Εκκλησιασμός - Πότε πρέπει να είμαστε όρθιοι κατά την Θεία Λειτουργία;

		Εκκλησιασμός Κάθε Ορθόδοξη Χριστιανική Οικογένεια, και γενικότερα κάθε πιστός, πρέπει να εκκλησιάζεται και να συμμετέχει ενσυνείδητα, και όχι τυπολατρικά, στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Κάποτε, οι Χριστιανοί ρώτησαν τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος: Πότε καταλαβαίνουμε ότι η ψυχή είναι άρρωστη; Εκείνος απάντησε: Όταν ο άνθρωπος δεν θέλει να εκκλησιάζεται. Είναι δηλαδή σαν να έχουμε δικά μας αγαπημένα πρόσωπα που τα αγαπάμε και μας αγαπούν, και όταν τα βλέπουμε στο δρόμο, ούτε τα χαιρετούμε αλλά και ούτε πάμε σπίτι τους να τα επισκεφθούμε. Τι είδους αγάπη είναι αυτή; Στις Εκκλησίες μας, η Κυριακάτικη Λατρεία αρχίζει με τον Όρθρο, ο οποίος διαρκεί 1:20 ώρα περίπου. Αμέσως μετά ξεκινά η Θεία Λειτουργία με την εκφώνηση του Ιερέα "Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν". Την στιγμή αυτή όλοι οι πιστοί πρέπει να είναι όρθιοι. Μετά μπορούμε αν θέλουμε να καθίσουμε. Καλό θα ήταν αν δεν ξέρουμε πότε να σηκωνόμαστε και πότε να καθόμαστε, να παρακολουθούμε τους συμπροσευχούμενούς αδελφούς μας. Σε συντομία, πρέπει να είμαστε όρθιοι στα εξής σημεία του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας: Όταν διαβάζεται ο Εξάψαλμος Όταν ο Ιερέας διαβάζει το Ευαγγέλιο του Όρθρου και εν συνεχεία βγαίνει να το προσκυνήσουμε Στον ύμνο της Παναγίας "Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ..." Κατά τη Δοξολογία Στο "Ευλογημένη η Βασιλεία"... Κατά τη Μικρή Είσοδο του Ευαγγελίου από τον Ιερέα Κατά το Ευαγγέλιο Κατά την Μεγάλη Είσοδο στην οποία ο Ιερέας μεταφέρει τα Τίμια Δώρα Κάθε φορά που ο Ιερέας δίνει την ειρήνη του Χριστού και την ευλογία με το "Ειρήνη πάσι" ή μας θυμιατίζει Κατά την πιο λεπτή στιγμή της Θείας Λειτουργίας που κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα για να καθαγιάσει τα Τίμια Δώρα, προσφωνώντας εκ του ιερέως "Τα Σα εκ των Σων, Σοι προσφέρομεν..." Όταν ακούμε από τον Ιερέα το "Πρόσχωμεν. Τα Άγια τοις αγίοις" όπου υψώνεται ο Αμνός (Χριστός) Κατά την απαγγελία του Συμβόλου της Πίστεως "Πιστεύω..." Κατά την απαγγελία της Κυριακής Προσευχής "Πάτερ ημών.." Στο "Μετά φόβου Θεού, πίστεως, και αγάπης προσέλθετε" διότι τούτη την στιγμή προσφέρεται το Σώμα και το Αίμα του Χριστού για να μεταλάβουμε, και Στην Απόλυση της Θείας Λειτουργίας που κάνει ο Ιερέας με το "Δι'ευχών των Αγίων Πατέρων ημών..". http://www.iereas.com/gr_info_eklisiasmos.html

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΣΥΝΘΕΤΟΥ ΞΥΛΟΥ

Μετά από την καταστροφή των Σοδόμων και της Γομμόρας, μέθυσαν τον Λωτ οι κόρες του, που

 κληρονόμησαν από τη διεφθαρμένη εκείνη κοινωνία σκέψεις, επιθυμίες και διαθέσεις, με 

αποτέλεσμα να κοιμηθούν με τον ίδιο τους τον πατέρα, να συλλάβουν και να γεννήσουν αγόρια

 τον Μωάβ και τον Αμάν. Όταν συνήλθε ο Λωτ και κατάλαβε το φοβερό αμάρτημα της αιμομιξίας

, πήγε στο θείο του τον Αβραάμ και του ανέφερε το γεγονός. Ο Αβραάμ τον άκουσε προσεκτικά 

και του έδωσε τρία ραβδιά, που του είχαν χαρίσει οι τρεις άγγελοι, τους οποίους φιλοξένησε. Και 

του είπε να τα φυτέψει και να τα ποτίζει φέρνοντας νερό από τον Ιορδάνη ποταμό. Αν κατά τη 

διαδρομή έβρισκε κάποιον που θα του ζητούσε νερό, να του δώσει και το υπόλοιπο να το χύσει.Του εξήγησε όμως ότι, αν ανθίσουν, τότε θα τον έχει συγχωρέσει ο Θεός.

