Είναι μακάριος ο άνθρωπος που γνωρίζει την αρρώστια του και φροντίζει για τη θεραπεία του. Γιατί αυτό είναι το Θεμέλιο της αρετής. Όσο κανείς αφήνει τον εαυτό του σε μαλθακότητα, τόσο μένει πίσω στην πνευματική πρόοδο. Όσο τον σφίγγει, τόσο περισσότερο προχωράει μπροστά στην αρετή.
Την αρρώστια του θα την καταλάβει κανείς από τους πειρασμούς που επιτρέπει ο θεός. Με τους πειρασμούς γνωρίζει κανείς την αδυναμία του, αλλά και τη μεγαλοσύνη της βοήθειας που στέλνει ο Θεός.
Την ψυχή πρέπει να την τροφοδοτούμε με την εγκράτεια και την εσωτερική γαλήνη. Έτσι μπορεί κανείς να πλησιάσει τον Θεό και να ωφεληθεί. Ο φόβος του Θεού και της κολάσεως μας ξυπνούν από τον ύπνο.Γιατί η αμαρτία και ο διάβολος μας κοιμίζουν, και τότε χάνουμε κάθε επαφή με τον Θεό. Να μη ξεχνάμε ποτέ, ότι μόνο η βοήθεια του Θεού είναι εκείνη που σώζει και ωφελεί τον άνθρωπο. Οποίος αισθανθεί την ανάγκη της Θείας βοήθειας κάνει πολλές προσευχές, γίνεται ταπεινός και αυξάνει στην αρετή.
Ο Θεός δεν περιφρονεί ποτέ «την συντετριμμένην και τεταπεινωμένην καρδίαν».
Η ταπείνωση βοηθεί τον άνθρωπο να προσελκύσει το έλεος του Θεού. Τότε η καρδιά αισθάνεται τη Θεία βοήθεια και παίρνει δύναμη. Όταν ο άνθρωπος αισθανθεί τη Θεία βοήθεια αμέσως γεμίζει τη καρδιά του από χαρά και πίστη, και τρέχει γρήγορα στην προσευχή, που είναι καταφύγιο βοήθειας, πηγή σωτηρίας, θησαυρός αρετών και λιμάνι που σώζει τον άνθρωπο από τις τρικυμίες της ζωής. Η προσευχή ρίχνει φως στο σκοτάδι της ψυχής. Είναι ακόντιο με το οποίο χτυπάει κανείς τον διάβολο. Και αφού αγωνισθεί ο άνθρωπος και με τη βοήθεια του Θεού νικήσει, τότε στην καρδιά του έρχεται η ευφροσύνη του Θεού. Μόνο με την επαφή με τον Θεό ωφελείται ο άνθρωπος. Και όταν καταλάβει ότι η προσευχή είναι ένας θησαυρός που τον γεμίζει χαρά και ευτυχία, αμέσως αναπέμπει ευχαριστίες στον Θεό. Και τότε το έργο της προσευχής δεν το κάνει αναγκαστικά, με κόπο και μόχθο, αλλά με χαρά και λαχτάρα, γιατί γνωρίζει ότι θα ωφεληθεί πολύ απ'αυτή. Υμνολογεί και δοξάζει τον Θεό, Θαυμάζοντας τη μεγαλωσύνη Του.
