Μήπως ο τρόπος Εξομολόγησης των καθολικών είναι πιο σωστός;

Στην εξομολόγηση των καθολικών, όπου ο πνευματικός δε βλέπει και δε γνωρίζει τον εξομολογούμενο, έχουμε κάτι παράλληλο με την ψεύτικη εξομολόγηση εκείνων, που δήθεν εξομολογούνται απευθείας στο Θεό. 

Ο Χριστός, όμως, δεν ίδρυσε τέτοιου είδους εξομολόγηση, αλλά την άμεση εξομολόγηση λέγοντας μετά την Ανάστασή Του στους μαθητές Του αυτοί να συγχωρούν τις αμαρτίες.
Στην αρχή μάλιστα, προτού επικρατήσει η μυστική συγχώρεση από τους ιερείς, είχαμε δημόσια Εξομολόγηση των χριστιανών.

Όταν ο πνευματικός δε γνωρίζει το παρελθόν του εξομολογούμενου και την τωρινή του ψυχική κατάσταση, δεν μπορεί να τον συμβουλεύσει σωστά. Άλλο είναι να έπεσε πρώτη φορά σε μία αμαρτία κι άλλο είναι να πέφτει επανειλημμένα και χωρίς αναστολές. Αν τυχόν ο εξομολογούμενος έχει αδικηθεί από τη ζωή ή έχει ψυχολογικά προβλήματα, ο πνευματικός πρέπει να γνωρίζει λεπτομερώς το όλο ζήτημα και να συμπεριφέρεται ανάλογα, δηλ. με πολλή αγάπη και επιείκεια.

Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο και θέλει να βλέπει προς την όψη (πρόσωπο=προς όψη) του συνανθρώπου. Το πρόσωπο σε στηρίζει, το χαμόγελο σε γεμίζει, η εκτίμηση σε ωθεί να αγωνισθείς για το καλό.

Τόσο πολύ έχει αλλοιωθεί η Εξομολόγηση εκτός της Ορθοδοξίας, που γίνεται σήμερα και μέσω internet,κι ας είναι ο πνευματικός στην άλλη άκρη του κόσμου. Επίσης, τείνει να αντικατασταθεί η Εξομολόγηση με μία ψυχολογική διαδικασία, όπου οι συγκεντρωμένοι χριστιανοί ενεργούν ένα σιωπηλό έλεγχο της συνείδησης.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 198-199), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου


http://perivolipanagias.blogspot.gr/2015/02/blog-post_73.html

Δοκιμασίες και φόβοι

Δοκιμασίες και φόβοι: Μια κουβέντα με το Γέρ. Παΐσιο

ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΚΑΡΤΕΡΙΑ!

          Στο μεταξύ ο Μιχαλάκης όλο και στριφογύριζε στο δικό του κούτσουρο. Προσπαθούσε να διακόψει χωρίς αποτέλεσμα. Ώσπου κάποτε ακούγεται να ρωτάει.. κάπως πειραγμένος, ίσως που ήταν έξω από την κουβέντα:

• Γέροντα, έχω ακούσει πως τάχα ο Αντίχριστος λέει, είναι στο… κεφάλι κάποιου, που μόλις γίνει τριάντα χρονών θα κυβερνήσει τον κόσμο για τρία φοβερά χρόνια… Πόσα χρόνια μένουν ακόμη;..

Ο γέροντας Παΐσιος, σα να μην τον είχε ακούσει,  συνέχιζε το συλλογισμό του προς εμάς:

