρτίας, νά μας κυριεύει τήν ώρα της μετανοίας;
Φοβάμαι μήπως ο πνευματικός φανερώσει τις αμαρτίες μου.
Ο πνευματικός έχει ιερό καθήκον να τηρεί τό απόρρητο της Εξομολογήσεως, τό οποίο μάλιστα αναγνωρίζεται και από τόν νόμο. Σε περίπτωση παράβασης αυτού του καθήκοντος ελέγχεται από τόν Επίσκοπο του και τήν Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη. Όπως αναφέραμε πρωτύτερα, τόν πνευματικό θα πρέπει νά τόν αντιμετωπίζουμε ως θεραπευτή. Έτσι χρειάζεται νά τόν περιβάλλουμε και με ανάλογη εμπιστοσύνη. Γιά τον λόγο αυτόν επιλέγουμε ελεύθερα και με δική μας ευθύνη τον πνευματικό, ώστε νά είναι πρόσωπο μέ πίστη και αρετή και νά έχει τήν καλή μαρτυρία των πιστών. Μάλιστα η παράδοση τής Εκκλησίας μας συνιστά τήν τακτική εξομολόγηση στον ίδιο πνευματικό και τήν αποφυγή της εναλλαγής του. Εξάλλου, έχει διαπιστωθεί ότι συνήθως εμείς οί ίδιοι γινόμαστε αιτία κοινοποίησης τής προσωπικής μας ζωής, όταν τήν εμπιστευόμαστε σε ακατάλληλα πρόσωπα, τά οποία δεν έχουν καν τήν ιδιότητα του πνευματικού.

Πώς πρέπει νά λέγονται οι αμαρτίες στον πνευματικό;Αρκεί μία απλή, σαφής και σύντομη αναφορά. Δε χρειάζονται ούτε λεπτομέρειες (ιδιαίτερα για τά σαρκικά θέματα), ούτε μακροσκελείς εισαγωγές ή δικαιολογίες. Αν είναι απαραίτητο, θα ζητήσει ο πνευματικός περισσότερες πληροφορίες. Αυτό που σίγουρα χρειάζεται είναι ταπείνωση και συναίσθηση των αμαρτιών μας.

Τι μπορεί να μου πει ο πνευματικός;Νά εξηγήσει τή σπουδαιότητα μιας αμαρτίας. Να συμβουλεύσει για τήν αποφυγή της. Νά δώσει απάντηση σε κάποιο ερώτημα που του θέσαμε.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Μετά τήν ευχή του πνευματικού έχουν συγχωρεθεί όλες οι αμαρτίες μου; Μήπως κάποιες θα πρέπει νά τις εξομολογηθώ πάλι;
Η ευχή του πνευματικού δίνει τήν άφεση όλων των αμαρτιών πού έξαγορεύσαμε. Συνεπώς τυχόν αμφιβολία μας για τό θέμα αυτό δείχνει έλλειψη πίστης στο μυστήριο και στή δύναμη του Θεού. Αν πάλι δέν αναφέραμε κάτι βασικό σε σχέση με κάποια αμαρτία, χρειάζεται τήν επόμενη φορά νά τό διευκρινίσουμε.

Αν ξεχάσω κάποια αμαρτία; Αν κρύψω κάποια από ντροπή;Αν ξεχάσαμε κάτι και εφόσον δεν είναι σοβαρό, μπορούμε νά το αναφέρουμε στην επόμενη εξομολόγηση. Αν όμως παραλείψαμε κάποια αμαρτία εσκεμμένα, τότε δεν πρέπει να θεωρούμε ότι μας δόθηκε άφεση και δεν πρέπει νά κοινωνήσουμε, ακόμη και αν πήραμε την άδεια του πνευματικού.

Είναι απαραίτητη η Θεία Κοινωνία μετά την Εξομολόγηση;Η μετάνοια δεν περιορίζεται στο μυστήριο της Εξομολογήσεως. Η «συμφιλίωση» και η ενωσή μας με τον Θεό δεν ολοκληρώνεται χωρίς τη Θεία Κοινωνία. Αύτη είναι ή μυστηριακή ένωση με τον Θεάνθρωπο Χριστό. Το αποκορύφωμα των μυστηρίων. Η Εξομολόγηση μας προετοιμάζει για τη Θεία Κοινωνία. Η Θεία Κοινωνία δεν γίνεται χωρίς Εξομολόγηση!

Μπορώ νά κοινωνήσω λοιπόν αφού εξομολογήθηκα;Μετά τήν εξομολόγηση θα πρέπει νά ζητήσουμε από τον πνευματικό τήν άδεια νά μεταλάβουμε. Αυτός θά ορίσει τον χρόνο, τή συχνότητα και τον τρόπο της προετοιμασίας μας (νηστεία, προσευχή, συγχώρεση - συμφιλίωση με τους άλλους).

Όμως, τί νόημα έχει νά εξομολογούμαι τακτικά, όταν γνωρίζω ότι θά επαναλάβω τις ίδιες αμαρτίες;
Όπως κάποιος πού πάσχει από χρόνια ασθένεια δεν παύει νά προσπαθεί για τήν απαλλαγή του, έτσι και εκείνος πού επιθυμεί πραγματικά τήν πνευματική υγεία φροντίζει αδιάκοπα νά τήν αποκτήσει. Αυτός είναι ο πνευματικός αγώνας του ανθρώπου· η διά βίου μετάνοια. Το μυστήριο της Εξομολόγησης εξασφαλίζει ότι καμμιά αμαρτία δε μπορεί νά μας απομακρύνει από τό έλεος του Θεού. Μόνο η έλλειψη μετανοίας μπορεί νά μας καταδικάσει στην αίώνια στέρηση Του.