Αυτός που θα προκόψει στην προσευχή δεν την συγκρίνει με κανένα από τα πράγματα του κόσμου, τα μάταια και πρόσκαιρα. Η αδιάκοπη προσευχή διώχνει από την ψυχή κάθε φόβο και δειλία και τη γεμίζει με την ευφροσύνη και τη χάρη του Θεού.Ολ' αυτά δημιουργούνται στον άνθρωπο από τη συναίσθηση της ίδιας του της αρρώστιας. Με την επίμονη προσευχή πλησιάζει τον Θεό και με πόθο τρέχει σ' Αυτόν, για να πάρει φως από το φως Του και χάρη από τη χάρη Του. Η χήρα, που αναφέρει το ιερό Ευαγγέλιο, παρακαλούσε και φώναζε δυνατά κι επίμονα πολλές φορές στον κριτή, να της αποδώσει το δίκιο της. Κι εκείνος είπε: «Τον Θεό και τους ανθρώπους δεν τους φοβάμαι ούτε τους υπολογίζω, αλλά για την επιμονή της θα της κάνω εκείνο που ζητάει». Όπως λοιπόν η χήρα φώναζε δυνατά για το δίκιο της, έτσι κι εμείς πρέπει να παρακαλούμε με ταπείνωση τον Θεό, να μας στείλει τα χαρίσματά Του. Γιατί η χήρα του Ευαγγελίου πέτυχε αυτό που ζητούσε, μολονότι ο κριτής την έδιωξε πολλές φορές, προσβάλλοντάς την κατά τον χειρότερο τρόπο.Ο Θεός γνωρίζει τι μας ωφελεί και τι όχι. Γι' αυτό άλλοτε μας δίνει ό,τι Του ζητούμε και άλλοτε όχι. Ο Θεός Θέλει το ψυχικό μας συμφέρον, μολονότι πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουμε και ασύνετα ζητάμε να γίνει κάθε αίτημά μας δεκτό. Ο πολυεύσπλαχνος Θεός αναβάλλει μερικές φορές να στείλει τη χάρη Του, κι αυτό το κάνει για να φωνάξουμε περισσότερο και με μεγαλύτερη δύναμη στην προσευχή, κι έτσι να Τον πλησιάσουμε. Απ' αυτά που του ζητάμε άλλα τα δίνει αμέσως και άλλα αργότερα, αποβλέποντας στο ψυχικό μας συμφέρον. Εμείς βέβαια θέλουμε να μας απαντά πάντα αμέσως, αλλά ο Θεός σαν άριστος και μοναδικός παιδαγωγός μας απαντάει τότε, που θα μας ωφελήσει ψυχικά. Άλλους πάλι τους αφήνει να δοκιμασθούν στους πειρασμούς, για να αποδειχθεί αν πραγματικά τον αγαπούν.
Εάν ο άνθρωπος δεν αισθανθεί την αρρώστια του, βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, επειδή νομίζει ότι είναι κάτι. Και τότε απομακρύνεται ο Θεός απ' αυτόν. Γιατί η υπερηφάνεια είναι το μεγαλύτερο κακό που υπάρχει. Αυτός που έχει υπερηφάνεια δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσει ποτέ στην τελειότητα.
Η ταπείνωση έρχεται με την συντριβή της καρδιάς και με την απομάκρυνση των λογισμών της υπερηφανείας. Κανένα πνευματικό έργο δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την ταπείνωση. Μόνο με την ταπείνωση πλησιάζει κανείς τον Θεό και έρχεται η χάρη του Αγίου Πνεύματος Ο ταπεινός άνθρωπος δεν φοβάται τον πόλεμο που του κάνει ο διάβολος με τις αισχρές σκέψεις και τα σαρκικά πάθη. Γνωρίζει ότι όλ' αυτά τα επιτρέπει ο Θεός για να μην πέσει στον εγωισμό, στο φοβερό αυτό και γεμάτο από δηλητήριο φίδι. Ο άνθρωπος όμως δεν πρέπει να ζητάει ο ίδιος τους πειρασμούς. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να υπομένει τις δοκιμασίες, όταν τις επιτρέπει ο Θεός.
Ο άνθρωπος πρέπει να είναι προσεκτικός και να φροντίζει για τη σωτηρία της ψυχής του περισσότερο απ' όλα τα πράγματα. Γιατί η ψυχή μας αξίζει περισσότερο απ' όλο τον κόσμο, είπε ο Κύριος. Να κάνει το καλό, να έχει πίστη, να γνωρίζει την αδυναμία του και να ζητάει πάντα τη βοήθεια του Θεού.