• Έτσι λοιπόν παιδιά μου, μας δοκιμάζει και μας προστατεύει σαν καλός και στοργικός πατέρας που είναι.. Αλλά σε πολύ λίγο καιρό θα γίνονται και στην πατρίδα μας τόσα πολλά και φοβερά εγκλήματα, που ο κόσμος θ’ αρχίσει ν’ αμφιβάλλει για την ύπαρξη και την αγάπη του!… Πάει, θα λένε, δεν υπάρχει Θεός!.. Αλλά, ακόμη και αν μοιάζει να κυβερνάει την ανθρωπότητα στ’ αλήθεια ο.. Αντίχριστος, κατά παραχώρηση του Κυρίου και Παντοκράτορα Χριστού, εμείς, ο πιστός λαός του, με πίστη με καρτερία, θα συνεχίζουμε το ανηφορικό μονοπάτι της ζωής μας και της δοκιμασίας μας, και ατομικά όπως είπαμε, αλλά και συνολικά σα πιστός λαός του Θεού!.. Και όσο επιμένουμε, τόσο θα πέφτουν στο κεφάλι μας η κεραυνοί!.

          Εκείνη τη στιγμή, μου φάνηκε πως με κοίταζε τόσο βαθειά, ώστε είχα την βεβαιότητα ότι τα μάτια του δεν ήταν καστανά, αλλά γαλάζια.. το χρώμα τ’ ουρανού!.. Συγχωρήστε μου να προσθέσω εδώ, ότι το βλέμμα εκείνο και τα λόγια του γέροντα για τις δοκιμασίες που μας περιμένουν, ήταν το στήριγμα μου στα δικαστήρια που ακολούθησαν για δήθεν παράβαση καθήκοντος, κάθε φορά που δεν μου επέτρεπαν οι “κληρωθέντες” δικαστές, ν’  αποδείξω το αντίθετο, ούτε σε μάρτυρες υπεράσπισης να μιλήσουν –φοιτητές, φοιτήτριες, συνάδερφοι καθηγητές και καθηγήτριες, παρά μόνο αυτούς της τάχα κατηγορίας, και μου αφαιρούσαν το λόγο ακόμη και την ιερή στιγμή και το.. Συνταγματικό δικαίωμα της απολογίας!..

          Πρωτοδικεία , εφετεία, συνεχείς αναβολές, ώσπου, μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια (!) και με την παρέμβαση του Αρείου Πάγου, σ’ ένα νέο εφετείο με τακτικούς εφέτες αυτή τη φορά, άκουσα επιτέλους από μία εισαγγελέα που με μεγάλη υπομονή άκουγε αυτά που είχα να πω στις αναλυτικές ερωτήσεις της, όπως όμως και τους μάρτυρες, που έδειχνε πως είχε μελετήσει όλα τα έγγραφα των φακέλων, άκουσα λοιπόν την πρόταση της – που μου έλυσε τα γόνατα και τα δάκρυα:

• Αθώος!

          Περιττό βέβαια να συμπληρώσω ότι καταδικάστηκαν σε επόμενο δικαστήριο οι συκοφάντες εκείνοι, σε δύο χρόνια φυλάκιση, αλλά σε νέο εφετείο, και παρά το γεγονός ότι δεν ζήτησαν συγνώμη,  βρήκα την δύναμη να ζητήσω την απαλλαγή τους, χωρίς καμιά φυσικά αποζημίωση για την ταλαιπωρία της υγείας μου όλα αυτά τα χρόνια, που συνέχιζα αδιαλείπτως τα διδακτικά   μου καθήκοντα, και τα πολλά – και παράλογα –  έξοδα των δικηγόρων, που καθυστέρησαν τις σπουδές της κόρης μου..

          Για να γυρίσουμε όμως στο διάλογο με τον γέροντα Παίσιο, ο Μιχαλάκης επέμενε να διακόπτει:

• Και τι θα γίνει γέροντα με τον πόλεμο στη Βοσνία; Αν οι Σέρβοι προχωρήσουν νότια προς τα Σκόπια και τους Αλβανούς που ζουν εκεί, δεν θα κινηθεί και ο ελληνικός στρατός βόρεια να ελευθερώσει τα παλιά χωριά της Μακεδονίας;…

Ο αγαθός γέροντας, πάντα με χαμόγελο απαντούσε:

• Πω, πω, τι στρατηγικό σχέδιο που έχεις καταστρώσει…

(θυμίζω πως ο Μιχαλάκης ήταν πράγματι γυιός Στρατηγού..) αλλά ο νεαρός.. ατίθασος, δεν περίμενε ν’ ακούσει,  συνεχίζοντας:

• Και τότε, αν μείνει η Θράκη αφύλακτη, αυτή δηλαδή που μας άφησαν, τι θα γίνει με τους Τούρκους: Δεν θα μπουν να πάρουν και την υπόλοιπη; Έτσι θα.. πάρουμε και την Πόλη;..