Ο Λωτ φύτεψε τα τρία ραβδιά και τα πότιζε για χρόνια. Ελάχιστες φορές κατάφερε να τα ποτίσει, 

γιατί ο διάβολος έπαιρνε τη μορφή ανθρώπου και του ζητούσε νερό. Τελικά τα ραβδιά άνθισαν 

ως πεύκο, κέδρος και κυπαρίσσι σε ένα και μοναδικό δένδρο. Όταν ο Σολομώντας έκτιζε το 

Ναό, έκοψε το τρισύνθετο δένδρο, για να το χρησιμοποιήσει στη στέγη του Ναού. Οι εργάτες 

όμως, όταν το έκοβαν στις διαστάσεις που ήθελαν και το ανέβαζαν στη στέγη, το έβρισκαν 

κοντό. 

Όταν το κατέβαζαν και το μετρούσαν, το έβρισκαν ακριβώς στα μέτρα που ήθελαν. Επειδή αυτό 

έγινε πολλές φορές, το ονόμασαν «καταραμένο ξύλο» και ο Σολομώντας έδωσε την εντολή να 

τοποθετηθεί στην κεντρική είσοδο, ώστε όλοι όσοι έμπαιναν στο Ναό να το πατούν και να το ατιμάζουν.

Όταν ήλθε η ώρα να σταυρώσουν το Χριστό, οι Εβραίοι πήραν αυτό το «καταραμένο ξύλο» και 

κατασκεύασαν το σταυρό του Χριστού, ώστε σταυρώνοντάς Τον σ’ αυτό με τις αυξομειώσεις του 

μήκους να γίνεται πιο επώδυνο το Μαρτύριο του Κυρίου. Αυτό το «καταραμένο ξύλο» τελικά 

έγινε το ξύλο της ζωής, όπου Κύριος έχυσε το αίμα Του και κατάργησε το θάνατο. Ο Σταυρός 

δεν είναι σύμβολο πόνου αλλά νίκης και χαράς. Είναι το σύμβολο της ζωής.

Από: Diana Vas

Υπακοή στον γέροντα σε όλα; Ναι, σε όλα!

Στον Γέροντα λοιπόν οφείλουν υπακοή τα πνευματικά τέκνα. Υπακοή σε όλα; Ναι, σε όλα! Πρότυπο υπακοής είναι ο Χριστός, που έγινε «υπήκοος» στο θέλημα του ουρανίου Πατέρα Του «μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ. 2,8). Και αυτός που υπακούει τελείως στον πνευματικό του πατέρα, στον Γέροντά του, μιμείται την υπακοή του Χριστού. Μιμείται την υπακοή του Αβραάμ, γιατί υπακούει στην φωνή: «Έξελθε εκ της γης του θελήματός σου και δεύρο εις την γην της υπακοής» (βλ. Γεν. 12, 1).15 – Ο απόστολος Τιμόθεος, αν και ήταν ασθενής, όμως δεν έπινε ως φάρμακο λίγο κρασί, αλλά έπινε όλο νερό• περίμενε και σ’ αυτό ακόμα την εντολή του Γέροντά του (βλ. Α΄Τιμ. 5,23)!

Και για τα καλά έργα πρέπει να ρωτάμε τον Γέροντα• ας μνημονεύσουμε εδώ τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Είχε επιθυμία να κηρύξει το Ευαγγέλιο• δεν τόλμησε όμως να εκτελέσει την άγια αυτή επιθυμία του, αν δεν έπαιρνε πρώτα, όπως μας βεβαιώνει η βιογραφία του, την ευχή των Γεροντάδων. Ο Διάβολος λέγεται «πλεονέκτης» (βλ. Β΄Κορ. 2,11). Γιατί; Γιατί μας πολεμάει και εκ δεξιών, και με τα καλά έργα δηλαδή. Δεν μας λέει μόνο, π.χ., να καταλύσουμε την νηστεία, αλλά και να τηρήσουμε αυστηρή νηστεία, για να μας ρίξει στην υπερηφάνεια• γι’ αυτό η ασφάλεια είναι να ρωτάμε σε όλα τον Γέροντα. Κι αν ακόμα ο Γέροντας είναι ατελής και δεν δίνει καλές συμβουλές στα τέκνα του, όμως αυτά πρέπει να τον υπακούουν και ο Θεός θα ευλογήσει πλούσια την αρετή αυτής της υπακοής τους• και θα κερδήσουν, λοιπόν, έτσι πολλή ωφέλεια από τον ατελή έστω Γέροντά τους. Έχει και εδώ εφαρμογή ο θεόπνευστος λόγος «Τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν» (Ρωμ. 8,28). Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός δεν είχε ικανό Γέροντα• αλλά αυτό δεν τον έβλαψε καθόλου. Τον ανέδειξε μάλιστα η τέλεια υπακοή του σ αυτόν.

Απόσπασμα από: 

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΑΙ Η ΥΠΑΚΟΗ

Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας

http://www.egolpion.net/gerontas_upakoh.el.aspx