(Από το βιβλίο "η άσκηση στη ζωή μας¨" Ι.Μ.Παρακλήτου)
Την αρρώστια του θα την καταλάβει κανείς από τους πειρασμούς που επιτρέπει ο θεός. Με τους πειρασμούς γνωρίζει κανείς την αδυναμία του, αλλά και τη μεγαλοσύνη της βοήθειας που στέλνει ο Θεός.
Την ψυχή πρέπει να την τροφοδοτούμε με την εγκράτεια και την εσωτερική γαλήνη. Έτσι μπορεί κανείς να πλησιάσει τον Θεό και να ωφεληθεί. Ο φόβος του Θεού και της κολάσεως μας ξυπνούν από τον ύπνο.Γιατί η αμαρτία και ο διάβολος μας κοιμίζουν, και τότε χάνουμε κάθε επαφή με τον Θεό. Να μη ξεχνάμε ποτέ, ότι μόνο η βοήθεια του Θεού είναι εκείνη που σώζει και ωφελεί τον άνθρωπο. Οποίος αισθανθεί την ανάγκη της Θείας βοήθειας κάνει πολλές προσευχές, γίνεται ταπεινός και αυξάνει στην αρετή.
Ο Θεός δεν περιφρονεί ποτέ «την συντετριμμένην και τεταπεινωμένην καρδίαν».
Η ταπείνωση βοηθεί τον άνθρωπο να προσελκύσει το έλεος του Θεού. Τότε η καρδιά αισθάνεται τη Θεία βοήθεια και παίρνει δύναμη. Όταν ο άνθρωπος αισθανθεί τη Θεία βοήθεια αμέσως γεμίζει τη καρδιά του από χαρά και πίστη, και τρέχει γρήγορα στην προσευχή, που είναι καταφύγιο βοήθειας, πηγή σωτηρίας, θησαυρός αρετών και λιμάνι που σώζει τον άνθρωπο από τις τρικυμίες της ζωής. Η προσευχή ρίχνει φως στο σκοτάδι της ψυχής. Είναι ακόντιο με το οποίο χτυπάει κανείς τον διάβολο. Και αφού αγωνισθεί ο άνθρωπος και με τη βοήθεια του Θεού νικήσει, τότε στην καρδιά του έρχεται η ευφροσύνη του Θεού. Μόνο με την επαφή με τον Θεό ωφελείται ο άνθρωπος. Και όταν καταλάβει ότι η προσευχή είναι ένας θησαυρός που τον γεμίζει χαρά και ευτυχία, αμέσως αναπέμπει ευχαριστίες στον Θεό. Και τότε το έργο της προσευχής δεν το κάνει αναγκαστικά, με κόπο και μόχθο, αλλά με χαρά και λαχτάρα, γιατί γνωρίζει ότι θα ωφεληθεί πολύ απ'αυτή. Υμνολογεί και δοξάζει τον Θεό, Θαυμάζοντας τη μεγαλωσύνη Του.