           Ένας από τους συναδέρφους καθηγητές που μας συνόδευαν βρήκε την ευκαιρία να ρωτήσει κι αυτός για την τύχη κάποιου από τους.. πολιτικούς μας, αλλά και όλων των.. πολιτικών αρχηγών που μένουν αμέτοχοι σχεδόν στα φλέγοντα γεγονότα που έρχονται!

          Και πάλι ο Μιχαλάκης ασυγκράτητος:

    – Τι θα γίνει γέροντα, δεν μας είπατε· θα την.. πάρουμε την Πόλη; (!)

Και ο γέροντας, πάντα με χαμόγελο:

• Να την πάρουμε, να την πάμε πού; καλά δεν στέκεται εκεί; πάντως, -συνέχισε- κάποτε, ένα μέρος τουλάχιστον δεν θα είναι πια της Τουρκίας, που θ’ αρχίσει να.. ροκανίζεται, να.. μαζεύει. Θα έρθουν οι λεγόμενες “μεγάλες” δυνάμεις, που τότε θα είναι.. πιο μεγάλες, και θα τους πουν, πως όταν οι λαοί της Βοσνίας ζητούσαν αυτοδιάθεση εσείς, χωρίς να συνορεύετε με αυτούς, τους υποστηρίξατε.. Τώρα ζητούν αυτοδιάθεση και περιοχές των Αρμενίων, των Κούρδων, δεν θα τους αφήσουμε να έχουν κι αυτοί μία δικιά τους πατρίδα;

          Ευτυχώς, ο Μιχαλάκης δεν σηκώθηκε να ρωτήσει τι θα γίνει και με τους.. Παλαιστίνιους, που και αυτοί ζητάνε μια ελεύθερη πατρίδα –και όπως άκουσα από μια εκπρόσωπό τους σε παγκόσμιο συνέδριο ποιητών που συμμετείχα, “θέλουμε δύο μέτρα ελεύθερα γης για κάθε νεκρό μας!”.

          Μας ανέφερε ακόμη ο γέροντας στην ζωηρή αυτή κουβέντα μας, για τις προσπάθειες των Ρώσων να καταλάβουν το Άγιο Όρος στο σύνολο του, να πάρουν το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο από την Κωνσταντινούπολη στη Μόσχα (την.. Τρίτη Ρώμη) και γενικά απευθυνόμενος στους φοιτητές ζήτησε ν’ ακούν τους Δασκάλους που θέλουν την προκοπή τους, και να προκόψουν με την αξία τους και μόνο.. γιατί αλλιώς βοηθούν στην καταστροφή της πατρίδας μας.. Πρόσθεσε ακόμη πως και οι πολιτικοί μας θ’ αλλάξουν και η Ελλάδα, θα γνωρίσει πάλι την αρχαία της δόξα.. χρειάζεται μόνο υπομονή και συνεχείς αγώνας.. πάντα με την βοήθεια της Παναγίας μας!…

Ομιλία: Ο πόνος και οι θλίψεις στη ζωή του Χριστιανού.

Ομιλία στα πλαίσια του Γ΄ Κατανυκτικού Εσπερινού στον ενοριακό Ναο Παναγίας Ελεούσας Ιεράπετρας. Ομιλιτής ο πατήρ Μακάριος Γρινιεζάκης, Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου και Καθηγητής της Πατριαρχικής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης.

Για 15 χρόνια υποκρίθηκε τον τυφλό για να μην την πληγώσει

Ο άντρας λάτρευε τη γυναίκα και της το έδειχνε με κάθε ευκαιρία…

Η γυναίκα του ήταν όμορφη, ευαίσθητη αλλά φιλάσθενη. Ο άνδρας χρειάστηκε να φύγει στον πόλεμο, όπου πέρασε πολλές δυσκολίες και παρ’ ολίγο να χάσει και την ζωή του.

Προσευχόταν καθημερινά να τον αφήσει ο Θεός να ζήσει για να γυρίσει ξανά στην πολυαγαπημένη του γυναίκα.

Όλη του η σκέψη ήταν να την σφίξει στην αγκαλιά του κι αυτό του έδινε κουράγιο να αντέξει την πείνα, το κρύο και τους τραυματισμούς.

Όταν τελείωσε ο πόλεμος, γεμάτος χαρά ξεκίνησε για το σπίτι του. Στο δρόμο όμως συνάντησε ένα οικογενειακό φίλο που τον συλληπήθηκε για την συμφορά που τους βρήκε.

«Ποιά συμφορά;» ρώτησε αυτός όλος ανησυχία.

«Δεν το έμαθες; Η γυναίκα σου έπαθε μία μολυσματική ασθένεια και έχει παραμορφωθεί το πρόσωπό της».

Ο άνδρας κάθισε στη μέση του δρόμου και έκλαψε πικρά. Όταν έφτασε στο σπίτι του αργότερα το απόγευμα, η γυναίκα του κατάλαβε πως ο αγαπημένος της είχε χάσει το φως του …

Νόμιζε πως είχε τυφλωθεί στον πόλεμο σε κάποια μάχη.. Τον αγκαλίασε όμως με την ίδια αγάπη και έζησαν ευτυχισμένοι για 15 χρόνια.

Μετά η γυναίκα πέθανε και ο άνδρας αφού της έκλεισε τα μάτια, άνοιξε τα δικά του ! ! !

Γιά 15 ολόκληρα χρόνια υποκρίθηκε τον τυφλό για να μην την πληγώσει …

http://perivolipanagias.blogspot.gr/2015/03/15_19.html

Ο μοναχός με το ιαματικό Χάρισμα

Θεωρούμε κατάλληλη τη στιγμή, χάριν νουθεσίας, να παραθέσουμε τη διήγηση για κάποιο μοναχό ό όποιος υπέταξε το δικό του θέλημα στο θέλημα τού Θεού και απόλαυσε μεγάλη ειρήνη στην ψυχή του, λαμβάνοντας από τον Θεό το ιαματικό χάρισμα.
Πολλοί ασθενείς γίνονταν καλά μόνο με το άγγιγμα τού ενδύματος του. Παντού συναντούσε μεγάλο σεβασμό για το πρόσωπο του.

Μεταξύ αυτών, οι αδελφοί της μονής εκπλήττονταν πολύ με όσα γίνονταν από το συμμοναστή τους, επειδή δεν παρατηρούσαν σ' αυτόν κανένα ιδιαίτερα εξέχον ασκητικό αγώνισμα, ούτε αυστηρή νηστεία, ούτε υπερβολικούς κόπους, ούτε κάτι άλλο.

Ζούσε όπως όλοι οι άλλοι.

Ένα μόνο πράγμα κρατούσε με αυστηρότητα. Όλα όσα τού συνέβαιναν τα δεχόταν πρόθυμα και ευχαριστούσε γι' αυτά τον Θεό. Ένα τον διέκρινε: Είχε παραδοθεί ολοκληρωτικά στο θέλημα τού Θεού.

Κάποτε πού ό μοναχός αυτός θεράπευσε κάποιους άρρωστους χωρίς κανένα ιατρικό μέσο διά της ζώσης εν αύτω χάριτος και δυνάμεως, ό προεστώς τού κοινοβίου τον ρώτησε ποιά ήταν ή αιτία της θεραπείας, γιατί οι προσερχόμενοι σ' αυτόν λαμβάνουν την ίαση.

- Και εγώ ό ίδιος εκπλήττομαι πού μπορώ να τούς δίνω την υγεία τους, απάντησε ό μοναχός. Ντρέπομαι πού τα ενδύματα μου έχουν ιαματική δύναμη, γιατί εγώ ούτε με τη νηστεία, ούτε με άλλα ασκητικά, μοναστικά αγωνίσματα, αξιώθηκα να λάβω τέτοιο δώρο από τον Θεό.

- Αυτό είναι αλήθεια, είπε ό προεστώς. Εμείς βλέπουμε ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος και σε σένα δεν υπάρχει τίποτα πού να σε ξεχωρίζει από την τάξη των υπολοίπων πατέρων.

Ό προεστώς της μονής αποφάσισε πάση θυσία να αποκαλύψει την πραγματική αιτία του ζωντανού ιαματικού χαρίσματος πού είχε ό μοναχός. Έκανε μακρές συζητήσεις μαζί του, προσπαθώντας να μάθει όλα τα καλά στοιχεία του και να ξεσκεπάσει το μυστικό της καρδιάς του. Στα ερωτήματα τού ηγουμένου ό μακάριος μοναχός είπε:

- Θυμήθηκα κάτι σχετικό με το έλεος πού μού δόθηκε από τον Θεό: Εγώ σταθερά, σε όλα συντονίζω το θέλημά μου με το Θείο θέλημα. Ποτέ και τίποτα δεν φέρνω στην σκέψη μου πού θα εναντιωνόταν στο θέλημα τού Θεού. Ποτέ δεν τρομάζω μπροστά σε απρόβλεπτα γεγονότα, τα οποία θα μπορούσαν να κλονίσουν το νου μου και να εξασθενίσουν την καρδιά μου.

Ποτέ και για τίποτε δεν παραπονέθηκα στους άλλους ούτε τους φανέρωσα τη θλίψη μου. Το ίδιο, και όσα ευτυχή συμβάντα λάχουν στην ζωή μου, δεν με ευχαριστούν σε τέτοιο βαθμό πού να ευθυμώ περισσότερο από ό,τι τον υπόλοιπο καιρό. Όλα τα δέχομαι εξίσου, σαν σταλμένα από το χέρι τού Θεού, τόσο τα ευχάριστα όσο και τα δυσάρεστα για μένα.

Δεν προσεύχομαι στον Θεό για να πραγματοποιηθούν όλα σύμφωνα με την επιθυμία μου, άλλα θέλω σε όλα να γίνεται το άγιο θέλημά Του. Μ' αυτόν τον τρόπο τίποτε δεν με ευχαριστεί ιδιαίτερα, τίποτε δεν με συντρίβει και δεν με συγχύζει και τίποτε δεν με κάνει ευτυχισμένο, όπως μόνο αυτό το ίδιο το θέλημα τού Θεού. Γι' αυτό σε όλες μου τις προσευχές για ένα μόνο παρακαλώ τον Θεό: Να γίνεται πάντοτε και ολοκληρωτικά σε μένα και σε όλα τα πλάσματά Του το Θείο θέλημα.

Ό ηγούμενος τού κοινοβίου παρά πολύ θαύμασε τα λόγια τού μοναχού και απευθυνόμενος σ' αυτόν τον ρώτησε:

- Αγαπημένε μου αδελφέ! Πες μου τί αισθάνθηκες χθες την ώρα πού συνέβη πυρκαγιά στο μοναστήρι μας; Στ' αλήθεια δεν λυπήθηκες μαζί με όλους τους άλλους, όταν ό κακός άνθρωπος έβαλε φωτιά στα μοναστηριακά οικοδομήματα και κάηκε πολύ από το σιτάρι μας;

- Δεν θα κρύψω, απάντησε ό μοναχός, ότι όλη αυτή ή ζημιά του μοναστηριού δεν μού προκάλεσε την παραμικρή θλίψη, επειδή έχω τη συνήθεια για όλα, και για τα θλιβερά και για τα ευχάριστα, να ευχαριστώ τον Θεό και ήσυχα να δέχομαι και τούτο και το άλλο. Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό πού συνέβη σε μας, συνέβη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ό Οποίος κατευθύνει τα πάντα προς ψυχική ωφέλεια.

Γι' αυτό ακριβώς δεν μεριμνώ και δεν σκέπτομαι τίποτε σχετικά μ' αυτό. Λίγο ή πολύ εμείς έχουμε το ψωμί μας και τα υπόλοιπα για τη διατροφή μας, γιατί πιστεύω δυνατά ότι ό Θεός μπορεί καθέναν από εμάς να τον χορτάσει τόσο με ένα ψίχουλο όσο και με ένα ολόκληρο ψωμί. Έτσι λοιπόν εγώ ήρεμα, χωρίς καμιά σύγχυση, περνώ τη ζωή μου.

Κατάπληκτος από τα λόγια τού μοναχού ό ηγούμενος για πολύ ακόμη καιρό συζητούσε μαζί του, προσπαθώντας να αναγκάσει τον αδελφό πιο καθαρά ακόμη να παρουσιάσει τον τρόπο σκέψεώς του, τις απόψεις του και να αποκαλύψει την πνευματική του κατάσταση.

Μεταξύ πολλών απαντήσεων πού έδωσε ό ταπεινός μοναχός στον προεστώτα είπε και τα έξης:

- Κατά την καθημερινή προσφορά τού εαυτού μου στο θέλημα τού Θεού, τόσο προόδευσα στην υπακοή μου σ' Αυτόν, ώστε, αν από πριν γνώριζα ότι ό Θεός εξάπαντος προόριζε να με στείλει στην κόλαση, τότε εγώ δεν θα επιχειρούσα να κάνω τίποτε εναντίον Του.

Σού λέω ακόμη ότι, ακόμη κι αν ήταν δυνατόν σε μένα να αλλάξω αυτή τη θεία απόφαση λέγοντας ένα «Πάτερ ημών» -σού λέω αλήθεια-, δεν θα τολμούσα να το κάνω αυτό, άλλα ακόμη πιο έντονα θα προσευχόμουν στον Θεό, ώστε να ενεργήσει σε μένα σύμφωνα με το Πανάγιο θέλημά Του και να μού δωρίσει τη Χάρη Του πού θα με ενισχύει εις τους απέραντους αιώνες, για να μη σκέπτομαι ο,τιδήποτε αντίθετο στο άγιό Του θέλημα.

Μετά από παρατεταμένη σιωπή λέει, τέλος, ό ηγούμενος στο μοναχό:

- Πορεύου, περιπόθητε πάτερ, πορεύου και εκπλήρωσε φιλότιμα την υπόσχεση σου στον Θεό, όπως μου την εξέθεσες. Εσύ βρήκες τον ουρανό έξω από τον ουρανό. Να θυμάσαι ότι τέτοια χάρις δεν δωρίζεται από τον Θεό σε πολλούς. Δεν υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν μπαίνουν ποτέ σε ανησυχία και δεν προσβάλλονται από οποιονδήποτε.

Εκείνος μόνο είναι προστατευμένος στην ζωή του με ισχυρά και απόρθητα τείχη, όποιος πάντοτε και σε όλα, ό,τι κι αν συναντήσει στην ζωή του, συμφωνεί με το θέλημα του Θεού, δηλαδή δέχεται τα πάντα σαν να είναι σταλμένα από τον Θεό.

Άς γίνεται σε όλα το θέλημα τού Θεού. ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ, Ἐκδ. Ἄθως, Ἀθήνα 2010, σελ. 254-257.

Πηγή: apantaortodoxias.blogspot.com