Αυτός που θα προκόψει στην προσευχή δεν την συγκρίνει με κανένα από τα πράγματα του κόσμου, τα μάταια και πρόσκαιρα. Η αδιάκοπη προσευχή διώχνει από την ψυχή κάθε φόβο και δειλία και τη γεμίζει με την ευφροσύνη και τη χάρη του Θεού.Ολ' αυτά δημιουργούνται στον άνθρωπο από τη συναίσθηση της ίδιας του της αρρώστιας. Με την επίμονη προσευχή πλησιάζει τον Θεό και με πόθο τρέχει σ' Αυτόν, για να πάρει φως από το φως Του και χάρη από τη χάρη Του. Η χήρα, που αναφέρει το ιερό Ευαγγέλιο, παρακαλούσε και φώναζε δυνατά κι επίμονα πολλές φορές στον κριτή, να της αποδώσει το δίκιο της. Κι εκείνος είπε: «Τον Θεό και τους ανθρώπους δεν τους φοβάμαι ούτε τους υπολογίζω, αλλά για την επιμονή της θα της κάνω εκείνο που ζητάει». Όπως λοιπόν η χήρα φώναζε δυνατά για το δίκιο της, έτσι κι εμείς πρέπει να παρακαλούμε με ταπείνωση τον Θεό, να μας στείλει τα χαρίσματά Του. Γιατί η χήρα του Ευαγγελίου πέτυχε αυτό που ζητούσε, μολονότι ο κριτής την έδιωξε πολλές φορές, προσβάλλοντάς την κατά τον χειρότερο τρόπο.Ο Θεός γνωρίζει τι μας ωφελεί και τι όχι. Γι' αυτό άλλοτε μας δίνει ό,τι Του ζητούμε και άλλοτε όχι. Ο Θεός Θέλει το ψυχικό μας συμφέρον, μολονότι πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουμε και ασύνετα ζητάμε να γίνει κάθε αίτημά μας δεκτό. Ο πολυεύσπλαχνος Θεός αναβάλλει μερικές φορές να στείλει τη χάρη Του, κι αυτό το κάνει για να φωνάξουμε περισσότερο και με μεγαλύτερη δύναμη στην προσευχή, κι έτσι να Τον πλησιάσουμε. Απ' αυτά που του ζητάμε άλλα τα δίνει αμέσως και άλλα αργότερα, αποβλέποντας στο ψυχικό μας συμφέρον. Εμείς βέβαια θέλουμε να μας απαντά πάντα αμέσως, αλλά ο Θεός σαν άριστος και μοναδικός παιδαγωγός μας απαντάει τότε, που θα μας ωφελήσει ψυχικά. Άλλους πάλι τους αφήνει να δοκιμασθούν στους πειρασμούς, για να αποδειχθεί αν πραγματικά τον αγαπούν.
Εάν ο άνθρωπος δεν αισθανθεί την αρρώστια του, βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, επειδή νομίζει ότι είναι κάτι. Και τότε απομακρύνεται ο Θεός απ' αυτόν. Γιατί η υπερηφάνεια είναι το μεγαλύτερο κακό που υπάρχει. Αυτός που έχει υπερηφάνεια δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσει ποτέ στην τελειότητα.
Η ταπείνωση έρχεται με την συντριβή της καρδιάς και με την απομάκρυνση των λογισμών της υπερηφανείας. Κανένα πνευματικό έργο δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την ταπείνωση. Μόνο με την ταπείνωση πλησιάζει κανείς τον Θεό και έρχεται η χάρη του Αγίου Πνεύματος Ο ταπεινός άνθρωπος δεν φοβάται τον πόλεμο που του κάνει ο διάβολος με τις αισχρές σκέψεις και τα σαρκικά πάθη. Γνωρίζει ότι όλ' αυτά τα επιτρέπει ο Θεός για να μην πέσει στον εγωισμό, στο φοβερό αυτό και γεμάτο από δηλητήριο φίδι. Ο άνθρωπος όμως δεν πρέπει να ζητάει ο ίδιος τους πειρασμούς. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να υπομένει τις δοκιμασίες, όταν τις επιτρέπει ο Θεός.
Ο άνθρωπος πρέπει να είναι προσεκτικός και να φροντίζει για τη σωτηρία της ψυχής του περισσότερο απ' όλα τα πράγματα. Γιατί η ψυχή μας αξίζει περισσότερο απ' όλο τον κόσμο, είπε ο Κύριος. Να κάνει το καλό, να έχει πίστη, να γνωρίζει την αδυναμία του και να ζητάει πάντα τη βοήθεια του Θεού.
(Από το βιβλίο "η άσκηση στη ζωή μας¨" Ι.Μ.Παρακλήτου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου